Shalom uit Sion

Wat 2017 ook voor ons in het vooruitzicht heeft, laten we ons blijven richten op het uiteindelijke doel van Gods koninkrijk – dat Hij door de verhoging van Zijn Zoon verheerlijkt zal worden. Opdat “…. alle tong zou belijden: Jezus Christus is Here – tot eer van God, de Vader!” (Fil. 2:11; zie ook Joh. 12:27-28)

De Oudtestamentische heiligen wisten dit en baseerden dikwijls hun gebeden hierop. “Help ons, o God van ons heil, om de heerlijkheid van uw naam; red ons en doe verzoening over onze zonden om uws naams wil.”(Ps. 79:9); “Niet ons, o HEERE! … maar Uw Naam geef eer, om Uwer goedertierenheid, om Uwer waarheid wil.”(Ps. 115:1).

Dit is door de hele Schrift heen het uitdrukkelijke doel en vandaag is het Gods doel om Zijn volk te herstellen voor Zijn land. “Ja, Ik zal een keer brengen in het lot van Juda en Israël en hen opbouwen als weleer; …Dan zal zij Mij tot een blijde naam worden, tot lof en eer bij alle volkeren der aarde, die van al het goede dat Ik aan hen doe, horen zullen;” (Jer. 33:7, 9a) “Dit deed Mij leed om Mijn heilige naam, die het huis Israëls ontheiligd had onder de volken in wier gebied zij gekomen waren.
Daarom, …: niet om uwentwil doe Ik het, o huis Israëls, maar om Mijn heilige naam, … Ik zal Mijn grote naam … heiligen; en de volken zullen weten, dat Ik de HERE ben, wanneer Ik Mij voor hun ogen aan u Israël de Heilige zal betonen.”(Ezech. 36:21-23)

God wordt nooit overtroefd …

Ongeacht van wie er opgestaan is om volken te leiden – onze God regeert.

Koning Nebukadnezar moest dit op een moeilijke manier leren. Zijn gezag werd een seizoen van hem afgenomen “opdat de levenden mogen weten, dat de Allerhoogste macht heeft over het koningschap der mensen en dat geeft aan wie Hij wil, ja, zelfs de nederigste onder de mensen daarin aanstelt.” (Dan. 4:14; verg. vv. 22, 29).

Om een zegen te zijn voor Amerika moet President Trump – bijbels gezien – Israël, Gods uitverkoren volk, zegenen (Ps. 33:12; 106:5), Zijn speciale volk (Deut. 7:6), Zijn oogappel (Zach. 2:8). Om dat te doen heeft hij de gebeden van Amerikaanse gelovigen nodig – doelbewuste gebeden voor dit onderwerp, dat bepalend is voor zijn lot. Maar velen in de Amerikaanse kerk hebben er geen idee van dat hun natie diep verdeeld is, omdat elke regering in de afgelopen drie decades geprobeerd heeft om Gods land te verdelen (Lev. 25:23; Joël 3:1-2).

De wens van Trump om de “definitieve overeenkomst tussen Israël en de Palestijnen te sluiten is bijzonder lastig. (“President Trump & the Art of the ‘Ultimate’… Peace Deal,”Elliot Abrams & Uri Sadot, FP, foreignpolicy.com, 4 Dec.2016) Hoewel hij in dit stadium precies dat wil doen waarmee Israël kan leven, hebben we dit al te dikwijls gezien om hier niet bezorgd over te zijn.

En ook, hoe klinkt dit in de oren van bijbel-gelovigen – een leider die vrede aan de wereld wil brengen door een vredesverdrag met Israël te sluiten?

We zeggen niet dat Trump de anti-Christ is, maar er is wel een anti-Christelijke geest (1 Joh. 2:18; “anti” in het Grieks betekent zowel “tegen” als “in plaats van”) die al tientallen jaren in het Witte Huis heeft gewoond.

Om deze geest te identificeren moeten we ons herinneren hoe Satan Eva verleidde: 1. Eerst wordt Gods Woord gebagatelliseerd, betwijfeld en krachteloos gemaakt. “Heeft God gezegd?” (Gen. 3:1)

2. Ten tweede is daar de verheerlijking van de mens. “gij zult als God zijn.” (Gen. 3:5). Deze twee vormen de basisthema’s van elke anti-Christelijke, anti-God en humanistische bewegingen in de geschiedenis.

De Amerikaanse kerk moet voor Trump bidden en vragen of God hem wil helpen in overeenstemming met Gods Woord, en niet Zijn Land verdelen of Israël verhinderen zich te verdedigen. Trump moet ook niet de mens of Amerika te verheerlijken, niet bidden om de grootheid van Amerika – maar dat God weer groot zal zijn in Amerika! Dit principe is van toepassing op alle volken en is voorzegd om te gebeuren als God openlijk is Israël wordt verheerlijkt (Ez. 36:23).

Bij IFI bidden we voortdurend dat de wereldwijde kerk bidt in overeenstemming met Gods prioriteiten voor hun leiders – zowel in de regering als in het Lichaam van de Messias (1 Tim. 2:1-3; 2 Thess. 3:1).

Netanyahu en Trump in Washington, DC

Toen we dit nummer van ‘Wachters op Jeruzalems muren’ klaarmaakten hadden de Amerikaanse President Donald Trump en de Israëlische Premier Bibi Netanyahu hun eerste officiële ontmoeting in Washington. Op een gezamenlijke persconferentie zei Trump veel bemoedigende dingen. Maar zal hij doen wat hij zegt? Alleen God weet het, maar de atmosfeer was zoveel hoopvoller dan met Obama, dat velen in Israël en Amerika, die Gods Woord kennen, zich opgelucht voelden. Maar enkele dingen, die hij zei zaten ons niet zo lekker.

Wat Netanyahu betreft: het een wonder dat Israël en leider heeft die consequent is in zijn plannen en eisen en die de waarheid spreekt. Hij zei: “Israël heeft geen betere bondgenoot dan de VS. En ik verzeker u, de VS hebben geen betere bondgenoot dan Israël.”

Trump begon met de loftrompet te steken over Israël: “Uw volharding in het aangezicht van de vijandschap, uw open democratie in het aangezicht van geweld en uw succes in het aangezicht van grote ongelijkheden is waarlijk inspirerend.” De uitdagingen voor de veiligheid “zijn enorm, waaronder de bedreiging van der nucleaire ambities van Iran … Een van de slechtste overeenkomsten, die ik ooit heb gezien …”

Over het “vredesproces” tussen Israël en de Palestijnen zei Trump dat, hoewel dit “zeer belangrijk” voor hem persoonlijk was, toch “de partijen zelf … rechtstreeks tot overeenstemming moeten komen”.

Netanyahu bracht de “diepe banden van gemeenschappelijke waarden” in herinnering die onze volken delen en voegde eraan toe dat “deze waarden in toenemende mate … onder vuur liggen door één kwaadwillige macht, de radicale Islamitische terreur … Ik geloof dat we het opkomend getij van de radicale Islam kunnen omkeren en hierin … staat Israël naast u …” Door de militante Islam te verslaan kunnen we een historische gelegenheid aangrijpen omdat voor de eerste keer in mijn leven en in het leven van mijn volk, de Arabische volken in de regio Israël dan niet meer zien als een vijand, maar steeds meer als een bondgenoot.”

In antwoord op vragen van journalisten zei Trump tegen Bibi: “Ik had graag gezien dat u de nederzettingen wat zou tegenhouden. We moeten nog iets uitwerken.” Hoewel dit geen bijbels standpunt is, is het feit dat ze hierover willen praten een groot verschil met de waarschuwingen van Obama. Trump voegde eraan toe dat “we een [vredes]overeenkomst gaan sluiten. Het zal een grotere en betere overeenkomst zijn dan de mensen in deze zaal zelfs maar kunnen begrijpen.”

Gevraagd of zijn doel een twee-staten oplossing is, choqueerde Trump de mensen en zei: “Ik zie uit naar een twee-staten- en een één-staat oplossing en ik houd van die éne, die beide partijen voorstaan. … Ik kan met allebei leven.” Heer, houdt hem hieraan.

Bibi richtte de blik van het etiketteren naar de hoofdzaak, iets waarop hij “jarenlang gehoopt had om te doen in een wereld, die volkomen gefixeerd is op etiketten …” De hoofdzaak zijn de twee eerste vereisten voor vrede waar hij herhaaldelijk de nadruk op heeft gelegd. “Ten eerste moeten de Palestijnen de Joodse staat erkennen. Ze moeten ophouden hun mensen op te roepen en op te voeden voor de vernietiging van Israël. Ten tweede … Israël moet vast blijven houden aan een dwingende veiligheidscontrole in het hele gebied ten westen van de Jordaan”, omdat, als dat niet gebeurt “we er nog een Islamitische terreurstaat bij krijgen in het Palestijnse gebied, waardoor de vrede opgeblazen wordt …”

“Helaas verwerpen de Palestijnen deze beide vereisten met vuur,” omdat ze voortdurend oproepen tot de dood aan Israël in “hun scholen en moskeeën,” in hun media. Ze ontkennen ook “onze historische verbinding met ons thuisland.” Waarom worden Joden ‘Joden’ genoemd? “Dat komt omdat wij uit Judea komen. Dit is ons voorvaderlijk thuisland. Joden zijn geen buitenlandse kolonialisten in Judea.”

Jammer genoeg ontkent de Palestijnse Autoriteit [PA] niet slechts het verleden, maar ze vergiftigt ook het heden, door “pleinen te noemen naar massamoordenaars” en “maandelijks salarissen te betalen aan de families van de moordenaars …”

De kern van het conflict is “de Palestijnse weigering om een Joodse staat te accepteren.” Vandaag zijn deze twee eerste vereisten nog belangrijker “vanwege het groeiend getij van fanatisme” dat over het Midden-Oosten slaat en het toenemend fanatisme in de Palestijnse samenleving.

Toen er werd gevraagd welke compromissen Trump van beide kanten verwacht, toonde zijn antwoord hoe stompzinnig hij nog steeds is over Israëls verlangen naar vrede en haar behoefte aan veiligheid. “… Israëli’s moeten wat meer flexibiliteit laten zien, en dat is moeilijk,” maar dat heeft Israël al gedaan sinds Oslo. “Ze moeten maar eens echt laten zien, dat ze werkelijk een deal willen sluiten.” Dat is zo frustrerend. De enige reden dat steeds minder Israëli’s geïnteresseerd zijn in het sluiten van een deal, komt vanwege al die vermoorde Joden, die “offers voor de vrede,” die de werkelijke bedoelingen van de Palestijnse kant laat zien.

En, zegt Trump, de Palestijnen “moeten zich ontdoen van iets van die haat die ze al vanaf zeer jonge leeftijd hebben aangeleerd.” Wacht. “Iets”? Hoe veel mensen begrijpen dat het “heilige” boek van de Islam de Jodenhaat leert en de Islamitische heerschappij-theologie? Aan Moslim Palestijnen te vragen om een Joodse staat te accepteren is hetzelfde als aan hen te vragen de Islam te ontkennen, die hun levens en wereldvisie beheerst.

Maar als Trump bij zijn volgende uitspraak blijft, zal Israël niet gedwongen worden om onder zijn regering haar land te verdelen, omdat de hardvochtigheid van onze vijanden ons weer eens zal helpen. “Er is geen manier om een deal te sluiten als [de Palestijnen] niet bereid zijn om een zeer, zeer groot en belangrijk land [Israël] te erkennen. En ik denk dat ze dat willen doen.” Serieus? Meer dan 100 jaar vol pogingen om de Joodse Staat te vernietigen, zeggen u dat u het mis hebt. (“Trump, Netanyahu talk of regional approach to peace at White House press conference,” TOI, 15 Feb. 2017)

De volgende dag lieten twee officials van Trump aan alle betrokken partijen weten dat de VS nog steeds “de twee-staten oplossing” steunen. De Amerikaanse ambassadeur bij de VN. Nikki Haley zei tegen een groep verslaggevers: “We steunen absoluut de twee-staten oplossing, maar we denken er ook ruimer over.” David Friedman, de controversiële keuze van Trump als de volgende ambassadeur in Israël, bevestigde dit eveneens. (“US officials reinforce Trump support for two-state solution,” JP, Feb. 16, 2017)

Resolutie 2334 van de VN Veiligheidsraad <ins>[UNSC]</ins>

In deze resolutie, die op 23 december 2016 werd aangenomen, werd uitgesproken dat al het land dat Israël in 1967 bevrijdde, waaronder Jeruzalem en de Westelijke Muur, illegaal bezet “Palestijns Gebied” is en van Israël werd geëist om alle “nederzettingen”-activiteiten te stoppen. De regering Obama verraadde Israël door zich van stemming te onthouden en de resolutie dus door liet gaan. Maar deze verzen hielpen ons in gebed voor het aangezicht van deze anti-God en anti-Israël wereldwijde geloofsbelijdenis. “De HERE verbreekt de raad der volken, Hij verijdelt de gedachten der natiën; de raad des HEREN houdt eeuwig stand, de gedachten zijns harten van geslacht tot geslacht.” (Ps. 33:10,11)

In Jesaja verklaart God, de Schepper: “Zie, volken zijn geacht als een druppel aan een emmer en als een stofje aan een weegschaal … Alle volken zijn als niets voor Hem, zij worden door Hem beschouwd als nietig en ijdel.” (Jes. 40:15,17, zie ook 21-23) De arrogantie van de Verenigde Naties is dat ze denken dat zij beslissen over wat er met Gods land en Gods volk zal gebeuren. Vanwege deze resolutie zal er een groot oordeel komen. Als het komt dan moeten we zeggen: “Dit is, wat gezegd werd …”

Danny Danon, de Israëlische ambassadeur bij de VN, zei tot de Veiligheidsraad dat het een “donkere dag voor deze raad” was, toen ze hypocriet Israël veroordeelde “voor het bouwen van huizen in het historische thuisland van het Joodse volk,” terwijl duizenden Moslims slachtingen aanrichten en afgeslacht worden in het naburige Syrië.

Hij kastijdde de Veiligheidsraad, hield een Bijbel omhoog als een getuige van de duizenden jaren Joodse geschiedenis in het land van Israël en vroeg: Wat voor recht hebben haar leden … om te proberen te voorkomen dat het Joodse volk in haar eigen land huizen bouwt? … We hebben vol vertrouwen in het recht van onze zaak … We blijven doorgaan om een Joodse staat te zijn, die recht heeft op het land van onze voorvaderen …” (“‘We will overcome this evil decree’, Israel tells UNSC …,” TOI, 23 Dec. 2016)

Dr. Guy Millière, Professor aan de Universiteit van Parijs, schreef dat UNSC 2334 “de grenzen vaststelt van een toekomstige Palestijnse staat” en “heel Judea, Samaria en Oost Jeruzalem” bestempelt als “bezet Palestijns gebied” en daardoor alle verdere onderhandelingen van tafel veegt. Deze resolutie geeft hen alles voor “zelfs geen oneerlijke belofte van vrede.” (“Obama’s Betrayal of Israel,” Guy Millière, Gatestone Institute, 13 Jan., 2017)

UNSC 2334 – reacties

Netanyahu: “Israël verwerpt deze schandelijke resolutie” die de Joodse Wijk en de Klaagmuur “bezet gebied” noemt … “Dat kwetst het recht. Dat kwetst de waarheid.” Terwijl het hele Midden-Oosten in lichterlaaie staat, spannen Obama en de VN samen tegen de enige democratie. (“Premier Netanyahu:

Israel will overcome shameful SCR,” Israel Hayom, 25 Dec. 2016)

Yoram Ettinger zei dat toen Obama het Joodse volk tijdens Chanoeka begroette en aan de overwinning van de Makkabeeën in de veldslagen in Judea en Samaria herinnerde, hij deze plaatsen nu “bezet” noemde. De held van Chanoeka, Simon de Makkabeeër, die op dezelfde manier hiermee te maken kreeg, antwoordde: We hebben geen vreemd land bezet; we hebben niet geheerst over een vreemd land; we hebben het land van onze voorvaderen bevrijd uit vreemde bezetting.”

In 1977, toen de Amerikaanse President Carter aan Premier Begin vroeg om de Joodse nederzettingen te bevriezen, antwoordde Begin: “Waarom is het voor een Jood toegestaan om … in Bethel of Shiloh in de VS te wonen, steden die genoemd zijn naar plaatsen in Judea en Samaria, terwijl het verboden is om zijn huis in het oorspronkelijke Shiloh of Beth El te bouwen?” (“Obama’s self-defeating settlements policy,” Y. Ettinger, Israel Hayom Op-ed, 26 Dec. 2016)

Geschiedkundige prof. Gil Troy zei dat UNSC 2334 “de ’Grote Palestijnse Leugen’ ondersteunt dat hun gebied op één of andere manier het enige duidelijke, onbetwiste, volmaakt gedefinieerd, stuk onroerend goed is in het gevlekte, verwarde, rommelige Midden-Oosten.” (“Joining the jackals,” G. Troy, JP Op-ed, 27 Dec. 2016)

Netanyahu wees erop “dat de Volkenbond in 1922 de Balfour Verklaring ratificeerde, die ‘nationale rechten toekende aan het Joodse volk, en aan het Joodse volk alleen, in het Land van Israël. Dit werd later door de VN aangenomen en “is een bindend document onder internationale wetgeving, die de internationale wettige status van het Land van Israël beschrijft. ”UNSC 2334 is onwettig. (“ Arabs ‘ethnically cleansed’ Jews from West Bank,” JP, 28 Dec. 2016)

Rabbi Aryeh Spero zei: “Er gebeurde iets zeer ongebruikelijks nadat de Veiligheidsraad had gestemd om Jeruzalem, Judea en Samaria tot Arabisch/Islamitisch land te verklaren. ”De afgevaardigden van de volken gaven zichzelf een staande ovatie. “Het was een huldiging door te veel volken van de wereld tegen de geschiedenis van het Joodse Volk en hun Verbond met het Heilige Land.” (“They Clapped while They Took away Jerusalem from the Jews,” A. Spero. American Thinker, 4 Jan. ’17) (Verg. met Zach. 12:2-3)

Islamitische reactie op UNSC 2334

Dr. Ephraim Herrera zei dat zodra deze werd aangenomen, de PA zei dat er “acties moesten worden genomen om Israël te isoleren in de internationale arena,” en hun Minister van BuZa vroeg de wereld om “een einde te maken aan de ‘Judaïsatie’ van Judea en Samaria.” Anderen riepen op tot legale actie tegen Israëli’s vanwege oorlogsmisdaden.

Het doel van de Islam is om een eind te maken aan Israël. Door gebruik te maken “lawfare” (de wet als wapen in een conflict – WMP) bedoelt ze Israël af te schilderen “als een immoreel, apartheid, ‘illegaal’ volk dat openlijk bekritiseerd moet worden … Dit gaat niet over gebieden, maar over het bestaan van de Staat Israël.” (“The issue is existence,” Dr. E. Herrera, Israel Hayom Op-ed, 27 Dec. 2016)

Het antwoord van de baas van de PA, Abbas, onthult hun plan: “Op het ogenblik dat de Israëlische regering akkoord gaat om alle activiteiten van de nederzettingen, incl. in en rond Bezet Oost Jeruzalem te staken, en instemt om de ondertekende overeenkomsten te implementeren op basis van wederzijdse wisselwerking, staat het Palestijnse leiderschap klaar om de onderhandelingen over een permanente status te hervatten op basis van de internationale wetgeving en relevante internationale wettige resoluties, incl. UNSC2334 onder een gespecificeerd tijdsschema.”

Hij citeerde niet UNSC 242, de basis van alle diplomatieke inspanningen sinds ’67, maar hij haalde UNSC 2334 aan, waarmee het verschil is “dat elke Israëlische aanwezigheid voorbij de grenzen van ’67 geldige validiteit mist en … actief door de internationale gemeenschap dient te worden weerstaan.”

Als Israël enig deel van Judea en Samaria verlaat, “zal dit niet beschouwd worden als een compromis,” omdat “het geen compromis is om iets op te geven wat niet rechtmatig in de eerste plaats van jou is.”

De woede van Israël over de passage van UNSC 2334 kwam omdat het nu het nieuwe startpunt is “om het conflict aan te pakken en vanuit het standpunt van Jeruzalem is het geen win-situatie. Israël is in de val gelopen. (“Netanyahu’s tactical rage against the UNSC conspirators,” Herb. Keinon, JP, 30 Dec. 2016) Micha 4:11-13 laat zien, wie het laatst lacht.

Engeland zou zich moeten verontschuldigen voor de Balfour Verklaring

De Palestijnen zetten Engeland onder druk om zicht te verontschuldigen voor het uitvaardigen van de Balfour Verklaring (Nov. 1917), waarin de Minister van BuZa Lord Balfour een brief schreef aan Lord Rotschild dat zijn regering “welwillend staat tegenover de oprichting van een nationaal tehuis voor het Joodse volk in Palestina.” De brief van Balfour werd later door de Volkenbond goedgekeurd en maakte deel uit van het Palestijnse Mandaat dat door de Bond in september 1922 aan Groot-Brittannië gegeven werd. Maar Brittannië trok zich terug van haar plichten, verdeelde Palestina en gaf ca. 75% daarvan weg om het koninkrijk Jordanië in het leven te roepen. Toen Arabische opstanden uitbraken in de overgebleven 25%, trok ze zich uit terug van haar verplichting om een Joods thuisland te scheppen – en weerhield ze zelfs actief Joden, die probeerden om aan de Nazi’s te ontkomen door in hun oude thuisland een toevluchtsoord te vinden.

Engeland dient zich te verontschuldigen – maar niet voor het uitvaardigen van de Verklaring – maar voor het niet vervullen van verplichting. ” Laat het ja, dat gij zegt, ja zijn, en het neen, neen; wat daar bovenuit gaat, is uit den boze. [“de Boze”]” (Matth. 5:37)

Waarschuwingen, vrede en veiligheid

Wat zal er gebeuren met volken die zich verzetten tegen wat God aan het doen is? Zijn waarschuwing in Jes. 60:12 luidt: “Want het volk en het koninkrijk, die u [Israël, ten tijde van uw herstel] niet willen dienen, zullen te gronde gaan, en die volken zullen zeker verwoest worden.”

Plaatsvervangend Minister van BuZa Tzipi Hotovely (Likud) wil het jaar 2017, de 50^e verjaardag van de Zesdaagse Oorlog, gebruiken om het “valse paradigma” van de wereld, dat Israël als een illegale bezetter beschouwt, te veranderen. Dat verkeerde gezichtspunt werd door de verliezers na de oorlog van ’67 aangemoedigd, toen Israël legaal in Jeruzalem, Judea, de Golan bleef en tot 2005 in Gaza.

De gedachte dat “alles begint en eindigt met ‘de bezetting’,” is niet wettig of logisch correct. “We kunnen geen bezetters zijn in ons eigen land … Je kunt niet zeggen dat we in Tel Aviv horen, maar niet in Judea en Samaria … De mensen zeggen wel, dat we nauwelijks 70 jaar oud zijn, maar we hebben een 3000 jaar oude band met dit land.”

Als diplomaten proberen om Hotovely ervan te overtuigen dat de twee-staten oplossing de enige manier is, dan vraagt ze hen wie de aanwezigheid van Israël zou moeten vervangen in de West Bank – Hamas of ISIS? “Ik heb nog niemand ontmoet” die, alleen zijnde, “niet toegaf dat er geen enkele kans is voor een democratische entiteit op ons gebied.” (“Deputy FM hopes to break the internationale West Bank paradigm,” JP, 22 Nov. 2016)

Prof. Shmuel Trigano van de Sorbonne Universiteit, een leidinggevende geleerde op het gebied van anti-Semitisme, merkte op dat bij alle “pogingen door de wereldmachten om een diplomatieke afspraak te bedenken,” er geen enkel plan is dat “de veiligheid van Israël strategisch verzekert. Alle klinkende overwinningen in alle oorlogen die door de vijand waren opgedrongen zijn buiten beschouwing gelaten … ondanks de algemeen aanvaarde norm dat ná een oorlog de overwinnaar de nieuwe orde dicteert en de vredevoorwaarden vaststelt. Echter, wat betrekking heeft op elk ander volk door de geschiedenis hen, is niet van toepassing als het over Israël en haar geschiedenis gaat.” (“The many faces of anti-Semitisme,” Prof. S. Trigano, Israel Hayom Op-ed, 16 Jan. 2017)

De strijd om Jeruzalem

Meer dan “… drieduizend jaar is Jeruzalem de hoofdstad geweest van drie autochtone Joodse staten – Juda, Judea en Israël.” Joden hebben de meerderheid gevormd van haar “inwoners sinds de pré-Zionistische 19^e eeuw. In tegenstelling daarmee hebben Palestijnse Arabieren geen enkele dag over Jeruzalem geregeerd …”

Vijftig jaar sinds “Israël haar bitter verdeelde hoofdstad verenigde – verdeeld, zoals eens Berlijn, door oorlog – praten de media onkundig het Palestijnse verhaaltje na, dat Oost Jeruzalem claimt als haar toekomstige hoofdstad, alsof die stadswijk, die door het invallende Arabische Legioen werd veroverd en door Jordanië 19 jaar bezet, is een historische entiteit was geweest.” Ze maakten van ‘Oost-Jeruzalem zelfs een hoofdstad, alsof dat een historisch feit was, zoals Oost-Berlijn.” Toch is het “een ideologisch gedreven, maar geografisch onmogelijke term.” Zoals bijvoorbeeld Gilo, de meest zuidelijke wijk van Jeruzalem, dat door “het Joodse Nationaal Fonds in de dertiger jaren werd gekocht.” Het was eens een bezet gebied, toen Jordanië het bezette van 1949 tot 1967, toen Israël het bevrijdde. (“Hands off Gilo,” JP Editorial, 5 Nov. 2016)

Iran – Sta op, Heer!

Afgelopen november beschuldigde de Iraanse ambassadeur bij de VN Israël van het schenden van “een hele serie mensenrechten die neerkwamen op oorlogsmisdaden,” en voegde eraan toe dat het tijd werd “om een eind te maken aan deze weerzinwekkende bezetting door het Israëlische regime,” dat “de meest destabiliserende factor is die duidelijk de internationale vrede en veiligheid bedreigt.” (“Iran Ambassador Tells UN ‘Israeli Occupation’ is ‘Most Destabilizing Threat to Int’l Security,” Truth Revolt, 2 Nov. 2016)

Op de Internationale Gedenkdag van de Holocaust, zei Bibi: “Het grootste gevaar van haat tegen het Joodse volk en staat dat we onder ogen zien … komt van Iran,” dat de vlammen van het anti-Semitisme aanwakkert en openlijk oproept tot de vernietiging van Israël. Hij bekritiseerde publiekelijk de “oorverdovende stilte” ondanks deze bedreigingen. (“ … World’s silence on Iran’s threats to destroy Israel will end with Trump,” TOI, 27 Jan. 2017)

Minister Zarif van BuZa van Iran zei: “Onze ballistische raketten zijn niet bedoeld tegen enig land.” Maar waarom schrijven ze dan in het Hebreeuws op die raketten: “Israel moet worden vernietigd”? (“Trump, Netanyahu talk of regional approach to peace at White House press conference,” TOI, 15 Feb. 2017)

Mogelijke profetische implicaties

Een rechtbank in Wuppertal, Duitsland, “besliste dat een poging door drie Moslims om een synagoge in brand te steken gemotiveerd was door anti-Israëlisme’- geen anti-Semitisme. De daders werden niet gevangen gezet.” Het Europese Joodse Congres [EJC] reageerde met “verontwaardiging en ongeloof,” en sprak uit dat “deze beslissing lijkt op een ‘carte blanche’ voor aanvallen op Joden’ …” Aan de dwaasheid van deze uitspraak kan worden toegevoegd dat de aanval van 2014 plaatsvond op de verjaardag van de Kristallnacht, een Nazi pogrom waarbij 100 Joden werden gedood en 1000 synagogen vernietigd werden, waaronder de synagoge van Wuppertal.

EJC President, dr. M. Kantor zei dat deze “beslissing overal in Duitsland tot anarchie kan leiden,” omdat het “een legale rechtvaardiging steunt om elke minderheid, religie en nationaliteit op de korrel te nemen op basis van een conflict dat op één of andere manier verband houdt met religieuze of nationale connecties. Is het mogelijk, dat als Arabieren het doelwit worden van extreemrechtse groepen, er beweerd kan worden dat het een reactie is op het bloedvergieten en geweld in de Arabische wereld?” Dat is absurd, maar “er blijkt een aparte regel te zijn, als het over Joden en anti-Semitisme gaat.” (“German court justifies synagogue attack,” Arutz 7, 13 Jan. 2017)

Geert Wilders, een Nederlandse parlementariër en de baas van de Partij voor de Vrijheid, schreef een zeer politiek incorrect artikel. “Toen de Duitse kanselier Merkel vorig jaar de Duitse grenzen openstelde voor bijna een miljoen vluchtelingen en asielzoekers, nodigde ze het Trojaanse paard van de Islam uit in haar land.” Ondanks de terreur aanvallen, massa-verkrachtingen en andere gruweldaden door veel van de “vluchtelingen”, maar vanwege “politiek-correctheid,” heeft de Europese elite geweigerd “te erkennen dat het allemaal in de Koran staat: toestemming om Joden en Christenen te doden (Soera 9:29), niet-Moslims te terroriseren (8:12), jonge meisjes te verkrachten (65:4) mensen tot slaaf te maken vanwege seks (4:3), te liegen over iemands ware bedoelingen (3:43) … opdracht om oorlog te voeren tegen ongelovigen (9:123) en de hele wereld te onderwerpen aan Allah (9:33).” De EU heeft “haar eigen inwoners verraden.” (“Political Revolution is Brewing in Europe,” G. Wilders, Gatestone Institute, 21 Dec. 2016)

Postmodernisme beschreven in 1994

In 1994 nam Vaclav Havel scherp waar dat “we ons vandaag in een paradoxale situatie bevinden. We verheugen ons in alle successen van de moderne beschaving die ons fysieke bestaan op deze aarde op veel belangrijke manieren makkelijker maakt. Maar toch weten we niet precies hoe we met onszelf om moeten gaan… De wereld van onze ervaringen schijnt chaotisch, ontregeld, twijfelend. Er lijken geen samenwerkende krachten, geen eensluidende bedoeling en geen echt innerlijk begrijpen van de verschijnselen in onze belevingswereld. Deskundigen kunnen van alles in de objectieve wereld aan ons uitleggen maar toch begrijpen we onze eigen levens minder en minder. Kortom, we leven in een postmoderne wereld, waar alles mogelijk is en bijna niets zeker is.” (“Time to nurture democracy,” Michael M. Cohen, JP Op-ed, 19 Dec. 2016)

Douglas Altabef zegt dat het “regerende schisma” in het Westen tussen globalisme en nationalisme ligt en Israël werd herboren “net toen Europa loskwam van de 30 jaar lange ellende van twee wereldoorlogen,” waarvan de voornaamste les “de verwoestende aard van nationalisme” was.

Hoewel het nationalisme van Israël niet hetzelfde is als dat wat Europa decimeerde, “onderscheiden globalisten niet zo duidelijk hun beoordelingen van de verschillende karakteristieken van nationalisme en Israël blijft aanzienlijk pijn doen.” Ook wordt de versie van Israël beschouwd als een instrument om de “bezetting” te laten voortduren en een vredesovereenkomst wordt verhinderd, dus haar “historische, religieuze en geestelijke connecties met Jeruzalem, Judea en Samaria brengen niet veel sympathie teweeg. Juist het tegenovergestelde; ze worden beschouwd als verouderd, niet meer van deze tijd en contraproductieve restanten van een oude, en daardoor niet langer relevante realiteit.

“Ironisch is het de globale aard van Israëls economie die haar nationalistische oriëntatie heeft beschermd. Als een immense innovatieve leverancier van geavanceerde technologie blijft Israël aantrekkelijk voor haar handelsrelaties en de groei daarvan. Haar state-of-the-art producten op zoveel terreinen verzekeren groeiende handelsbanden, “ondanks politieke gevoelens over Israëls tegen de haren instrijkende inzicht over het vasthouden aan haar Zionistische visie.” (“Israel, globalism & nationalism,”D. Altabef, JP Op-ed, 25Jan. 2017)

Post-waarheid

Liat Collins van de JP schreef: “Terwijl de wereld verbijsterd was over een steeds langer wordende lijst van culturele iconen die in 2016 stierven… zouden we het meest veelbetekenende slachtoffer gemist kunnen hebben: de waarheid …”

“2016 kan passend samengevat kunnen worden in de dubbele term ‘post-waarheid,’ door Oxford Dictionaries gekozen als hun Woord van het Jaar. Het wordt als een bijvoeglijk naamwoord gedefinieerd: ‘Het in verband brengen met, of wijzen op omstandigheden waarin objectieve feiten minder invloedrijk zijn in de vorming van de publieke mening dan een beroep op emotie en persoonlijk geloof’…”

Oxford voegde hieraan toe: “Het samengestelde woord ‘post-waarheid’ dient als voorbeeld voor een ontwikkeling van het voorvoegsel post- dat in de afgelopen jaren steeds meer prominent is geworden.

Eerder dan het eenvoudig verwijzen naar een tijd na een specifieke situatie of gebeurtenis – zoals na een oorlog of na een wedstrijd – heeft het voorvoegsel in ‘post-waarheid’ meer een betekenis zoals ‘behorend tot, of bij een tijd waarin een nader bepaald concept onbelangrijk of irrelevant is geworden’.”

De president van Oxford Dictionaries zei: “Gevoed door de opkomst van de social media als nieuwsbron en een groeiend wantrouwen van de feiten, die door het establishment ingediend worden, heeft post-waarheid als concept haar taalkundige basis voorlopig gevonden,” en voegde er onheilspellend aan toe: “Gegeven het feit dat het gebruik van deze uitdrukking geen tekenen van neergang laat zien, zal het me niet verbazen als ‘post-waarheid’ één van de meest bepalende woorden van onze tijd zal worden.” (verg. 2 Thess. 2:8-13)

Collins zegt hiervan: “Om de gevaren van ‘post-waarheid’ te demonstreren moeten we kijken naar de opkomst van haar bedenkelijke stiefzus ‘nep-nieuws’.” In een wereld van ‘post-waarheid’ “kunnen geen universele waarheden bestaan …” (“The truth, the ‘hole’ truth and the post-truth.” L. Collins, JP Op-ed, 5 Jan. 2017)

“Maak het schip klaar”

Karen kreeg deze woorden tijdens onze huissamenkomst. Haar indruk was dat veel gelovigen nog niet klaar zijn om uit te varen, ondanks deze chaotische dagen – hoewel er in de Schrift veel waarschuwingen worden gevonden. Bijvoorbeeld: “Maar over de tijden en gelegenheden, broeders, is het niet nodig, dat u geschreven wordt: immers, gij weet zelf zeer goed, dat de dag des Heren zó komt, als een dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: het is alles vrede en rust, overkomt hun, als de weeën een zwangere vrouw, een plotseling verderf, en zij zullen geenszins ontkomen. Maar gij, broeders, zijt niet in de duisternis, zodat die dag u als een dief overvallen zou: want gij zijt allen kinderen des lichts en kinderen des daags. Wij behoren niet aan nacht of duisternis toe; laten wij dan ook niet slapen gelijk de anderen, doch wakker en nuchter zijn.” (1 Thess. 5:1-6)

Moge God ons laten zien dat wat er nog ontbreekt aan onze voorbereiding als we de laatste akte zich voor onze ogen zien afspelen vóór de terugkeer van de Messias. Tenslotte is het specifieke tijdsschema bepaald in Psalm 102: “Wanneer de Heer Sion opbouwt, zal Hij verschijnen in Zijn heerlijkheid.” (102:17)

Chuck & Karen Cohen