Shalom vanuit Sion

In de eerste dagen van januari 2014 zijn er twee boegbeelden op hun respectieve gebied binnen enkele dagen van elkaar overleden. Ariel Sharon was één van Israëls heldhafstigste militaire en invloedrijkste politieke leiders. Het grootste deel van zijn leven was hij een controversiële persoon en deed veel dat prijzenswaardig was. Maar zijn terugtrekking uit Gaza was een ernstige zonde tegen God. Zijn laatste 8 jaren lag hij in coma. We hebben dikwijls voor hem gebeden dat hij Messias Yeshua zou ontmoeten voordat hij stierf. We kennen God die vol genade is en hem zo graag wil redden. Daarom is er een goede mogelijkheid dat we Sharon in heerlijkheid zullen zien.

Ken Burnett, de andere figuur, is nu vrij van dit leven en voor altijd bij Messias Yeshua, zijn Heer. Als Joodse gelovige, richtte Ken Prayer for Israel op, een Engelse gebedsbediening, speciaal voor het Israëlische Messiaanse Lichaam. Deze bediening voorziet in een grote behoefte. In deze tijd leven we midden in het doel dat God heeft teneinde Zijn profetische beloften in vervulling te doen gaan. Dit roept de woede op van de wereld en het demonische rijk. Ook Ken had zijn controversiële momenten, maar wat hij begon is internationaal nog steeds doeltreffend en gaat tot Gods eer nog steeds door. Omdat deze mannen binnen enkele dagen van elkaar stierven toen 2014 net begonnen was, vroegen we ons af of er een geestelijk verband was.

Vergeet niet dat Sharon de vader was van de nederzettingen-beweging in Judea en Samaria - de 'bezette gebieden'. Deze kolonisten zijn een teken dat de God van Israël God is!. Ze bouwden de oude verwoeste steden weer wettig op (Ez. 36:8-12), maar dit maakte Satan, onze tegenstander, woedend. Hij moet zoiets gedacht hebben als: De terugkeer van de Joden laat zien dat God leeft! Mensen keren naar Hem terug! Ik zal ervoor zorgen dat de wereld gelooft dat er geen goed, geen kwaad, geen verantwoordelijkheid is en ik zal het geloof van de Kerk in de beloften van God aan de Joden vernietigen. Ik zal maken dat de wereld de kolonisten kwaadaardig, slecht zal vinden en de Palestijnen gebruiken als een excuus om de Joden te dwingen hun van God gegeven erfenis op te geven. Dan kan ik hen eindelijk 'als volk verdelgen zodat aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt! (Ps. 83:5)

Dit soort van denken zien we ook in een welbekende profetie: Waarom woelen de volken en zinnen de natiën op ijdelheid? De koningen der aarde scharen zich in slagorde en de machthebbers spannen samen tegen de Here en Zijn Gezalfde. Laat ons hun banden verscheuren en hun touwen van ons werpen. (Ps. 2:1-3) Yeshua is Gods Gezalfde, maar God noemt ook Israël Zijn gezalfde: Toen zij van volk tot volk trokken …bestrafte Hij koningen on hunnentwil: Raakt Mijn gezalfden niet aan en doet Mijn profeten geen kwaad. (Ps. 105:13-15) De context verwijst duidelijk naar het volk Israël.

Ken Burnett stond naast een ander soort Joodse 'kolonist', de 'vreemdelingen' en 'bijwoners' die het Israëlische Messiaanse Lichaam vormen (Lev. 25:23; Ps. 39:13; Hebr. 11:13). Wij kunnen ook een doorn in het vlees van de wereld en van sommigen in Israël zijn omdat we het getuigenis uitdragen dat Christus Jezus, Messias Yeshua, de Koning der Joden is, God, de Zoon, Israëls Messias, de enige weg naar de Vader, en dat Hij spoedig terugkeert naar Jeruzalem (Openb. 12:17). Zouden deze twee personen samen een verandering in de geestelijke zee kunnen markeren?

Dit is ons land

Dr. Haim Shine schrijft: Het Joodse volk heeft, via de staat Israël, historische, nationale, politieke en legale rechten om overal in ons land te bouwen. Maar er is een probleem. De volken van de wereld willen deze rechten niet erkennen en ons land werkt niet in een diplomatiek vacuüm … Voor velen is Israël een lastpost die hun rust verstoort. Ze hebben een naïef, soms kwaadaardig geloof dat, als Israël zou verdwijnen er een wereldvrede kan komen. Shine beschouwt dit als een vrucht van anti-Semitisme.

Als we Gods plannen zouden kennen en we, net zoals Hij de toekomst zouden kunnen voorspellen, dan zouden we beslissingen kunnen nemen zonder rekening te houden met andere landen. Maar we zijn slechts mensen; onze leiders moeten beslissingen nemen op basis van goede informatie en zich binnen de werkelijkheid bewegen zoals die zich voordoet. Sinds de Zesdaagse Oorlog hebben de Israëlische regeringen goed gemanoeuvreerd, Judea en Samaria, de 'bezette gebieden' zijn opgebouwd met honderdduizenden Joden in alle soorten gemeenschappen.

De regering van Premier Netanyahu erkent de rechten van Joden om zich in het land van hun voorvaderlijke erfenis te vestigen en doet grote moeite om dit te bereiken. Maar de verantwoordelijkheid gebiedt de regering om bekwaam en krachtig te manoeuvreren tegenover een vermoeide en verveelde wereld die gewichtige, fundamentele onderwerpen niet resoluut wil aanpakken … ("The race goes to the quiet," Dr. H.Shine, Israel Hayom Op-ed, 14 Nov. 2013)

Wees bemoedigd als we 2014 binnengaan

Hier volgen een aantal profetische beloften die God in deze tijd aan het vervullen is:

… met betrekking tot Israël.

De Heer bouwt Jeruzalem (Ps. 147:2); Kinderen, oude mannen en vrouwen vullen haar straten weer (Zach. 8:4-5); Joden keren vanuit de hele aarde terug (Jes. 43:5-7; Zach. 8:7-8); Joden vestigen zich weer op de Golan - het bijbelse Basan (Jer. 50:19; Micha 7:14); het fysieke land is vruchtbaar geworden (Jes. 35:1, 6; Ez. 36:8-12); het IDF is één van de beste legers ter wereld (Jes. 41:14-16; Jer. 51:20-23; Ez. 37:10; Micha 4:11-13; Zach. 9:13-15; 10:5-8; 12:6); christenen dragen fysiek en financieel bij aan de terugkeer van de Joden en het herstel van deze natie (Jes. 49:22; 60:5, 11).

De Here zei tot mij: Ge hebt goed gezien; want ik waak over Mijn Woord om dat te doen

Jer. 1:12

… in het algemeen

Volken vergaderen zich tegen God, Zijn Messias, Zijn Woord en Zijn volk (Ps. 2:1-5; 83:1-5); Volken zijn kwaad op God omdat Hij Israël herstelt (Jer. 33:9; Zach. 12:2-3); Ze worden geoordeeld over hoe ze met Zijn volk en land omgaan (Joel 3:1-2; Zach. 2:8-9); Satan haat Gods kinderen, zowel Israël als de ware Kerk (Openb. 12:17); Egypte is in verwarring (Jes. 19:1-14); Syrië is in verwarring (Jer. 49:23-27).

Sta op, o God, richt de aarde; want Gij bezit alle volken.

Ps. 82:8

… met betrekking tot de Kerk

Grote aantallen leren Messias Yeshua kennen, in het bijzonder in het Midden Oosten en het Verre Oosten (Jes. 42:6; 45:22; 49:6; Matth. 24:14; Openb. 7:9-10); Iraniërs worden gered (Jer. 49:38a); maar veel gelovigen worden misleid door valse wonderen en valse profeten (Matth. 24:4-5, 11, 23-25; 2 Thess. 2:3-12). Hoewel wij in echte wonderen geloven, als het Nieuwe Testament over 'tekenen' en 'profeten' in de eindtijd spreekt, wordt heel vaak gewaarschuwd tegen misleiding.

Een Moslim versus Islamitisch anti-Semitisme

Ali Salim schrijft: Ongeacht hoe hard of hoe dikwijls wij, Moslims het proberen, we kunnen het, als maatschappij en als godsdienst, niet voor elkaar krijgen om vrij te komen van onze verslaving aan Jodenhaat. We behandelen Joden op dezelfde manier als toen woeste christelijke anti-Semieten hen in de Middeleeuwen behandelden, hen de schuld gaven voor iedere ziekte, tragedie en ongeluk, hen de schuld gaven voor de mislukkingen van de Islam, waarvan de fout grotendeels bij de Moslims lag.

Deze wereldbeschouwing geeft in onze gedachten de Joden een Satanische macht. Uiteindelijk geloven we dan dat zij de wereldgebeurtenissen kunnen manipuleren en historisch verantwoordelijk zijn voor al het kwaad dat er bestaat …

Deze obsessie is een "nationale ziekte" in de Islam. We beschuldigen de Joden ervan dat ze de wereld willen regeren, maar één van de oorzaken van onze ziekte is dat we verwachten dat de Islam de wereld overneemt. Al droomt de Islam van een wereldkalifaat, toch wentelen de meeste Moslims in het Midden Oosten zich in ziekte en armoede en de meeste Islamitische landen leven nog steeds in de duistere middeleeuwen.

Hij beschouwt veel Europeanen, incl. de leiders van de EU als fundamenteel en militant anti-Semitisch. In plaats van de Joden frontaal aan te vallen zoals hun voorvaders deden, gebruiken ze politieke correctheid, misinformatie en propaganda om Israël aan te vallen. Ja, het oude, aangeboren anti-Semitisme smeult nog steeds. Salim weet dat bij sommige christenen de Jodenhaat zo basaal en zo geworteld is dat ze Moslims in bijna alles willen steunen, zo lang het de Joden maar benadeelt.

Moslims denken dat de Europeanen voor hen zorgen, speciaal de Palestijnen. Fout! Ze haten de Joden meer dan ze ons haten en bang voor ons zijn. De bittere waarheid is dat Europeanen gewoonlijk in een crisis tussenbeide komen als het hen de gelegenheid geeft om de Joden af te kraken. Als Moslims Moslims afslachten, zoals in Syrië of Irak, doen de apathische EU leiders niets, maar toch zijn ze bezeten… om Joodse nederzettingen te veroordelen en te boycotten…

Salim besluit Tot mijn groot verdriet, overal in de wereld waar er Moslims zijn, zijn er moordpartijen, bloedvergieten en terreuraanvallen. We moeten de Joden met rust laten. Ze zijn niet verantwoordelijk voor onze tragedies en hen haten zal de Natie van de Islam niet genezen of succesvol de 21^e eeuw binnen brengen. ("Hatred of Jews," Ali Salim, Gatestone Institute, 16 Sept. 2013)

Het 'vredes'idool

Ze weten niets en begrijpen niets; In duisternis wandelen ze rond …

Ps. 82:5a

Caroline Glick schrijft dat elk vredesplan Israël een reële kans moet geven om in vrede en veiligheid te leven. Maar tegenwoordig kan Israël de regering van de VS niet langer vertrouwen vanwege hun deal met Iran. Na vijf jaar beloven om Israël te steunen, alleen maar om Israël in de rug te steken met betrekking tot de meest acute bedreiging waarmee de Joodse staat geconfronteerd wordt kunnen ze niets meer zeggen over hun toewijding aan de veiligheid van Israël.

Zelfs als de VS volledig betrouwbaar waren blijven alle Palestijnse leiders toegewijd aan de vernietiging van Israël. Een voorbeeld: Kortgeleden sprak de hoofdonderhandelaar van de PA, Saeb Erekat, tegen buitenlandse bondgenoten dat de Palestijnen nooit het recht van Israël om te bestaan, zullen accepteren.

Opiniepeilingen tonen aan dat de meeste Israëli's vrede willen sluiten en een prijs, in de vorm van gebied, willen betalen om die te bereiken. Maar ze laten tevens zien dat de meeste Israëli's geloven dat de Palestijnen Israël willen uitroeien en ze zien niet dat mensen, zoals Abbas, die massamoordenaars van Joden prijst een echt verlangen hebben om vrede te krijgen. Ook na de deal met Iran vertrouwen de meeste Israëli's de Amerikaanse regering niet langer. ("The politics of subversion," C. Glick, JP Op-ed, 5 Dec. 2013)

Minister van Defensie Ya'alon zei tijdens de Globes Israel Business Conference in december dat Israël geen vredespartner heeft omdat er geen Palestijnse leiders zijn die ons willen erkennen als de staat voor het Joodse volk.

Hij voegde er aan toe: Wanneer zijn we ervan overtuigd dat we iemand hebben om mee te praten? … Wanneer houden ze ermee op om hun kinderen te leren om hun bomgordels aan te doen als Tel Aviv op de kaart van de PA verschijnt … ("Kerry: Peace is close; Ya'alon … No it isn't," Israel Hayom, 8 Dec. 2013)

Dr. Reuven Berko schrijft: In een tijd dat zwakke Arabische staten uiteenvallen in stammen, staan de landen van de wereld erop om een agressieve, kwaadwillende Palestijnse staat naast Israël te creëren. Deze staat bekritiseert openlijk het bestaan van Israël en streeft ernaar om haar te verdrinken onder golven terugkerende Palestijnse vluchtelingen. Dit zijn dezelfde landen die een overeenkomst met Iran sluiten zonder te vragen om haar doel om Israël te vernietigen, in te trekken. ("Between negotiations & reality," Dr. R. Berko, Israel Hayom Op-ed, 10 Dec. 2013)

Hoe staat het met de voortgang van het vredesvoorstel van Kerry? Volgens lekken uit de onderhandelingen hebben de Palestijnen na 20 besprekingsronden hun posities, die ze de afgelopen 50 afgelopen jaren hebben vastgehouden, nog niet veranderd. Ze accepteren Israëls bestaansrecht nog steeds niet. Ze erkennen het bestaan van het Joodse volk niet. Ze geloven niet dat Joden het recht hebben op vrijheid en zelfbeschikking. Ze staan erop om onze 3000 jaar oude hoofdstad over te nemen. Ze eisen dat we het vermogen om ons te verdedigen tegen buitenlandse agressie en Palestijnse aanvallen en infiltratie vanuit het oosten, overgeven. ("Kerry forces Israel's moment of decision," C. Glick, JP Op-ed, 16 Dec. 2013)

De PA en Kerry drongen er bij Israël op aan om meer dan 100 terroristen/moordenaars vrij te laten uit de gevangenis. Dan pas zou de PA aanschuiven en met Israël praten. Glick verklaart: Een samenleving die staat op vrijlating uit de gevangenis van haar slechtste moordenaars is geen gemeenschap die belang hecht aan het maken van vrede met de samenleving die het doelwit van hun misdaden is geweest. Amerikaanse steun hiervoor is complete schijnheiligheid aangezien de regering Obama kortgeleden zeer ontsteld was over het feit dat de leider van Afghanistan een aantal Taliban terroristen/moordenaars van Amerikanen vrij liet. Waarom is het dan wel goed om terroristen/moordenaars van Israëlische Joden vrij te laten? ("Empowering Palestinians who reject Israel's right to exist," C. Glick, JP Op-ed, 30 Dec. 2013)

In januari zei Netanyahu tegen Kerry: Er is in Israël een groeiende twijfel of de PA leiders wel echt vrede willen. En hij vroeg aangaande de recente 'overwinningsroes' van de PA over de vrijgelaten terroristen: Hoe kan President Abbas zeggen dat hij tegen terrorisme is als hij hen omarmt … en hen als helden vereert?

Hij merkte op dat in de afgelopen weken Israël blootgesteld was aan een groeiende golf van terreur aanvallen, maar Abbas heeft er geen een veroordeeld en midden in de besprekingen ging de PA onverminderd door met opruiende taal tegen de Staat Israël. De PA leiders zijn gewoon niet in vrede geïnteresseerd. ("Netanyahu: Time for Abbas to Stop Celebrating with Terrorists," Arutz 7, 3 Jan. 2014)

Minister van Strategische Zaken Steinitz belichtte in een rapport aan het kabinet over de voortdurende opruiing, dat het opleidingssysteem van de PA daar vol van is en dat hun kinderen leren dat Israël geen bestaansrecht heeft … dat de verdwijning van Israël onvermijdelijk en op handen is. Joden zijn onmenselijke schepsels en moeten als zodanig behandeld worden. Alle vormen van conflict, waaronder terrorisme, zijn gewettigd. ("PA incitement continues; 'Jews are subhuman'," Israel Hayom, 6 Jan. 2014)

Overdosis van Kerry

Analist Daniel Pipes schrijft: Ondanks alles wat zich in het Midden Oosten afspeelt - de Iraanse nucleaire opbouw, het geweld in Irak, de wankelende regering van Erdoğan in Turkije, de burgeroorlog in Syrië, Egypte en Yemen, een ontrafelt Libië, Tunesië in een politieke crisis, heeft Kerry alleen mar oog voor een Palestijns-Israëlisch akkoord.

Bekende Israëlische officials zijn het beu met hem, zoals anonieme citaten in Israel Hayom laten zien. Israël wordt gedwongen om met het Amerikaanse plan samen te werken, voornamelijk uit zorg dat, als we het verwerpen, de VS de schuld voor het falen van de onderhandelingen aan Israël zullen geven.

Ze beschouwen het optreden van Kerry als obsessief en gevaarlijk omdat hij de gedachtegang van het Midden Oosten niet begrijpt. Zijn plannen zijn oppervlakkig, niet serieus. Er is geen overeenkomst tussen wat hij in het openbaar zegt over de voortgang van de onderhandelingen en wat er in werkelijkheid gebeurt. Hij begrijpt de wortels van het conflict niet en hij weet niet hoe hij echte oplossingen kan scheppen en laat zelfs niet zien dat hij de landkaarten, die hem aangeboden worden, kan lezen. ("Kerry is Just Not in Touch with Reality," Daniel Pipes: http://es.danielpipes.org/blog, 9 Jan. 2014)

Kortgeleden werd er in besloten gesprekken gerapporteerd dat, Minister Ya'alon (Defensie) gezegd had dat het Amerikaanse veiligheidsplan het papier niet waard was, waarop het was geschreven. Het gaat niet over veiligheid of vrede. Alleen onze voortdurende aanwezigheid in Judea en Samaria en langs de Jordaan kan garanderen dat het Ben Gurion vliegveld en Israëlische steden geen doelwit worden van raketten uit elke richting.

Hij zei ook dat een zeer vastbesloten Kerry die vanuit een onpeilbare obsessie en een messiaans gevoel opereert, mij niets over de Palestijnen hoeft te leren.

Hij maakt zich zorgen dat Abbas de VS er toe zal aanzetten om Israël te dwingen nog meer gevangen terroristen vrij te laten en de bouw in Judea en Samaria te bevriezen. We hebben genoeg weggegeven en niets teruggekregen … Laten we tegen onze Amerikaanse vrienden zeggen: genoeg is genoeg. ("DM: Kerry is 'Obsessive and Messianic'," Arutz 7, 14 Jan. 2014)

Herb Keinon van de JP schrijft over deze uitbarsting tussen Ya'alon en Kerry dat in de eis van het Min. van Buitenl. Zaken van de VS voor een verontschuldiging, die de krantenkoppen haalde, en de linkerflank van de Israëlische oppositie en de media, die dit alles buiten proportie hebben opgeblazen, uit het oog is verloren wat werkelijk is gezegd: dat Kerry bezeten is van het Israëlisch-Palestijnse onderwerp, dat hij dat met een soort messiaanse zendingsdrang benadert; dat de onderhandelingen niet gevoerd worden tussen Israël en de Palestijnen, maar dat de Amerikanen aan beide kanten zitten … en dat de veiligheidsafspraken die de VS aanbevelen, eenvoudig niet te accepteren zijn.

… Ya'alon's gevoelens zijn noch abnormaal noch krankzinnig … Velen hebben zich al afgevraagd waarom Kerry zich zo schijnt te focussen … op de Israëlisch-Palestijnse situatie, terwijl er zo veel andere, meer dringende zaken in de regio zijn …

Wat de opmerking van Ya'alon over de onaanvaardbaarheid van het Amerikaanse veiligheidsplan betreft voor de dag nadat er een overeenkomst is getekend, is het niet zijn baan om als Minister van Defensie, zijn voorbehoud te laten horen? …

Wat Ya'alon tamelijk onelegant uitsprak, zo denken veel andere Israëli's, zowel binnen als buiten de wandelgangen, ook. ("Lessons to be learned from Kerry-Ya'alon incident," H. Keinon, JP Analysis, 16 Jan. 2014)

Palestijnen schieten zichzelf in de voet

Khaled Abu Toameh schrijft: Door de bekendmaking van Hamas dat die geen enkele deal tussen de PA en Israël zal erkennen, zal een vredesovereenkomst geen einde maken aan het conflict. Zelfs als Abbas 100% van zijn eisen ingewilligd krijgt, zal Hamas, dat een substantieel deel van de Palestijnse bevolking uitmaakt doorgaan met vechten om de rest van Palestina te bevrijden… ("Why Isn't Kerry Listening to What the Radicals Are Saying?" K.Abu Toameh, Gatestone Institute, 10 Dec. 2013)

Politiek wetenschapper en directeur van het Begin-Sadat Center for Strategic Studies Prof. Ephraim Inbar, zei dat Abbas de vredesvoorstellen van Kerry had verworpen door zijn volledige verzet tegen de eis om Israël als een Joodse staat te erkennen te herhalen en te verklaren dat dit een rode lijn is die de Palestijnen niet zullen overschrijden. Maar toch is dit de kern van het conflict omdat het standpunt van de PA neerkomt op het ontkennen van de Joden op hun recht om zich in hun eigen thuisland te vestigen.

De idee Joden zijn buitenlandse indringers van Palestina is een fundamenteel wijdverspreide Palestijnse houding… De inspanningen van de PA media om het Joodse verleden en de historisch banden van de Tempelberg en zelfs van de Westelijke Muur te ontkennen wijzen op de ideologische betrokkenheid om de geschiedenis te herschrijven … Zelfs bronnen van de Koran die de banden tussen de Joden en het Land van Israël noemen, worden genegeerd …, ("Palestinian red line," Prof. E. Inbar, Israel Hayom Op-ed, 16 Dec. 2013)

Abbas sprak afgelopen december tot de Arabische Ministers van Buitenl. Zaken over zijn verwerping van de ideeën van Kerry en verwierf de steun van de Arabische Liga. Abu Toameh: Het zijn dus niet alleen de Palestijnen die nu 'nee' tegen Kerry zeggen, maar ook Arabische landen. Dit is een harde klap voor de aanhoudende inspanningen van Kerry om de PA te overtuigen om deze ideeën te accepteren. Nu hij de steun van Arabische landen heeft gewonnen, voelt Abbas zich meer zekerder om 'nee' te zeggen…

Abbas houdt zich ook aan zijn eisen die openlijk de meeste Israëlische en Amerikaanse eisen tegenspreken … 'Nee' tegen een gedemilitariseerde Palestijnse staat; 'nee' tegen de erkenning van Israël als een Joodse staat; 'nee' tegen een oplossing die niet geheel Oost Jeruzalem als een Palestijnse hoofdstad inhoudt …'nee' tegen de aanwezigheid van Israëlische soldaten in de Jordaanvallei.

Hoge PA officials vallen de ideeën van Kerry hard aan. De Secretaris-Generaal van de PLO zei op de radio van Voice of Palestine dat de VS niet het recht hebben om te bepalen waar onze grenzen moeten liggen … We staan Israël niet toe om ook maar een stukje van ons land af te snijden. ("What Palestinians & Arabs Think of Kerry's New Ideas," K.Abu Toameh, Gatestone Institute, 27 Dec. 2013)

In januari zei Abbas in een toespraak: De Palestijnen zullen Israël nooit als een Joodse staat erkennen … Er komt geen deal tenzij Oost Jeruzalem de hoofdstad van een toekomstige Palestijnse staat wordt en het recht op terugkeer voor Palestijnse vluchtelingen in hun eigen handen ligt.

Deze toespraak doet denken aan de Khartoum Resolutie van 1967 toen, na de Zesdaagse Oorlog, de Arabische Liga "Drie nee's'" uitsprak: geen vrede met Israël, geen erkenning van Israël, geen onderhandelingen met Israël. ("Abbas defiant in speech of '3 noes', "Israel Hayom, 14 Jan. 2014)

De Palestijnse 'anti-aliyah' ,de terugkeer van de 'vluchtelingen en hun nakomelingen' uit de onafhankelijkheidsoorlog van 1948 betekent dat er meer dan vijf miljoen Moslims binnenkomen in wat er nog van Israël over is nadat er een vredesovereenkomst tot stand is gekomen (we zeggen "Moslims" want Christelijke Arabieren die in 1948 naar Syrië zijn gevlucht en hun nakomelingen zijn daar afgeslacht door hun 'broeder'-Arabieren die Moslims zijn).

Een Israëlische official citeerde Netanyahu, die zei: Dat gaat niet gebeuren, en voegde er aan toe dat deze eis niet goed, niet gerechtvaardigd en niet wettig is. De verwachting dat Israël zou gaan onderhandelen met Arabische vluchtelingen die moesten vluchten ten gevolge van de oorlog in 1948, die de Arabieren begonnen, is onnatuurlijk.

Met betrekking tot de toespraak van Abbas zei een official dat het een herhaling van een hele serie veeleisende claims was waarvan iedereen begrijpt dat die een vrede onmogelijk maken … Toch zegt de PA: 'geen vrede', tenzij aan alle eisen wordt voldaan. ("Netanyahu on Palestinian 'right of return': There is no room for maneuver," JP, 16 Jan. 2014)

Iran - het blijvende verhaal

De Opperste Leider van Iran, Ayatollah Khamenei, schreef President Rouhani en prees de interim overeenkomst van Genève met de P5+1 landen (VS, UK, Frankrijk, China + Duitsland). Hij zei dat de overeenkomst de nucleaire rechten van Iran erkende omdat Iran toestemming kreeg om uranium te verrijken. Rouhani schepte op tegen verslaggevers in Teheran dat Iran de 'Iranofobie' had overwonnen. Is dat hetzelfde als 'Nazifobie'? ("Iranian Leaders Exultant in their 'Victory'," ICEJ News, 25 Nov. 2013)

Nobelprijswinnaar en Holocaust overlevende, prof. Eli Wiesel, plaatste paginagrote advertenties in de NY Times en de Wall Street Journal waarin stond: Zouden de beschaafde volken van de wereld een regime vertrouwen waarvan de opperste leider de vorige maand weer zei, dat Israël 'tot vernietiging gedoemd is' en naar mijn mede Joodse Zionisten verwees als dolle honden? … De geschiedenis heeft ons geleerd om de bedreigingen van onze vijanden meer te geloven dan de beloften van onze vrienden. Onze vijanden bedreigen ons serieus. Het is tijd om hen serieus te nemen. Het is tijd voor onze vrienden om hun beloften te houden. ("… 'Iran must not be allowed to remain nuclear'." Israel Hayom, 19 Dec. 2013)

De voormalige Israëlische ambassadeur bij de VS, de historicus Michael Oren, besprak in een interview door The Times of Israel, hoe Israël en de VS verschillende standpunten over Iran hebben. De VS is een groot land, ver weg van het Midden Oosten. Het wordt niet bedreigd met een nationale vernietiging. Het heeft veel meer mogelijkheden. Israël is klein en ligt in de achtertuin van Iran. Wij worden bedreigd met een nationale vernietiging en wij hebben veel minder mogelijkheden. Dat verschil is zichtbaar in de risico's die de VS wil nemen. Maar Israël heeft 'zero' marge voor fouten met Iran.

Oren beschouwt een Iraans nucleair wapen als een meervoudige existentiële bedreiging. In de eerste plaats kan Iran een kernbom op één van hun vele raketten plaatsen en elke Israëlische stad treffen. Ten tweede zal er een race van nucleaire wapens in het Midden Oosten ontstaan. Ten derde: Iran is de grootste sponsor in de wereld van terrorisme. Als Iran nucleaire slagkracht heeft moet je niet alleen bezorgd zijn over een raket, maar ook over een kernbom in een scheepscontainer, of terroristen die een 'vuile bom' te pakken krijgen.

Hij zei Israël heeft het meest te winnen bij een diplomatieke oplossing en het meest te verliezen bij een mislukking … Maar het is niet de bedoeling van de Joodse soevereiniteit om je fundamentele veiligheid uit te besteden … Dat is onze verantwoordelijkheid. ("Iran doesn't Obama's military option seriously … Oren," David Horovitz, The Times of Israel, Interview, 30 Dec. 2013)

K.T. McFarland, een analiste van Fox News National Security, schreef dat Rouhani over de Geneve deal twitterde: de wereldmachten gaven zich over aan de wil van het Iraanse volk. Ze vraagt zich af: Is dit dezelfde overeenkomst … waarvan Obama en Kerry zeggen dat het nucleaire programma van Iran bevroren en teruggedraaid wordt?

Ze denkt dat de deal duidelijk maakt dat de VS het Midden Oosten zullen verlaten. Iran staat nu op het punt … om de dominante, economische, militaire en politieke macht in de regio te worden, die de wereld olie-export beheerst. Dank zij de overeenkomst zal de Iraanse economie een grote vlucht nemen. De schatkist zal al gauw genoeg gevuld zijn om terroristen-groepen te financieren … het Iraanse nucleaire programma kan doorgaan en haar buren zullen Iran behandelen als een feitelijke kernwapenstaat.

Ze vraagt: Is Iran overeengekomen om het kernwapenprogramma op te geven? Volgens Obama 'ja', volgens Rouhani 'nee' … ("Is Rouhani right? …" K.T. McFarland, FoxNews.com, 14 Jan. 2014)

Leugens van de PA lokken Israël uit om Yeshua te verdedigen

Tijdens Kerstfeest noemde PA President Abbas Yeshua een Palestijnse boodschapper, die een gidslicht zou worden voor miljoenen op de wereld. Een woordvoerder van Buitenlandse Zaken reageerde: Hij zou de Evangeliën eens moeten lezen voordat hij zulke aanvallende nonsens uitkraamt. Maar we zullen het hem vergeven omdat hij niet weet wat hij doet …

Jonathan Feldstein zei: Ik ben geen theoloog en als Orthodoxe Jood geen deskundige op het gebied van het Christendom of de Evangeliën. Ik weet echter wel van een gevaarlijke en offensieve hinderlaag voor zowel het Judaïsme als het Christendom als ik dit zie en als … Palestijnen tegenwoordig hele gedeelten van de Schriften, die de grondslag zijn van Judaïsme en Christendom uitwissen en herschrijven, moet het genoemd worden wat het is: een gevaarlijke leugen, die een bastaard is tussen Palestijns nationalisme en de ultieme Islamitische vervangingstheologie. ("Was Jesus a Palestinian?" J.Feldstein, JP Op-ed, 30 Dec. 2013)

Bemoediging voor voorbidders

Een vriend schreef: In de afgelopen week heb ik van verschillende voorbidders gehoord, die worstelen met twijfel over de uitwerking en noodzaak van hun gebeden …

We vertrouwen allemaal diep op de goedheid en trouw van YHWH. We weten dat Hij onze gebeden hoort … Toch kunnen voorbidders wegglijden in een consumentendenken … alsof we een servicecontract met de Heer hebben. Wij bidden en verwachten van Hem dat Hij onmiddellijk het resultaat levert wat aan onze verwachtingen en wensen tegemoet komt. Wij vinden het fijn om garanties te hebben die onze opvattingen over hoe problemen opgelost moeten worden, steunen. We houden ervan dat onze dienstregelingen de dienstregelingen van de Heer zijn. Toch vergeten we dat Hij de Soevereine Heer is, die alleen beslist hoe onze gebeden moeten worden beantwoord. ("Insight for Intercessors," In the Cleft of the Rock Ministries, Int'l, 18 Dec. 2013)

De beschaafde wereld heeft Israël nodig.

Dror Eydar ziet de boycot tegen Israël, de afkeuring van producten uit Judea en Samaria, het verzet om haar door God gegeven grenzen te accepteren en haar racistisch, fascistisch of een apartheidsstaat te noemen allemaal als de uitwerking van Gods roeping om 'een volk te zijn, dat alleen woont'. (Num. 23:9) De terugkeer naar Zion is de terugkeer van de Joodse natie naar de geschiedenis om te leven als een soeverein volk in haar oude thuisland. Boycots werden er al vóór de geboorte van Israël in 1948 genoemd, maar alleen door extremistische groepen. De antizionistische beweging werd pas na 1967 de heersende stroming toen we terugkeerden naar de bakermat van onze volk, naar de historische plaatsen die zo nauw verbonden waren met onze identiteit. Het belangrijkste: we kwamen terug naar Jeruzalem … Het gevecht tegen Israël … is een bewijs hoe moeilijk het voor onze tegenstanders is om om te gaan met de terugkeer van de Joden naar het leven nadat we zo lang in een staat van levende doden geweest zijn … Dit is de manier van onze tegenstanders om te zeggen: Je bent niet één van ons…

De huidige strijd is tegen het bezit van Israël van die delen van het land die voor onze identiteit het belangrijkste zijn. De Palestijnen zijn in dit wereldwijde gevecht van hen, die onze terugkeer naar Zion weerstaan, de speerpunt…

Maar als de Europeanen denken dat ze vrede en rust zullen krijgen, zitten ze op het randje van een crisis … In een daad van historische ironie verdreef Europa de Joden en Moslims kwamen daarvoor in de plaats. Nu staat Europa hulpeloos. De wet van de politieke correctheid heeft haar krachteloos gemaakt en heeft het Westerse waarschuwingssysteem verlamd.

Maar voor Israël is niet alles verloren. Het Westen heeft ook een grote macht - tientallen miljoenen mensen die begrijpen dat het gevaar waarmee ze geconfronteerd worden niet alleen de Joden aantast maar ook hun eigen bestaan als een beschaving. In dit gevecht dient Israël als een voorpost tegen de ineenstorting van het Westen … het twistgesprek over het Land van Israël heeft niets te maken met gebied. Als dat zo was, zouden we het conflict al lang geleden hebben beëindigd. Dit is een gevecht over de identiteit. De terugkeer naar Zion is niet alleen onze hoop; het is de hoop voor de hele vrije wereld. ("Why Israel is boycotted," D. Eydar, Israel Hayom Op-ed, 13 Dec. 2013)

Dat hemel en aarde Hem loven, de zeeën en al wat daarin wemelt. Want God zal Sion verlossen en de steden van Juda bouwen, opdat zij daar wonen en het bezitten.

Psalm 69:35-36

Chuck & Karen Cohen