Shalom vrienden

Gebeurtenissen in het Midden Oosten wekken, aangezet door de krachten van Satan, de woede en de angst van de wereld op die erop gericht zijn om te voorkomen dat Israël haar bezittingen in bezit neemt (Obadja 1:17). Het doel van deze oorlog is echter niet tegen de natie Israël of het Joodse volk of de kerk. Het is de poging van de Satan om vanuit de laatste loopgraaf de terugkeer van Messias Yeshua te voorkomen door het vernietigen van Gods Naam, Zijn Woord en Zijn koninkrijk. De vader der leugen (Joh. 8:44) wil laten zien dat wat God is en zegt, een leugen is. Kijk naar de aanval tegen Zijn Naam.

Wat staat er in het Midden Oosten werkelijk op het spel? Gods Naam

In het bijbelse Hebreeuws wordt een naam in figuurlijke zin gebruikt om iemands aard of reputatie te laten blijken. De aanval van Satan tegen Israël is een poging om beide te vernietigen door te bewijzen dat God niet betrouwbaar is of niet in staat is om te doen wat Hij heeft gezegd.

Ik zie een amandeltwijg, zei Jeremia toen God hem een visioen liet zien. God antwoordde: Gij hebt goed gezien, want Ik waak over mijn woord om dat te doen. (Jer. 1:11-12) In het Hebreeuws is dit een woordspeling: 'amandeltwijg' en 'waken over' komen van dezelfde wortel. De amandelboom is de eerste boom in Israël die in bloei komt - maar toch één van de laatste, die vrucht draagt. God zegt, dat Zijn profetische Woord doorgegaan is, maar toch is er vaak geduld nodig om te zien dat ze 'vrucht draagt'. Dit is het hart van het geloof. Voorzeker, het visioen wacht nog op de vastgestelde tijd, aan het einde zal Hij het werkelijkheid maken. Hij liegt niet. Als Hij uitblijft, verwacht Hem, want Hij komt zeker, Hij zal niet wegblijven. Zie,… maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven. (Hab. 2:3-4 - HSV)

De Schrift zegt duidelijk dat God zal doen wat Hij gesproken heeft. God is geen man, dat Hij liegen zou; of een mensenkind, dat Hij berouw zou hebben. Zou Hij zeggen en niet doen, of spreken en niet volbrengen? (Num. 23:19; verg. Num. 11:23; Ps. 33:10-11; Jes. 14:24; 46:9-10; 48:3; 55:11).

Yeshua bevestigt dit en zegt: de Schrift kan niet gebroken worden. (Joh. 10:35b) In Zijn dagen was de 'Schrift' het Oude Testament. Ondanks de vervangingstheologie zullen de verzen die volgen toch vervuld worden omdat God de getrouwe en waarachtige is (Openb. 3:14; 19:11).

Zo zegt de Here, die de zon overdag tot een licht geeft, die de maan en de sterren verordent tot een licht des nachts, die de zee opzweept, dat haar golven bruisen, wiens naam is Here der heerscharen: Als deze verordeningen voor mijn ogen zullen wankelen, luidt het woord des Heren, dan zal ook het nageslacht van Israel ophouden al de dagen een volk te zijn voor mijn ogen.

Jer. 31:35-36

Daarom, zeg tot het huis Israëls… niet om uwentwil doe Ik het… maar om Mijn heilige naam, die gij ontheiligd hebt onder de volken in wier gebied gij gekomen zijt. Ik zal mijn grote naam heiligen… en de volken zullen weten, dat Ik de Here ben,… wanneer Ik Mij voor hun ogen aan u [Israël!] de Heilige zal betonen.

Ezech. 36:22-23

En de apostel Paulus schrijft: Messias Yeshua Christus is ter wille van de waarachtigheid Gods een dienaar van besnedenen (de Joden) geweest, om de beloften, aan de vaderen (Abraham, Izaäk, Jacob, David, enz.) gedaan, te bevestigen. (Rom. 15:8)

Is YHWH dus God, de God van de Bijbel, of is het Allah? Misschien zijn er veel goden - of geen God - en moeten we een mens aanbidden? Wie heeft dit vanouds doen horen, het van overlang verkondigd? Ben Ik het niet, de Here? En er is geen God behalve Ik, een rechtvaardige, verlossende God is er buiten Mij niet. Wendt u tot Mij en laat u verlossen, alle einden der aarde, want Ik ben God en er is geen ander. (Jes. 45:21-22; verg. 44:6-8)

De roetsjbaan in deze laatste dagen

We verbazen ons hoe snel de belangrijke gebeurtenissen rondom Israël zich sinds het afgelopen jaar voltrekken. Hier een kort samenvatting:

• 14 - 21 november 2012 Operatie 'Verdedigingskolom' van het IDF tegen de onophoudelijke raketbeschietingen uit Gaza

• 29 november 2012 De Algemene Vergadering van de VN (UNGA) stemt met 138 tegen 9 met 41 onthoudingen voor de opwaardering van de status van de PA tot een niet-lid staat en erkent 'Palestina' daarmee eigenlijk als een natie tussen de naties.

• 30 november 2012 Israël reageert op deze schending van de Oslo akkoorden van 1993 door de PA op een Zionistische manier - goedkeuring van de plannen om huizen te bouwen in Jeruzalem, Judea en Samaria.

• December 2012 tot vandaag: de wereld kreeg een beroerte en veroordeelde Israël voor vernietiging van het 'vredesproces'. Maar de God van Israël reageert; Ik ben de Here, die alles gemaakt heb… die de tekenen der leugenprofeten tenietdoe… die de wijzen doe terugwijken en hun kennis tot dwaasheid maak; die het woord van mijn knecht gestand doe en de aankondiging mijner boden volvoer; die tot Jeruzalem zeg: Het worde bewoond; tot de steden van Juda: Laten zij herbouwd worden. (Jes. 44:24b - 26a)

• 3 december 2012 De UNGA stemt met 174 tegen 6 voor goedkeuring van een resolutie waarin wordt gesteld dat Israël haar nucleaire installaties open moet stellen voor inspectie door de IAEA.

• In diezelfde periode nam Egypte een Islamitische wetgeving aan, goedgekeurd door minder dan 10% van alle Egyptenaren, waarmee opnieuw bewezen wordt dat een radicale minderheid die bereid om te doden en gedood te worden, met gemak naties kan overnemen. Recente historische voorbeelden zien we bij de Nazi's in Duitsland, de communisten in Rusland en de radicale Shi'iten in Iran.

• De Syrische regering vermoordt Syriërs terwijl het Westen de rebellen begint te steunen. Maar de opstandelingen worden overgenomen door Moslim fundamentalisten, die gevangen genomen Syrische christenen executeren.

Zal 2013 ook zo veelbewogen zijn? Op 22 januari gaan de Israëli's een nieuwe regering kiezen. We bidden voor de Israëlische Premier Bibi Netanyahu en zijn partij om door te gaan dit land te blijven leiden.

In Amerika heeft de herkozen President Obama verschillende leden in zijn regering aangesteld die anti-Israël zijn. Minister van Defensie Chuck Hagel; Minister van Buitenlandse Zaken John Kerry; CIA topman John Brennan. Maar de meeste gevaarlijke voor de Amerikaanse Joden is misschien wel Obama's keuze voor de Minister van Financiën - Jack Lew, een orthodoxe Jood. Als de Amerikaanse economie kopje onder gaat, mag je raden wie de schuld krijgt. Toch zou dit wel eens de manier kunnen zijn waarop God onze gebeden beantwoordt zodat er meer Joden thuis komen in Israël Zo zegt de Here der heerscharen: Zie, Ik verlos mijn volk uit het land van de opgang en uit dat van de ondergang der zon; Ik breng hen terug en zij zullen binnen Jeruzalem wonen. Zij zullen Mij tot een volk en Ik zal hun tot een God zijn, in trouw en in gerechtigheid. (Zach. 8:7-8)

De wereld stemde 'ja' voor Palestina

Zie, volken zijn geacht als een druppel aan een emmer… Alle volken zijn als niets voor Hem… (Jes. 40:15a, 17a; verg. Ps. 2:1 vv; 33:10-11)

De PA vroeg de UNGA om 'Palestina' op 29 november te erkennen, dezelfde dag waarop de VN in 1947 Israël als een staat erkende. Ze hebben zoveel Joodse en Israëlische symbolen in het verleden opgenomen, dat de inlijving van 29 november daar goed in past, zei Moshe Siebel, een geschiedkundige.

Op die datum verdeelde de UN officieel Palestina en verklaarde dat dit deel van het spoedig te beëindigen 'Britse Mandaat voor Palestina' gereserveerd was voor een Joodse staat… VN Resolutie 181 was de eerste officiële erkenning van de nationale rechten van het Joodse volk in het Land van Israël in de moderne tijd die verder ging dan de Balfour Declaratie van 1917, die het Mandaatgebied Palestina erkende als een 'nationaal tehuis' voor het Joodse volk. Het Verdelingsplan… reserveerde echter slechts een klein deel van westelijk Palestina voor de Joden en omvatte niet Jeruzalem dat geïnternationaliseerd werd, de Joodse gemeenschap en haar instellingen omarmden dit.

De Arabieren verwierpen het en zwoeren om de pasgeboren Joodse staat te vernietigen. Dit werd geprobeerd in mei 1948 nadat David Ben-Goerion de Staat Israël had uitgeroepen. Legers uit zeven Arabische landen vielen Israël aan maar werden wonderbaarlijk teruggeslagen, waarbij Israël belangrijke landoppervlakten in bezit nam die, als de Arabieren in hadden gestemd met het Verdelingsplan, een deel van een Arabische staat zouden zijn geweest.

Voor Joden was 29 november 1947 een bijzonder emotionele dag… de wedergeboorte van het Joodse volk na de verschrikkingen van de Holocaust. Het was ook God die Ezechiël 37 tot vervulling bracht, waar de dorre beenderen uit hun graven kwamen en een machtig leger werden (37:1-4).

Siebel zegt dat de poging van de PA op die datum een 'historische onrechtvaardigheid is… Het lijkt op de verklaring van de PA dat de Tempelberg, als een heilige plaats in de Islam, met lijf en leden verdedigd moet worden tegen de 'slechte Zionisten', hoewel ze nergens in de Koran vermeld wordt. Ook wordt in hun teksten Jeruzalem nooit genoemd en nergens in de geschiedenis gaven de Arabieren de stad de status van hoofdstad. Maar plotseling, omdat de Joden hier zijn, is Jeruzalem de eeuwige hoofdstad van het Palestijnse volk geworden. De gooi naar een onafhankelijke staat bij de VN is alweer een poging van de Arabieren om ons uit ons land en onze geschiedenis te duwen… en de landen die dit steunen laten opnieuw hun anti-Semitisme en hypocrisie zien. ("With UN Bid, Arabs Once Again Try to Steal Israel's Heritage," Arutz 7, 29 Nov. 2012)

Netanyahu vertelde de Israëli's dat deze beslissing van de VN de vestiging van een Palestijnse staat niet zal bevorderen… omdat er geen rekening wordt gehouden met Israëls veiligheid en positie als een Joodse staat of een verklaring om het conflict te beëindigen… Dit zijn enkele redenen waarom we deze poging verwerpen… ("PM: Ignore the Sound of UN Applause," Arutz 7, 29 Nov. 2012)

Het Israëlische Kabinet stemde voor verwerping ervan. Het Joodse Volk heeft een natuurlijk, historisch en wettig recht op haar thuisland met haar eeuwige hoofdstad Jeruzalem. De Staat Israël als de staat van het Joodse Volk heeft rechten en aanspraken op gebieden die in het Land van Israël betwist worden. Deze beslissing van de VN heeft op geen enkele wijze te maken met het recht van de Staat Israël en het Joodse Volk op deze betwiste gebieden, die allemaal in verdedigingsoorlogen toekwamen aan Israël. ("Israel Çompletely Reject' UN Approval of New PA Status," Arutz 7, 2 Dec. 2012)

De heer 'Gematigd' Abbas van de PA spuwt haat

Na de toespraak van President Abbas die een overweldigde steun vergaarde voor zijn poging om de geen-lid, waarnemend-staat status te verkrijgen, zei Netanyahu: De wereld was getuige van een verderfelijke, door haat gedreven toespraak, vol misleidende propaganda tegen de IDF en de burgers van Israël.

Abbas leugens bevatten het beschuldigen van Israël van het intensiveren van militaire aanvallen… activiteiten van nederzettingen en etnische zuivering, in het bijzonder in bezet(!) Oost Jeruzalem, massa-arrestaties, aanvallen door kolonisten en andere praktijken waardoor deze Israëlische bezetting het synoniem is geworden van een apartheidssysteem van koloniale bezetting, die de plaag van racisme wettigt en waardoor haat en opruiing diep geworteld zijn. Apartheid? Racisme? Arabieren dienen in de Knesset, studeren aan Israëlische universiteiten, zijn artsen en patiënten in ziekenhuizen en sommigen dienen zelfs in de IDF.

Netanyahu's woordvoerder M. Regev zei: In plaats van de taal van vrede en verzoening kwam Abbas met een litanie van lasterlijke beschuldigingen… en verdraaide historische waarheid. Israël wil vrede… en is bereid om een Palestijnse staat te accepteren. Maar het is de Palestijnse kant die tot op heden weigert om de wettigheid van een Joodse staat te accepteren.

Na de stemming in de VN gaf de Israëlische ambassadeur bij de VN, Ron Prosor, een sterke weerlegging en zei dat hij een staat vertegenwoordigde die gebouwd was in het oude thuisland van het Joodse volk; met haar eeuwige hoofdstad Jeruzalem als haar kloppend hart… Geen enkele beslissing van de VN kan de 4000 jaar oude band tussen volk van Israël en het land van Israël verbreken.

Hij bekritiseerde Abbas voor het negeren van de geschiedenis en herinnerde allen eraan dat toen de VN stemde voor verdeling van het land in een Joodse en Arabische staat, dit door Israël geaccepteerd werd, maar de Arabieren verwierpen het en begonnen een vernietigingsoorlog… Hij merkte op dat van 1948 tot 1967, toen Jordanië de West Bank beheerste en Egypte de Gaza Strook, de Arabische staten geen vinger uitstaken om een Palestijnse staat te creëren. In plaats daarvan zochten ze de vernietiging van Israël en stonden daarbij zij aan zij met nieuw gevormde Palestijnse terreurorganisaties. In 2000 tijdens de Camp David en in 2008 bij de Annapolis besprekingen deden de Israëlische leiders vergaande vredesaanbiedingen, die beantwoord werden met afwijzing, ontwijking en zelfs met terrorisme.

Bij een andere poging om vrede te bevorderen, ontmantelde Israël in 2005 hele gemeenschappen en verdreef duizenden mensen uit hun huizen in de Gaza Strook. Liever dan van deze gelegenheid gebruik te maken om een vreedzame toekomst te bouwen, veranderden de Palestijnen Gaza in een Iraanse terreurbasis, van waaruit duizenden raketten afgevuurd werden op Israëlische steden.… Keer op keer weigerden de Palestijnse leiders… de moeilijke beslissingen voor vrede te nemen. ("Israel slams Abbas for 'poisonous, hate-driven' speech," Israel Hayom, 30 Nov. 2012)

In Israel Hayom schreef Dror Eydar dat meneer 'Gematigd' Abbas een erg Hamas-achtige toespraak hield, gelardeerd met woorden uit radicaal linkse, Holocaust ontkennende en anti-Semitische kringen, zoals 'etnische zuivering', 'oorlogsmisdaden', 'apartheid', 'racisme'… Tientallen keren herhaalde Abbas de zin 'de Israëlische agressie'.

Maar geen woord over de terreur begaan door Palestijnen… de bescherming die Israël geeft aan de PA tegen Hamas (in Judea en Samaria)… het handvest van Fatah en Hamas, die allebei het recht van het Joodse volk verwerpen om een Joodse staat in stand te houden op enig deel van het Land van Israël. Ook de zinsneden 'het Joodse volk' of 'een Joodse staat' kwamen niet over de lippen van Abbas.

Hij besloot: Het applaus dat Abbas met zijn toespraak loskreeg en de geweldige goedkeuring door de VN op zijn verzoek is alweer een aspect van de decadentie van de internationale gemeenschap die akkoord ging met de grootste leugen van de afgelopen 100 jaar. Europa liet Israël in de steek en keerde terug naar haar oude gedrag: het offeren van Joden op het altaar van denkbeeldige vrede. Net als in de dertiger jaren en bij andere historische kruispunten wil het Westen vrede (of rust), maar het loopt uit op schande en oorlog. ("The biggest lie," D.Eydar, Israel Hayom Op-ed, 30 Nov. 2012) Dit klinkt als de beschrijving van de laatste dagen in 1 Thess. 5:1-3.

Israel Today deed verslag van de overwinningsceremonie van de PA na de stemming in de VN. Abbas vertelde de menigte: Op een dag zal een jonge Palestijn onze vlag boven Jeruzalem, de eeuwige hoofdstad van de staat Palestina hijsen. Sommige Israëlische leiders hebben in het verleden gesproken over het verdelen van Jeruzalem, maar de meeste Israëli's verwerpen dat idee en staan erop dat de stad onder Israëlisch bestuur verenigd moet blijven. Voor zowel de Israëli's als de Palestijnen, is Jeruzalem een rode lijn en een belangrijk struikelblok voor de inspanningen van de wereld om het Midden Oosten conflict op te lossen. Bijbelgelovigen zullen dit herkennen… zoals voorzegd is: Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natiën moeten heffen. Allen die hem heffen, zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen. (Zach. 12:3) ("…Abbas: We 'll take Jerusalem, too," Israel Today, 3 Dec. 2012)

Midden januari, nadat Abbas in Cairo een ontmoeting had gehad met Hamasleider Khaled Mashaal om te proberen Fatah en Hamas te verzoenen, zei Netanyahu: Abbas omhelst het hoofd van een terreurorganisatie die net een maand geleden verklaard heeft dat Israël van de kaart moet worden geveegd (zie onder). Dat is niet hoe iemand met open ogen naar vrede zich gedraagt. ("PM: Abbas does not seek peace," Israel Hayom, 11 Jan. 2013)

De echte betekenis van de stemming bij de VN

Waarom koos Abbas voor de weg naar de VN? Dan Calic zegt: Het is geen geheim dat directe onderhandelingen… er niet in zijn geslaagd om een doorbraak te bewerken. Hoewel verschillende kwesties het moeilijk maakten om dit te bereiken is er één, die hier boven uitsteekt… de weigering van de Palestijnen om de Joodse Staat van Israël te accepteren… Abbas heeft dikwijls en openlijk gezegd, dat hij nooit Israël als een Joodse staat zal accepteren. Als er enig vredesverdrag dat tussen de PA en Israël tot stand komt als gevolg van directe onderhandelingen dit vereist, vermijdt hij dat. Daarom ligt zijn hoop bij een VN die anti-Israël is en die niet minder dan 33 resoluties, die sinds 2006 kritiek hebben op Israël, heeft aangenomen. Geen ander land heeft meer dan één resolutie tegen gehad…

Zonder een enkele concessie te doen behaalde Abbas met de erkenning van de niet-lid status een wereldwijde geldigheid van Palestina als een staat… Nu wil hij weer directe onderhandelingen beginnen met gebruikmaking van de zonet aangenomen resolutie, die vereist dat Israël moet terugkeren naar de grenzen van vóór 1967, om zijn positie te ondersteunen. Met deze niet-lid status kan hij zelfs proberen om bij het Internationaal Strafhof beschuldigingen tegen Israël in te brengen.

De erkenning van Palestina heeft ook tot gevolg dat de VN verschillende andere verontrustende elementen van de kant van de Palestijnen zal accepteren. Bijvoorbeeld: bij diverse gelegenheden heeft Abbas publieke plaatsen naar 'martelaren', die Israëlische burgers vermoord hebben, genoemd.

Schokkender is echter het handvest van de Fatah partij, waar het volgende staat: Artikel 12: Volledige bevrijding van Palestina en uitroeiing van het Zionistische economische, politieke, militaire en culturele bestaan; Artikel 19: … deze strijd zal niet stoppen totdat de Zionistische staat omver geworpen is en Palestina geheel bevrijd is. Dit weerspiegelt een openlijke verplichting om Israël te vernietigen, waarvan de VN zich zeker bewust is.

Door 'ja' te stemmen heeft de VN een officiële permanente waarnemer in de armen gesloten, die gebonden is aan een handvest dat de vernietiging vereist van een lidstaat, die een zetel heeft in de Algemene Vergadering. Omdat het juist tot het karakter van de VN behoort om vrede tussen de volken te bevorderen… is hun actie niet alleen laakbaar, maar schaamteloos hypocriet… en komt neer op het berusten in terrorisme. ("Real meaning of UN vote," D.Calic,Ynetnews Op-ed, 12 Dec. 2012)

Vroeg in 2013 toonde de Fatah partij van Abbas haar ware intenties toen Palestinian Media Watch opmerkte dat ze haar 48e verjaardag gebruikte om boodschappen op haar Facebook pagina te plaatsen, die opriepen tot haat, verheerlijking van terrorisme en zich een wereld zonder de Staat Israël voorstelde… De pagina's toonden afbeeldingen van kinderen die dreigend met wapens zwaaiden… en beloofden dat dit het jaar zou worden waarin de Palestijnen de Tempelberg en andere Palestijnse heilige gebieden, die in handen zijn van het Zionistische regime, zullen bevrijden. ("On Facebook, Fatah incites terror against Israel," Israel Hayom, 2 Jan. 2013)

Israëls gevaarlijkste wapen - Joodse huizen!

Israël waarschuwde dat er een reactie zou komen als de PA haar status bij de VN zou ophogen. Maar toen Israël reageerde door een goedkeuring voor de bouw van meer huizen voor Israëli's in Jeruzalem gebruikte de leiders van de PA hun nieuwe status en zeiden tegen de officials van de Veiligheidsraad dat ze Israël moesten dwingen om die plannen te annuleren. De bouw van de E1 corridor die Jeruzalem verbindt met Ma'ale Adumim, een stad van 40.000 inwoners in Judea die een deel van Israël blijft ongeacht welke vredesovereenkomst ook, gooide nog meer olie op het vuur.

De PA noemde deze uitbreiding van de nederzetting een 'oorlogsmisdaad' en Egypte riep de Israëlische ambassadeur op het matje om de Israëlische beslissing te berispen. De Minister van Buitenlandse Zaken van de PA zei: We moeten met deze woede tegen Israël ons voordeel doen en werken aan een internationaal front dat zich vastbesloten tegen Israël verzet. ("PA petitions UN against Israeli war crimes," Israel Hayom, 5 Dec. 2012)

Ook de wereld reageerde. Europa komt meer in het geweer over Joden, die in hun oude thuisland hun gemeenschappen bouwen dan over de afslachting van tienduizenden Syriërs. Israëlische ambassadeurs werden gedagvaard om uit te leggen waarom Joden, ter wille van Gods liefde zich op hun eigen land bleven vestigen. Terwijl het Midden Oosten vervalt in een bende zogenaamde staten, die in stukken uiteenvallen, zijn het de nederzettingen in het enige stabiele land inde regio die erin slagen om de verfijnde Europese magen van slag te brengen. ("The Left summons its friends," D. Eydar, Israel Hayom, 4 Dec. 2012)

Een verklaring van de Ministers van Buitenlandse Zaken van de EU veroordeelde de bouw van Israël in de 'nederzettingen' sterk en verklaarde dat alle overeenkomsten van de EU met Israël betrekking hadden op de grenzen van vóór 1967, waardoor ze zich stilzwijgend plaatsten achter de erkenning van een Palestijnse Staat op de Westbank en de Gaza Strook. De EU weigert om Israëls bijbelse thuisland te erkennen en beschouwt deze gebieden als bezet door Israël in 1978… ("EU; Agreements Only Apply To Pre-'67 Israel," ICEJ News, 11 Dec. 2012)

De opinie van Peter Martino: Iran bouwt kernwapens, Syrië slacht haar burgers af, Libië wordt overgenomen door al-Qaida, Egypte wordt bedreigd door een andere Farao, Turkije is aan het werken aan een nieuw Ottomaans Rijk en er wordt een slachting aangericht onder Christenen in veel landen in het Midden Oosten en Afrikaanse landen, maar de Europese Commissie roept de ambassadeurs van Israël op het matje over de plannen om 3000 nieuwe huizen in Judea, Samaria en Oost Jeruzalem te bouwen, plannen, die een reactie waren op de stemming in de VN om de status van de PA op te waarderen, in regelrechte schending van de (VN) Resoluties 242, 338 en 1850 - een verwerping die het Handvest van de VN specifiek verbiedt…

De EU wil dat het project wordt geannuleerd. Er wordt van gezegd dat het een 'obstakel voor de vrede is.' Niet de handvesten van de PLO of Hamas, die oproepen tot de vernietiging van Israël, of de honderden raketten die in de afgelopen maanden afgevuurd werden op Israël of de voortdurende oproepen tot volkerenmoord en het 'van de kaart vegen' van Israël door Iran. Oproepen, die volgens het eigen Handvest van de VN en door de Conventie ter Voorkoming en Bestraffing van de Misdaad van Volkerenmoord in 1948, illegaal zijn. Nee, nee, nee. Dit zijn geen noemenswaardige bedreigingen voor de vrede of iets waar een mens zich druk over moet maken. ("The Real 'Obstacle to Peace'," Peter Martino, Gatestone Institute, www.gatestoneinstitute.org, 12 Dec. 2012)

Voorzitter van de Knesset, R. Rivlin, een gematigde Likoedman, stuurde een boodschap in krachtige bewoordingen naar zijn collega-voorzitters van parlementen. Israël weigert het feit te accepteren, dat slechts enkele weken nadat er raketten vanuit Gaza zijn afgevuurd op Tel Aviv en Jeruzalem, er nog steeds mensen zijn die de beslissing van Israël om vast te houden aan het strategische gebied rondom Jeruzalem, en in haar hoofdstad om te bouwen, beschouwen als het grootste obstakel voor de vrede. Hij zei dat Israëli's aanvoelen dat de meeste EU landen meer geïnteresseerd zijn in de vestiging van een Palestijnse staat dan in het verzekeren van de veiligheid en het bestaan van de Joodse staat.

Rivlin schreef ook: voor veel Israëli's was het ondragelijk om te horen dat aan de ene kant Hamas leiders opriepen tot oorlog en het wegvagen van de Joodse staat en aan de andere kant de wereld Israël veroordeelde dat ze stappen had genomen om haar veiligheid en bestaan te beschermen. Hij voegde eraan toe dat bij elke toekomstige diplomatieke afspraak… Jeruzalem en al haar wijken, de hoofdstad van Israël zal blijven en dat er niet te onderhandelen valt over nieuwbouw. ("Construction in Jeruzalem is not negotiable," Israel Hayom, 18 Dec. 2012)

Clifford May legt uit dat de E1 corridor 11,9 km² bestrijkt en gelegen is in wat de Woestijn van Judea genoemd wordt. Mogen Joden misschien denken dat ze een legitieme historische aanspraak op de Woestijn van Judea hebben?

Israël heeft land voor vrede geruild, waaronder land dat tijdens verdedigingsoorlogen verkregen werd, maar Israëli's willen iets in ruil hebben: een einde aan het lange conflict dat ze gevochten hebben tegen degenen die erop staan dat het Joodse volk, uniek, geen recht heeft op zelfbeschikking, geen recht op onafhankelijkheid, geen recht op autonomie in hun oude en voorouderlijk thuisland. ("Jews in the Judean Desert?" C.D. May, Israel Hayom Op-ed, 20 Dec. 2012)

Een zeer ontdane Netanyahu zei: De Westelijke Muur is geen bezet gebied. Het kan me niets schelen wat de VN zegt. Wij wonen in de Joodse Staat. De hoofdstad… is 3000 jaar lang Jeruzalem geweest… Sinds 1967 hebben we in Jeruzalem gebouwd ondanks de mening van de wereld. ("Israel Will Build despite International Criticism," United With Israel, unitedwithisrael.org, 23 Dec. 2012)

Aldus spreekt Hamas

Nadat Mashaal tijdens de viering van de 25e verjaardag van Hamas gesproken had, zei Bibi tegen zijn kabinet: We zagen weer even het ware gezicht van onze vijanden. Ze hebben niet de bedoeling om een compromis met ons te sluiten; ze willen ons land vernietigen…

Mashaal had tijdens een reusachtige bijeenkomst gezegd dat hij Israël nooit zou erkennen en zwoer om het land van Palestina centimeter voor centimeter te bevrijden. Palestina is van ons, vanaf de rivier tot aan de zee, verwijzend naar al het land tussen de Jordaan en de Middellandse Zee, inclusief Jeruzalem.

Netanyahu bekritiseerde ook Abbas die werkt aan hereniging met Hamas… Hij veroordeelde de oproepen om Israël weg te vagen niet, net zoals hij de raketten niet veroordeelde die vanuit Gaza op Israël werden afgevuurd. God zegt over Abbas: Wie een goddeloze vrijspreekt en wie een rechtvaardige veroordeelt, deze beiden zijn de Here een gruwel. (Spr. 17:15)

Bibi's woordvoerder Regev veroordeelde de woorden van Mashaal als een boodschap die nee zegt tegen vrede, nee tegen verzoening… die zegt dat elke Israëlische man, vrouw of kind een legitiem doelwit is. Nadrukkelijk vroeg hij aan Abbas: Als u Hamas ziet als een politieke partner, wat zegt dat over uw toewijding aan de vrede.

Toen Mashaal Gaza binnenkwam kuste hij de grond en zei: Allah zij geprezen… wij zullen niet ophouden bij de grenzen van 1967; we gaan door tot de grenzen van 1948, tot de bevrijding van bezet Palestina… ("Our enemies want to destroy us…," Israel Hayom, 9 Dec. 2012)

Tegen buitenlandse verslaggevers beschuldigde Netanyahu de volken van dubbele standaards: het veroordelen van nog niet gebouwde nederzettingen en geen woord als Mashaal tegen een menigte supporters verklaart om Israël te vernietigen. Waar was toen de verontwaardiging? Waar bleven de resoluties van de VN?… Waarom werden Palestijnse diplomaten niet opgeroepen door Europese en andere hoofdsteden om uit te leggen waarom [Abbas] niet weigerde om dit te veroordelen, maar in feite zijn bedoeling uitsprak om zich met Hamas te verenigen. Er kwam geen antwoord, er was stilte en die was oorverdovend… ("… Netanyahu has angry words for international community," AP, 10 Dec. 2012)

Profetische mogelijkheid

Derek Prince dacht dat de Anti-Christ uit Turkije zou kunnen komen waar Openb. 2:13 de troon van Satan situeert. Met dat in gedachten is het volgende verslag fascinerend. Ceylan Ozbudak, een vrouwelijke Turkse TV presentator vertelde tegen een rechts Israëlisch nieuwsprogramma over een uniek en controversieel vredesvoorstel: Turkije zal de leiding in de regio overnemen. Ze werkt samen met de Islamitische leider Adnan Harun Yahya Oktar. Eén van zijn doelen is om een tempel voor alle godsdiensten op de Tempelberg in Jeruzalem te bouwen.

Ozbudak zegt: Turkije kan voor vrede bemiddelen tussen Israël, de PA, Egypte en andere omringende landen, en Turkije zou onder haar vlag het recht van het Joodse volk om in Israël te wonen, beschermen - in de grond een wederopstanding van het Islamitische Ottomaanse Rijk dat 400 jaar het Midden Oosten heeft beheerst.

Zij en verscheidene jonge Turkse vrouwen presenteren de TV show 'Building Bridges' waar ze vertellen dat vrede in het Midden Oosten alleen tot stand kan komen door een Turkse Islamitische Unie, waar alle landen onafhankelijk zullen zijn… [maar] onder één dak. Turkije zal de geestelijke leider zijn. De website van de show zegt dat het haar doel is om liefde, gerechtigheid en solidariteit tussen volken te bouwen en ons hoofddoel is om een pionier voor de vrede over de hele wereld te zijn door gebruik te maken van het verenigend beleid van de Turkse Islamitische Unie. ("Peace through a Turkish Islamic Union?" Arutz 7, 1 Jan. 2013)

De zeis & het zwaard

Toen het jaar 2013 begon vroeg D. Eydar zich af: Is er hoop? De vraag duikt als een tartende uitdaging op wanneer we tot de voor de hand liggende conclusie komen dat er in het licht van de geopolitieke situatie die voor onze ogen aan het veranderen is, en na 20 jaar waarin de Palestijnen het steeds vermeden hebben om vrede met ons te maken, we geen kans meer zien voor een echte vrede met onze buren. In tegenstelling tot de gebruikelijke propaganda gaat het in de discussie met hen niet over grondgebied, maar veel dieper… het religieuze meningsverschil tussen ons en de Moslims.

Wat de Islam betreft hebben de Joden geen rechts op soevereiniteit over zelfs maar enig deel van het Land van Israël, dat zij beschouwen als wakf - geheiligd Moslim land. Zelfs de gematigde Ahmad Tibi hoorden we deze week zeggen dat hij het concept 'Land van Israël' niet kon erkennen. Waar blijft de hoop dan?

Misschien begint hier de oplossing. Tweeduizend jaar hielden we vast aan de hoop op terugkeer naar ons voorvaderlijk land en naar het hervatten van het leven als een vrij volk, dat veilig op onze eigen bodem woont. In die tijd waren er sommigen, die het opgaven en verdwenen in de stroom van de geschiedenis. Maar degenen die geloofden hielden eraan vast om als Joden te leven in de schaduw van de dood tussen verschillende volken en naties, en wachtten.

Wij hebben het voorrecht gekregen dat onze voorvaderen nooit hebben gehad. In de tijdslijn van de Joodse geschiedenis staat de Staat Israël nog in de kinderschoenen. De terugkeer naar Sion is geen zaak van een paar generaties. Het is een lang, grondig proces om het stof van de ballingschap van het lichaam van ons volk weg te vegen en onze nationale geest te herstellen.

Vrede zal er niet komen door ogenblikkelijke en magische oplossingen. [Eigenlijk zei hij dat Israël geloof en geduld nodig heeft!] Ondertussen zullen we doorgaan met wat het Zionisme al gedaan heeft vanaf de eerste tijd dat het werd gevestigd en wat de teruggekeerden naar Sion tijdens de Tweede Tempelperiode deden - onze natie opbouwen en haar beschermen. Beplant het en bewaak het. De zeis en het zwaard. ("The scythe & the sword," Dror Eydar, Israel Hayom Op-ed, 4 Jan. 2013)

Dat is ook Gods plan voor de groei van Zijn Koninkrijk. We verkondigen het goede nieuws van vrede tussen God en de mens door Messias Yeshua (Hand. 10:36; Rom. 10:15) - terwijl we gekleed gaan in de wapenrusting van God, gereed voor de strijd (2 Kor. 10:3-6; Efeze 6:10-18).

De naam des Heren is een sterke toren;
de rechtvaardige ijlt daarheen en is onaantastbaar.

Spr. 18:10

Chuck & Karen Cohen