Shalom vanuit Sion

Er is een woord waar we deze dagen regelmatig mee geconfronteerd worden. Kortgeleden sprak de Heer dit woord na de volgende gebeurtenis. Chuck wachtte op een rit naar het vliegveld voor een tijd van bediening in Schotland. Het was bijna1 uur v.m. Israëlische tijd. Plotseling kwam er bloed uit zijn neus en het bleef de volgende 10 - 15 minuten zo stromen dat Karen erover dacht om een ambulance te bellen. Eindelijk stopte het bloeden. Een geschokte Chuck nam afscheid van een geschrokken Karen om weg te vliegen.

Toen hij later die morgen in Frankfurt geland was om over te stappen, was hij genoeg gekalmeerd om de Heer te vragen wat dit allemaal te zeggen had en heel duidelijk hoorde hij het woord "Plotseling!".

Direct dacht hij aan een tsunami, die plotseling uit de zee omhoog kwam, aan de vele tornado's, die het Midden Westen van Amerika teisterden, aan de opstanden in het Midden Oosten en aan de Amerikaanse President Obama, die de nationale politiek jegens Israël in een korte tijd aan het veranderen was.

Het woord "plotseling" in de Schrift

betekent precies dat - snel, onverwacht. Soms wijst het op iets goeds, maar dikwijls is het iets waar God ons voor waarschuwt:

• Soms kunnen de oordelen van God plotseling neerkomen:
  

  Want zij (de Kanaänieten, die in het land waren overgebleven) zouden uw zonen van Mij doen afwijken, zodat zij andere goden zouden dienen, en de toorn des HEREN tegen u zou ontbranden en Hij u weldra zou verdelgen.

  Deut. 7:4

  Daarom komt plotseling zijn ondergang; Wie zijn nek verhardt ondanks herhaalde vermaning, wordt opeens onherstelbaar gebroken.

  Spr. 6:15; 29:1

  De vroegere dingen heb Ik vanouds verkondigd… Ik heb ze doen horen; plotseling heb Ik ze volbracht en ze zijn gekomen.

  Jes. 48:3

• Gods heilzame daden kunnen ook plotseling gebeuren.
  

  En toen de Pinksterdag aanbrak, waren allen tezamen bijeen. En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren.

  Hand. 2:1-2

  Maar omstreeks middernacht baden Paulus en Silas en zongen Gods lof, en de gevangenen luisterden naar hen. Doch plotseling kwam er een zware aardbeving, zodat de grondvesten der gevangenis schudden; en terstond gingen alle deuren open en de boeien van allen raakten los.

  Hand. 16:25-26

  Zie ook Maleachi 3:1; Lucas 2:13-14; Hand. 9:3.
• Gods rechtvaardige oordelen op de Dag des Heren en de terugkeer van Messiah Yeshua zullen ook plotseling gebeuren. Toch hoeven degenen die waken en bidden en vertrouwen niet bang te zijn:
  

  Vrees niet voor plotselinge schrik, noch voor de ondergang der goddelozen, als hij komt. Want de Here zal uw betrouwen zijn, Hij zal uw voet bewaren, zodat hij niet gegrepen wordt.

  Spr. 3:25-26

  Waakt dan, want gij weet niet, wanneer de heer des huizes komen zal… opdat hij niet, als hij plotseling komt, u slapende vinde. Wat Ik u zeg, zeg Ik allen: Waakt!

  Marcus 13:35-37

  de dag des Heren komt zo, als een dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: het is (alles) vrede en rust, overkomt hun, … een plotseling verderf, en zij zullen geenszins ontkomen.

  1 Thess. 5:1-3

  Ja, Ik kom spoedig.

  Openb. 22:20

  Zie ook Pred. 9:12; Matth. 24:27)
• De grote hoer Babylon, die laatste wereldwijde religie-beschaving, zal plotseling worden vernietigd.
  

  Daarom zullen haar plagen op een dag komen: dood en rouw en hongersnood…

  Openb. 18:8; verg. Jes. 47:9

  En de koningen der aarde [zeggen], … Wee, wee, gij grote stad, Babylon, gij sterke stad, want in een uur is uw oordeel gekomen.

  Openb. 18:9-10; Zie ook de verzen 15-19 en let op twee keer: "in één uur"; verg. Jer. 51:8

Het woord van de Heer uit Jeruzalem

Kortgeleden sprak God een woord door Lance Lambert. Toen we hoorden wanneer Lance dit doorgaf, waren we niet zozeer getroffen door het oordeel, dat geprofeteerd werd, als wel door de urgentie van het uur en de oproep tot voorbede. Hier volgen enkele fragmenten. (Voor de volledige profetie, zie: www.lancelambert.org)

Het is goed dat u voorbede doet voor Israël, opdat ze gered zal worden want het is Mijn doel om haar te redden. Ik wil de cirkel van Verlossing, die begon bij Abraham en Mijn belofte dat een groot volk uit hem zou voortkomen, voltooien en dat in hem alle geslachten van de aarde gezegend zouden worden. En zo gebeurde het! Want Israël werd het voertuig waardoor Mijn Woord tot alle volken gekomen is; ook Mijn Redding en kennis van Mijn Doel. Uit dit volk kwam bovenal de Messias.

Spoedig zal de volheid van de heidenen gered worden en zal Ik Mij weer tot Israël wenden, tot Mijn Joodse Volk. Zij zullen weer geënt worden in hun eigen olijfboom en Mijn belofte aan Abraham zal heerlijk vervuld worden … en Ik zal dit volk gebruiken als de laatste getuige naar de wereld van Wie Ik ben.

Neem het voor heel ernstig wat er in de Arabische wereld gebeurt … Het is geen stap vooruit naar vrijheid en democratie, maar een enorme winst voor de militante Islam. Ze zullen proberen om Israël te vernietigen en te liquideren, maar ze zullen niet slechts falen; ook hun sterkte en kracht zal verbroken worden en een grote oogst van zielen zal uit hun midden gered worden.

Hoor naar Mij, Ik roep u om voorbede te doen! Het zal niet gemakkelijk zijn. Al de krachten van Mijn vijand zijn erop gecentreerd en gefocust om dit volk ervan te weerhouden om binnen Mijn Verlossing en Redding te komen. Maar hij zal falen. Daarom kijk Ik naar degenen die in de bres willen staan, die de muur willen bouwen, die in de plaats van de voorspraak willen staan.

Binnenkort zal Ik ook beginnen om zware oordelen over de Westerse volken te brengen. Ik zal hen tot niets brengen…

Hoor dit Woord van Mij. Ik roep u om voorbede te doen voor degenen die in deze landen aan Mij toebehoren, dat ze hieruit gered zullen worden! Hoor deze roep. Mijn hart smacht naar hen, die Mij toebehoren, dat ze duidelijk kunnen begrijpen en duidelijk de weg weten, dat ze midden in dit alles moeten wandelen. Luister naar Me! Ik verlang niet naar oordeel, maar een oordeel van de ernstigste en meest verwoestende soort zal over deze volken komen. Luister naar dit Woord van Me en wees gehoorzaam aan Mijn roep om tussenbeide te treden!

Het is nu de tijd om in de bres te staan!

In mei was er wrijving tussen de Israëlische Premier Benjamin 'Bibi' Netanyahu en President Obama. Terwijl Bibi zich meer naar een bijbels standpunt met betrekking tot Israël wendt, keert Obama zich daar meer van af en dat voorspelt niet veel goeds voor Amerika.

Veel Amerikanen en een grote groep Amerikaanse Christen Zionisten zijn het niet met Obama eens. Toch is het Woord van God duidelijk - Hij zegent of oordeelt de volken in overeenstemming met wat hun leiders doen. Voor heidense volken worden deze zegeningen of vervloekingen toegemeten naarmate hun leiders zich verhouden tot Jacob/Israël, d.w.z. naar het Joodse volk en het land, wat God hen beloofd had. (Zach. 2:8; ook Gen. 12:3; Ps. 83:1-19; Jes. 60:9; Ez. 35:2-5; Joël 3:1-2; Ob. 1:10; Zach. 12:9 enz.) Amerika en de meeste andere landen stevenen af op een conflict met de God van Israël.

In het bovenstaande woord spoort God ons aan om te bidden. Door voorbede kunnen Gods oordelen zich, minstens ten dele, afwenden.

Ik heb onder hen gezocht naar iemand, die een muur zou kunnen optrekken en voor mijn aangezicht op de bres zou kunnen staan ten behoeve van het land, zodat Ik het niet zou verwoesten, maar Ik heb hem niet gevonden. Daarom heb Ik mijn gramschap over hen uitgestort…

Ez. 22:30-31a; zie ook Ex. 32:9-14; Lucas 18:1-8 enz.

Obama versus Israël

Liat Collins merkte op dat, toen Obama gastheer was bij een Pesachmaaltijd in het Witte Huis in april, hij de opstand in de Arabische wereld doodgemoedereerd vergeleek met de geschiedenis van de Exodus uit Egypte. Het is een volmaakte boodschap voor de Twitter generatie. Met het perspectief van amper drie maanden … pakt Obama de meest indrukwekkende gebeurtenis in meer dan vierduizend jaar Joodse geschiedenis op en reduceert die tot het laagst mogelijke gemene veelvoud en vertekent het daarna. ("Lessons from the Shoah," L. Collins, JP Features, 1 May 2011)

Wat daarop volgde was nog erger. Obama deed Netanyahu uren voor hun ontmoeting versteld staan door radicaal de Amerikaanse buitenlandse politiek te veranderen en Israël af te tuigen. Hij sloot zich aan bij de 'voorwaarden vooraf' die voorzitter Abbas van de Palestijnse Autoriteit stelde aan de besprekingen en hij riep op tot een volledige, gefaseerde terugtrekking van de Israëlische troepen uit het bezette Palestijnse land naar de grenzen van 1967.

Zijn doel: twee staten voor twee volken met grenzen die gebaseerd zijn op de grenslijnen van 1967. die in werkelijkheid grenslijnen zijn, overeengekomen bij de wapenstilstand van 1949, die volgde op de 19 jaar durende Jordaanse bezetting van Judea en Samaria. De wapenstilstandslijnen werden door defensie experts beschouwd als onverdedigbaar en worden dikwijls in Israël de 'Auschwitz grenzen' genoemd.

Obama wil Israël als een Joodse staat voor het Joodse volk; Palestina als een Palestijnse staat voor het Palestijnse volk. Maar de PA weigert om Israël als een Joodse staat te beschouwen. Toch zet hij druk op Israël om concessies te doen en droomt over definitieve onderhandelingen over permanente grenzen voordat er beslissingen over veiligheid, de toekomst van Jeruzalem of de Palestijnse 'vluchtelingen' zijn genomen. Dit zijn de echte onderwerpen voor beide kanten, die het lukken of mislukken bepalen. (Obama: 'A Full and Phased Withdrawal' by Israel to '1967 Lines'," Arutz 7, 20 May 2011)

Obama steunde alle eisen van de PA en negeerde de meeste vredesvoorwaarden van Israël. Caroline Glick somde op:

Hij zei dat Israël haar recht op verdedigbare grenzen moet afstaan als voorwaarde vooraf voor onderhandelingen. Hij zei niet dat hij zich verzette tegen de Palestijnse eis om een open immigratie van miljoenen buitenlandse Arabieren in Israël; Ook negeerde hij weer de brief van Bush van 2004 aan Sharon waarin die zich verzette tegen de wapenstilstandslijnen van 1949, steun gaf aan grote nederzettingen en verdedigbare grenzen en zich verzette tegen massale Arabische immigratie in Israël. Hij zei, dat hij Jeruzalem erbuiten zou laten, maar in feite kwam hij er zelf mee aan, door op te roepen tot een Israëlische terugtrekking naar de grenzen van 1949. Hij riep op om Israël in tweeën te snijden, toen hij de Palestijnse staat opriep om een aaneengrenzend gebied te vormen. Hij riep Israël op zich terug te trekken uit de Jordaanvallei, zonder welke ze machteloos is tegen een invasie, door te zeggen dat de Palestijnse staat een internationale grens met Jordanië moet hebben. Obama brak stelselmatig en substantieel de verbondenheid met Israël.

("Obama's abandonment of America," C. Glick, www.carolineglick.com, 20 May 2011)

Gama Helal, voormalig adviseur van de Amerikaanse presidenten over het Midden Oosten, bemerkte de verschuiving van Obama richting de Arabieren, voor wie de grenzen van 1967 altijd het uitgangspunt zijn geweest voor elk vredesproces, omdat ze niet geloven dat ze enig gebied zouden mogen verliezen als gevolg van hun vroegere pogingen om Israël te vernietigen. ("Obama's AIPAC speech gets mixed reviews in Israel," Israel Today, 23 May 2011)

Premier Netanyahu vecht terug

Toen hij de volgende dag Obama ontmoette, drukte Netanyahu publiekelijk, beleefd, geduldig, maar vastberaden zijn "Nee" uit. Veel Zionisten, zelfs in de VS waren blij met zijn moedig antwoord. In Israël steeg zijn waardering toen hij tegen Obama's onbijbelse bevelen opstond.

Herb Keinon, analist van de JP, schreef dat de huidige moeilijkheden in de relatie tussen de VS en Israël … geen persoonlijke botsingen zijn, maar eerder een verschil van inzicht. In wezen gelooft Obama in een 'land-voor-vrede'-formule, waarbij aangenomen wordt dat een pijnlijke opoffering van Israëlisch land nodig is om het Israëlisch-Arabische conflict op te lossen. Aan de andere kant gelooft Netanyahu - gebaseerd op zijn ervaring in het verleden - dat dit niet het gewenste resultaat oplevert om de veiligheid van Israël te verzekeren. Vergeet het dus maar.

Obama gelooft ook dat nu, te midden van een ontreddering in het Midden Oosten, het tijd is om het Arabisch-Israëlische conflict te regelen. Bibi gelooft dat met alles wat er nu in de Arabische wereld gebeurt, en Israël niet weet wat er te gebeuren staat met elk van haar partners in de regio, het tijd is om een stap terug te doen en af te wachten voordat er volgende gedurfde maatregelen genomen worden. ("Obama-Netanyahu: Not everything is personal," H. Keinon, JP Analysis, 21 May 2011)

Ook zei Obama dat het zogenaamde Palestijnse vluchtelingenprobleem opgelost zou kunnen worden nadat de grenzen waren vastgesteld. Netanyahu was het daar niet mee eens. De Arabische aanval in 1948 op Israël leverde twee vluchtelingenproblemen op, Palestijnse en Joodse, ongeveer gelijk in aantal. Joden, die uit Arabische landen werden verdreven waar ze sinds bijbelse tijden woonden, werden door het kleine Israël opgenomen, maar de grote Arabische wereld weigerde om de Palestijnse vluchtelingen op te nemen.

Toch eisen de Palestijnen nu dat Israël de miljoenen afstammelingen van deze vluchtelingen aanvaardt, waardoor Israëls toekomst als een Joodse staat… wordt vernietigd.("Bibi Says No to Obama on '67 Lines', Warns Against Illusions," Arutz 7, 22 May 2011)

Dagen later sprak Netanyahu een gezamenlijke bijeenkomst van het Amerikaanse Congres toe. Hij formuleerde geen nieuwe Israëlische initiatieven. Wel, zoals hij zei in vertrouwelijke gesprekken, sloeg hij een paar politieke palen in de grond, die door de wervelwinden in de regio niet in beweging konden worden gebracht … Geen terugkeer naar 1967, geen vluchtelingen, geen onderhandelingen met een PA regering waarin Hamas zit en absolute noodzaak van een Palestijnse erkenning van Israël als de volks-staat van het Joodse volk.

Wat deze toespraak zo belangrijk maakte, was de wijze waarop ze ontvangen werd. De staande ovatie die de Israëlische Premier van beide kanten in allebei de huizen van het Congres ontving stuurde een belangrijke boodschap van steun naar zowel vriend als vijand. Hij kende de symbolische waarde van een toespraak door een buitenlandse leider aan een gezamenlijke bijeenkomst van het Congres, die slechts vier keer per jaar plaats vindt. Hoewel hij wist dat Obama niet applaudisseerde, noch voor de inhoud van de toespraak, noch voor het feit dat hij naar het Congres ging, gokte hij erop dat op de lange duur, zowel hij als Israël er naar zijn mening baat bij hadden om waarheid te spreken tegen de macht. ("Netanyahu and 'The Book of Why," Herb Keinon, JP Features, 27 May 2011)

Rechtstreekse besprekingen

De Zionistische Organisatie van Amerika keurde sterk de toespraak van Obama's Midden Oosten toespraak af en had kritiek dat op een moment dat de Nazi-achtige terreurgroep Hamas (een handlanger van Iran), waarvan het handvest oproept tot het vermoorden van elke Jood (Artikel 7) en de vernietiging van Israël (Artikel 12), fuseert met Fatah van Abbas om een eenheidsregering te vormen, Obama nu een oproep doet voor een PA staat (zelfs) met de onverdedigbare grenzen van 1967 … ("ZOA Condemns Obama Call For a Hamas/Fatah Terror State …" www.zoa.org. 19 May 2011)

Israel Today schrijft dat Abbas ook besloten heeft om de recente geschiedenis van de regio te herschrijven. In een opiniestuk in de NY Times (17 mei) claimde Abbas dat, nadat de VN in 1947 besloot om 'Palestina' te verdelen in een Joodse en een Arabische staat de 'Zionisten' een onuitgelokt militair offensief lanceerden waardoor de omringende Arabische staten gedwongen werden om tussenbeide te komen. Het is bijna belachelijk, behalve dan dat in de context Abbas betoogde dat in september de VN die beweerde geschiedenisfout zou moeten rechtzetten door een onafhankelijke Palestijnse staat te erkennen.

Opnieuw verdedigde Netanyahu de waarheid en noemde het artikel van Abbas een herschrijving van de geschiedenis in Stalinistische stijl en een grove vervorming van welbekende en gedocumenteerde feiten, dat het de Arabieren waren die het verdelingsplan verwierpen … terwijl het door de Joodse leiders geaccepteerd werd, en dat zes Arabische legers daarna Israël aanvielen om het te vernietigen.

Hij bond de strijd aan met iets anders wat Abbas schreef, dat de creatie van een Palestijnse staat voor ons de weg zou banen om in de VN claims tegen Israël te kunnen indienen. Bibi zei dat sinds 1993 Israël aan het vredesproces deelgenomen had met een garantie dat een Palestijnse staat een eind aan het conflict maakt. Toch zou iemand uit het artikel kunnen concluderen dat het Palestijnse leiderschap de vestiging van een Palestijnse staat beschouwt als een middel om het conflict met Israël voort te zetten.("Palestinian leader rewrites history of Israel," Israel Today, 18 May 2011)

"Waarom de geschiedenis ertoe doet: De Zesdaagse Oorlog van 1967,"

is de titel van een artikel van David Harris, uitvoerend directeur van het Amerikaanse Joodse Comité.

Vierenveertig jaar geleden brak de Zesdaagse Oorlog uit. Terwijl sommige oorlogen langzaam verdwijnen invergetelheid, blijft deze net zo relevant als in 1967. Veel van haar kernonderwerpen blijven onopgelost … Politici, diplomaten en journalisten blijven met de consequenties van die oorlog worstelen, maar zelden zonder de context ervan. Toch hebben sommige kritieke en belangrijke zaken zonder context geen betekenis.

Ten eerste, was er in juni 1967 geen Palestijnse staat. Die bestond niet en had nooit bestaan. Haar schepping, die door de VN in 1947 voorgesteld werd, werd door de Arabische wereld verworpen omdat dit ook betekende dat er daarnaast een Joodse staat gevestigd zou worden.

Ten tweede: de West Bank en Oost Jeruzalem waren in Jordaanse handen. Door plechtige overeenkomsten te breken ontzegde Jordanië Joden toegang tot hun heiligste plaatsen in Oost Jeruzalem. Om de zaak nog erger te maken vernietigde ze veel van die plaatsen…

Ten derde: de Arabische wereld zou op elke dag van de week een Palestijnse staat hebben kunnen creëren in de West Bank, Oost Jeruzalem en in de Gaza Strook. Ze deden het niet. Er werd zelfs niet over gesproken…

Ten vierde: de grens van 1967 was voor de oorlog niet meer dan een wapenstilstandslijn, daterend uit 1949 … nadat de Arabische legers in 1948 Israël hadden aangevallen in een poging haar te vernietigen. Ze faalden daarin. Er werden wapenstilstandslijnen getrokken, maar het waren geen formele grenzen…

Ten vijfde: de PLO werd in 1964 opgericht, drie jaar voordat het conflict losbarstte … met het doel om Israël uit te wissen. Bedenk dat in 1964 de enige 'nederzetting' Israël zelf was.

Ten zesde: in de weken voorafgaande aan de Zesdaagse Oorlog verklaarden Egyptische en Syrische leiders herhaaldelijk dat een oorlog ophanden was en dat het hun doel was om Israël van de kaart te vegen. Dus tweeëntwintig jaar na de Holocaust sprak een andere vijand over de uitroeiing van Joden…

Ten zevende: de Egyptische President Nasser eiste dat de VN vredesmacht die in het gebied was om een conflict te voorkomen, zou weggaan. De VN gehoorzaamde schaamteloos…

Egypte blokkeerde de Israëlische scheepvaart in de Rode Zee … [wat door Jeruzalem als een oorlogsdaad werd beschouwd. De VS spraken over samenwerking met andere landen om de blokkade te breken, maar deden niets…

In de dagen voorafgaande aan de oorlog, stuurde Israël via de VN en de VS een boodschap naar Jordanië en drong er bij Amman op aan om buiten het hangende conflict te blijven. De Jordaanse koning Hoessein negeerde het Israëlische pleidooi en verbond zijn lot aan Egypte en Syrië. Zijn strijdkrachten werden door Israël verslagen en hij verloor zijn controle over de West Bank en Oost Jeruzalem.

Na de overwinning hoopte Israël dat haar nieuw verkregen gebieden de basis zouden worden van een land-voor-vrede akkoord. Er werden proefballonnetjes opgelaten. Het formele antwoord kwam op 1 september 1967, toen de Arabische Topconferentie in Khartoum verklaarde: Geen vrede, geen erkenning, geen onderhandelingen met Israël.

Alle oorlogen hebben gevolgen; ook deze was geen uitzondering. Maar de Arabische aanvallers hebben verzuimd om verantwoordelijkheid te nemen voor de daden waartoe ze hadden aangezet. Ze wilden de wereld doen geloven dat de Israëlische bouw van nederzettingen na 1967 de oorzaak van het Arabisch-Israëlisch conflict is. De Zesdaagse Oorlog is het absolute bewijs dat het kernprobleem is, en altijd geweest is, of de Arabische wereld het recht van het Joodse volk accepteert om een staat voor zichzelf te hebben.

("Why History Matters: The 1967 Six-Day War," D. Harris, JP Blogs, 9 June 2011)

Zeg alleen maar "Nee!" tegen een Palestijnse Staat

Een hoofdartikel in de JP gaf benadrukte de gevaarlijke situatie waarmee Israël in het komende najaar geconfronteerd kan worden.

De Palestijnen zijn razend succesvol geweest in het verwerven van internationale erkenning van 'Palestina' en verwachten een beroep te kunnen doen op de VN Veiligheidsraad en/of de niet-bindende Algemene Vergadering in september om een dergelijke staat te erkennen binnen de grenzen van juni 1967.' Dit is een geografisch gebied van een enorm historisch belang voor de Joden, dat niet alleen Judea, Samaria, Gaza beslaat maar ook grote delen van Jeruzalem, waaronder de Westelijke Muur … In de wereld van de VN blijken een half miljoen Israëli's die in deze gebieden wonen niet meer louter als 'bezetters' beschouwd te worden, maar klaarblijkelijk ook als overtreders van de Palestijnse soevereiniteit.

("Zionist diplomacy," JP Editorial, 5 Apr. 2011)

Het leiderschap van de PA plaatst doorgaans wegversperringen op het pad van de vrede, waardoor de meeste Israëli's verhinderd worden om "Ja" te zeggen. De grootste wegversperring is het 'recht op terugkeer' van de Arabische 'vluchtelingen' van 1948 en hun nakomelingen. Abbas zei: Het Palestijnse leiderschap zal nooit het recht op terugkeer opgeven … omdat het thuisland onze uiteindelijke bestemming is.

Dan is er Jeruzalem, Gods zware steen (Zach. 12:3) waar Abbas van zei: we zullen nooit een Palestijnse staat accepteren zonder Jeruzalem als haar hoofdstad. ("Abbas: Every Palestinian Should See Palestine," Palestinian News & Info Agency, 14 May, 2011)

Een andere wegversperring in de Palestijnse ontkenning van de Joodse geschiedenis. Op de Israëlische Onafhankelijkheidsdag, die door de Palestijnen de Nakba - de 'Catastrofe' - wordt genoemd, ontkende Abbas dat de Joden in het Land van Israël een geschiedenis hebben en maakte aanspraak op een fictieve 9000 jaar oude Palestijnse geschiedenis, die terugging tot 7000 v. Chr.… Hij zei ook: O, Netanyahu, jij bent slechts een bijkomstigheid in de geschiedenis. Wij zijn het volk van de geschiedenis. Wij zijn de eigenaars van de geschiedenis.

Deze versie van de geschiedenis is een brutale vervorming van bekende feiten. De Judese/Israëlische geschiedenis in het Land gaat duizenden jaren terug, is gedocumenteerd door oude Joodse en niet-Joodse bronnen en bevestigd door ontelbare archeologische vondsten, en toch zijn het niemand anders dan Palestijnen die claimden dat er hier een oude Palestijnse geschiedenis was. Er is geen enkele verwijzing naar een Palestijns-Arabische natie in de oudheid … de Koran verwijst naar het volk van Israël en zelfs naar de verwoesting van de Tempel (Soera 17), maar niet naar de Palestijnen. (PMW: "Abbas to Netanyahu: 'You are incidental in history'," IMRA, 24 May 2011)

Een hoofdartikel in de JP, dat het bovenstaande bevestigde, zei dat de PA haar volk niet voorbereid heeft op vrede met Israël. De opruiing tegen de wettigheid van Israël is onverminderd doorgegaan. Teveel Palestijnen, verwend door de toegefelijkheid van de internationale gemeenschap, koesteren nog steeds de hoop dat miljoenen nakomelingen van vluchtelingen Israël demografisch zullen overstelpen…

Zou het onder deze omstandigheden, terwijl instabiliteit en Islamistisch vuur de regio teistert, verstandig zijn om een 22^e Arabische staat te scheppen, die naar alle waarschijnlijkheid aan deze instabiliteit zal bijdragen? ("Stop the spoiling," JP Editorial, 23 June 2011)

Fatah & Hamas

David Horovitz was de uitvoerende redacteur van de JP toen hij schreef:

Sinds Fatah en Hamas hun 'verzoenings' overeenkomst hebben aangekondigd, heb ik gewacht op het koor van internationale verontwaardiging … op een wereldwijde veroordeling van de PA en haar President Abbas, omdat die ervoor gekozen had om haar lot te verbinden aan een organisatie die zich ideologisch ingespannen had om de Joodse staat weg te wissen…

Maar ik wachtte tevergeefs. Dom, ingebeeld of gewoon het oude anti-Semitisme? Een groot deel van de internationale gemeenschap negeert de richtlijnen in het Handvest van Hamas om Joden te doden…

Hoewel deze 'verzoening' teleurgesteld heeft, het feit dat het grootste deel van de wereld haar wil accepteren veroorzaakt veel meer last dan haar succes.

Horovitz:

Hamas, merkte de Chef Staf van het Witte Huis, Wm. Daley op 28 april op, is een terroristische organisatie, die schiet op burgers… Daarom zou een morele internationale gemeenschap erop uit moeten zijn om haar elke wettigheid te ontnemen; om al het mogelijke te doen om te voorkomen dat ze sterker wordt, om haar duidelijk te maken dat ze geen plaats heeft in internationale zaken. In plaats daarvan, zegt Daley steunen de VS de Palestijnse verzoening, op voorwaarde dat men het eens is dat de zaak van de vrede daardoor bevorderd wordt. Wat is dat voor een onzin, en dat van de zogenaamde morele leider van de vrije wereld?

("Where is the outrage?" D. Horovitz, JP, 2 May 2011)

Jeruzalem - Israëls hoofdstad

Op de verjaardag van Jeruzalems hereniging zei PM Netanyahu: Vierenveertig jaar geleden realiseerden de soldaten van het IDF het visioen van de profeten en brachten Jeruzalem terug naar haar juiste plaats (Zach. 12:6) … Jeruzalem zal nooit verdeeld worden … we zullen Jeruzalem beschermen, haar eenheid, en we zullen haar bouwen en ontwikkelen.

Een opiniepeiling op 'Jeruzalem Dag' gaf te zien dat een aanzienlijke meerderheid van de Israëli's het beleid van Bibi steunt; 66% wil Jeruzalem niet verdelen, ook niet als dat deel uitmaakt van een veelomvattende vredesovereenkomst. ("Netanyahu on Jerusalem Day: This city is ours!" Israel Today, 1 June 2011)

De strijd om deze stad is intens: door het verspreiden van leugens over alles wat heilig is voor God is Satan bezig te misleiden. Bijvoorbeeld als een Palestijnse herziener van de geschiedenis zegt dat het welbekende vers uit de Hebreeuwse psalm Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mij mijn rechterhand in het geheel geen Joodse bron is. Hij zei dat deze woorden uitgesproken werden door een Christelijke kruisvaarder en sinds kort door Joden 'geleend' was en 'vervalst in naam van het Zionisme'. (PMW: "Palestinian distortion: 'If I forget thee, O Jerusalem,' Crusader expression …," Marcus & Crook, IMRA, June 9, 2011)

Profetische aankondigingen

Dit is een oproep om wakker te worden:

Een buitengewone opeenhoping van bijzonder ernstige natuurrampen, waaronder aardbevingen in Japan en Nieuw Zeeland, tornado's en overstromingen in de VS en … in Nieuw Zeeland, maken 2011, zelfs al na het eerste halfjaar, het jaar met de hoogste schade ooit.

Wereldwijd, overstijgen de geschatte Amerikaanse verliezen van $ 265 biljoen tegen het eind van juni het totale cijfer van 2005, dat tot nog toe het duurste jaar was…

("2011 Half-Year Natural Catastrophe Review," www.munichamerica.com, 12 July 2011)

Een geologische kaart, die afgelopen week gepresenteerd werd aan de Hebreeuwse Universiteit, laat zien dat het 'Levant Bassin', dat het reusachtige Leviathan gasveld omvat, wel eens enorme hoeveelheden olie in diepe lagen zou kunnen bevatten.

Israël schijnt ook bovenop reusachtige olievoorraden te zitten en de Israëlische Energie Maatschappij hoopt tegen het eind van dit jaar een proefproject te starten dat kan uitkomen op een productie van 50.000 barrels per dag, een vijfde van Israëls verbruik. Ezechiël 38:12-13 zegt twee keer dat Gog en Magog Israël aanvallen om een buit te maken. Is dit verslag een aanloop hierheen? ("Israel's Coast May Be Gold Mine of Oil, Says Government Expert," Arutz 7, 1 June 2011)

Israël, gefeliciteerd met je 63^e verjaardag

David Harris merkt op dat voor de meeste naties 63 jaar slechts een schouderophalen ontlokt. Niet echter in het geval van Israël. Hoe is het mogelijk dat deze kleine natie ter grootte van New Jersey of Wales zichzelf kan verdedigen … tegen vastberaden, goed gefinancierde en talrijke tegenstanders? Hoe is het mogelijk dat dit kleine stukje land … tot op de recente ontdekkingen van natuurlijk gas voor de kust, verstoken van enige natuurlijke hulpbronnen, zichzelf lanceert in de bovenste regionen van de moderne volken?…

De eeuwenoude roep van het Joodse volk Volgend jaar in Jeruzalem is nu werkelijkheid.

Een oude taal is nieuw leven ingeblazen.

Droge, onvruchtbare grond is nu bedekt met de vruchten van de aarde.

Een volk dat door de 'Endlösung' van de Nazi's is gedecimeerd, ervoer slechts drie jaar na de Holocaust een soevereine wedergeboorte.

Een natie die op haar eerste dag geconfronteerd werd met een uitroeiingsoorlog … heeft nooit opgegeven of toegegeven.

De Israëlische samenleving is in hoog tempo ontwikkeld, verrijkt door golven nieuwe immigranten. In de afgelopen jaren riskeerden bijvoorbeeld duizenden Afrikaanse Christenen en Moslims hun leven en trokken dwars door ongastvrije landen, zoals Egypte, om een nieuwe start te maken in Israël.

Nogmaals, het werk is nog niet af en er zijn veel uitdagingen. Maar in 63 korte jaren hebben Israëli's het gelijk bewezen van wijlen PM David Ben-Goerion toen hij zei: 'Om in Israël een realist te zijn, moet je in wonderen geloven'.

("Happy Birthday, Israel!" D.Harris, JP Blogs, 9 May 2011)

…en zij zullen niet meer worden uitgerukt uit de grond die Ik hun gegeven heb, zegt de Here, uw God.

Amos 9:15b

Chuck & Karen Cohen