Shalom vanuit Sion

Toen God ons riep als wachters, gaf Hij ons specifieke aanwijzingen waar we over moeten waken. Net als in Jeremia 1:12 moeten we op Hem letten, zoals Hij over Zijn Woord waakt om dat hier in Israël te volbrengen en om te spreken van wat we zien overal waar Hij ons heen stuurt. We doen dat in deze nieuwsbrief en door andere middelen waarin we het Woord onderwijzen.

Vandaag zijn er wereldwijde economische schokken, wisselingen van internationale verdragen, oorlogen en oorlogsdreigingen, kernwapens in handen van schurkenstaten, onvoorspelbaar weer, zware overstromingen, grote aardbevingen, uitbarstingen enz. Maar wat de wereld één maakt is de veroordeling van Joden, die in Jeruzalem huizen bouwen.

<strong>God vervult Zijn profetisch Woord nu!</strong>

Hier volgen enkele profetieën die we vandaag zien gebeuren.

Psalm 147:2 De Here bouwt Jeruzalem, Hij verzamelt Israëls verdrevenen. Sinds 1967 is dit opvallend waar. Toen achtte God het gepast om heel Jeruzalem in een verdedigingsoorlog terug te brengen onder Israëlisch bestuur. Vanaf die tijd hebben zich 300.000 Joden gevestigd in een Jeruzalem dat bevrijd was van 19 jaar Islamitische bezetting. Veel van die Joden hebben aliyah gemaakt - zijn teruggekeerd uit de ballingschap - een vervulling van het tweede deel van dit vers. De totale Joodse bevolking van Israël, ongeveer 600.000 in 1948, bedraagt nu meer dan 6.000.000.

Jeremia 31:3-5 [God zegt daar: Israël] Ik heb u liefgehad met eeuwige liefde, daarom heb Ik u getrokken in goedertierenheid. Weder opbouwen zal Ik u, … op de bergen van Samaria… Dit is ook een deel van Gods/Israëls land dat door de wereld 'bezet' genoemd wordt. Deze verzen spreken over 'weer opbouwen'. God plant Zijn volk 'weer' in Samaria. Hier ligt ook Silo, waar de Ark van het Verbond vierhonderd jaar verbleef - zelfs langer dan in Jeruzalem.

Zacharia 12:2 Zie, Ik (God) maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond; ja ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. Juda, of Judea, is een ander deel van het land van God, waarvan de wereld wil, dat Israël het verlaat. Toch zegt dit vers dat er zowel in Judea als Jeruzalem Joden zullen zijn wanneer God de hoofdstad van Israël tot een valkuil voor de naties zal maken. Stelt u zich het als volgt voor: God als Matador; de wereld als de stier; Jeruzalem als de rode lap van God! De stier zal gedood worden wanneer hij losstormt op de rode lap. Te dien dage zal Ik zoeken te verdelgen alle volken die tegen Jeruzalem oprukken. (Zach. 12:9)

Mattheus 24:14 En dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijn. Dit wordt elke dag vervuld als er talloze mensen over de hele wereld het goede nieuws van Gods koninkrijk horen. Indrukwekkende aantallen Chinezen, Indiërs, Vietnamezen, Iraniërs, Nigerianen en veel andere bevolkingsgroepen gaan Yeshua vertrouwen. Er zijn nu meer Joodse gelovigen, die dagelijks toenemen, dan in enig andere tijd sinds het boek Handelingen.

Wat is de reactie van de wereld hierop?

Psalm 2:1-3 zegt bondig Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid? De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de Here en zijn gezalfde [zowel Yeshua als Israël (Ps. 105:12-15)]: Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen! Het antwoord van God omvat spot en oordeel (verzen 4-5).

Jeremia 33:7-9 zegt dat de natiën zich opwinden over het herstel van Israël. Ja, Ik zal een keer brengen in het lot van Juda en Israel en hen opbouwen als weleer. In vers 8 zegt God dat Hij heel Israël zal reinigen [redden] als ze thuis gekomen zullen zijn. Vers 9: Dan zal zij Mij tot een blijde naam worden, tot lof en eer bij alle volkeren der aarde, die van al het goede dat Ik aan hen doe, horen zullen; ja, zij zullen zich verbazen en verwonderen [Hebr: verontrust, boos zijn] over al het goede en al het heil, dat Ik aan haar doe. We zien het nu!

Joël 3:1-2 …wanneer Ik een keer zal brengen in het lot van Juda en van Jeruzalem, zal Ik alle volken verzamelen en afvoeren naar het dal van Josafat [YHWH oordeelt], en Ik zal aldaar met hen in het gericht treden ter oorzake van mijn volk en van mijn erfdeel Israel, dat zij onder de volken verstrooid hebben, terwijl zij mijn land verdeelden. We zien dat de volken Israël onder druk zetten om haar/Gods land te verdelen. We zien ook dat Gods oordelen over de volken komen die met toenemende intensiteit op deze anti-bijbelse weg voortgaan. Een voorbeeld: Amerika, de gids op dit pad, is van een gevreesd en gerespecteerd volk geworden tot een natie die zowel van binnenuit als van buitenaf onder vuur ligt. Wie heeft er respect voor President Obama? Noord-Korea? Venezuela? Iran? China? De EU? Niemand is bang voor de VS die verwikkeld zijn in oorlogen en niet de wil hebben om die te winnen. Haar economie brokkelt af. Haar land lijdt onder storm en droogte. Overal in haar straten heerst het geweld en haar zonden zijn open en bloot te zien voor iedereen. Toch proberen haar leiders, hoewel ze steeds meer in het dal van Gods oordeel worden gedreven, Israël te verdelen.

Velen, zelfs in haar kerken, verzetten zich tegen Gods wil voor Israël en dat is de laatste nagel aan haar doodskist. Tenslotte, als Gods kinderen niet in de bres staan voor hun volk, wie zal het dan doen? En hoewel er een wereldwijde rest is die naast Israël staat, gaan de meeste nationale en christelijke leiders door met het aantasten van God zelf. (Zach. 2:8)

Wat moet onze reactie zijn?

Het einde aller dingen is nabijgekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat gij kunt bidden.

1 Petrus 4:7; vgl. Lucas 21:36

Het gebed moet onze eerste reactie zijn. Als er iets anders is dat God van ons verlangt, dan moeten we dat in onze gebedsplaats horen. Hieronder drie actuele voorbeelden om het Woord te bidden.

1. Onze Vader die in de hemelen zijt, uw naam worde geheiligd; uw Koninkrijk kome; uw wil geschiede op de aarde, in mijn leven en in Israël, gelijk in de hemel.

   Mattheus 6:9-10

2. Heer, U hebt ons als wachters op Jeruzalems muren aangesteld. Daarom willen we 24 uur per dag, 7 dagen per week niet zwijgen. We herinneren U aan Uw beloften. We zullen niet stil blijven en U geen rust geven totdat U Jeruzalem grondvest en het stelt tot een lof op aarde.

   Jesaja 62:6-7

3. God, verlos Uw volk, het overblijfsel van Israel.

   Jeremia 31:7b

Het paradigma verschuift uit Israël

Yoram Hazony legt uit waarom Israël, wat ze ook doet, openlijk voor een of andere zogenaamde aantasting van de mensenrechten, waar of onwaar in de internationale media en op universiteitscampussen belachelijk wordt gemaakt… Israël wordt dikwijls niet beschouwd als een democratie die haar plicht doet om haar bevolking en vrijheid te verdedigen, maar als een soort gesel… Hiermee gaat een opkomend anti-Semitisch getij gepaard dat na het hiaat na de Tweede Wereldoorlog weer in opkomst is.

In het linkse kamp zegt men dat deze anti-Israël kruistocht voorkomen kan worden als Israël zich terugtrekt uit de "bezette gebieden" en de schepping van "Palestina" mogelijk maakt. Aan de rechterzijde wordt gemeend dat Israël een betere PR nodig heeft om haar geopolitieke positie uit te leggen. Maar als Israël óf het één óf het ander doet, ze wordt altijd weer als de boef beschouwd.

De terugtrekkingen uit Zuid Libanon en Gaza konden bijvoorbeeld veranderde niets aan de haat en laster die internationaal over het hoofd van Israël uitgegoten wordt. Wat de trend, die aanzet tot het steeds opnieuw onwettig verklaren van Israëls activiteiten ook moge zijn, het is een tendens die meer en meer werkt zonder rekening te houden met enig Israëlisch beleid op een bepaald gebied.

Hij zegt dat de onderliggende oorzaak het Westerse paradigma is, haar structuur van onderling verbonden denkbeelden, dat sinds de veertiger jaren verschoven is. In 1947 stemde de VN … voor de vestiging van een 'Joodse Staat' in Palestina, waarna tientallen andere nationale staten in de Derde Wereld werden gevormd. Toch hebben sinds die tijd Europese volken, met de oprichting van de EU, een nieuw paradigma waar de soevereine volks-staat niet langer beschouwd wordt als de sleutel tot het welzijn van de mensheid. In feite worden onafhankelijke naties door veel Europese intellectuelen en politieke figuren gezien als een bron van onberekenbaar kwaad, terwijl het multinationale imperium gezien wordt als een model voor een post-nationale mensheid… Dit is een ideale situatie voor de voorzegde Antichrist om het globalisme te gebruiken om te heersen over het grootste deel van de wereld.

In het Westen heeft deze verschuiving uitwerking gehad op een generatie jonge mensen die, voor het eerst in 350 jaar, de volks-staat niet meer erkennen als de grondslag van onze vrijheden.

Dit heeft natuurlijk invloed op de wijze, waarop velen naar Israël kijken, dat dankbaar is om een volks-staat voor het joodse volk te zijn. Hazony ziet Auschwitz als de sleutel omdat de meeste Joden geloven dat het enige dat werkelijk veranderd is sinds miljoenen van ons volk omgekomen zijn - het enige dat als een bolwerk tegen een herhaling hiervan bestand is … Israël is.

Auschwitz is ook een belangrijk politiek symbool voor anderen. Europeanen zien het dodenkamp als het hart van de les van de Tweede Wereldoorlog. Maar de conclusies die ze trekken zijn precies het tegengestelde van die van de Joden, Ze beschouwen het als de ultieme uitdrukking van barbarisme, de beestachtige vernedering van de mensheid, dat het specifieke nationalisme is. Om te voorkomen dat dit kwaad opnieuw gebeurt moeten de Europese naties ontbonden worden en hun bevolking aaneengesloten worden onder een enkele regering. Dit standpunt zegt dus: Niet Israël is het antwoord op Auschwitz, maar de EU…

Er zijn twee met elkaar wedijverende paradigma's.

Israël: Auschwitz vertegenwoordigt de onuitspreekbare verschrikking van Joodse vrouwen en mannen, die hand in hand, naakt toekijken hoe hun kinderen sterven en zouden willen dat ze een geweer hadden om hen te beschermen.

EU: Auschwitz vertegenwoordigt de onuitspreekbare verschrikking van Duitse soldaten die geweld tegen anderen gebruiken en daarbij alleen maar gesteund worden door niets anders dan de opvattingen van hun eigen regering ten bate van diens nationale rechten en belangen.

Hazony beschouwt deze twee als bijna volkomen onverzoenlijk. In het ene geval wordt het bureau van de moordenaars beschouwd als de bron van het kwaad; in het andere geval de machteloosheid van de slachtoffers - een schijnbaar subtiel verschil in perspectief, dat een afgrond openbaar maakt als we Israël bezien door deze elkaar bestrijdende paradigma's.

Israël: Israël vertegenwoordigt Joodse vrouwen en mannen, die met het geweer in de hand, over hun kinderen en alle andere Joodse kinderen waken en hen beschermen. Israël is het tegengestelde van Auschwitz.

EU: Israël vertegenwoordigt de onuitspreekbare verschrikking van Joodse soldaten die geweld gebruiken tegen anderen en daarbij alleen maar gesteund worden door de standpunten van hun eigen regering, wat betreft hun nationale rechten en belangen. Israël is Auschwitz. Er is dus in het Westen een toenemende acceptatie om Israël en haar soldaten te vergelijken met de Nazi's.

De wereldwijde afschuw of haat tegen Israël … wordt aangestuurd door de snelle komst van een nieuw paradigma dat Israël, en in het bijzonder het onafhankelijke Israëlische gebruik van geweld om zichzelf te verdedigen, opvat als onwettig met betrekking tot haar grondslag…

Op het strijdtoneel van opvattingen is de staat Israël vandaag als nooit tevoren in gevaar… Je kunt een paradigma slechts bestrijden met een concurrerend paradigma. Het paradigma waardoor Israël is ontstaan en waardoor het vastberaden staande blijft, zowel in het binnenland als internationaal, ligt tegenwoordig aan flarden… (Israel Through European Eyes," Y.Hazony, Jerusalem Letters, 14 July, 2009)

Israël onwettig verklaren

Samen met de verschuiving van dat paradigma is het onwettig verklaren van Israël tegenwoordig het meest succesvolle instrument van Satan tegen haar. Haar uiteindelijke bestaan wordt ter discussie gesteld, haar recht op zelfverdediging wordt veroordeeld. Zelfs veel wereldorganisaties zijn tegen haar. Voorbeeld: de UNESCO heeft kortgeleden het 'Graf van Rachel' bestempeld als een moskee en heeft Israël bekritiseerd omdat ze de 'Graven van de Aartsvaders' in Hebron op de lijst van nationale erfgoed heeft geplaatst. Het kantoor van de Eerste Minister zei hierover: Als de bijna 4000 jaar oude begraafplaatsen van de Patriarchen en Matriarchen van het Joodse Volk … geen deel uitmaken van haar cultuur en traditie, wat dan wel…? ("UNESCO Erases Israeli Protests from … Protocol," Arutz 7, 1 Nov. 2010)

Danny Seaman, de net gepensioneerde directeur van het Persbureau van de Israëlische regering, beschouwt het onwettig verklaren zo: Vanaf het moment dat de vijanden van Israël begrepen dat ze vanwege haar kracht niet militair verslagen kon worden, is het hun doel geweest om ons het recht te ontzeggen van die kracht gebruik te maken … ("Danny Seaman's farewell voyage," David Horovitz, JP Interview, 5 Nov. 2010)

Khaled Abu Toameh van de <em>Jerusalem Post</em>

een Israëlisch-Arabische Moslim journalist ziet de dingen veel duidelijker dan veel Westerse politici of geestelijken. Toen hij gevraagd werd naar de ware aard van de worsteling in het Midden Oosten, zei hij: Dit conflict gaat over het recht van Israëls bestaan in dit deel van de wereld … Ik ben niet pro-Israël, Ik ben niet pro-Palestijns, ik ben niet pro-Amerikaan. Maar als journalist ben ik voor de feiten en voor de waarheid.

Hij vindt het ironisch, dat de enige plaats waar hij zich, als een Arabische moslim in het Midden Oosten, vrij kan uitspreken, een Joods dagblad is en voegt eraan toe dat er in geen enkel Palestijns gebied persvrijheid is, noch onder Hamas, noch onder de Palestijnse Autoriteit [PA].

Toameh vindt het grootste probleem van het Westen, dat men niet gelooft wat er gezegd wordt. Als Hamas zegt dat ze je willen liquideren … geloof het. Als Ahmadinejad zegt dat hij je wil vernietigen, dan is het niet nodig om te analyseren wat hij daarmee bedoelt. Toch zijn PA President Abbas en zijn PLO anders, omdat zij je één ding in het Engels zeggen en iets anders in het Arabisch.

Abbas is corrupt, ongeloofwaardig, zwak, en vertrouwt op de aanwezigheid van Israël in de West Bank om aan de macht te blijven. Als Israël zich terugtrekt naar de grenzen van 1967 zoals de PA eist, dan stort Abbas in en Hamas neemt het over … Als ik Israël was, dan zou ik Abbas geen duimbreed land geven … niet om ideologische reden maar om een situatie te voorkomen dat Hamas en anderen dit gebied overnemen.

Gevraagd waarom er nog steeds geen vrede is zei hij dat er geen betrouwbare en geloofwaardige partner aan de Palestijnse kant is. Toch weet hij een geloofwaardige Israëlische partner. Mijn partner is het Joodse volk, omdat de meerderheid van de Joden een twee-staten oplossing hebben geaccepteerd … Ik weet niet of er één Jood is die de levens van de Palestijnen wil regelen en hun opleidings- en gezondheidssysteem wil leiden. Het is jammer genoeg zo, dat terwijl het Joodse publiek aanstuurt op zakelijkheid, werkelijkheidszin en matiging, het aan de Arabische kant nee, nee en nee blijft.

Wil hij als een lid van een minderheid in Israël blijven wonen of naar een ander Arabisch land verhuizen? Toameh: Israël is een vrij en democratisch land. Ik ben blij om hier te wonen en wil liever als een tweederangs burger in Israël wonen - ook al ben ik dat niet - dan als een eersterangs burger in welk Arabisch land dan ook. ("Abu Toameh, What the Western Media Misses," Arsen Ostrovsky, frumforum.com, 12 Nov. 2010)

Een eenzijdige verklaring van een Palestijnse Staat

is de laatste dreiging van de PA. Herb Keinon zegt dat hun doel voor de internationale gemeenschap … de erkenning van de Palestijnse soevereiniteit over Oost Jeruzalem, de West Bank (Judea, Samaria) en Gaza is. Waarin ze door onderhandelingen (de Oslo akkoorden) en door geweld (2^e intifada) gefaald hebben, hopen ze nu te bereiken door een internationaal dictaat. Omdat dit onderwerp aan kracht wint, is het moeilijk te voorspellen waar het toe zal leiden. ("Would the US work against unilateral 'Palestine?'," H. Keinon, JP Analysis, 22 Oct. 2010)

Bij het begin van 2011 hebben verschillende Latijns Amerikaanse landen een Palestijnse staat erkend. Van meer belang is echter dat maanden geleden de Britse Minister van Buitenlandse Zaken, William Hague een verdrag tussen naties ondertekende met PA leiders … De site van het UK Consulaat verwees ook naar het uitstapje van Hague naar … Ramallah als zijn eerste bezoek aan Palestina, en gaf daarmee duidelijk aan een nieuw land 'Palestina' te erkennen, zelfs voordat de leiders van de PA verklaard hebben dat dit bestaat. ("Britain Signs 'Treaty Between Nations' with PA," Arutz 7, 5 Nov. 2010)

In december overwoog de Britse conservatieve "pro Israël" regering om de status van de PA delegatie in Londen op te waarderen naar die van een officiële diplomatieke missie en die op gelijke hoogte te stellen met de delegaties van soevereine staten. Frankrijk, Spanje en Portugal hebben al hetzelfde gedaan met hun PA delegaties.

Israël vreest dat de EU spoedig officieel 'Palestina' zal erkennen als een onafhankelijke staat buiten het kader van een vredesovereenkomst over een definitieve positie. Dan zal de PA alle ruggensteun hebben, die ze willen in de VN, en daardoor intensieve druk kunnen uitoefenen op zowel Israël als de VS, die vooralsnog elke unilaterale verklaring tegenhoudt.

De situatie heeft dit punt al bereikt omdat de Palestijnen erin geslaagd zijn om met succes de werkelijkheid om te draaien en Israël af te schilderen als een onwillige vredespartner. Omdat de wereld zo verlangt naar een definitieve vredesovereenkomst (ook als die niet tot een echte vrede leidt) is ze bereid om de Palestijnen te geven wat ze willen, met of zonder Israël, ("World inches closer to recognizing 'Palestine'," Israel Today, 27 Dec. 2010)

Danny Dayan, voorzitter van de Raad van Joodse Gemeenschappen in Judea en Samaria vindt de schepping van een Palestijnse Staat gevaarlijk voorbarig. De kernzaken waarover gesproken wordt omvatten grenzen, veiligheid, nederzettingen, vluchtelingen … Jeruzalem en zelfs water. Toch wordt het sleutelonderwerp zoals gebruikelijk over het hoofd gezien: wie of wat wordt de overheersende entiteit van deze veronderstelde staat.

Hij heeft zijn twijfels of een dergelijke staat ooit een levensvatbaar en te vertrouwen lid van de gemeenschap der volkeren en een vreedzame buurman voor Israël kan zijn. Waarom? Omdat een overwinning van Hamas bij vrije democratische verkiezingen in een Palestijnse staat bijna een zekerheid is, zoals bij de laatste vrije parlementsverkiezingen in 2006, Hamas won, in zowel Gaza en in Judea en Samaria. Als er eenmaal een 'Palestina' is dan zal een massale toestroom van 'vluchtelingen' uit Libanon, Syrië en andere landen Hamas alleen maar versterken …

Voor een stabiele vrede zou de Palestijnse staat niet in staat moeten zijn om vrije democratische verkiezingen te houden. Bovendien zou er dan een buitenlandse vredesmacht Israël moeten vervangen om zeker te zijn dat Hamas niet met een staatsgreep de macht overneemt, zoals in Gaza gebeurd is. Deze strijdmacht zou nodig zijn om te verhinderen dat de democratische vrije wil van het Palestijnse volk gaat overheersen! ("The nonviable notion of a Palestinian state," D. Dayan, JP Op-ed, 15 Nov. 2010)

Heeft Israël vandaag echte bondgenoten?

In het afgelopen jaar zonden 26 'wijze mannen' binnen de EU, die recentelijk nog buitengewoon vooraanstaande posities in de EU innamen en invloed uitoefenden op haar Midden Oosten politiek, een zeven pagina's tellende brief naar C. Ashton, de huidige chef van het buitenlands beleid van de EU, vlak voor een samenkomst van de Ministers van Buitenlandse Zaken van de EU. Daar bij werd naast andere stappen aangedrongen op sancties tegen Israël over de nederzettingen. Er werd een deadline gesteld aan de diplomatieke voortgang hiervan, waarbij gesteld werd dat, als hieraan niet tegemoet werd gekomen, dit zou betekenen dat het hele probleem naar de internationale gemeenschap zou worden gezonden om met een oplossing te komen. Ze bepaalden ook vooraf het resultaat van de onderhandelingen, en stonden er op dat de EU een "Palestina" zou steunen op het gebied dat voor 100% overeenkwam met het gebied dat in 1967 werd bezet, waaronder haar hoofdstad in Oost Jeruzalem.

"Hamas," "Hezbollah" of "Iran" komen in deze brief niet voor. Ook werd er geen melding gemaakt van terrorisme of van Israëls veiligheidsbehoeften. Im principe werd er gezegd De Palestijnen hebben gelijk, de Israëli's zijn verkeerd bezig, laten we dat allemaal toegeven, geef een oplossing en schiet op.

In een toespraak diezelfde week prees de Min. van Buitenl. Zaken van de VS, Hillary Clinton, Abbas en de Premier van de PA, S. Fayyad voor hun inspanningen, maar ze had geen goed woord over voor Netanyahu.

Toch gaf ze uitdrukking aan haar waardering voor de tamelijk moeilijke veiligheidssituatie van Israël en noemde de noodzaak van veilige grenzen. ("Clinton speech, EU letter …" H. Keinon, JP Analysis, 12 Dec. 2010)

Toch zei Moshe Dann, dat haar toespraak een rode lamp laat schijnen, omdat ze uitdrukking geeft aan de positie van de regering Obama. Geen enkele keer noemde ze officieel Palestijnse steun … aan opruiing en terrorisme en negeerde ze de recente stelling van Fatah, de regerende PA partij op de West Bank: Nee tegen Israël als een Joodse staat, nee tegen tijdelijke grenzen, nee tegen landruil.

Wat het zo gevaarlijk maakt is de vraag wat de kernonderwerpen zijn. Als de discussie zuiver betrekking heeft op land, dan zou het al lang opgelost zijn. Maar het terugwinnen door Israël in 1967 van Jeruzalem, Judea en Samaria is niet het echte onderwerp. Het is de wedergeboorte van Israël in 1948, wat door de Arabieren de Nakba (de ramp) wordt genoemd, dat aan alles ten grondslag ligt. Vastgelegd in de handvesten van de PLO en Hamas, willen de Palestijnen geen staat naast Israël, maar een staat die in de plaats van Israël komt. Het is waanzinnig om dit niet te begrijpen; het is slecht om dit niet als een kernonderwerp te bevatten. ("Clinton a danger to Israel," Moshe Dann, Ynetnews Op-ed, 18 Dec. 2010)

Vrede? Met wie?

Premier Netanyahu zei in de Knesset dat Israëli's cynisch zijn over de vooruitzichten op vrede, vanwege het Palestijnse doel van het vredesproces, en spoorde zijn mede-wetgevers aan om in te zien dat Israël gewoon geen kapabele vredespartner heeft.

Hij gaf het voorbeeld van de voortdurende opruiing in de officiële PA media tegen Israël zelfs terwijl [vredes]besprekingen aan de gang waren. De constante voorstelling gaat niet over grenzen of nederzettingen, maar überhaupt de weigering van … Israëls bestaansrecht Hij zei dat er zonder wederzijdse afspraken geen kans op vrede is.

De Palestijnen gebruiken de strategie waarbij ze Israël afschilderen als het obstakel voor de vrede; daarna wachten ze af hoe de internationale gemeenschap concessies uit de Joodse staat perst. Ondertussen geven ze zelf niets in ruil daarvoor terug. Uiteindelijk wordt Israël hierdoor volledig uitgezogen… ("Netanyahu, Palestinians have made us cynical about peace proces," Israel Today, 4 Nov. 2010)

Tot begin 2011 riep Netanyahu Abbas op om rechtstreekse besprekingen met hem te beginnen totdat er 'witte rook te voorschijn komt', een toespeling op de verkiezing van pausen. Toch zullen de minimale voorwaarden die Bibi gesteld heeft aan een toekomstig 'Palestina' om de veiligheid van Israël te waarborgen, nooit door de leiders van de PA geaccepteerd worden, God zij dank. Als de Palestijnen Israël als een Joodse staat erkennen, als ze het plan om Palestijnse vluchtelingen te laten terugkeren opgeven, als ze een gedemilitariseerde Palestijnse staat hebben en als ze het er over eens zijn dat dit volledig een einde maakt aan het conflict, dan zal Israël een vredesovereenkomst ondertekenen.

Netanyahu is ook tegen elke verdeling van Jeruzalem… Toch houdt Abbas vast dat Oost Jeruzalem bezet gebied is waar de Palestijnen hun hoofdstad willen hebben en dit staat niet ter discussie. ("PM to Abbas: Ready to talk until 'white smoke comes out," JP, 2 Jan. 2011)

Anti-alyah - het Palestijnse 'recht op terugkeer'

Benny Morris, professor in de geschiedenis aan de Ben Gurion Universiteit en Israëlisch schrijver, merkt op dat de sleutel tot het begrijpen van het doel van de PA ligt in hun eenstemmige en resolute aandrang op het 'Recht op Terugkeer': Israël en de wereld moeten dit principe aanvaarden en eventueel repatriëring mogelijk maken. De gedachte dat de vluchtelingen naar hun huizen terug moeten keren is de zedelijke houding, de alfa en omega en het einddoel van Palestijnse politici en politiek geweest sinds 1948. Geen enkele Palestijnse leider kan of wil ooit van dit principe afstand doen, op straffe van vermoord te worden, en niemand heeft dit gedaan. ("Bleak House," B. Morris, www.tablet-mag.com, 2 Dec. 2010)

De VN tellen 4,7 miljoen vluchtelingen, terwijl de PLO/PA aanspraak maakt op 7,5 miljoen, waaronder de afstammelingen van werkelijke vluchtelingen. Van die vluchtelingen, die op Arabisch bevel zijn gevlucht (waardoor de Joden makkelijker verslagen konden worden) leven er nog maar heel weinig. De meesten van hun afstammelingen hebben nooit in Israël gewoond. Als er tegemoet wordt gekomen aan de eis om ook deze afstammelingen naar Israël te brengen, dan zou Israël - nu met 6 miljoen Joden en 1,5 miljoen, meest Arabische Moslim inwoners, - al gauw, door democratische middelen, een nieuwe Arabische/Islamitische staat worden.

<em>WikiLeaks</em> & Iran

Er wordt in de Arabische wereld gezegd dat WikiLeaks door de Zionisten wordt beheerd, omdat in de diplomatieke onthullingen Israël er goed afkwam. Maar wat de Israëli's het meest interesseerde was het feit, dat met betrekking tot Iran, zowel Israëlische als Arabische leiders het met elkaar eens waren en de Amerikaanse regering niet.

Keinon schrijft dat, met Obama als president, er een groot verschil is tussen hoe Israël en de VS menen dat er omgegaan moet worden met de Iraanse dreiging. Obama houdt vol dat het oplossen van het Israëlisch-Palestijnse raadsel de sleutel is tot zowel het openen van vrede in het Midden Oosten als het zover krijgen dat andere landen in de regio mee gaan helpen om de Iraanse dreiging te stoppen. Het standpunt van Israël moet zijn om eerst met Iran te onderhandelen … waarna het dan makkelijker wordt om een akkoord met de Palestijnen te bereiken.

De WikiLeaks documenten laten zien dat Obama's verbinding … reine fictie is, omdat gematigde Arabische landen in de regio - Saoedi Arabië, de Golfstaten, Egypte en Jordanië nu actie tegen Iran willen. Koning Abdullah van Saoedi Arabië spoorde zelfs de VS aan om Iran en haar nucleaire wapenprogramma aan te vallen, en zei dat het nodig is om de kop van de slang af te hakken.

De kroonprins van Abu Dhabi deed een ernstig beroep op de VS om Iran niet zijn zin te geven en zei: Ahmadinejad is Hitler en Generaal-majoor al-Assar, naaste medewerker van de Egyptisch Minster van Defensie zei: Egypte beschouwt Iran als een dreiging voor de regio. Vrede tussen Israël en de PA zal er niet toe leiden dat deze landen agressieve stappen tegen Iran zullen ondersteunen, omdat ze praktisch al droomden van deze stappen. ("Burying linkage between peace process, Iran," H. Keinon, JP, 30 Nov. 2010)

Waarom stond Obama, die wist wat deze leiders in het Midden Oosten zeiden, er zo op om Israël onder druk te zetten om nog meer gevaarlijke concessies te doen? Redacteur van de JP, David Horovitz schreef: Volgens mij tartte het denken van de president het gezonde verstand. Nu weten we echter ook dat hij de concrete informatie tartte die hij van zijn eigen diplomaten kreeg.

Hoe leggen we de houding van Obama uit? Als hij zegt dat de veiligheid van Israël een hoge prioriteit voor hem heeft, hoeveel is daarvan dan waar en hoeveel manipulerende leugens zijn daar bij? En wat is het gevolg van deze politiek? Het vredesproces zit in een impasse en Iran is dan ook aardig wat dichter bij de bom. ("Exposed bij WikiLeaks," D. Horovitz, JP Op-ed, 1 Dec. 2010)

Ari Shavit zegt dat de redacteur van WikiLeaks, Julian Assange, het algemeen aanvaardde dogma over het Midden Oosten verbrijzelde, dat zegt dat het hoofdprobleem … het Israëlisch conflict is,.

WikiLeaks bewees, dat de nederzettingen, de bezetting en zelfs het Israëlisch-Palestijns conflict niet het hoofdprobleem waren … dat de wereld waarover in Washington, Parijs en Londen gesproken werd, een denkbeeldige wereld was. Assange … onthulde dat de hele Arabische wereld op het moment slechts bezig is met één probleem - Iran, Iran, Iran. Assange liet het gebrek van de Westerse intellectuelen aan intellectuele integriteit zien … hij bewees dat het Westen verontreinigd is door politieke correctheid die haar afsnijdt van de politieke werkelijkheid … Een vals dogma heeft ons ervan weerhouden om op een logische manier te kijken naar de historische uitdaging waarmee we geconfronteerd worden. ("WikiLeaks exposed the true ME conflict," A. Shavit, Ha'aretz Op-ed, 3 Dec. 2010)

Profetisch inzicht

David Horovitz interviewde Benjamin Begin, zoon van voormalig Premier Menachem Begin en nu lid van de Israëlische regering. Toen hem gevraagd werd wat hij beschouwde als het probleem voor het bereiken van echte vrede met de Palestijnen, zei Begin: Het heeft veel te maken met de zogenaamde studie (aanbevolen door de PA die elke Joodse connectie ontkent) van de Westelijke Muur. De moeilijkheid van het onderwerp is de keiharde weigering van de huidige Palestijnse leiders om het historische feit te accepteren dat de Staat Israël de volksstaat van het Joodse volk is, wat betekent dat ze de wettigheid van de Joodse soevereiniteit in enig deel van Palestina niet accepteren.

Wat moet Israël nu doen? Niet los laten en taai volhouden, zegt hij. Soms moeten we in het leven aanvaarden dat er geen geloofwaardige oplossing is. Een oplossing moet iets zijn waar beide zijden mee kunnen leven. Dat zit er niet in. [Hun] doel is om ons te elimineren… ("The bleak logic of Bennie Begin," D. Horovitz,JP Interviews, 3 Dec. 2010)

De Israëlische ambassadeur bij de VN zei: Niet lang na het helpen oprichten van de VN waarschuwde Winston Churchill een Amerikaans publiek om waakzaam te zijn door te verzekeren dat het nieuwe wereldlichaam zal dienen als een ware tempel voor de vrede … en niet slechts een cockpit in een Toren van Babel. ("Fulfilling the UN's founding vision," Meron Reuben, JP Op-ed, 18 Dec. 2010)

Ja, Ik kom spoedig. Amen, kom, Here Jezus!

Openb. 22:20b

Chuck & Karen Cohen