Shalom uit Sion

Net toen we klaar waren met deze nieuwsbrief kwamen de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen binnen. Hoewel het presidentschap van Trump voor Israël goed lijkt te zijn, is de periode waarin Obama nog aan de regering is, gevaarlijk. Op veel gebieden zou hij de handen van Trump kunnen binden, waaronder de goedkeuring van een resolutie van de VN Veiligheidsraad om de uiteindelijke parameters van het Israëlisch-Palestijns conflict vast te stellen – waardoor voorbij wordt gegaan aan directe onderhandelingen en het negeren van Israëls situatie en instemming.

Voor richtlijnen hoe er hiervoor en voor andere onderwerpen met betrekking tot Israël gebeden kan worden, kunt u de gebedspunten van het Vrijdagse gebed van Intercessors for Israel in de gaten houden. Klik eenvoudig op www.ifi.org.il .

2017 – jaar van veelbetekenende gedenkdagen.

De onderstaande data zijn afkomstig van de website Jerusalem Watchman van Stan Goodenough, die een profetisch verband leggen “met het herstel van het land van Israël voor het Joodse volk ter voorbereiding voor de komst van de Heer:” (“Coming soon: A plethora of prophetic evenets,” S. Goodenough, 26 Apr. 2016, jerusalemwatchmnan.org)

We zullen weldra zien hoe 2017 één lijn trekt met de profetie. God moge ons helpen om aandacht te schenken aan de bijbelse opdracht om te waken, te bidden en helder van geest te zijn in de laatste dagen (Marcus 13:33 ; Lucas 21:36; 1 Thess. 5:6; 1 Petrus 4:7). Het jaar 2017 is de

• 500e verjaardag van de Reformatie (31 okt. 1517) waar “de Bijbel toegankelijk werd voor gewone christenen,” zodat ze voor zichzelf over het door God beloofde herstel van Israël konden lezen.

• 100e verjaardag van de Slag bij Beersheva (31 okt. 1917), die “de bevrijding van het land Israël van de Turken” inleidde na 626 jaar Islamitische overheersing.

• 100e verjaardag van de Balfour Declaratie (31 okt. 1917- dezelfde datum als boven), die het herstel “van het Joods Nationaal Tehuis in het Land van Israël ondersteunde.”

• 70e verjaardag van het Verdelingsplan van de Algemene Vergadering van de VN (29 nov. 1947) dat de weg plaveide voor Israëls herstel als een volk.

• 50e verjaardag van de Zesdaagse Oorlog (die op 5 juni 1967 begon, waarbij de Joden de pogingen van de Arabieren verijdelden om de Staat van Israël te vernietigen. In dat jaar beëindigde de 19-jarige bezetting van Judea, Samaria en de Golan door Jordanië en Syrië. Ook werd Jeruzalem bevrijd en herenigd (7 juni 1967), “waardoor die datum de eerste keer in 2000 jaar markeerde dat de Joden in hun eigen hoofdstad soeverein waren.”

Alle gebieden die Israël in 1967 bevrijdde worden nu door de wereld ten onrechte “de bezette gebieden” genoemd, hoewel de juiste term door de internationale wet hoogstens “de betwiste gebieden” zou zijn.

Vermenging van geloof en politiek

Zoals Rabbi Abraham Joshua Heschel kort na die oorlog schreef: “Moet God Zich verontschuldigen voor Zijn onbeschaamdheid om in 1967 wonderen te doen?” (Israel, an Echo of Eternity, pg. 209)

Heschel stelt: “Elke poging om de vitale band die er bestaat tussen Israël, het volk en Israël, het Land, te verzwakken is een belediging van het bijbelse geloof. … de Jood in wiens hart de liefde voor Sion sterft, is gedoemd het geloof in de God van Abraham, die het land schonk als een verlossing voor alle mensen, te verliezen.” (ibid. pg. 66)

Veel wedergeboren gelovigen zijn blind voor deze bijbelse waarheid, maar deze rabbi, van wie we aannemen dat hij Yeshua niet kent toen hij dit schreef, zag dat Gods redding van alle mensen op deze belofte aan Abraham is gebaseerd.(“in uw zaad zullen alle geslachten van de aardbodem gezegend worden.” Gen. 12:3, verg. Gal. 3:8) Waarom? Heschel hield het Woord van God voor waar, net zoals Yeshua, Zijn discipelen en alle Nieuw Testamentische schrijvers deden. Vandaag denken veel gelovigen dat ze alleen het Nieuwe Testament nodig hebben. Verblind voor de beloften van God aan Israël, blijven ze verblind voor wat Hij vandaag met betrekking tot Israël doet. Laten we duidelijk zijn: Gods plannen draaien niet om Westerse naties. Hoewel Hij geïnteresseerd is in de toestand van de Westerse kerken is het volk waardoor Hij de wereld aanziet (Jer. 31:35-37; Zach. 2:8), Zijn uitverkoren volk Israël (Deut. 7:6; 14:2; Ps. 33:12). Zij zijn naar het evangelie vijanden om uwentwil, naar de verkiezing zijn zij geliefden om der vaderen wil. Want de genadegaven en de roeping Gods zijn onberouwelijk. (Rom. 11:28-29)

Heschel ziet heel goed in waarom de moderne politiek hulpeloos staat om de ernstige onderwerpen, waarmee de samenleving te maken heeft, op te lossen. “De dodelijke ziekte die tegenwoordig vele geesten infecteert, is een politiek die als een geïsoleerde, autonome wetenschap, haar eigen regels volgt, ongehinderd door morele overwegingen of respect voor de waarheid … Politiek heeft betrekking op eeuwige verhoudingen. Ze is ten dode opgeschreven tenzij ze haar taak uitvoert binnen een confrontatie met de morele kwestie … De dodelijke epidemie van onze dagen is de ontmenselijking van de politiek.”

“Macht is niet het einde. Ze wordt demonisch als ze zich losmaakt van een morele betekenis en morele betrokkenheid. De politiek, het gebruik van macht, loopt uit op zelfvernietiging als ze ingaat tegen de waarheid.” (ibid. pg. 186-187)

De jaarlijkse Algemene Vergadering van de VN (<cite class="scripture">Jes. 40:17</cite>)

De koppen van de Times of Israel (21 en 22 september) over jaarlijkse bijeenkomst de Algemene Vergadering van de VN vatten de houding van de wereld met betrekking tot Israël samen: “Obama: Israël kan niet permanent Palestijns land bezetten en zich daarin settelen’”; “VN baas: Eén-staat oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict kan ‘noodlot betekenen’”; “Turkse President Erdoğan …: De wereld moet een ‘onafhankelijk Palestina’ doordrukken”; “Accepteer Palestina of zie een ‘zee van haat’ onder ogen,’ waarschuwt de Jordaanse koning Israël.”

Tijdens de Algemene Vergadering helderde Premier Bibi Netanyahu op dat “De weg naar vrede door Jeruzalem en Ramallah loopt en niet door New York.” Door vol te houden dat het Israëlisch-Palestijns conflict alleen kan worden opgelost door directe onderhandelingen, verwierp hij elk plan van de VN om eenzijdig een oplossing op te leggen.

Hij wees erop dat, “hoewel de nederzettingen een onderwerp zijn dat moet worden opgelost”, zijn ze geen, en ook nooit het kernprobleem van het conflict geweest, maar dat het “de hardnekkige Palestijnse weigering om de Joodse staat te erkennen” is. (“Netanyahu invites Abbas to speak at Knesset in UN speech,” JP, 22 Sept. 2016).

The Times (VK) columniste Melanie Phillips, belichtte de “foutieve veronderstelling die aan de Westerse vijandigheid jegens Israël ten grondslag ligt: als het maar niet zo agressief was, dan zou er vrede zijn …” Maar de ware reden dat er geen vrede is, werd op de VN weergegeven toen PA President Abbas de Joden afschilderde “als krakers” in Palestina en een Britse verontschuldiging eiste voor de Balfour Declaratie. Hij “herschreef de Joden uit hun eigen geschiedenis” door het stellen van een volkomen vals Palestijns verhaal. Alleen de Joden hebben ooit “het Land van Israël en de betwiste gebieden” in bezit gehad als “hun nationaal koninkrijk …”

Zijn toespraak was gebaseerd op “twee volkomen foutieve Westerse opvattingen: dat Israël handelt in tegenspraak met de internationale wetgeving en dat het land van oorsprong aan de Palestijnen behoorde.” Terwijl het Westen in de modder van die leugens wegzakt, probeert Abbas een resolutie van de VN Veiligheidsraad tegen de nederzettingen door te drukken.

“Wat Israël meer zorgen baart is het gerucht dat President Obama zal weigeren een veto uit te spreken tegen een voorgestelde Franse VN resolutie om een Palestijnse staat te erkennen. Als Obama dit doet zullen de VS medeplichtig zijn aan het vernietigen van de internationale wet en het in het leven roepen van een terroristische staat die de uitroeiing van Israël tot existentieel doel heeft.”

Een deskundige op het gebied van de internationale wetgeving, prof. E. Kontorovich schreef kortgeleden dat de “voorgestelde Franse maatregel resolutie 242 van de VN Veiligheidsraad, die na de Zesdaagse Oorlog aangenomen is, afwijst” en die een territoriaal compromis onder mandaat heeft gesteld, maar erop stond dat Israël “afstand doet van enkele, maar niet alle, gebieden die het had veroverd” in ruil voor vrede. Het Franse voorstel om Israël onder druk te zetten om zich terug te trekken naar de wapenstilstandsgrenzen van 1949 zou resolutie 242 afwijzen en 50 jaar Midden Oosten diplomatie omkeren. Als Amerika dit steunt dan laat dit een “minachting van de internationale wetgeving” zien.

Veel naties doen dit al als ze stellen dat Israël “Palestijns gebied” in de “West Bank” bezet. “Maar Israëlische aanwezigheid in de betwiste gebieden kan niet als ‘bezetting’ gedefinieerd worden,” omdat volgens de internationale wet er alleen van “bezetting” sprake is als dat plaats vindt op soeverein land. “De gebieden zijn nooit iemands soevereine land gewest.”

Het standpunt van het Westen dat de Israëlische nederzettingen illegaal zijn is onterecht. Het Britse Mandaat over Palestina van 1920 hield in “de juridisch bindende verplichting dat Joden zich in dit gehele gebied” kunnen vestigen. “Dat Joodse recht is nooit afgeschaft.” (“Israel, not the West, stands for international law,” M. Phillips, JP Op-ed, 29 Sept. 2016)

Voormalig directeur-generaal van het Ministerie van BuZa, Dore Gold zei dat resolutie 242 “geen volledige Israëlische terugtrekking” uit alle veroverde gebieden eist omdat het een “zelfverdedigingsoorlog was en Israël veilige en erkende grenzen claimt. Wat duidelijk is, gezien de chaos in de regio die er vandaag bestaat, is dat Israël elk recht heeft om zich te verzetten tegen de roep om zich terug te trekken naar de grenzen van 1967.” (Israel has every right to refuse a 1967 withdrawal,” JP, 20 Oct. 2016)

Belangwekkende tijden

We leven in een tijd dat Joden het Jood-zijn van Jezus verdedigen, terwijl het Westen haar christelijke wortels afwijst. Half juli waarschuwde de woordvoerder van het Israëlische Ministerie van BuZa, Nachson, de EU vanwege de steun aan de resolutie van de UNESCO, “die de Tempelberg van Jeruzalem beschouwt als uitsluitend Moslimgebied”. Ben je dan niet bezig, door “de relatie van het Joodse volk met de Tempelberg en Jeruzalem af te wijzen, je eigen identiteit” af te wijzen? Er is geen Christendom zonder Judaïsme en er is geen Jezus zonder een Joods Jeruzalem en de Tempelberg.” (“Israel to EU: Voting to recognize Temple Mt. as solely Muslim site akin to ignoring Jesus,” JP, 14 July 20126)

In oktober nam de UNESCO die “resolutie aan die elke Joodse relatie afwees, de Tempelberg Al-Haram Al Shariff (het Edele Heiligdom) noemt, “de naam die opgelegd werd aan het gewijde plateau na de verovering door de Moslims in de 7e eeuw na Chr.” De eeuwenlange geschiedenis van Israël met deze plaats werd uitgewist. Bibi zei dat mensen “die weigeren de Bijbel en de grote hoeveelheid archeologisch bewijs serieus te nemen, … hoeven slechts de Titusboog in Rome, waar de verwoesting van de tempel in 70 na Chr. door Rome geëerd wordt, maar te bezoeken. Daar staat “de zevenarmige menora … het symbool van het Joodse volk en … van de Joodse staat van vandaag in gegraveerd.” (“Israel … Slam UN Over Temple Mt. Resolution,” Israel Today, 14 Oct. 2016)

Knesset lid Y. Lapid schreef dat Numeri 6:24, “”YHWH zegene u en behoede u” het vroegste Schriftgedeelte is dat ooit werd gevonden en geschreven was in oud-Hebreeuws, “gegraveerd in zilveren tabletten” en gedateerd is ca. 600 v. Chr. “Jeruzalem was een vibrerende Joodse stad waar het leven, de handel, de gebeden en zelfs debatten in het Hebreeuws plaatsvonden,” de taal, die Jezus 600 jaar later gebruikte …”

Terwijl deze resolutie “beledigend en boos-makend” is, niet minder “beledigend en boos-makend” is het feit dat enkele Westerse landen zich van stemming hebben onthouden. ”Hebben Christenen in Europa er stilzwijgend in toegestemd om het schrappen van 3000 jaar Joodse geschiedenis en 2000 jaar Christelijke geschiedenis toe te staan?”

Lapid vindt deze resolutie gevaarlijk. “De Tempelberg is de meest gevoelige plek in het Midden Oosten, misschien wel in de wereld.” Palestijnen ruien de boel al “tegen Israël op door een beslissing als deze” en zullen proberen de Berg te ‘verdedigen’. “Mensen zullen sterven …” (“How UNESCO erases history,” Yair Lapid, TOI Blogs, 18 Oct. 2016)

De uiteindelijke UNESCO resolutie “eist dat Israël ophoudt met wat het noemt de ‘opzettelijke vernietiging’ van de ‘heiligste plekken van Jeruzalem”, waarmee “archeologische opgravingen” bij de Berg worden bedoeld en waarbij “een rijkdom aan bewijs is gevonden dat de lange historische connectie tussen die plek en het Joodse volk bevestigt.”

Archeoloog dr. G. Barkay, hoofd van één van deze opgravingen, noemt deze resolutie een “belediging” van alle intelligente mensen. “In het Nieuwe Testament wordt meer dan 20 keer verwezen naar Jezus en de Tempelberg,” dus degene die de Joodse connectie van Jeruzalem en de Tempelberg probeert te breken, “ondermijnt het christendom …” (“UN Confirms Denial of Jewish connection to Temple Mt,” Israel Today, 26 Oct. 2016) Waarom dan toch die stilte in de Westerse kerk tegen deze aanval op het fundament van het Nieuwtestamentisch geloof?

De Palestijnse samenleving – vergiftigd door het vervloeken van Israël

Op een videoclip in de sociale media zei Bibi in augustus: “Ik heb zojuist een video gezien, die me tot in het diepst van mijn wezen geraakt heeft … Een Palestijnse vader die zijn 4-jarig zoontje optilde … Hij duwde zijn kleine zoon naar de soldaten en schreeuwde “Doodt hem! Schiet hem neer!’ Het angstige jongetje keek naar zijn papa wat hij doen moest en “liep toen naar de soldaten”. Eén stak vriendelijk zijn hand uit. De jongen gaf hem een high-five. Het is moeilijk om een 4-jarige te laten haten.

“Iemand aansporen om een kind te vermoorden, laat staan je eigen kind, is waarschijnlijk het meest onmenselijke dat iemand kan doen.” Toch is dit niet een op zichzelf staand geval. “In Gaza houdt Hamas zomerkampen waar kinderen geleerd wordt om de dood boven het leven te waarderen.” En het Ministerie van Opvoeding van de PA hield “een evenement voor studenten om terroristen te eren die Israëlische burgers hadden vermoord. “Vrede begint met respect. Als ouders het leven van hun kinderen zelfs niet respecteren, hoe zullen ze dan de levens van hun buren respecteren?” (“Netanyahu: I’m shaken to the core of my being,” Arutz 7, 3 Aug. 2016)

In een andere video merkte hij op dat “Hamas miljoenen dollars heeft gestolen van humanitaire organisaties,” met verwijzing naar de arrestatie van Palestijnse werkers (van de Christelijke non-profit organisatie World Vision en het Ontwikkelingsagentschap van de VN) die voor Hamas stalen,

Arme Gazanen werd hulp ontzegd terwijl Hamas dit gestolen geld gebruikte om oorlogstuig te bouwen om Joden te vermoorden. Laat dat eens tot u doordringen. Hamas stal noodzakelijke steun voor Palestijnse kinderen zodat ze onze kinderen konden doden.” (“Netanyahu: ‘I Care More about Palestinians than their Leaders Do’,” BFP Israel Prayer Update, 12 Aug. 2016)

Isi Liebler vindt dat het de ergste fout van Israël sinds Oslo is, dat ze niet de nadruk heeft gelegd op “de vergiftigende hersenspoeling die de PA haar bevolking heeft toegediend,” waardoor de kiem werd gelegd voor “een criminele samenleving” die vergelijkbaar is met het Duitsland van vóór de oorlog, toen de Nazi’s hun bevolking omvormde in genocidale barbaren, door de Joden af te schilderen als niet-menselijk.” Vandaag beschouwen de Arabieren van de PA de Joden als “de nakomelingen van apen en varkens” en zoeken openlijk hun uitroeiing. Oproepen zoals: “Dood aan de Joden” worden door de leiders van de PA in hun moskeeën en media voorgehouden. De beestachtigheid wordt hen in de mond gelegd bij “straatfeesten, die spontaan losbarsten bij elke moordpartij op een Israëli. Zelfs meer misselijk makend zijn de bij herhaling op TV getoonde moeders, die er trots op zijn dat één van hun kinderen een martelaar is geworden en hoopt dat haar andere kinderen dit voorbeeld zullen volgen …”

“Het proces van deze Arafat/Abbas indoctrinatie heeft opeenvolgende generaties zodanig geradicaliseerd dat ze geloven dat de enige oplossing van het conflict het permanente einde van de Joodse soevereiniteit is.” (“Exposing the criminal society,” Isi Liebler, Israel Hayom Op-ed, 25 Aug. 2016)

In twee recente studies merkte het IMPACT-SE, een groep die “opleidingen over de hele wereld monitort en analyseert om nakoming van internationale standaarden over vrede en tolerantie vast te stellen, dat “Israëlische onderwijsprogramma’s een grote inspanning leveren om vrede te promoten” maar de schoolprogramma’s van de PA “precies het tegenovergestelde doen door ondertekende vredesakkoorden geweld aan te doen.” In het onderzoek van 78 lesboeken van de PA (klassen 1 – 12), werd het woord vrede zelfs nergens gevonden, terwijl de ‘Staat Israël, op één uitzondering na, nergens op de landkaarten te vinden was.” In plaats daarvan onderwezen deze boeken jonge Palestijnen om “jihad de verheerlijken en aan te moedigen.” (“ Israeli Schools Teach Peace, Palestinians Don’t,” Israel Today, 26 Sept. 2016)

Alweer die Israëlische ‘nederzettingen’!

God vestigt Zijn volk in Zijn land met heel Zijn hart en ziel (Jer. 32:41). Hij zegt, dat Hij hen terug zal brengen en dat Hijzelf hen zal behoeden (Jer. 31:10). De regering Obama heeft dit voortdurend tegengewerkt. Hillary Clinton had, als minister van BuZa de leiding in de anti-Israël campagne. Hoewel er veel redenen zijn waarom zij van Trump verloor, moet het tegenwerken van Gods plannen voor Israël door Bijbelgelovigen in dit licht worden gezien (Gen. 12:3).

In juli reageerde Israël sterk tegen de VS, de EU en critici van de VN over plannen om woningen te bouwen in de zuidelijke voorstad Gilo (waar wij wonen). De afkeuring van het ministerie van BuZa was extreem. Haar woordvoerder zei dat Amerika “verstoord was dat Israël doorgaat op dit spoor van provocerende en contraproductieve actie, die ernstige vragen oproept over Israëls ultieme toewijding aan een vreedzame, onderhandelde overeenkomst met de Palestijnen.”

Een uitspraak van de EU zei dat de bouw in “de nederzetting van Gilo” (bevolking meer dan 40.000), “gebouwd op bezet Palestijns land in Oost Jeruzalem” [er stond daar slechts één Arabisch huis, toen Israël het in 1967 veroverde, en het is niet ‘Oost”, maar Zuid], “de levensvatbaarheid van een twee-staten oplossing ondermijnt …” O Heer, laat het ondermijnd zijn! (“Israel blasts US, EU & UN for condemning construction in Gilo,” JP, 31 July 2016)

Een hoofdartikel in de JP zei. “De opgeblazen taal van het ministerie van BuZa wijst op een misvormd begrip over de realiteit die het conflict aanstuurt – en het zijn niet de nederzettingen.” De aanval op het onderwerp van de nederzettingen “verstoort de werkelijkheid door dit de hoofdoorzaak van het gebrek” aan vrede te maken. Israël “herhaalt dikwijls haar betrokkenheid” bij directe onderhandelingen, maar toch weigert de PA ze altijd.

Elliot Abrams, als ‘senior fellow’ voor Midden Oosten Studies verbonden aan de Raad voor Buitenlandse Zaken zei dat de “obsessie van het ministerie van BuZa voor de huizenbouw door Israëlische Joden absoluut niet wordt gedeeld door enige Arabische regering.” (“Myopic State,” JP Editorial, 3 Aug. 2016)

In oktober, toen deze aanval doorging, zei de Israëlische minister van Justitie A. Shaked: “Terwijl het Midden Oosten in brand staat, als er aan de grenzen van Jordanië en Syrië honderdduizenden worden afgeslacht, is het bekritiseren van de Israëlische beslissing om 98 huizen in Samaria te bouwen volkomen buiten proportie.” De dag daarvoor had het Witte Huis de beslissing hard veroordeeld en Israël beschuldigd van verraad aan het vertrouwen …”

Perssecretaris Earnest voegde er dreigend aan toe: “Ik denk dat, als we het hebben over hoe goede vrienden elkaar behandelen, dit mede een bron van ernstige zorg is.” Het ministerie van BuZa zei dat het bouwen van huizen “tegenstrijdig is met Israëls toekomst als een Joodse en democratische staat.” Willen de nu Verdeelde Staten van Amerika Israël vertellen hoe ze Joods en democratisch moet zijn? (“US rebuke of settlement plans ‘disproportionate,’ minister charges,” TOI, 6 Oct. 2016)

De waarheid uit Sion aangevallen

In September “kookte Washington van woede in een commentaar” op een online video, toen Bibi de PA beschuldigde “van het aanbevelen van etnische zuivering van de Joodse bevolking in de West Bank.” Hij verwees naar hun voortdurende openlijke bekentenis dat er in een toekomstig ”Palestina” geen enkele Jood mocht blijven. Een woordvoerster van het ministerie van BuZa zei dat ze het sterk oneens was met de karakterisering, dat degenen zich tegen de activiteiten van de nederzettingen verzetten of als een obstakel voor de vrede beschouwen, zich op een of andere manier uitspreken voor etnische zuivering van Joden …” Omdat dit niet is wat Bibi had gezegd, was dit een misleiding om een kwaadaardige waarheid toe te dekken.

Netanyahu zei dat het “schandalig was dat de wereld dit niet schandalig vond” en vroeg de kijkers of ze “een gebied zonder Joden, zonder Spanjaarden, zonder zwarten” in hun land zouden willen. “Sinds wanneer is dweperij een basis voor vrede?” (“Washington calls Netanyahu’s ethnic cleansing video ‘inappropiate’,” TOI, 10 Sept. 2016)

Politiek adviseur en schrijver Annika Hernroth-Rothstein zei: “De uitspraken van Netanyahu waren sterk … en toch absoluut correct. Hij kan scherp zijn, maar hij doet zaken met het betaalmiddel van de waarheid”, terwijl de meeste wereldleiders en lichamen, zoals de VN, dat niet doen. Zij beschouwde zijn gehoor als Israëli’s, niet de wereld. “Hij weet dat de wereld niet klaar is om onder ogen te zien wat er al te zien is, en niet bereid is om de oorlog te bestrijden, waar ze al mee te maken heeft, Zijn woorden laten de Israëli’s zien dat hij niet lijdelijk toeziet en zich niet laat gebruiken zonder zelf een toevallige retorische stoot uit te delen.

“Niemand heeft Obama” of de Franse president gevraagd vlak naast aanvallers in hun landen te wonen, of op z’n minst blijvende vrede met hen te sluiten. Ook maakte de wereld geen excuses voor de moordenaars.” Maar toch wordt dit door de wereld van Israël gevraagd. (“They can’t handle the truth,” A. Hernroth-Rothstein, Israel Hayom Op-ed, 23 Sept. 2016)

Eenheid in anarchie via wederzijdse raakvlakken

Rechtsgeleerde prof. Alan Dershowitz zei dat als reactie op het doden van verschillende zwarten door de politie in Amerika, het NYU (New York Universiteit) chapter van Studenten voor Gerechtigheid in Palestina (SJP) op hun Facebook pagina bekend maakte “Bedenk dat veel politie departementen van de VS samen oefenen met het IDF. Dezelfde krachten achter de genocide op zwarte mensen in Amerika zijn te vinden zich achter de genocide op Palestijnen …”

Dershowitz: “Zelfs op momenten van nationale rouw … kunnen de dwepers van SJP niet anders dan het doden van onschuldige Amerikanen uitbuiten om hun eigen anti-Semitische politieke agenda te stimuleren”, met het doel om de staat van het Joodse volk de delegitimiseren en te demoniseren.”

“Door Israël erbij te betrekken … houdt SJP zich bezig met de oude truc om de Joden de schuld te geven voor systematische en verreikende sociale problemen. Deze praktijk was al anti-Semitisch toen sommige Christelijke gemeenschappen gewoon waren om de Joden de schuld te geven van plagen, vergiftigingen en moorden; het was anti-Semitisch toen de Nazi’s gewoon waren om de Joden de schuld te geven van de falende Duitse economie; en het is nog steeds anti-Semitisch vandaag …”

De reactie van SJP bracht een harde trend aan het licht van harde linkse politiek, toen meer en meer “groepen zoals Black Lives Matter, MoveOn, Code Pink en Occupy Wall St. – een radicale academische theorie wederzijds hebben omarmd, die stelt dat alle vormen van sociale onderdrukking onverbiddelijk verbonden zijn.” Dit zorgt naar een “koppeling van ongelijksoortige linkse motieven, om ’t even hoe zwak die verbanden ook zijn,” terwijl linkse hardliners in een mentaliteit worden gedrukt die zegt dat alle linkse motieven moeten worden omarmd … inclusief de demonisering van Israël als een racistische apartheidsstaat.

Het systeem van ‘wederzijdse raakvlakken’ beschouwt elk “bestaand sociaal, politiek en economisch systeem” dermate gebrekkig dat elke poging “om het door democratische middelen te herstellen onaanvaardbaar is.” Activisten zijn in toenemende mate gewelddadig, respectloos en afkerig van elk politiek compromis, zoals de gewelddadige demonstraties na de overwinning van Trump lieten zien. (“Who do Bigots Blame for Police Shootings in America? Israel …! A.M. Dershowitz, Gatestone Institute, 13 July 2016)

Aanwijzingen van een laat uur

Anti-Semitisme: Een rapport van de Anti-Defamation League (ADL) uit juli liet een scherpe stijging zien van het aantal anti-Semitische incidenten in Amerika van 2014 tot 2015, waaronder een toename van 50% in gewelddadige aanvallen. De toename was het ergst op universiteitscampussen. (“ADL Says Anti-Semitisme in the US on the Rise,” ICEJ News, 27 July 2016)

Een opiniepeiling in September van het ‘European Jewish Assoc. & Rabbinical Center of Europe” liet zien dat 70% van de Europese Joden op Rosh HaShana of Yom Kippur niet naar de synagoge gingen “uit vrees voor anti-Semitisch geweld.” 80% maakte zich zorgen over de toename van een anti-Semitische houding” in hun land. (“European Jews Deeply Worries About Anti-Semitic Violence,” ICEJ News, 21 Sept. 2016)

De voormalige Opperrabbijn van de UK, Lord, J. Sacks ontsluierde het beest van het anti-Semitisme, dat zich tegenwoordig vermomt als een “engel des lichts. ”Om hun haat tegen Joden te rechtvaardigen beroepen de anti-Semieten van vandaag zich de hoogste bron van gezag wereldwijd … mensenrechten.” Op basis hiervan wordt Israël “regelmatig beschuldigd van de vijf hoofdzonden tegen de mensenrechten: racisme, apartheid, misdaden tegen de menselijkheid, etnische zuivering en poging tot genocide.”

Anti-Semitisme ontkent vandaag het recht van de Joden “om collectief als Joden te bestaan met dezelfde rechten iedereen overal,” en is zo radicaal “gemuteerd” dat degenen die hierdoor geïnfecteerd zijn, ontkennen dat ze anti-Semiet zijn of een “probleem met de Joden of het Judaïsme” hebben. Ze haten alleen maar die kwaadaardige Staat Israël. (“Anti-Semitism Masquerading as an Angel of Light,” Tsvi Sadan, Israel Today, 6 Oct. 2016)

Gog & Magog: “Analisten hebben gewezen op een opmerkelijke opwarming van de relaties tussen de Turkse President Erdoğan en de Russische President Poetin” na de mislukte militaire coup van deze zomer in Turkije, de daaropvolgende repressie van de tegenstanders van het Erdoğan regime en de reactie van het Westen op die repressie.” Ondertussen “is de retoriek van Turkse officials richting de NAVO, in het bijzonder de VS, in toenemende mate vijandig geworden.” (“Russia & Turkey Draw Closer Following Coup,” ICEJ News, 27 July 2016)

Iran: De Iraanse leiders schamen zich niet voor hun doel om Israël te vernietigen. De Opperste Leider Ayatollah Khamenei twitterde in 2015 een “eed dat de Joodse Staat niet zal overleven om het jaar 2040 te halen.” Eerder in 2016 beweerde een hoog geplaatste Iraanse militaire commandant dat het Iraanse leger “het Zionistisch regime in minder dan 8 minuten met de grond gelijk kan maken.”

In september 2016 bedreigt Iran Israël weer met een opschrift op een truck die de nieuwste ballistische raket vervoert: “Als de leiders van het Zionistische regime een vergissing maken, zal de Islamitische Republiek Tel Aviv en Haifa in stof veranderen.” (“Iran Threatens to ‘Turn to Dust’,” BFP Israel Prayer Update, 26 Sept. 2016)

Jeruzalem (Zach. 12:2-3): Het Witte Huis “corrigeerde” zichzelf “na het uitgeven van een afschrift” van Obama’s rede tijdens de begrafenis van de Israëlische ex-President Peres op de Herzlberg in West Jeruzalem. Het origineel “noemde de locatie als ‘Jeruzalem, Israël’.” Maar dat werd gecorrigeerd door letterlijk “Israël” door te strepen na “Jeruzalem.”

Ook “besliste het afgelopen jaar het Hoog Gerechtshof dat Amerikanen, die geboren waren in Jeruzalem niet Israël als hun geboorteplaats in hun paspoort mogen vermeld hebben, ondanks de wetgeving die in 2002 door het Congres aangenomen werd” die dat juist toestond en “opriep dat de Ambassade van de VS naar Jeruzalem moest verhuizen.” (“WH corrects itself after transcript puts Jerusalem in Israel,” Fox News, 1 Oct. 2016)

Waarheid versus leugen: Melanie Phillips schrijft over een belangrijk teken van de eindtijd. “Van alle verontrustende symptomen van onze tijd is het meest fundamentele de ineenstorting van het onderscheid tussen waarheid en leugen. Toen de post-moderne samenleving besloot dat het begrip van objectieve waarheid ter ziele was en dat alles relatief was, werd ook het idee van een leugen vernietigd. Als er niets zoiets is als waarheid, dan kan er ook niet zoiets zijn als een leugen. Alles wordt dan louter een zaak van opinie.”

Dus als Palestijnen opruiende “lasterende taal uitkramen dat Israëli’s opzettelijk Arabische kinderen doden op etnische zuiveringen en apartheid bedrijven,” wordt dat door veel mensen aangenomen. Hoewel soms een paar Westerlingen verteerd worden door anti-Joodse dweepzucht, zijn de meesten niet opgevoed om leugens te onderscheiden van feitelijk bewijs.” Tegenwoordig wordt hen geleerd om met elkaar strijdende verhalen gelijkelijk te respecteren, en dat leidt ertoe dat veel mensen de “belachelijke leugen geloven dat Joden geen historische relatie tot het land van Israël hebben … “ (“Palestinians step up the jihad of the lie,” M. Phillips, JP Op-ed, 27 Oct. 2016)

Amerikaanse conservatieve leider: Bibi heeft Israël versterkt.

Het artikel van Walter Russell Mead, The Real Middle East Story in het magazine voor buitenlandse politiek, The American Interest (Sept. 25) toonde aan dat “het leiderschap van Netanyahu Israël sterker heeft gemaakt en een geopolitieke kracht in het Midden Oosten is geworden, waarmee rekening moet worden gehouden.”

Hij stelde verder: “de ene zaak, die voor de Amerikaanse geest moeilijk te verwerken is, - anders dan het feit dat President Obama een verschrikkelijke president op het terrein van de buitenlandse politiek is geweest – is dat Netanyahu een buitengewoon succesvolle Israëlische Premier is. In Azië, in Afrika, in Latijns Amerika is de Israëlische diplomatie van kracht tot kracht gegaan.” De meeste Arabieren en leiders van het Midden Oosten beschouwen Bibi “slimmer en sterker” dan Obama en “terwijl het Amerikaanse prestige overal in het Midden Oosten aan het tanen is … is de prestige van Israël – zelfs bij mensen die het haten – gegroeid.”

Bibi heeft meer succes gehad in het “bouwen van bruggen naar Soenitische Moslims … en zowel Rusland als Iran nemen Netanyahu en zijn rode lijnen meer serieus dan de protesten en de vrome hoop van Obama.” De reden is, dat Bibi “beter begrijpt hoe de wereld werkt dan Obama. Hij gelooft dat in de hardvochtige wereld van de internationale politiek kracht, die wijs wordt gebruikt, er meer toe doet dan goede bedoelingen die welbespraakt onder woorden worden gebracht. Obama probeerde bruggen te bouwen naar Soenitische Moslims door welbespraakte toespraken te houden … terwijl hij de politieke realiteit die de Soenitische staten het meest nodig hebben, negeert – zoals de opkomst van Iran en de Soenitische zaak in Syrië.”

“De buren van Israël mogen dan niet zoals Netanyahu zijn maar ze geloven dat ze op hem kunnen rekenen” en dat onder zijn leiding “Israël sterkere en diepere relaties met India, China en Japan heeft” dan ooit tevoren. Ook Afrikaanse landen dringen bij Israël aan op relatie” op een veelheid van economische en defensieve onderwerpen.”

Bibi “begrijpt de impact van Obama’s beleid in het Midden Oosten beter dan Obama” en heeft belangrijke “internationale winst geboekt door te profiteren van de gaten in Obama’s wereldvisie.”

Dit alles ruimt Israëls “problemen en uitdagingen” niet uit de weg, maar toch “is Israël vandaag in een sterkere globale positie dan toen Netanyahu aan het bewind kwam; niemand kan dat zeggen dat met een stalen gezicht zeggen van een de natie die door President Obama wordt geleid.” (“Netanyahu’s leadership has made Israel stronger than ever,” Israel Hayom, 26 Sept. 2016)

Het Woord in Sion

Net voordat het nieuwe schooljaar begon zei Netanyahu dat het de bedoeling van de regering is “om een ommekeer in het onderwijs door te voeren … gebaseerd op twee zaken: voortreffelijkheid en Sionisme.”

‘Voortreffelijkheid’ om elk kind in staat te stellen hun hoogste kunnen te laten bereiken, “en ‘Sionisme’, gebaseerd op de studie van de Bijbel en Joods erfgoed, om te begrijpen waarom de Joden in Israël zijn.” “In de eerste plaats is de bestudering van de Bijbel de basis waarom wij hier zijn, waarom we teruggekomen zijn en waarom we hier blijven.” (“With school year around corner, [Bibi] says ‘study Bible’.” JP, 30 Aug. 2016)

Voor eeuwig, o HERE, houdt Uw woord stand in de hemelen.

Ps. 119:89

Chuck & Karen Cohen