Shalom b’shem Yeshua haMashiach

Vrede in de naam van Jezus Messias. Alleen Zijn vrede ondersteunt ons temidden van Zijn schudden. Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat u in Mij vrede zult hebben. In de wereld zult u verdrukking hebben, maar heb goede moed: Ik heb de wereld overwonnen. (Joh. 16:33)

Het schudden in de eindtijd wordt door heel het Woord genoemd. We geloven dat Joden vandaag in Israël veiliger zijn dan in de ballingschap omdat: De HEERE zal vanaf Sion brullen als een leeuw, vanuit Jeruzalem zal Hij Zijn stem laten klinken, zodat hemel en aarde zullen beven. Maar de HEERE is een toevlucht voor Zijn volk en een vesting voor de Israëlieten. (Joël 4:16)

God verbindt Zijn eindtijd-oordelen met Zijn volk. Jesaja 34 zou de vrees voor God op alle volken – gered of ongered – moeten leggen. Kom naar voren, heidenvolken, om te luisteren! Sla er acht op, natiën! Laat de aarde luisteren …, de wereld, en alles wat daarop uitspruit! Want de grote toorn van de HEERE richt zich tegen alle heidenvolken, Zijn grimmigheid tegen heel hun legermacht. Hij heeft hen met de ban geslagen, hen overgegeven ter slachting. (Jes. 34:1-2). in de Tenach, het Oude Testament, wordt een profetie over de toekomst dikwijls in de verleden tijd gesteld, zoals hier. God kent de toekomst en datgene wat Hij in de verleden tijd sprak, is datgene wat definitief zal gebeuren.

Het ‘waarom’ van Gods dreigend oordeel is net zo actueel als het nieuws van vandaag, omdat het gebaseerd is op hoe de volken met Zijn volk en land omgaan: Want de HERE houdt een dag van wraak, een jaar van vergelding in Sions rechtsgeding. (Jes. 34:8)

Het Nieuwe Testament waarschuwt ook voor het schudden in de eindtijd. Hij heeft een belofte gegeven, zeggende: Nog eenmaal zal Ik niet slechts de aarde, maar ook de hemel doen beven. Dit: nog eenmaal, doelt op een verandering der wankele dingen als van iets, dat slechts geschapen is, opdat blijve, wat niet wankel is. Laten wij derhalve, omdat wij een onwankelbaar koninkrijk ontvangen, dankbaar zijn en hierdoor God vereren op een Hem welbehaaglijke wijze met eerbied en ontzag, Want onze God is een verterend vuur. (Hebr. 12:26b-29)

De cirkel is rond en we komen weer uit bij dat bemoedigend woord in Joh.16:33. Jezus is de Overwinnaar en als wij in Hem blijven, kunnen wij ook alles wat wij zijn overwinnen en alles overwinnen waarmee we geconfronteerd worden.

De Kerk bevestigt de belofte van God aan Israël

Eeuwenlang hebben christelijke theologen en predikers gezegd dat de Kerk Israël heeft vervangen als Gods Uitverkorene. Maar omdat de Tenach vandaag nog steeds Gods Woord is, dan bevestigt het bestaan van een wereldwijde Kerk van Joodse en niet-Joodse gelovigen, naar waarheid Gods verbonds-verbintenis met Israël.

Zonder heidenen (niet-Joden) in Gods koninkrijk zouden Zijn belofte aan Abraham, Izaäk en Jacob niet zijn vervuld. Maar de openbaring van het geheim van Christus (Kol. 1:25-27) dat de heidenen in de Messias van Israël één zijn met Joden, bevestigt de beloften van God aan de voorvaderen. Zoals het in Rom. 15:8-12 staat: Ik bedoel namelijk, dat Christus ter wille van de waarachtigheid Gods een dienaar van besnedenen geweest is, om de beloften, aan de vaderen van Israël gedaan, te bevestigen (te staven, zeker maken) en dat de heidenen God ter wille van zijn ontferming gaan verheerlijken, gelijk geschreven staat: Daarom zal ik U loven onder de heidenen en uw naam met snarenspel prijzen. (Psalm 18:50) En verder zegt Hij: Verheugt u, heidenen, met zijn volk. (Deut. 33:43a) En verder: Looft, al gij heidenen, de Here, en laten alle volken Hem prijzen. (Psalm 117:1) En verder zegt Jesaja: Komen zal de wortel van Isaï, en Hij, die opstaat, om over de heidenen te regeren; op Hem zullen de heidenen hopen. (Jes. 11:10)

In dit alles zien we dat God Zijn woord aan Abraham vervult, dat in zijn “zaad” (enkelvoud of meervoud of beide in overeenstemming met de context), alle geslachten van de aarde gezegend zullen worden (Gen. 12:3; 18:18; 22:18). Door Paulus zegt de Heilige Geest dat deze belofte het evangelie voor de heidenen is (Gal.3:8). Hoe kan de Kerk Israël vervangen als de Kerk een tak van Israëls olijfboom is en door haar wortels gedragen wordt (Rom. 11:18)? Vandaag is de ware Kerk een levende getuige van de waarheid dat Gods beloften voor Israël worden gehouden.

Judea & Samaria = Israëls bijbelse hartland

De Amerikaanse ambassadeur in Israël, Friedman, bevestigde het wettige recht van Israël om in Judea en Samaria, de zogenaamde “Bezette Gebieden” te zijn. Hij zei dat de Resolutie van de VN, waardoor de Zesdaagse oorlog werd beëindigd, Israël machtigde om “grenzen veilig te stellen” en omdat de grenzen van 1967 niet veilig waren, betekende dat, dat het Israel toegestaan werd om “aan een aanzienlijk deel van de West Bank te behouden.” Toch gebruikt Israël maar 2% van dit betwiste gebied.

De buitenland-afgevaardigde van de YESHA-raad (YESHA = Judea, Samaria en Gaza), Revivi zei: “Ambassadeur Friedman moet geprezen worden omdat hij feiten heeft gebruikt om de werkelijkheid in Judea en Samaria te beschrijven … Vrede gaat over twee volken die naast elkaar leven en nooit over het etnisch zuiveren van Joden uit Judea.” (“YESHA Council commends US Ambassador for speaking the facts,” Arutz 7, 29 Sept. 2017)

Het Amerikaanse Minister van BuZa verweet Friedman “dat hij de Joodse nederzettingen had gelegitimeerd,” toen hij ter gelegenheid van 50 jaar “Israëls herstel van de nederzettingen in het Bijbels hartland van Judea en Samaria” aan een Israëlisch nieuwsportaal vertelde dat “de nederzettingen een deel van Israël zijn.” De woordvoerder van BuZa, Nauert reageerde: “Het moet duidelijk zijn, dat onze politiek niet veranderd is” en de opmerkingen van Friedman moeten niet gelezen worden als een verschuiving van de Amerikaanse politiek,” (“Trump Admin Rebuffs US Ambassador for Legitimizing Jewish Settlements,” Israel Today, 29 Sept. 2017)

Nadav Shragai van Israel Hayom zegt dat “voor de Palestijnen het bestaan van de Staat Israël een oeroude zonde is en het ‘land voor vrede’ paradigma ons kan verstikken en terug laat keren naar de pre-Zionistische periode.” Toch zet de VS-regering ons onder druk om precies dát te doen. Het “vredes”-team van Trump – Friedman, Trumps adviseur/schoonzoon Kushner en zijn Speciale Afgevaardigde voor Internationale Onderhandelingen, Greenblatt – zijn allemaal op zoek naar “bouwplannen” die de goedkeuring kunnen verwerven van “de Judea en Samaria planning autoriteiten.” En terwijl Israël kortgeleden het startsein kreeg voor de bouw van nieuwe nederzettingen, bemoeien de VS zich met Gods richtlijnen voor Israël om zijn bezittingen weer in bezit te nemen (Obadja 1:17).

Israël had zich onwijs verplicht om “geen aanbesteding uit te geven of nieuwe huizen op de markt te zetten” zonder Amerikaanse toestemming tot eind 2017. Israël wil ook voldoen aan de recente verordening om geen nieuwe industriegebieden te bouwen - een eis, die zelfs nooit door de regering Obama is gesteld.”

De meeste leiders van de nederzettingen spraken in het verslag “scherp” over Premier Bibi Netanyahu, omdat hij “een historische gelegenheid” om in Judea en Samaria te bouwen, had gemist. De enige die hier openlijk over sprak was de minister van “Jeruzalem zaken en lid van het Diplomatiek Veiligheidskabinet Zev Elkin” die zei: “Er was hoop dat de regering Trump het oude paradigma zou veranderen en afstand zou nemen van het Obama-geloof, dat Abbas een (vredes)partner is en dat de bouw van nederzettingen een obstakel is. Jammer genoeg is die hoop verbrijzeld …. Als we rekening houden met de positie van de VS als het over de bouw van nederzetting gaat, kunnen we ook dingen doen, die Trump niet goedkeurt.”

Elkin voegde eraan toe, dat terwijl Israël zich aanpast aan deze verzoeken, de PA brutaal de Amerikaanse verzoeken tart door “voortdurend salaris te betalen aan terroristen en hun families, doorgaat Israël tegen te werken in de internationale arena” en zich verzoent met Hamas – de terroristen die Gaza beheersen. (“Unsettled under the Trump administration,” N. Shragai, Israel Hayom Op-ed, 20 Oct., 2017)

Jeruzalem – Gods rode vlag

Terwijl hij preekte over Zacharia 12, waar God zegt dat Hij Jeruzalem maakt tot een schaal der bedwelming en een steen des aanstoots voor volken die haar durven aan te raken, kreeg Chuck een beeld van God als de Grote Matador, de wereld als de stier en Jeruzalem als Gods rode mantel – waarmee Hij actief in het gezicht van de wereld zwaait om te testen, wie er dwaas genoeg is om te proberen die van Hem af te nemen. Als uw natie deel uitmaakt van die woedende stier – alleen voorbede kan haar verwoesting voorkomen. Te dien dage zal ik zoeken te verdelgen alle volken die tegen Jeruzalem oprukken. (Zach. 12:9)

De voormalige ambassadeur bij de VS, Zalman Shoval, zegt dat er positieve bewegingen te bespeuren zijn bij het Trump-team zijn in hun handelen met Iran en de UNESCO, maar in zijn veel-beloofde verhuizing van de Amerikaanse ambassade is nog niet veel beweging gekomen. De reden die Trump geeft waarom hij daarmee wacht is “dat dit veel meer problemen geeft dan de beslissing zelf, omdat het te maken heeft met de vermeende relatie tussen het Israëlisch-Palestijns conflict en de stabiliteit in het Midden-Oosten. Er zijn mensen, die deze verklaring zien als een bewijs dat de president zich vereenzelvigt met het dogmatische en doordringende standpunt dat door velen in Europa en Washington wordt aangehangen, dat het Palestijnse probleem het belangrijkste, zo niet de enige oorzaak van de regionale instabiliteit is.”

Shoval vraagt zich af: “Gelooft hij werkelijk dat een Israëlisch-Palestijnse vrede een eind zal maken aan het bloedvergieten in Syrië, Yemen of Irak, een eind aan het Soenitisch en Sjiitisch terrorisme dat de meeste landen in het Midden-Oosten bedreigt en de ambities van Iran in rook doet opgaan?”

De wens van Trump naar “uiteindelijke vrede” is een bewonderenswaardig doel dat door de meerderheid van de Israëli’s wordt gedeeld,” maar dat “gaat niet op voor de meerderheid van de Palestijnen.” Op dit soort vrede hebben veel Israëli’s aangedrongen: “een einde aan het conflict en aan de eisen van beide kanten”, dat zal leiden naar “een oprechte en acceptatie van Israëls bestaansrecht als een Joodse natie-staat.” Maar tot nog toe is er geen aanwijzing dat dit voor de PA aanvaardbaar is en hun poging om een ‘bestand‘ te sluiten met Hamas benadrukt dit nog eens. Een echte vrede is nu niet mogelijk, de verhuizing van de Amerikaanse ambassade “wordt door Palestijnse chantage gegijzeld.” (“Perception versus reality,” Z. Shoval, Israel Hayom Op-ed, 16 Oct. 2017)

De transacties van het Amerikaanse Ministerie van BuZa met Israël blijven God provoceren. Kortgeleden werd een Israëlisch veiligheidsplan tegengewerkt om 19 nabijgelegen steden met een gemiddelde bevolking van minder dan 10.000 mensen bij Jeruzalem te voegen. De VS zeiden dat dit ”de geplande Midden-Oosten bespreken zou laten ontsporen.” Dat de PA en Hamas hun krachten bundelen is OK, maar als Israël haar eeuwige hoofdstad wil beveiligen, dan kan dat niet.

Deze Amerikaanse bezorgdheid maakte dat Bibi de discussie hierover wil opschorten en zei tegen zijn coalitie “dat het belangrijk was om grote veranderingen in Judea en Samaria te ‘coördineren’ met de regering Trump.” Hoewel we dit geopolitiek begrijpen, maakt dit, bijbels gezien, Israël tot een vazalstaat van Amerika. (“Senior US official: Trump concerned about Greater Jerusalem bill,” Arutz 7, 29 Oct. 2017)

Land voor vrede? Gewoon “Nee!” zeggen

Het kan de meeste naties niet schelen dat de mensen waarmee ze willen dat Israël vrede sluit en nog meer van haar land afstaat, terroristen zijn of terroristen en het terrorisme steunen. Maar door Zijn land te verdelen – waartegen God Israël duidelijk heeft gewaarschuwd (Lev. 25:23) – komt die natie in nog groter gevaar omdat de terreurdreigingen of de Iraanse kernwapens verbleken in vergelijking met Gods oordelen (Joël 3:1-2).

Generaal-majoor b.d. Gershon Hacohen, die geen rekening houdt met deze goddelijke factor, schrijft: “De grootste bedreiging voor het bestaan van de Joodse staat is niet het gevolg van de aanwezigheid van Sjiitische milities aan de grens van de Golan hoogte, ook niet … van een nucleair Iran … maar veel meer van een Palestijnse staat die in overeenstemming met het Clinton plan gevestigd is en die er op uit is Jeruzalem te verdelen en de terugtrekking van Israël naar (onverdedigbare) grenzen van 1967.”

Hij zegt dat de terughoudendheid van de regering om toestemming voor de bouw te verlenen in sleutelgebieden in en rond Jeruzalem de omvang aantoont van elk Israëlisch-Palestijns verdrag om de verdeling van Jeruzalem te blijven zien als een basis voor vrede. Maar de huidige situatie in Syrië bewijst “hoe de werkelijkheid op onvoorspelbare manieren kan veranderen …” Er moet daarom “een her-evaluatie komen van de fundamentele veronderstelling waarop het Israëlische veiligheidsconcept is gevormd met betrekking tot de bedreiging die een toekomstige Palestijnse staat kan opleveren …”

Er is ook aan beide kanten een fundamentele verandering geweest in de verwachtingen. Toen de Oslo Akkoorden werden getekend, verwachtte men een “wisselwerking in het verzoeningsproces.” Toen het terrorisme toenam werd die verwachting van ‘vrede in ruil voor concessies’ in Israël vervangen door volledige scheiding. “Toen degenen die deze trend volgden” tegen Israëli’s begonnen te zeggen dat dit nodig was “om het Joodse en democratische karakter van Israël te behouden, begon de kracht van het gemarchandeer van de Palestijnen te groeien.” Als per saldo de schepping van een ‘Palestina’ in Judea en Samaria een Israëlisch belang is “en Israël bereid is hieraan mee te werken om haar toekomst te behouden, waarom zouden de Palestijnen dan iets in ruil daarvoor moeten geven?” Ze krijgen “wat ze willen op grond van hun nationale recht op zelfbeschikking.” Dit alles verhoogt het risico dat een Israëlische terugtrekking het doel van de Arabieren versterkt om al het gebied, waarvan ze denken dat het van hen is – van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee – te krijgen.

Naast de veiligheidsvraagstukken legde een hoge official van Fatah in 2009 op de Libanese TV uit, hoe een twee-staten oplossing uitloopt op een Israëlische ineenstorting. Als Israël Jeruzalem loslaat, wat komt er dan terecht van al hun gepraat over het Beloofde Land en het Uitverkoren Volk? Wat van al de offers die gebracht zijn?” Ze beschouwen Jeruzalem, Judea en Samaria als hun historische erfdeel, “en als de Joden deze plaatsen verlaten, dan zal het Zionistische gedachtegoed beginnen af te kalven.”

Deze juiste visie op “de betekenis van de geestelijk-Joodse dimensie als voorwaarde voor het blijvend bestaan van de Staat Israël, leidt tot de conclusie dat de creatie van ‘Palestina’ midden in Israëls door Godgegeven land een existentiële bedreiging is. (“The danger of imploding,” Maj. Gen. G. Hacohen, Israel Hayom Op-ed, 8 Oct. 2017)

Dror Eydar stemt in met het opnieuw overwegen wat de basis voor vrede is en vraagt zich af of Links Israël, dat nog steeds vasthoudt aan de ‘land-voor-vrede” formule, “lijdt aan dementie … en ervan overtuigd is dat we terug zijn in de 70er of 80er jaren,” vóór de mislukkingen van Oslo, Camp David en de ontnuchtering over Gaza. “Het oude paradigma functioneert op de veronderstelling dat de ‘bezetting’ alleen plaats vindt in die gedeelten van het land, die Israël in de Zesdaagse oorlog van 1967 innam” en, terwijl de Joden zich hierop focussen, kijken de Arabieren nog verder terug, naar de hergeboorte van Israël in 1948 als de oorspronkelijke zonde. Sommigen wijzen zelfs naar de Balfour Declaratie van 1917 of naar “de eerste golf van Joodse immigratie” in de jaren rondom 1880. Het is duidelijk, dat dit conflict niet territoriaal is - het gaat over het basisrecht van het Joodse volk op een staat in ons thuisland.” (“Replacing the old paradigm,” D. Eydar, Israel Hayom Op-ed, 20 Oct. 2017)

Vrede met wie?

Een beledigde echtgenoot, die drie Israëli’s vermoordde werd toegevoegd aan een lange lijst van depressieve of geestelijk zieke Palestijnen die, door het doden van Joden, zichzelf transformeerden in martelaar-helden. Dit laat niet alleen zien dat deze cultuur door demonen wordt geregeerd, maar bevestigt Gods Woord, dat het vervloeken van Zijn volk een vloek met zich meebrengt. (Gen. 12:3; verg. Jes. 5:20)

Nadav Shragai schrijft dat een “fitte, gezonde samenleving” zorgt voor haar ontspoorde leden, maar “een samenleving, die moordenaars verheerlijkt misdadig is.” Een samenleving die terroristen verhoogt als “rolmodellen, is een zieke samenleving die niet minder ontspoord is dan de meeste van haar verwarde leden.” Toch worden deze mensen bewonderd in de boeken van de PA, in de media en moskeeën, als hun samenleving “haar meest problematische, gemarginaliseerde, minst waardevolle leden” beschouwt als de meest gewaardeerde,” als ze een Jood doden. Deze gedachtegang wordt gekweekt “in een omgeving, die terrorisme verheerlijkt; in een samenleving die haar kinderen methodisch opvoedt om Israël en Joden te haten …” (“An insane society,” N. Shragai, Israel Hayom Op-ed, 8 Oct. 2017)

Een hoofdartikel in de JP zei, dat het afpoeieren van de Balfour Declaratie door de PA aantoont dat ze “nog steeds weigeren om Israëls bestaan te ontkennen en twijfel zaaien over de mogelijkheid dat er ooit vrede met hen te bereiken is.” Hun “ideologie van het verwerpen” is gebaseerd op het fabeltje “dat er al duizenden jaren een Palestijnse natie bestond en dat er nooit een Joodse tempel in Jerusalem is geweest.”

Ze beschouwen de Britse “steun aan het Zionisme” als het beginpunt van de Joodse geschiedenis in het land en dat ‘Balfour’ een voorloper was van de poging van Hitler om een antwoord te geven op ‘de Joodse kwestie’.” Een documentaire van de Palestijnse Autoriteit stelt: “Geconfronteerd met de Joodse plannen kon Europa hun karaktertrekken, monopolies en corruptie niet uithouden … de Europese volken voelden dat ze een tragedie leden, doordat ze de Joden onderdak hadden geboden. Later verkregen de Joden de Balfour Declaratie en Europa beschouwde dat als een oplossing om van hen af te komen.”

Dit verband tussen het PA-verhaal en het Nazisme is bedreigend, zoals bijvoorbeeld in 1998, toen de officiële krant van de PA zei dat Hitler en Balfour een gemeenschappelijk doel hadden, met dit verschil: Hitler “had geen koloniën waar hij de Joden heen kon sturen en daarom vernietigde hij hen”; Balfour had Palestina om de Joden naar toe te sturen. Het Zionisme werd door Europa gebruikt om het Westen vrij van Joden te maken. [Al-Hayat al-Jadida, Dec. 6, 1998]

De diepte van deze begoocheling is “verbijsterend”. De adviseur van Abbas voor religieuze zaken zei: “Niemand behalve de Moslims heeft ooit in de hele geschiedenis [de Westelijke Muur] gebruikt als een plaats van aanbidding tot de Balfour Declaratie in 1917.” [Al-Hayat al-Jadida on Dec. 18, 2012]. Een woordvoerder van Fatah ging kortgeleden nog verder en noemde de Balfour Declaratie “de verschrikkelijkste misdaad in de geschiedenis van de mensheid.” (Balfour & Hitler,” JP Editorial, 4 Nov. 2017).

De PA & Hamas proberen zich weer te verzoenen

Deze keer eist de PA dat Hamas zichzelf ontwapent. Een hooggeplaatst Hamas lid zei tegen Libanese media: “Het pad van de gewapende strijd heeft zichzelf bewezen en het pad van overeenstemming met Israël heeft nergens toe geleid.” Met andere woorden: ze zullen hun wapens weer oppakken. Een andere woordvoerder stemde hiermee in. ”We zullen slechts afstand doen van de wapens die we hebben als het thuisland [heel Israël] is bevrijd …” (“Hamas vows it won’t disarm until Palestine is liberated,” Israel Hayom, 8 Oct. 2017)

De Amerikaanse Midden-Oosten gezant Greenblatt zei over deze verzoening dat het voor alle partijen essentieel is om vast te houden aan de principes van het Kwartet [VS, VN, EU & Rusland]: “elke Palestijnse regering moet zich ondubbelzinnig en expliciet committeren aan geweldloosheid, de Staat Israël erkennen, vorige overeenkomsten en verplichtingen tussen partijen accepteren, waaronder de ontwapening van terroristen en zich toeleggen op vreedzame onderhandelingen …”

De Israëlische minister Bennet bedankte Amerika voor haar helder standpunt en benadrukte dat “Israël niet zal onderhandelen met een Palestijnse regering, die van Hamas afhankelijk is, totdat het “ontwapent, Israël erkent en … gevangen burgers en de lichamen van gesneuvelde Israëlische soldaten teruggeeft.” (“US in line with Israel on PA-Hamas reconciliation,” Arutz 7, 19 Oct. 2017)

Hamas verwierp alle eisen van de VS en beschuldigde haar van bemoeizucht in zaken die alleen aan het Palestijnse volk behoren.” En tijdens een betoging in Gaza zei een hoge militaire leider openlijk: “Voorbij is de tijd dat Hamas over erkenning van Israël discussieerde. De discussie gaat nu over wanneer we Israël zullen wegvagen …” (“Hamas to Trump: We want to wipe out Israel, not recognize it,” Arutz 7, 20 Oct. 2017)

Hamas zwoer ook om de nauwe banden met Iran te bewaken. Kortgeleden belichtten ze Iran als “wederom de grootste financiële supporter en wapenleverancier,” na een pauze in de betrekkingen met Syrië. (“In defiant note, Hamas vows to maintain Iran ties,” Israel Hayom, 23 Oct. 2017)

De Israëlische moslim Khaled Abu Toameh schreef dat de hernieuwde invloed van Iran in interne Palestijnse zaken, “niets goeds voorspelt” voor een PA-Hamas verzoening. In feite klinken de inspanningen van Iran om haar politieke en militaire aanwezigheid in de regio te vergroten, niet goed voor de toekomst van de stabiliteit in het Midden-Oosten.”

Iran drong er bij Hamas op aan om zich niet te ontwapenen zodat het “de voorbereiding tot de strijd tegen Israël kan volhouden en uitbreiden.” In Teheran zei Ayatollah Khamenei tegen Hamas officials: “De Palestijnse kwestie is de belangrijkste zaak van de Islamitische wereld …”

Hamas beschouwt dit bezoek van top officials aan Iran “als de verwerping van de Israëlische eis om haar banden met Iran te verbreken …” Dat helpt haar ook om “elke eis te weerstaan die haar ideologie en handvest”, die oproept tot de vernietiging van Israël, wil verwerpen en alle vredespogingen tegen te werken.

De steun van Iran komt niet voort uit bezorgdheid voor de Palestijnse zaak, maar uit het doel om over het Midden-Oosten te heersen. De les uit dit alles “is dat Hamas geen jota veranderd is … Hamas richt zich niet op matiging en pragmatisme. Door openlijk Hamas te steunen, demonstreert Iran weer opnieuw dat ze zich inspant om het vuur in het Midden-Oosten aan te wakkeren en elk uitzicht op vrede te blijven saboteren.” (“The Iran-Hamas Plan to Destroy Israel,” K. Abu Toameh, Gatestone Institute 23 Oct. 2017)

De greep van Iran naar hegemonie in het Midden-Oosten

Trump kondigde aan dat hij de “inachtneming van Iran met het Gezamenlijke Uitgebreide Plan van Actie (JCPOA) van 2015, de zgn. Iran nucleaire overeenkomst, niet opnieuw zal ondertekenen.” Netanyahu verteld Fox News dat deze historische en dappere” daad kan helpen om te voorkomen dat Iran nucleaire wapens verkrijgt. “Iran is de belangrijkste terroristische staat van onze tijd. Ze hangt homo’s op, gooit journalisten in de gevangenis, onderwerpt vrouwen,” en hitst wereldwijd het terrorisme op. Het toestaan van dit regime, “waarvan de economie 30 keer groter is dan die van Noord-Korea” om binnen 10 jaar een kernwapenarsenaal te verkrijgen is wat de JCPOA wil. “Dit is een verschrikkelijke stommiteit.”

Bibi, een loyale tegenstander van JCPOA voordat die aangenomen werd, richt zich nu op het voorkomen dat Iran atoomwapens in handen krijgt. Je kunt het verwezenlijken door deze slechte deal te verhelpen of te verbieden.” Een aanvaardbare deal maakt niet dat beperkingen van het Iraanse nucleaire programma afhankelijk zijn van een bepaalde tijdsduur. Er moet eerst “een werkelijke verandering van Irans gedrag komen …”ook moet voorkomen worden dat Iran “intercontinentale ballistische raketten ontwikkelt, die geschikt zijn voor nucleaire wapens.” (Terwijl we dit schrijven dreigde Iran het bereik van haar raketten te vergroten om ook Europa te treffen als Europa zich tegen haar keert.) Er moeten ook “echte inspecties plaatsvinden. Nu staat Iran alleen toe om militaire plaatsen te inspecteren … maar waar denk je dat ze deze zaken verbergen?”

Sprekend voor CBS wees Bibi op de brede eenstemmigheid in de regio, in een zeldzaam voorbeeld van Arabisch-Israëlische eenheid, op zwaardere voorwaarden voor Iran en zei tegen het Westen: “” als Israël en belangrijke Arabische staten het over iets eens zijn … let dan op … We wonen vlak naast Iran.” (“Trump made a historic, bold decision on Iran,” Arutz 7, 16 Oct. 2017)

Avi Issacharoff schrijft dat Libanon, “met Hezbollah stevig in het zadel, pro-Iran en pro-Syrië is. De Libanese president is … een Iraanse en Hezbollah benoeming,” en haar leger werkt samen en coördineert met Hezbollah, dat een door een staat (Iran) gesteunde en in een staat (Libanon) verblijvend terroristisch leger is, waarbij de Islamitische Staat een troep padvinders lijkt.” (“Lebanon now a full on Iranian proxy,” A. Issacharoff, Toi Analysis, 4 Nov. 2017)

Met de nederlaag van de Islamitische Staat in Syrië pikken het “regime van President Assad en hun Iraanse aanhangers” gebieden in van “door het Westen gesteunde Syrische rebellengroepen.” Maar Israël is hun uiteindelijke doel. Een adjudant van de Iraanse Ayatollah Khamenei zei, sprekend tot Sjiitische strijders in Syrië: “De lijn van het verzet begint in Teheran, loopt door Bagdad, Damascus en Beiroet om uiteindelijk Palestina te bereiken.” (“Iran Using Success in Syria to Menace Israel,” ICEJ News, 9 Nov. 2017)

Het Amerikaans-Russische bestand is slecht nieuws voor Israël

Dat bestand staat Iraanse troepen toe om “op slechts 5 kilometer van de Israëlische grens blijven.” Wat denkt Trump? Op 25 november werd bekend dat hij het kantoor van de PLO in Washington wilde sluiten omdat ze dreigden de banden met Amerika te verbreken, en dat hij de Koerden die in Syrië vechten niet langer met wapens wilde steunen. “Amerika eerst” en de rest van de wereld kan naar de hel lopen. Dat voorspelt een ramp – voor Amerika (Gal. 6:7)!

Als reactie op de Syrië deal zei Bibi tegen Rusland en Amerika: “Israël zal aanvallen blijven uitvoeren in Syrië” in overeenstemming met haar veiligheidssituatie. Publiekelijk bekritiseerde hij deze deal, omdat het niets “doet aan het stoppen van de Iraanse uitbreiding in het gebied …”

De Israëlische minister van Inlichtingen, Katz, herhaalde de rode lijnen van Israël: “Israël zal niet accepteren dat Iran, of haar bondgenoten en vazallen zich in Syrië vestigen. Dat zal een permanente bedreiging en een constante bron van spanning, wrijving en instabiliteit zijn. Minister van Defensie Lieberman waarschuwde dat Israël “de Sjiitische as niet zal toestaan om Syrië te gebruiken als een vooruitgeschoven post.” (“… Israel will act in Syria ‘in accordance with our security needs’,” JP, 13 Nov. 2017)

Terwijl we dit afsluiten komt er een verslag binnen dat Israël over haar rode lijnen waakte door een Iraanse militaire installatie net buiten Damascus te bombarderen, waarbij enkele Iraanse soldaten sneuvelden.

Profetische scenario’s

Europa versus God: Journalist Giulio Meotti noemt de “Verklaring van Parijs”, die enkele van de meest invloedrijke intellectuelen van Europa half oktober uitbrachten. Ze verwerpen het “valse christendom van de universele mensenrechten,” de “utopische, pseudo-religieuze kruistocht voor een wereld zonder grenzen” en een multiculturalisme en roepen in plaats daarvan op tot een Europa, dat geworteld is in de Christenheid: “De promotoren van het valse Europa zijn behekst door waangeloof in een onvermijdelijke vooruitgang. Ze geloven dat de Geschiedenis aan hun kant staat en dit geloof maakt hen hoogmoedig en minachtend. Daarom zijn ze niet in staat om de gebreken te herkennen van de post-nationale, post-culturele wereld die ze najagen. Bovendien zijn ze onwetend over de ware bronnen van de beschaving en het fatsoen die ze zelf zo koesteren, en die wij evenzeer koesteren. Ze miskennen en verloochenen de christelijke wortels van Europa. Tegelijk wringen ze zich in allerlei bochten om geen aanstoot te geven aan moslims waarvan ze zich inbeelden dat die lustig hun seculiere, multiculturele vooruitzichten zullen overnemen.

Meotti merkt op dat Paus Benedictus zag dat Europa “twijfelt aan haar eigen identiteit,” en in 2017 ging het verder met het “creëren van een post-Christelijke pro-Islam identiteit.” Zelfs Europese officiële gebouwen en tentoonstellingen “hebben de Christenheid weggevaagd en de Islam verwelkomd.” Zoals bijvoorbeeld het €56 miljoen kostende, door het EU-parlement gesteunde museum “Huis van de Europese geschiedenis” werd geopend. Haar doel: “Het creëren van een historisch verhaal over de na-oorlogse periode rond de pro-EU boodschap van eenwording.” Maar de Franse revolutie wordt gezien als het begin van Europa, waarbij weinig wordt gezegd, over wat daaraan voorafging. De Napoleontische Code en de filosofie van Marx nemen een prominente plaats in en de slavernij en het kolonialisme worden getoond als de donkere kant van Europa. Maar het “meest opmerkelijke” is dat in deze versie van de geschiedenis “religie” verworpen wordt als zonder enige impact: “Niet langer bestrijdt het seculiere Europa de Christelijke godsdienst, ze negeert alles bij elkaar eenvoudig elk religieus aspect in het leven.”

Een door de EU gefinancierde tentoonstelling “Islam, ook onze geschiedenis!” die in Brussel gehouden werd, volgt slaafs de impact van de Islam op Europa. Een officiële verklaring zegt dat het doel is om “Europese Moslims en niet-Moslims gelijkelijk te helpen om hun gemeenschappelijke culturele wortels beter door te krijgen en hun gedeelde burgerschap te cultiveren.”

Wat is de “logica” van Europa’s “vijandigheid jegens het Christendom en haar aantrekkingskracht” voor de Islam? Het is nu duidelijk waarom duizenden Polen een “massa protest langs de grenzen van Polen hielden,” en daarmee hun tegenstand tegen de “secularisatie en de invloed van de Islam, die door de EU gesteund wordt, tot uitdrukking brachten. (“Europe’s New Official History Erases Christianity, Promotes Islam, G. Meotti, Gatestone Institute, 18 Oct. 2017)

VN versus Israël: Met de bedoeling een ‘Palestina’ te laten verijzen op het land van God hebben de VN en de PA hun krachten gebundeld in een wijd lopend programma. Het “UN Development Assisiance Framework State of Palestine” (VN Ontwikkelings Bijstands Kader Staat Palestina) spreekt over de “actieve en zichtbare deelname van de VN in de diplomatieke strijd van de PA tegen Israël.” Van 2018-2022 zullen de VN en haar organisaties dit $1,3 miljard kostende initiatief steunen. Haar doelen zijn de “beëindiging van de bezetting, het mobiliseren van internationale steun, beschuldigen van Israël en versterking van de Palestijnse banden” in de wereld. Pagina 16 van het plan zegt: “De VN zullen de inspanningen steunen om het Palestijnse karakter en de identiteit van Oost-Jeruzalem, de toekomstige hoofdstad van Palestina, te beschermen. Houd Joel 3:16 in gedachten.

Het Ministerie van BuZa van Israël noemt dit plan terecht “een aanval op Israël.” (“UN Launching $5 Billion Plan to ‘End Occupation’, Blame Israel” Jewish Press, 27 Oct. 2017; “UN earmarks $1,3 billion for Palestine independence,” Arutz 7, 29 Oct. 2017)

Gog & Magog: een recente ontmoeting in Sochi, Rusland tussen Rusland, Iran en Turkije om de volgende stappen in Syrië te plannen, werd gehouden zonder enige Amerikaanse afvaardiging. Is dit waar Ezechiël 38:13 op zinspeelt, dat ten tijde van deze aanval op Israël veel andere naties dan niets anders doen dan vragen stellen? (“Ya’alon to Trump” Enough about nuke deal, pressure Iran on regional terror,” JP, 29 Nov. 2017)

Verstandige wijsheid van Israëls Premier

Tijdens het verwelkomen van Christelijke media afgevaardigden in Jeruzalem, bemoedigde Bibi deze journalisten om zich uit te spreken voor Iraanse Christenen. Hij had de wereld gewaarschuwd voor Iran, maar bij deze gelegenheid wilde hij de schijnwerper richten op de vervolgden. “Sommige wereldleiders zijn bereid om dit te negeren en trachten Iran welwillend te zijn, maar ik niet,” want “hoe een land zijn religieuze minderheden behandelt is een goede indicator hoe het haar medeburgers en haar buren behandelt.” (“Israel’s PM calls on Christian Journalists to stand for Iran’s persecuted believers,” www.charismanews.com, 18 Oct.2017)

Tijdens een Bijbelstudie in oktober in zijn officiële bureau in Jeruzalem zei hij: “Er is geen Joods bestaan zonder de Bijbel,” en hij voegde toe: “Er is ook geen Joodse toekomst zonder de Bijbel.” (“PM Netanyahu hosts Bible study at his official Jerusalem residence, Israel Hayom, 4 Oct. 2017)

 

Voor eeuwig, o Here, Houdt Uw Woord stand in de hemelen.

Ps. 119:89

Chuck & Karen Cohen