Shalom vanuit Jeruzalem

Wat bepaalt onze wereldvisie? Wat vormt ons denken? Door welk filter oordelen we, nemen we iets waar en weten we wat er in ons leven, onze gemeente, ons volk en de wereld aan de hand is? Als dat Gods Woord niet is, van Genesis tot Openbaring, dan bevinden we ons op gevaarlijk gebied.

Waarom? Onze Schepper God overziet het hele schilderij. Hij is feitelijk de Ene die dat kan omdat Hij Zichzelf bekend maakt als 'heilig', dat betekent 'apart' - apart staande van Zijn schepping. Wij zien echter aan de andere kant door een spiegel, in raadselen (1 Kor. 13:12)

God schiep de tijd. Hij staat buiten de tijd en ziet het einde vanaf het begin. Dit is één reden waarom Hij de Alpha en de Omega wordt genoemd, het Begin en het Eind, de Eerste en de Laatste (Jes. 48:12; Openb. 22:13) Daarom kan Hij ook de toekomst 'voorzien'. De vroegere dingen heb Ik vanouds verkondigd, zij zijn uit mijn mond uitgegaan en Ik heb ze doen horen; plotseling heb Ik ze volbracht en ze zijn gekomen. (Jes. 48:3; verg. 42:9; 36:10)

Als een mens denkt dat hij de sociale processen en de wereldgebeurtenissen kan beoordelen zonder God en Zijn Woord, dan is dat de definitie van arrogantie. Doordat we een deel zijn van de schepping is ons denken beperkt. Aangaande de onderwerpen die Gods Woord aanreikt is het wijs om rekening te houden met Zijn gedachten (Jes. 55:8-11). Die spreken over het bezitten van eeuwig leven (Joh. 17:3; verg. 14:6), wie God werkelijk is (Hij is niet alleen liefde!), volgens welke moraal mensen dienen te leven (overspel, ontucht, een homoseksuele levenshouding en veel meer zaken die immoreel zijn en waar tegenwoordig mee gepraald wordt!) en hoe we aankijken tegen de Kerk en Israël.

Waarom Israël?

Als u gelooft in Yeshua dan heeft God u soeverein uitgekozen (Joh. 15:16,19). Op dezelfde manier heeft God - door Zijn soevereine wil - Israël, land en volk uitgekozen als Zijn eigen erfenis (Deut. 7:6; Ps. 33:12; 105:26; 135:4; Rom. 9:4-5; 11:11-12).

God koos Israël als een instrument voor de redding van de mensheid. Hij beloofde aan Abraham dat in zijn zaad alle geslachten van de aarde gezegend zouden worden (Gen. 12:3b). Paulus noemt dit het evangelie voor de heidenen (Gal. 3:8). Velen, zelfs in de kerk, hebben niets op met het idee dat de Joden het uitverkoren volk van God zijn. Bovendien waren of zijn ze die roeping niet waard. Maar kijk eens in de spiegel en vraag uzelf af of u het waard was om door Yeshua uitgekozen te worden. Als u zo denkt, zoek dan iemand die met u wil bidden - en wordt gered!

Hier is de vraag: Wat bepaalt onze visie over Israël? Door het 'zien' via de BBC, CNN, The NY Times, of door geloof in Jesaja, Jeremia en de rest van Gods Woord? En als het Gods Woord is, dan dienen we te begrijpen dat…

De God van de Bijbel is niet 'Politiek Correct'!

De mens wil dat Hij 'politiek correct' is, maar God buigt niet voor de wil van de mens. Hij doet wat Hem behaagt.

De Here verbreekt de raad der volken, Hij verijdelt de gedachten der natiën (Ps. 33:10).

Gij hebt een wijnstok uit Egypte uitgegraven, Gij hebt volken verdreven en hem geplant (Ps. 80:9).

De Here heeft alles gemaakt voor zijn doel, ja, zelfs de goddeloze voor de dag des kwaads (Spr. 16:4).

Het hart des mensen overdenkt zijn weg, maar de Here bestuurt zijn gang (Spr. 16:9; zie ook 21:1). Openb. 17:17 laat zien dat zelfs de plannen van de Anti-Christ onder de controle van onze God zijn.

Paulus stelt dit onderwerp van Gods politiek incorrecte soevereiniteit aan de orde en gebruikt daarvoor het voorbeeld hoe God Farao deed opstaan en zijn hart verhardde tot Gods eer (Rom. 9:17). [Opm.: God spreekt Ex. 3:19 en 4:21 voordat Mozes tot Farao spreekt.] Sommigen houden niet van dit aspect van Gods soevereiniteit, maar om Paulus te parafraseren: U bent geschapen. Hij is de Schepper. Hij kan met Zijn schepping doen wat Hij wil. (Rom. 9:20 - 24)

Ook Yeshua was niet politiek correct toen Hij de waarheid sprak. Hij beledigde de religieuze autoriteiten en Zijn eigen discipelen als dat nodig was. Zelfs na Zijn hemelvaart sprak de Heer Yeshua zeer harde waarheden tegen vijf van de zeven kerken in Openb. 2-3.

De opmerkingen van Bibi Netanyahu op Jeruzalem Dag

Israëls Premier, die ook bekend staat om zijn harde waarheden, zei op Jeruzalem Dag: Israël zonder een verenigd Jeruzalem is als een lichaam met een zwak hart. en voegde eraan toe dat elk volk dat bereid is om zijn hart te offeren slechts zijn vijanden ervan zal overtuigen dat het ontbreekt aan wilskracht om voor alles te vechten…

Aan onze generatie is een groot voorrecht verleend: wij zijn getuigen van de vervulling van de woorden der profeten. We zagen de wederopstanding van Sion…het herstel van de soevereiniteit van het volk Israël hier in het Land van Israël;…het bijeenbrengen van de ballingen; en…de eenwording en opbouw van Jeruzalem. Onze generatie draagt ook de reusachtige verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat we deze transformatie voor toekomstige generaties veilig stellen.

De profeet Jesaja sprak: Ontwaak, ontwaak, Sta op Jeruzalem (Jes. 51:17). Na eeuwen van onderdrukking en onverdraagzaamheid door andere godsdiensten is Jeruzalem opgestaan en verenigd. ("PM Netanyahu's Speech…45th Anniversary of the Unification of Jerusalem…" PM's Office, 20 May 2012)

Wat 'Bezette Gebieden'?

Israël heeft wettige en historische rechten op Judea en Samaria - de 'bezette gebieden'! Na een onderzoek van zes maanden legde een adviserende commissie van drie legale deskundigen 'scherp omlijnde conclusies voor' aan de Israëlische regering. Voormalig rechter van de Hoge Raad E. Levy, voormalig adviseur van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en deskundige van internationaal recht, dr. A. Baker en voormalig plaatsvervangend president van het Tel Aviv District Gerechtshof T. Shapira, zeiden dat de honderdduizenden Israëlische burgers die in Judea, Samaria en de Golan Hoogte wonen geen criminelen zijn, zoals veel tegenstanders van Israël en hun bondgenoten beweren omdat het 'nederzettingenproject van na 1967', dat het Joodse volk herenigd heeft met het land…op geen enkele manier beschouwd kan worden als een internationale misdaad.

Hun conclusies zijn gebaseerd op de volgende historische feiten: Ten eerste, het Britse Mandaat dat in september 1922 van kracht werd nadat het door de Volkenbond was geratificeerd, riep op tot de totstandkoming van een nationaal tehuis voor het Joodse volk' in het gebied ten westen van de Jordaan, waaronder Judea en Samaria.

Ten tweede, het VN Verdelingsplan voor Palestina in 1947 heeft nooit het Britse Mandaat zoals het was bedoeld, vervangen. Het werd aanvaard door de Joodse gemeenschap in Palestina, die vertegenwoordigd werddoor het Joodse Genootschap, maar werd verworpen door zowel het Palestijnse Arabische Hoge Comité als de staten die behoorden tot de Arabische Liga.

Ten derde, volgend op Israëls Onafhankelijkheidsoorlog, toen plaatselijke Palestijnse milities en de gecombineerde legers van Jordanië, Egypte, Syrië, Irak en Libanon er niet in slaagden om de pasgeboren staat Israël te vernietigen, nam Jordanië de controle over Judea en Samaria (de West Bank) en delen van Jeruzalem, maar haar soevereiniteit over deze gebieden werd nooit door de internationale gemeenschap erkend.

Ten vierde, na de Zesdaagse Oorlog, toen de legers van Egypte, Syrië, Jordanië en de PLO probeerden, maar daarin faalden, om Israël van de kaart te vegen, beheerste Israël Judea, Samaria en Gaza, en tevens het Sinaï-schiereiland en de Golan Hoogte…

Zelfs VN Resolutie 242, dat de 'land-voor-vrede' formule introduceerde, riep Israël op om zich terug te trekken uit 'gebieden' in ruil voor vrede, maar niet uit alle gebieden. Het woord 'de' was speciaal weggelaten omdat het voor velen duidelijk was dat Israël een onbepaald deel van Judea, Samaria en Gaza zou willen behouden.

Hoewel dit rapport de critici van Israël niet zal overtuigen is de onverbloemde waarheid - voor de goede orde weer herhaald. Als zodanig zal ze officieel door de regering worden erkend. ("Setting truths," JP Editorial, 9 July 2012)

Een ander artikel, dat door het commissielid Baker werd geciteerd merkte op: Volgens internationale wetgeving is het niet onwettig om zich in Judea en Samaria te vestigen… God keurt het goed! (Jer. 31:4-5; Zach. 12:2-8, enz.)

Hier volgen nog enkele feiten. Na de Turkse nederlaag tijdens de Eerste Wereldoorlog spraken de Geallieerden met Joden en Arabieren over Palestina. Moest het een Joodse of een Arabische staat worden? Koning Faisal al-Hashemi betoogde ten gunste van een Arabische soevereiniteit over Palestina (aan beide zijden van de Jordaan). Een paar weken later bepleitte Chaim Weizmann de zaak voor de Joden. Er werd besloten ten gunste van de Joden, terwijl de rest van het Midden Oosten - Syrië, Libanon en Irak - bestemd werd voor de Arabieren. De Volkenbond stelde een contract-achtig document op dat in de geest van die beslissinghet 'Mandaat van Palestina' werd genoemd.

Dit document, dat hoewel het de burgerlijke en religieuze rechten van alle bewoners van Palestina beschermde, gaf het recht op zelfbeschikking, toekomstige soevereiniteit en bestuur alleen aan de Joden totdat het mandaat zou aflopen. Het document werd geratificeerd tijdens de San Remo Conferentie (een ontmoeting van de Geallieerde Hoge Raad na de Eerste Wereldoorlog) in april 1920 en werd anoniem door de Volkenbond in juli 1922 goedgekeurd. Toen werd in de moderne geschiedenis de Joodse soevereiniteit over het Land van Israël erkend en deze erkenning werd een deel van de internationale wetgeving die sindsdien niet meer veranderd is. ("History proves settlements' legality," Ze'ev Jabotinsky, Israel Hayom Op-ed, 12 July 2012)

De reactie van de VS was typisch voor de tegenwoordige trend. De regering Obama veroordeelde uitbundig Israël dat ze de brutaliteit had om een panel van bekende juristen te vragen om hun mening te geven over haar rechten, terwijl een woordvoerder van Buitenlandse Zaken zei Wij accepteren geen geldigheid van voortzetting van Israëlisch nederzettingen activiteit en we verzetten ons tegen elke poging om buitenposten van nederzettingen te legaliseren. ("Obama's spectacular failure," C. Glick, JP Op-ed, 12 July 2012)

Gevaarlijke verkeerde veronderstellingen

Barry Rubin zei: Als ik ooit een zin heb gehoord die de narigheid in het Midden Oosten spelt, is het deze: Mensen zeggen in een campagne dingen en als ze dan gekozen worden, moeten ze regeren. Hij citeerde een woordvoerster van Buitenlandse Zaken van de VS die sprak over een Egyptische Presidentskandidaat die Israël racistisch, een vijand van Egypte en een staat, die gebaseerd was op bezetting noemde en dus geen recht heeft om te bestaan.

Rubin nam sommige van haar gevaarlijke verkeerde veronderstellingen onder de loep. Ze gaat ervan uit dat radicale bewegingen dingen zeggen om kiezers een plezier te doen vet zoals als Amerikaanse politici. Amerikaanse politici zijn echter in hoge mate niet-ideologisch. Maar als ze (die radicale bewegingen - vert.) wel oprecht en gepassioneerd zouden geloven dat elke plank van hun platform door het Opperwezen zou zijn besteld. Dat dit dan ook de enige reden was, waarom hun politieke partij zou bestaan? Veronderstel dat hun rivalen hun carrières kapot zouden willen en kunnen maken of hen zelfs zouden vermoorden als ze lieten zien dat ze in hun toewijding helemaal onoprecht waren. Veronderstel dat een groot deel van de massa die radicale uitspraken serieus zou nemen en meende dat ze hun beloften zouden houden? En veronderstel dat ze ook werkelijk geloofden dat het instellen van eenSharia wetgeving de enige manier was om te regeren? Er zijn dus voor radicalen veel redenen om radicalen te blijven in de regering. ("The scariest sentence," B. Rubin, JP Op-ed, 20 May 2012)

Waarom het 'vredes'proces dood is

Hisham Jarallah, een Moslim Arabische verslaggever in de 'West Bank' zei dat het 'vredes proces' dood is, omdat President Abbas van de PA elk excuus gebruikt om niet terug te gaan naar de onderhandelingstafel met Israël. Zijn eis dat Israël moet stoppen met de bouw in de nederzettingen klinkt meer als een grap: heeft hij nu pas ontdekt dat er in de West Bank nederzettingen zijn? Arafat onderhandelde jarenlang met Israël "terwijl de bouw in de nederzettingen doorging". Abbas deed dit ook al voordat Netanyahu Premier werd.

De eis van Abbas dat Israël de wapenstilstandslijnen van voor 1967 moet erkennen als de grenzen van een toekomstige Palestijnse staat, blijft eraan vasthouden dat Israël zich verplicht om hem alles te geven voordat de besprekingen weer beginnen.

Zijn nieuwe eis de vrijlating van gevangenen en de import van wapens verraste zelfs enkele Palestijnen. Het is zelfs niet helemaal duidelijk hoe de vrijlating van Palestijnen…die betrokken waren bij terreur aanvallen of het geven van meer wapens aan de PA zal helpen om de vrede te bevorderen.

Jarallah zegt dat het vredesproces stierf op de dag dat een meerderheid van de Palestijnen op Hamas stemde in een vrije en eerlijke verkiezing in 2006…Het stierf toen Hamas de PA uit Gaza verdreef en een Islamitisch emiraat in het gebied vestigde. Eigenlijk stierf het al toen Arafat 'nee' zei tegen de voormalige Israëlische Premier Barak tijdens de verknoeide Camp David topcongerentie in 2000…

Het vredesproces is dood omdat een meerderheid in de Arabische en Islamitische wereld het nog steeds niet eens geworden is over het bestaansrecht van Israël. ("Muslim Arab who gets it," israelmatzav.blogspot.co.il 20 June 2012)

Bestaat er een kans op 'vrede' met de volgende generatie? Niet als een door de VN en de PA gefinancierd kindercentrum in Oost Jeruzalem een puppet show opvoert voor (Arabische) kinderen die aangemoedigd worden om het roken van sigaretten op te geven en in plaats daarvan mannen te worden die machinegeweren dragen om Jeruzalem te bevrijden van de Joden.

Palestinian Media Watch, dat een video van die gebeurtenis vertaalde, merkte op dat in overeenstemming met Islamitisch onderwijs de show dood en geweld verheerlijkte en kinderen opvoedde om Joden te zien als 'vijanden' die Palestijnse kinderen doden. Eén puppet zei Jeruzalem wordt van ons afgenomen. Jeruzalem, waarvan de jeugd wordt gedood door de Joden…wij komen eraan; de tijd van de dood is gekomen. Jeruzalem, wij zullen ons niet overgeven aan de vijanden of vernederd worden. (Palestinian kids urged to give up smoking and kill Jews," Israel Hayom, 9 July 2012)

"Beschaamd zullen worden allen die Sion haten" (Ps. 129:5)

Intercessors for Israel heeft dat vers consistent gehanteerd en vandaag is het dit, wat God doet met Israëls buren.

Egypte is verdeeld tussen de heersende militaire raad en de Moslim Broederschap (MB) die het parlement beheerst. Syrië zit midden in een vreselijke burgeroorlog. In Libanon, hoewel de terreur groep Hezbollah deel van de regering uitmaakt, verzetten velen zich ertegen dat ze bewapend zijn. En alle pogingen om een eenheidsregering te bedenken tussen de PA in Judea en Samaria en de Hamas terroristen in Gaza zijn als fantasie geëindigd.

God bewoog Caesar Augustus (Lukas 2:1; verg. Spr. 21:1) om een volkstelling te houden, die 'de hele wereld' omvatte. Families moesten teruggaan naar de woonplaatsen van hun voorouders, zodat de Koning van de Joden in Bethlehem geboren kon worden om de Bijbelse profetie te vervullen. (Micha 5:2; Matth. 2:1-4; Lukas 2:11) Zouden wij dan niet mogen verwachten dat Hij voorbereidingen treft voor de terugkeer van Zijn Zoon? Volken mogen woeden en wereldleiders nutteloze gedachten koesteren, maar toch heeft de HEER Zijn troon in de hemel gevestigd. Zijn koningschap heerst over alles. (Ps. 103:19)

Egypte

Het motto van de Moslim Broederschap (MB), de nieuwe regerende partij van Egypte luidt: Allah is ons doel. De Profeet (Mohammed) is onze leider. De Koran is onze wet, Jihad is onze methode. Sterven op de manier van Allah is onze hoogste hoop. Dit zou alle twijfels over hun 'gematigd' zijn of niet, moeten wegnemen.

Hun geestelijke leider, Mohammed Badi schreef op Israëls Onafhankelijkheidsdag: Op deze dag herinneren de Arabische en Islamitische landen zich de ergste catastrofe, die ooit de volken van de wereld overkomen is…Wij eisen van de internationale gemeenschap rectificatie van het historische onrecht (van 1948) en dwingen de regering van de Zionistische entiteit om zich uit het land Palestina terug te trekken. (Muslim Brotherhood demands the destruction of Israel," ICEJ News, 1 June 2012)

In juni zei hij: Hoe blij zullen Moslims zijn als alle Moslim heersers van de Palestijnse kwestie een hoofdzaak zullen maken…met het enige doel het herstel van de Al-Aksa Moskee (op de Tempelberg) om die te redden uit de smerigheid van de Zionisten en de Islamitische heerschappij over het geliefde land te vestigen. ("…MB Calls For Jihad to Liberate Palestine," MEMRI, www.memri.org, 23 July 2012)

Rubin belichtte het scheve beeld dat de regering Obama van de MB heeft. Het interessante nieuws was niet dat de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton bestookt werd met viezigheid toen ze een bezoek bracht aan Cairo, maar wie haar bestookte. Anti-Amerikaanse radicalen gooiden vroeger rommel naar Amerikaanse leiders. Nu zijn het leden van de Vrije Egyptische Partij en andere Egyptische liberalen. Egyptische Christelijke leiders weigerden zelfs om Clinton te ontmoeten. Alle Egyptenaren beschouwen de Obama regering dus als een bondgenoot van de MB.

Dat kan vergezocht lijken, maar uit artikelen van liberale Arabieren, uitspraken van figuren uit de Arabische gevestigde orde in de Perzische Golf; gesprekken van Syrische, Turkse, Iraanse en Libanese oppositieleden wordt vanzelfsprekend het idee voor waar aangenomen dat de regering van de VS de Islamisten helpt.

In het Midden Oosten van vandaag zien liberalen, democraten en gematigden de VS dus als een vijand! Deze critici hebben een sterk punt. De toespraak van Obama in Cairo was juist bedoeld om de bevolking van het Midden Oosten aan te moedigen om hun identiteit vanuit een nationale - voornamelijk Arabische - opnieuw te definiëren als een Islamitische. Obama nodigde de [MB] uit om op de eerste rij te zitten. En toen het rumoer in Egypte begon…eiste hij het eind van het regime en zei zelfs dat het de VS niets zou uitmaken als de MB de regering van Egypte zou worden.

Obama heeft een door de MB gedomineerd leiderschap in de Syrische Nationale Raad gesteund en beschouwt hij Turkije als de ideale Islamitische natie, strooide kwistig met lof en bekritiseerde haar nauwelijks dat ze pro-Hezbollah, pro-Hamas, pro-Iran…en fanatiek anti-Israël is… ("Obama's Egypt policy," B. Rubin, JP Op-ed, 22 July 2012)

Syrië

De situatie is deze zomer in Syrië van kwaad tot erger geworden. Israël vraagt zich af wat er gevaarlijker is: de Syrische President Bashar Assad die de controle heeft over de grootste voorraad aan chemische en biologische wapens ter wereld, of dat die wapens in handen vallen van degenen die hem bestrijden of dat hij ze aan Hezbollah geeft of hij ze 'met liefde' naar Israël stuurt. De Israëlische Minister van Buitenlandse Zaken Lieberman waarschuwde de EU-Israël Samenwerkingsraad: Op het moment dat we zien dat de Syriërs hun chemische en biologische wapens overdragen aan Hezbollah is dit…casus belli, (de Latijnse uitdrukking die een oorlog rechtvaardigt). Hij voegde eraan toe: We zullen doortastend optreden, zonder aarzeling of terughoudendheid, en Israël hoopt dat de wereld het zal begrijpen. ("Israel Will Go to War if Hizbullah Gets Chemical Weapons," Arutz 7, 24 July 2012)

Toch zal Israël de schuld krijgen, om het even hoe ze zichzelf probeert te beschermen. Op enkele uitzonderen na bewijst de veroordeling door de wereld van Israëls reactie op de raketaanvallen vanuit Gaza genoeg dat de enige Joden, die door de wereld gerespecteerd en geëerd worden, dode Joden zijn.

Ondertussen infiltreren en vechten fundamentalistische Islamitische jihadisten naast het Syrische opstandelingenleger. Rapporten laten nu zien dat de door de VS gesteunde opstandelingen genocide plegen op Christenen in Syrië…kerken plunderen en bedreigingen uiten dat alle Christenen uit door de rebellen beheerste gebieden zullen worden weggezuiverd. Een massa uittocht van duizenden Christenen vindt plaats… ("…Muslim Persecution of Christians," Raymond Ibrahim, Gatestone Institue, 26 July 2012, www.gatestoneinstitue.org).

De realiteit in het Midden Oosten is dat Christenen altijd veiliger zijn geweest onder dictatoriale regeringen dan onder Islamitische. Democratie naar Westerse stijl zal uiteindelijk falen in elke samenleving die niet gegrondvest is op, of gebaseerd blijft op Judeo-Christelijke wetten en ethiek.

Iran

Clifford D. May, president van Amerika's Stichting voor de Verdediging van de Democratie, schreef: Het is niet langer mogelijk om te doen alsof we de bedoelingen van de heersers van Iran niet kennen. Ze blijven het ons rechtuit, duidelijk en herhaaldelijk zeggen. Zo als bijvoorbeeld op 20 mei de commandant van het Iraanse leger, Generaal Majoor Firoudzabadi verklaarde dat hun doel de volledige vernietiging van het Zionistische regime… is.

Tijdens een conferentie van het Jerusalem Center for Public Affairs, bracht de voormalige Spaanse Premier, Jose Maria Aznar een "privé discussie" in herinnering die hij had met Iran's Opperste Leider Khamenei in oktober 2000, die hem vertelde: Israël moet tot de grond toe worden afgebrand en van het aangezicht van de aarde verdwijnen. Aznar verduidelijkte: Hij bedoelde fysieke beëindiging door militair geweld.

Khamenei zei ook dat het doel van de Islamitische Revolutie in 1979 nog steeds overeind stond - om de wereld te bevrijden van Israël en de VS. Eventueel moet er een open confrontatie komen. Hij ziet het als zijn plicht om te zorgen dat Iran zal zegevieren. Dus met deze achtergrond, zegt May kunnen we niet langer doen alsof de verwerving van nucleaire wapens geen prioriteit voor Khamenei is en dus voor Iran.

Aznar zei ook dat hij de Russische President Poetin had gewaarschuwd tegen de verkoop van luchtdoelraketten aan Iran. Het antwoord van Poetin was: Maak je geen zorgen…we kunnen allemaal alles aan hen verkopen, zelfs als we ons druk maken om een Iraanse kernbom…omdat uiteindelijk Israël wel daarvoor zal opdraaien. ("What Iran's rulers want," C.May, Israel Hayom, 23 May 2012)

Tijdens een door de VN gesponsorde internationale anti-drug conferentie in Teheran zei de Vice Premier van Iran, Rahini dat de Talmoed verantwoordelijk was voor de verspreiding van illegale drugs overal ter wereld, en dat Joden geleerd werd om iedereen die zich hiertegen verzette te vernietigen. Hij merkte op dat er wel Joden zijn die de profeet Mozes volgen, maar de Zionisten zijn de leiders van de internationale drugs handel.

Minister van Buitenlandse Zaken Lieberman betaalde hem met gelijke munt: Het feit dat de VN…en Europese afgevaardigden nog steeds deelnemen aan conferenties in Teheran, waar aan de meest verachtelijke anti-Semitische sentimenten uitdrukking wordt gegeven, verleent een wettige basis aan het Iraanse ayatollah regime dat een gevaar voor de vrede vormt voor de hele wereld. ("At UN event, Iran's VP launches into anti-Semitic tirade," Israel Hayom, 27 June 2012)

Elliot Abrams, een oud lid van Midden Oosten Studies bij de Raad voor Buitenlandse Betrekkingen, zegt dat de uitlating van de Iraanse VP laat zien dat de veronderstellingen achter de nucleaire onderhandelingen met Iran op zijn zachtst gezegd twijfelachtig zijn, omdat ze gebaseerd zijn op de gedachte dat Iran's leiders op harde sancties zullen reageren, zoals Westerse leiders zouden willen, en zullen balanceren tussen de kosten en de baten van een nucleair programma…

Hoe gaan we om met een onredelijke haat tegen de Joden…een diepgewortelde wens om de Joodse staat te vernietigen? Hoe schatten we het effect van religies in die voor ons in het Westen dwaas, belachelijk en onmogelijk lijken? Of een betere vraag: Hoe beoordelen Israëli's dit?

Historici herinneren ons eraan dat heldere oplossingen er vaak niet toe doen, dat staatmanschap dikwijls terzijde wordt geschoven door ideologische obsessies en haat vaak sterker is dan rationele inschattingen. Juist omdat we denken dat het voor Iraanse officials irrationeel is om zulke toespraken te maken, of hun economie te laten stranden om nucleaire wapens te verkrijgen, of Israël bedreigen, betekent nog niet dat zulke dingen niet gebeuren. ("The voice of Iran" E. Abrams, Israel Hayom, 28 June 2012)

Daniel Tauber merkt op dat Bibi Netanyahu ervan beschuldigd werd dat hij de Iraanse dreiging zou overschatten. Het is waar, zijn waarschuwingen zijn erg sterk. Terug, in 2006 zei hij: Het is 1938 en Iran is Duitsland en Iran maakt haast om zich met atoombommen te bewapenen:… Dikwijls gebruikt Bibi de Holocaust als een voorbeeld. Op de Holocaust Herinneringsdag dit jaar zei hij: Bang zijn om te spreken over de waarheid, dat er vandaag mensen zijn die miljoenen Joden willen vernietigen, is een gebrek aan eerbied voor de Holocaust en haar slachtoffers beledigen.

Tauber zei dat het 'troostend' zou zijn te bedenken dat zelfs zonder deze waarschuwingen de Westerse leiders hun eigen conclusies zouden trekken en het voortouw nemen om Iran te stoppen…Maar dit zou een illusie zijn. Tot op vandaag is Netanyahu de enige wereldleider die de nucleaire ambities van Iran ter sprake brengt…

Toen President Obama aantrad verontschuldigde hij zich tegenover de Moslimwereld en in zijn toespraak in Cairo vergeleek hij zelfs het Joodse lijden in de Holocaust met de Palestijnse vluchtelingen toen de Staat Israël gesticht werd… Hij wilde onderhandelen met Iran en erkende het recht van Iran op kernenergie.

In de afgelopen decades hebben India, Pakistan en Noord Korea allen kernwapens in handen gekregen. Als Israël in 2007 waarschijnlijk geen aanval had gedaan, dan zou ook Syrië in die lijst voorkomen. Gebaseerd op deze gegevens is er weinig kans dat de Westerse machten op eigen initiatief sancties zouden hebben toegepast zoals we ze tegen Iran hebben gezien. Netanyahu dwong hen om in te grijpen door te benadrukken dat Israël een nucleair Iran als een existentiële bedreiging beschouwt. Met eenzijdige en gedurfde militaire acties in het verleden om hem te steunen bleef hij op deze bedreiging hameren en overtuigde de Westerse naties dat, als ze niets deden, Israël zou optreden ongeacht welke regionale onrust hiervan het gevolg zou zijn. ("Can Netanyahu's messianism save us?", D. Tauber, JP Op-ed, 3 July 2012)

Het is heel goed mogelijk dat Israël nog steeds moet aanvallen. Bidt voor haar leiders dat ze door God geleid zullen worden in al hun beraadslagingen. Vele zijn de overleggingen in het hart des mensen, maar de raad des Heren, die zal bestaan. (Spr. 19:21)

Iran's versie van het einde der tijden

Reza Kahlili (schuilnaam van een ex CIA agent in de Revolutionaire Garde van Iran), een lid van de Task Force van de VS voor de Nationale en Binnenlandse Veiligheid en leraar op de Gezamenlijke Contraspionage Training Academie van het Ministerie van Defensie, schreef dat Iran's opperste leider Ayatollah Khamenei kortgeleden zei dat Iran zich op oorlog en op het einde der tijden moet voorbereiden. Op 6 juli brachten alle Iraanse staatsmedia dit bericht en benadrukten zijn boodschap over de komst van de laatste Islamitische messias, de 12e Imam, de Mahdi.

Kahlili legt uit: Shi'itische theologie is van mening dat grote oorlogen de Aarde zullen overspoelen, tijdens welke één derde van de wereldbevolking zal omkomen in de gevechten en een ander derde deel door honger, wetteloosheid en verwoesting. Israël zal vernietigd worden en pas dan zal de 12e Imam, the Mahdi wederkomen en alle ongelovigen doden; de vlag van de Islam zal dan in alle hoeken van de aarde gehesen worden.

Na tien jaar onderhandelen met Iran moet het Westen nu eens hardhandig aanpakken om het ongeoorloofde nucleaire programma van het regime te stoppen. Het laatste rapport van het Internationaal Atoom Energie Agentschap maakte bekend dat Iran nu genoeg materiaal heeft om minstens vijf kernwapens te maken. ("Iran Leader…'End of Times'," R. Kahlili, WorldNetDaily, 9 July 2012)

VS sluiten Israël uit van een natie-terreur conferentie

Om Turkije niet tegen zich in het harnas te jagen, hebben de VS deelname van Israël aan het Global Counter-terrorism Forum uitgesloten. Dat is een groep van 29 naties die in Spanje bij elkaar komen. In een hoofdartikel van de NY Post stond: Als er één volk op aarde is dat weet wat het is om slachtoffer van terrorisme te zijn en hoe dat het beste bestreden kan worden, is het Israël. Dat zou men denken. Behalve de regering Obama.

Behalve dat ze niet uitgenodigd was, werd Israël ook volledig genegeerd zoals bleek uit opmerkingen tijdens de conferentie. Ondersecretaris van de VS voor de Burgerveiligheid, Democratie en Mensenrechten M. Otero had Israël zelfs niet opgenomen in een lijst van terreurslachtoffers. ("Israel excluded from Global Counterterrorism Forum at Turkey's behest", Israel Hayom, 15 July 2012)

Dr Michael Widlanski, kenner van de Arabische politiek en ex-adviseur voor Strategische Zaken in het Ministerie van Openbare Veiligheid, zei dat hoge Israëlische veiligheidsexperts zich zorgen maken over de houding van Obama ten aanzien van Moslimregeringen, evenals zijn bereidwilligheid om Israël te boycotten. Ze zeggen dat de regering een naïeve, of zelfs een ongeïnformeerde kijk heeft op de recente opstanden in het Midden Oosten, in het bijzonder in Egypte en Turkije waar de VS de huidige regimes beschouwt als 'gematigde krachten'.

De Israëlische reserve Generaal-majoor Amos Gilad, die aan het hoofd staat van een sectie van de Israëlische militaire inlichtingendienst en geheime besprekingen heeft gevoerd met Arabische leiders, zegt dat de Amerikaanse officials in een toestand van psychologische ontkenning verkeren met betrekking tot hun begrijpen van de zogenaamde 'Arabische Lente' en dat vrije verkiezingen zouden leiden tot Islamitische dictatuur. ("Top Security Experts Concerned…," M. Widlanski, The Algemeiner, www.algemeiner.com, 15 July 2012)

Onze verantwoordelijkheid in het gebed

Christmas Evans wist hoe hij moest bidden en kende daardoor de kracht van de Heilige Geest. Hij beschouwde het gebed niet als een passief of oppervlakkig iets, maar als een verantwoordelijkheid die in de praktijk moest worden gebracht. In een preek over de Heilige Geest herinnerde hij aan deze dikwijls verwaarloosde waarheid. De Messias doet voorbede voor ons, zonder ons en onafhankelijk van ons. Maar de Heilige Geest doet voorbede door ons, pleit in onze gebeden met onuitsprekelijke verzuchtingen. Hij doet nooit iets zonder ons. Hij inspireert ons om te bidden, maar de daad om te bidden is aan ons. Hij werkt in ons het willen en het werken om Zijn welbehagen. (Filip. 2:13) Maar Hij wil en doet het niet voor ons! Als we een opwekking willen beleven, dan moeten we bidden! (www.watchword.org)

Het gebed van een rechtvaardige vermag veel, doordat er kracht aan verleend wordt.

Jacobus 5:16b

Chuck & Karen Cohen