Shalom vanuit Jeruzalem, Israëls eeuwige hoofdstad

Het afgelopen jaar eindigde met politiek vuurwerk! Op 6 december erkende de Amerikaanse President Trump Jeruzalem als de hoofdstad van Israël en bespoedigde daarmee de vervulling van Zacharia 12:2-3. Dit vers is dikwijls geciteerd en daarom waren we niet al te verrast, maar het is absoluut noodzakelijk om er aan te denken dat het niet Trump is, of de Israëlische Premier Bibi Netanyahu of religieuze Joden of Christenen, die Jeruzalem op het oog hebben; het is onze Schepper God (12:1). Hij brengt Zijn plannen tot uitvoering op Zijn tijd, ongeacht de plannen van mensen. (Psalm 33:10-11)

Zie, Ik ga Jeruzalem maken tot een bedwelmende beker voor alle volken rondom … De meeste Arabische buren van Israël willen er niets van weten, dat Jeruzalem onder Joods gezag blijft. Op die dag zal het gebeuren dat Ik Jeruzalem zal maken tot een steen die moeilijk te tillen is voor al de volken. Allen die hem optillen, zullen zichzelf zeker diepe sneden toebrengen, en al de volken van de aarde zullen zich tegen haar verzamelen. (Zach. 12:2-3) Vandaag gebeurt dit in de geopolitieke sfeer; in de toekomst in een werkelijke strijd, maar let op Gods besluit: Op die dag zal het gebeuren dat Ik alle heidenvolken die tegen Jeruzalem oprukken, zal willen wegvagen. (Zach. 12:9)

Jeruzalem zoals God het ziet

De hereniging van Jeruzalem in 1967 door Israël werd door God gebruikt om de volken en de geestelijke krachten uit te dagen. Dit is de plaats, waar Hij Zijn naam heeft gevestigd (Deut. 16:11; 1 Kon. 8:29; Jes. 18:7) en waar God de Zoon, de Koning der Joden stierf voor de zonden van de wereld (Lucas 13:33). Hier werd Hij begraven en opgewekt. Van hieruit steeg Hij op naar de hemel en hierheen zal Hij terugkeren (Hand. 1:9-12). De inwonende Geest van God laat ons zien waarom de god van deze eeuw deze stad haat. Als Gods vijand haat Satan alles, wat God liefheeft – waaronder Sion (Ps. 87:2), de natie Israël en het Joodse volk (Deut. 7:7-8), de ware Kerk (Gal. 2:20; Ef. 5:2) en de ongeredde zondaar (Joh. 3:16).

Satan, die Gods Woord kent, weet dat de terugkeer van de Messias op de Olijfberg het einde voorzegt van zijn pseudo-regering over de zaken van de mens (Zach. 14:2-4; Openb. 19:11-16; 19:21 – 20:3).

Uiteindelijk zal het Nieuwe Jeruzalem neerdalen uit de hemel als Gods hoofdstad op een nieuwe aarde. Van daaruit zal Koning Messias met Zijn Bruid, de Overwinnaars, regeren (Openb. 21:1-11) dat is een zekerheid. Hoe dat gaat gebeuren is één van de redenen waarom Hij ons oproept om te bidden – zodat Zijn Koninkrijk komt en Zijn wil zal gebeuren met zoveel genade als er mogelijk is (Lucas 11:2; Ez. 22:30).

De erkenning van de werkelijkheid door de Amerikaanse President betr. Jeruzalem

Veel van de onderwerpen in deze Wachters hebben te maken met de geweldige wereldwijde politieke en profetische effecten van Trump en zijn “Jeruzalem beslissing.”

Waarom was de reactie van de wereld zo heftig? Trump zei niets over de uiteindelijke grenzen van de stad maar liet dat over aan Israël en de Palestijnen. En toch raakte de demonische sfeer opgewonden. Er is niets nieuws onder de zon (Pred. 1:9b). Toen Sanballat … en Tobia dat hoorden, was het volstrekt kwalijk in hun ogen dat er iemand gekomen was om het goede te zoeken voor de Israëlieten. (Neh. 2:10)

We zijn blij met de woorden van Trump, maar net zoals geloof zonder werken dood is, zo zijn ook woorden zonder daden dood. We bidden voor Trump en zijn team om gevolg te geven aan zijn woorden in overeenstemming met Gods Woord. Hoge Amerikaanse regeringsofficials zeiden tegen verslaggevers voor zijn toespraak dat de erkenning van Trump als “Jeruzalem de hoofdstad van Israël,” een erkenning is “van de historische werkelijkheid dat Jeruzalem duizenden jaren het centrum van het Joodse geloof is geweest,” en vandaag de plaats is waar alle “regeringsministeries, het Hoog Gerechtshof en het centrale gezag” zijn gevestigd. Ze zeiden tegen de Palestijnse Autoriteit [PA]: “Jeruzalem is 70 jaar de hoofdstad van Israël geweest … Deze erkenning van de werkelijkheid hoeft geen invloed te hebben op het vredesproces.” (“Trump to recognize Jerusalem, order embassy beslissing,” Arutz 7, 6 Dec. 2017)

De Jordaanse koning Abdullah waarschuwde Trump voor het “gevaar van het nemen van elke beslissing buiten de context van een veelomvattende oplossing die een Palestijnse staat met haar hoofdstad in Oost Jeruzalem vestigt.” Hij heeft zijn mening al klaar. Hij voegde eraan toe: “Jeruzalem is de sleutel tot het verkrijgen van vrede en stabiliteit in de regio en de wereld.” Hoewel dit niet geopolitiek is, is het wel volop bijbels! (“Trump tells Jordanian King US embassy to be moved,”Arutz 7, 6 Dec. 2017)

De toespraak van Trump met betrekking tot Jeruzalem

Een paar uittreksels van zijn toespraak, met ons belangrijkste commentaar tussen haakjes: “In 1995 nam het Congres de Wet op de Ambassade in Jeruzalem aan en drong er bij de federale regering op aan om de Amerikaanse ambassade terug te plaatsen naar Jeruzalem en die stad te erkennen” als Israëls hoofdstad. Sinds die tijd heeft elke “president hier afstand van genomen door een wet toe te passen, die daar gelegenheid toe bood,” en door te denken dat uitstel “de zaak van de vrede zou dienen.” Maar tot vandaag “zijn we nog geen stap dichter bij een duurzame vredesovereenkomst gekomen … Het zou dwaas zijn om aan te nemen dat een herhaling van precies dezelfde formule nu een ander of beter resultaat zal opleveren.

“Daarom is het tijd om Jeruzalem officieel te erkennen als de hoofdstad van Israël … Dit is een lange, achterstallige stap om het vredesproces te bevorderen …” [We bidden dat dit de dood betekent van het anti-bijbelse “verdeel-Gods-land-voor-vrede” proces.]

“Israël is een soevereine staat met hetzelfde recht als elke andere natie om haar eigen hoofdstad te bepalen.” [Amen! Toch is het niet Israël, dat Jeruzalem heeft gekozen; dit is Gods stad, die Hij aan Zijn volk gegeven heeft (2 Kron. 6:6; Ps.132:13; Zach. 3:2).]

In 1948 waren de Verenigde Staten de eerste natie die “de Staat Israël erkende.” Sindsdien heeft Israël Jeruzalem als haar hoofdstad verklaard, “de hoofdstad die het Joodse volk in oude tijden had gesticht.”

[Trump zei dat Jeruzalem “het hart van drie grote godsdiensten is,” maar alleen het Judaïsme en het Christendom beschouwen het centraal voor hun geloof. Voor de Islam is het de 3e heiligste stad en wordt niet in de Koran genoemd.] “Jeruzalem … moet een plaats blijven waar Joden bij de Klaagmuur kunnen bidden, waar Christenen de Staties van het Kruis kunnen bewandelen en waar Moslim in de Al-Aqsa Moskee kunnen bidden.” [Op een dag zal de stad vrij zijn van de anti-Christelijke geest die in de Islam en over de Tempelberg heerst.]

“Jeruzalem is de hoofdstad van Israël. Dit is niets meer of minder dan een erkenning van de werkelijkheid. Het is ook het goede wat gedaan moet worden.”

Hij gaf het Amerikaanse Ministerie van BuZa opdracht om de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verhuizen en benadrukte dat dit “niet bedoeld is … om afscheid te nemen van onze sterke toewijding aan een langdurige vredesovereenkomst. We nemen geen standpunt in over enige slotonderwerpen, waaronder specifieke grenzen van het Israëlische gezag in Jeruzalem of de oplossing van betwiste grenzen. Die vragen zijn voor de betrokken partijen.” [Omdat Trump zijn bedoelingen verduidelijkte was er geen enkele reden voor rellen, of voor VN-resoluties, of voor bedreiging van de VS of Israël. Maar het aansnijden van de profetische vervulling van deze stad veroorzaakte een onmiddellijke woedende reactie van de Tegenstander (Ps. 2:1-6).]

“De VS blijven zich toewijden om een vredesovereenkomst te helpen faciliteren,” en zullen “een twee-statenoplossing steunen als dat door beide zijden worden overeengekomen.” [Omdat de Palestijnen die al verworpen hebben, zijn pogingen om tot dit doel te komen nutteloos (Job 35:13; Ps. 2:1; Pred. 1:2).] (“… Trump’s announcement on Jerusalem en ME peace,” JP, 6 Dec. 2017)

Nadav Shragai van Israel Hayom herinnerde aan de beslissing van de eerste Premier van Israël, David Ben-Goerion dat Jeruzalem de moderne hoofdstad van Israël was. Hoewel hij internationale erkenning wel belangrijk vond, zei hij tegen een andere minister: “Als we de keus hadden tussen het loslaten van Jeruzalem of het verlaten van de VN, laten we dan de VN maar loslaten.” Hij zei ook dat er geen wet of verklaring nodig was om Jeruzalem tot de hoofdstad van Israël te benoemen, omdat die “taak al 3000 jaar geleden door koning David voor ons was gedaan.” (“Trump’s Jerusalem,” N. Shragai, Israel Hayom, 8 Dec. 2017)

Wat is er werkelijk veranderd?

De belangrijkste vrucht van dit alles is de potentiele ondergang van het 25 jaar oude Oslo “vredes”-proces, omdat de PA weigert om Amerika daarbij te betrekken. In de Amerikaanse regering is er vanuit het Ministerie van BuZa weerstand om de actie van Trump te accepteren, omdat het nog steeds vasthoudt aan “haar beleid met betrekking tot regeringsdocumenten aangaande Amerikaanse burgers die in Jeruzalem zijn geboren,” Als de geboorteplaats van deze Amerikanen wordt “Jeruzalem” genoemd, zonder te verwijzen naar het land van geboorte (= Israël). (“Despite Trump’s declaration, State not recognizing Jerusalem,” Arutz 7, 14 Dec. 2017)

De Amerikaanse minister van BuZa Tillerson, zei dat het niet waarschijnlijk is dat de ambassade tijdens de eerste termijn van Trump zal worden verhuisd en dat “een volledige verhuizing binnen drie jaar ‘ambitieus’ zou zijn …” (“No embassy move during Trump’s first term, Tillerson says,” Arutz 7, 15 Dec. 2017)

De ambassade wordt dus nog niet verhuisd, de paspoorten worden niet veranderd, er wordt afgezien van de Jeruzalem-wet, de dreiging om financiën te schrappen van landen die in de VN tegen de VS hebben gestemd en voor het uitbetalen van terroristen, die in Israëlische gevangenissen zitten, zijn slechts dreigementen. Amerika voorziet het Libanese leger, Hezbollah dus, met wapens; Amerika verkoopt voor miljarden dollars aan wapens aan Saoedi-Arabië. Dit laat ons Trump zien als een zakenman, die president is geworden en wiens enige doel is om “Amerika weer groot te maken” door in zijn politiek “America first” te maken.

En omdat Israël zal overleven omdat onze hulp komt van de Heer (Ps. 121:1-2; 124:8) – dienen we allemaal tot God te roepen om hulp zodat Hij Trump zal helpen om geopolitieke beslissingen te nemen, die in overeenstemming zijn met Zijn wil (Spr. 21:1).

Dit is Jeruzalem! Wereldwijde woede verwacht

Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is? De koningen van de aarde stellen zich op en de vorsten spannen samen tegen de HEERE en tegen Zijn Gezalfde: ’Laten wij Hun banden verscheuren en Hun touwen van ons werpen!’ Die in de hemel woont, zal lachen, de Heere zal hen bespotten. Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, in Zijn brandende toorn hun schrik aanjagen.” [Let op Zijn antwoord:] “Ik heb Mijn Koning toch gezalfd [uitgestort] over Sion, Mijn heilige berg. (Ps. 2:1-6)

De Russische President Poetin, zei tijdens een persconferentie met de Turkse President Erdogan, dat de beweging van Trump “de al moeilijke situatie in de regio destabiliseert,” en “een einde kan maken aan de uiteindelijke vooruitzichten van het Palestijnse-Israëlisch vredesproces.” Daarna beschuldigde Erdogan Israël ervan om de beslissing van Trump te gebruiken om de onderdrukking van de Palestijnen te verhevigen,” en zonder enig bewijs te claimen dat er meer dan 2000 mensen door het IDF gewond waren. Het venijn van Erdogan tegen Israël is weer geëxplodeerd. Netanyahu reageerde: “Ik ben niet gewend om lessen over moraal te krijgen van een leider die Koerdische dorpelingen bombardeert in Turkije, die journalisten in de gevangenis gooit, die Iran helpt om “internationale sancties te ontwijken en terroristen helpt, waaronder Gaza en onschuldige mensen doodt.” (“Putin says US Jerusalem move may ‘finish prospects’ for peace deal,” TOI, 11 Dec. 2017)

Libanezen en Palestijnen hoorden de leider van Hezbollah, Nasrallah, tijdens een rally in Beiroet zweren dat zijn groep na jaren strijd in Syrië, de aandacht weer gaat richten op het bestrijden van Israël. Hij hoopte dat de dwaze beslissing van Trump het begin markeert van het einde van Israël. (“Hezbollah: US Jerusalem decision beginning of the end for Israel,” Israel Hayom, 12 Dec. 2017)

De Minister van Defensie van Iran zei dat de beslissing van Trump “de vernietiging van het Zionistische regime zal bespoedigen” en Generaal-Majoor Soleimani, hoofd van de Iraanse Quds Force, die buiten de grenzen van Iran opereert, bepleitte “steun voor de Palestijnse Islamitische verzetsbewegingen …” (“Iran: … Jerusalem move will hasten Israel’s destruction,” Israel Hayom, 12 Dec. 2017)

Leiders en top officials van de Organisatie van Islamitische Coöperatie (OIC), een paraplu-groep van 57 Islamitische naties, vergaderden in Turkije om een “verenigde Islamitisch positie” te bekokstoven tegen Trumps “illegale beslissing.” De huidige voorzitter van de OIC, Erdogan, riep de “wereldmachten op om Jeruzalem te erkennen als de hoofdstad van Palestina” en verklaarde dat Jeruzalem “een rode lijn voor de Moslims was.”

Hij bekritiseerde de slappe Arabische reactie,” en zei dat sommige Arabische staten “bang zijn om Trump kwaad te maken.” Hoewel veel naties zich door deze ‘beslissing’ geërgerd voelden, reageerden er maar een paar net zo sterk als Turkije, dat zei dat dit de wereld in een brand zonder einde zou storten.” (“PA leader: Jerusalem is & always will be the capital of Palestine,” Israel Hayom, 13 Dec. 2017)

Palestijnse overdreven reactie; wat is er nieuw?

Tijdens de OIC top, maakte PA President Abbas, wiens ambtstermijn in 2009 eindigde, de beslissing van Trump uit voor de “grootste misdaad,” “een flagrante schending van de internationale wet” en voegde eraan toe dat “Jeruzalem is en altijd de hoofdstad zal blijven van Palestina.” Hij zei dat de PA “elke rol voor de VS in het Midden-Oosten vredesproces” verwerpt, omdat die “eenzijdig in het voordeel van Israël is.” (“PA leader: Jerusalem is and always will be the capital of Palestine,” Israel Hayom, 13 Dec. 2017)

Het Witte Huis reageerde met te zeggen dat de “vluchtige retoriek van Abbas en de voortdurende ophitsing van zijn regime tegen Israël datgene is, wat de vrede hindert.” (“After Backing Israel, Trump Admin Engages in War of Words with Palestinian Leader,” Israel Today, 14 Dec. 2017)

De Palestijnen zijn “teleurgesteld in hun Arabische broeders,” omdat alles wat ze tot dusver hebben gekregen van de Arabische leiders en volken zijn straatprotesten en woorden van veroordeling. Omdat ze niet veel meer verwachten voelen ze zich verraden. In hun protesten noemen Palestijnen “’de Arabische- en Moslimleiders en hun regimes ‘collaborateurs’ en ‘marionetten’ die door Israëlische en Amerikaanse handen bestuurd worden, en beschuldigen Arabische leiders van lafheid. “Welkom aan het Palestijnse gedachtengoed, waar een Arabische leider, die over vrede spreekt met Israël, een verrader is,” maar waar iemand, die wil dat Israël vernietigd wordt, een held is. De Saoedische Kroonprins M. bin Salman en de Egyptische President el-Sisi zijn dus verraders, terwijl Nasrallah en zijn Iraanse meesters, helden zijn.

Een invloedrijke Palestijnse politieke analist zei: “Iedereen die verwacht dat vermoeide Arabische regimes Jeruzalem verdedigen, leeft met een illusie,” omdat ze “veel te druk bezig zijn met het bloedvergieten van hun eigen mensen.” (“Palestinians: Arab rulers are Traitors, Cowards,” Khaled Abu Toameh, Gatestone Institute, 14 Dec. 2017)

Elliot Abrams, Midden-Oosten deskundige voor de Raad van Buitenlandse Relaties, vond de reactie van Abbas “giftig.” In zijn toespraak tijdens de OIC deed Abbas “talloze valse, opruiende uitspraken over Israël, de Joden en Jeruzalem,” zoals deze: “Israël blijft de identiteit en het karakter van de stad Jeruzalem geweld schenden” met haar “opgravingen en nederzettingen …” Waar hij werkelijk tegen in gaat “is dat archeologen steeds weer vondsten doen, die aspecten van een Joods verleden in Jeruzalem aantonen, in de Bijbelse periode.”

Abrams bestempelde de toespraak van Abbas anti-Israëlisch en anti-Semitisch omdat hij de Joden beschuldigde dat ze “uitnemend zijn in het imiteren en vervalsen van geschiedenis en religie” en zei: “als wij de Thora lezen dan zegt die dat de Kanaänieten er al waren voor de tijd van onze profeet Abraham …” De Islam beschouwt Abraham en alle bijbelse helden als Moslims. Abbas voegde eraan toe, dat de Koran zegt, dat de Joden “de waarheid in elkaar zetten,” maar dat de Palestijnen als duizenden jaren in Jeruzalem waren. Voor hem is Jeruzalem “een Christen/Moslim stad, waarvan de enige relatie met de Joden is, dat zij daarover liegen en ontheiligen.”

Heeft de toespraak van Trump het vredesproces bedreigd? Of dwingt de speech van Abbas ons om te vragen: “Welk vredesproces?” (“Abbas & Jerusalem,” E. Abrams, Israel Hayom Op-ed, 17 Dec. 2017)

Columnist Dror Eydar van Israel Hayom zei: “Jeruzalem is altijd al een soort lakmoestest geweest van het Israëlisch-Palestijns conflict. Het dwingt ons om de mythische, religieuze aspecten onder ogen te zien, die het Westen,” probeert uit te weg te gaan. “Het raakt onderwerpen die de identiteit insluiten van het Joodse volk, dat naar Sion teruggekeerd is,” dat zowel de wortel als het doel van de “2000-jarige verlangen om terug te komen van de Joodse natie is …”

Daarna gebruikte hij de Koran om de aanspraken van Abbas te verwerpen en citeerde Soera 5: “Denk eraan dat Mozes tot zijn volk sprak … O mijn volk, gaat het heilige land binnen dat Allah voor u heeft bestemd en keert het niet de rug toe, anders zult gij verliezers worden.” De Koran zegt dus dat “de Joden zich niet moeten terugtrekken, maar eerder het heilige land moeten beërven.” (“The Palestinian masquerade,” Dror Eydar, Israel Hayom Op-ed, 29 Dec. 2017)

Wat twitterde Trump precies?

Vroeg in 2018 dreigde de Amerikaanse President om de financiële hulp aan de Palestijnen stop te zetten omdat “ze niet geïnteresseerd waren om vrede met Israël te maken.” Hij twitterde “Niet alleen aan Pakistan betalen we miljarden dollars voor niets,” maar ook aan andere naties, zoals bijvoorbeeld: “we betalen jaarlijks honderden miljoenen dollars aan de Palestijnen en krijgen geen enkele waardering of respect.”

Wat de vredesbespreking betreft zei hij: “We hebben Jeruzalem, het moeilijkste deel van de onderhandelingen, van tafel gehaald, maar Israël zou daarvoor meer moeten betalen. “Trump vervolgde: “Maar als de Palestijnen niet langer over vrede willen praten, waarom zouden we dan zulke grote betalingen aan hen doen in de toekomst?” (“Trump rails against Palestinians on Twitter, threaten to cut aid dollars,” JP, 2 Jan. 2018)

Het is niet duidelijk wat hij bedoelde met “Jeruzalem ‘van de tafel’ gehaald”, omdat, toen hij Jeruzalem als Israëls hoofdstad verklaarde, zei hij dat dit “niet de uiteindelijke status van de stad veronderstelde …”

Er is ook de vraag wat “Israël zou meer moeten betalen” werkelijk betekent. Als hij daarmee bedoelde dat zonder Amerikaanse erkenning van Jeruzalem als Israëls hoofdstad, de kosten voor Israël, uitgedrukt in bloed en wereldwijde veroordeling, groter zouden zijn, dan is dat goed. Maar hij heeft zich nimmer aan Jeruzalem verplicht als Israëls “onverdeelde’ hoofdstad.

Aan de andere kant, als Trump zei dat, als de Palestijnen bij de vredesbesprekingen waren gebleven, hij van Israël een hoge prijs zou hebben geëist voor deze erkenning van Jeruzalem, dan is dat verkeerd. Maar wat Trump ook bedoelde, het is God die over Israël de wacht hield door het hart van Abbas te verharden om de besprekingen onder Amerika’s toezicht geheel te verwerpen (Ps. 121:4).

Raphael Ahren van de Times of Israel zegt dat deze tweets “fascinerende inzichten verschaft” over hoe Trump kijkt naar wereldwijde betrekkingen “en de toepassing van zijn “America First” buitenlands beleid in het Midden-Oosten. Het is allemaal ‘voor wat hoort wat’, een systeem van bilaterale transacties waarin de sterkste speler, de zwakkere domineert.”

Over zijn “dreigement om financiële hulp voor de PA te stoppen”, maken de Palestijnen en een enkele Israëli zich zorgen. Nikki Haley, de Amerikaanse ambassadeur bij de VN waarschuwde dat de VS kan stoppen met het “financieren van het Palestijnse vluchtelingen agentschap van de VN,”, alias UNRWA, als de Palestijnen weigeren om met Israël te onderhandelen. Hoe geminacht ook, UNRWA “voorziet nog steeds in vitale diensten aan de meest kwetsbare Palestijnen.”

En als Trump impliceert dat Israël “meer moet betalen’ vanwege zijn Jeruzalem-verklaring, bestaat er de zorg dat, als de PA besluit om toch weer deel te nemen aan de door de VS gesponsorde besprekingen, aan Bibi “gevraagd zal worden om bijzonder tegemoetkomend te zijn.” Dit hoeft geen verrassing te zijn, gezien de logica van Trump. Hij heeft het Israëlisch-Palestijns conflict altijd oplosbaar gevonden “als een goede onderhandelaar, die weet hoe hij beide partijen kan laten geven en nemen. Het is de kunst van het onderhandelen …” (“Trump’s ME policy: Diplomatic Darwinism in the quest for ultimate deal,” R. Ahren, TOI Analysis, 3 Jan. 2017)

Antwoorden op voorbede?

Veel van onze gebeden voor Israël worden niet snel beantwoord – soms zelfs niet tijdens ons leven. Het vereist “geloof en geduld” om antwoorden te zien (Hebr. 6:12). Kortgeleden waren er enkele bemoedigende tekenen, waarvoor we God prijzen en voor de vervulling blijven bidden.

Vredesproces: Is dit het einde van het zombie-achtige “land-voor-vrede” proces? Abbas is heel duidelijk dat hij de VS niet langer ziet als een eerlijke, onbevooroordeelde makelaar en zei dat de PA “elk vredesplan dat door Amerika wordt voorgesteld”, zal afwijzen, zelf als dit door “Arabische landen zoals Saoedi-Arabië en Egypte gesteund wordt.” (“Palestinians: Arab Rulers are Traitors, Cowards,” Khaled Abu Toameh, Gatestone Institute, 14 Dec. 2017)

Tijdens dit schrijven zeiden officials van het Witte Huis dat de regering “de plannen heeft laten varen om een nieuw kader aan te bieden” voor vredesbesprekingen ten gevolge van de schaamteloze reactie van de PA op de ‘beslissing’ van Trump. Een anonieme official zei, terwijl de VS hier nog aan werkten, geen enkele partij gedwongen zou worden om aan de tafel te zitten. (“Report: Trump mixes ME peace plan after PA walks out,” Arutz 7, 25 Dec. 2017)

Iran: tegen het eind van 2017 werd er gerapporteerd dat “Israël en de VS een geheim strategisch plan hadden bedacht om de dreiging door het nucleaire- en raketten programma van Iran en haar aanwezigheid in de buurt van Israël te bestrijden …” In Washington “had een Israëlische delegatie in het geheim een ontmoeting met een Amerikaans team …om een gezamenlijk memorandom van overeenstemming te formuleren over het onderwerp Iran.” Er werd overeengekomen om de verklaring van Trump van 13 oktober te vertalen naar “een concreet plan van actie …” Sommige bedreigingen waar een gezamenlijke task force aan gaat werken omvatten “de toenemende Iraanse aanwezigheid in Syrië,” met posities vlakbij Israël, “en het nucleaire en ballistische rakettenprogramma van Teheran, die zowel door Israël als door de VS beschouwd worden als een duidelijke dreiging.” Ook werd overeengekomen dat er voortdurend een “heimelijke samenwerking” zou zijn om de “Iraanse agressie” en de Iraanse steun aan Hezbollah te stoppen. (“Report: Israel, US devise secret plan to curb Iran threat,” Israel Hayom, 29 Dec. 2017)

De recente opschudding in de Iraanse samenleving is een gedeeltelijk antwoord op onze volhardende gebeden aan God om die Sjiitische natie fysiek, geestelijk, sociaal en politiek te schudden. Let op de timing: Op 27 december” stemde “het Iraanse parlement met 207 tegen 0 om een plan goed te keuren, dat van “de regering van Iran eiste om Jeruzalem als de permanente hoofdstad van het Palestijnse volk te erkennen …” (“Iranian Parliament recognizes Jerusalem as ‘Capital of Palestine’,” JP, 27 Dec. 2017)

De volgende dag begonnen protesten in de tweede grootste stad van Iran en verspreidden zich snel naar andere locaties, waaronder de hoofdstad Teheran en de heilige stad Qom. De Iraniërs protesteerden niet alleen tegen de zware economische situaties – hoewel dat de meeste Westerse media zeiden. Iran deskundige M. Amir, voormalig hoofd van de Israëlische zendgemachtigde, (afdeling Perzische taal), zei dat in 2009 Iraniërs protesteerden tegen “frauduleuze resultaten bij de presidentsverkiezingen,” met demonstraties die beperkt bleven tot Teheran en “extreem wreed werden onderdrukt.”

Nu roepen de demonstranten openlijk op “dat de leider moet worden verwijderd en dat het regime moet vallen.” Ze willen werk en voedsel en eisen ook dat “financiele steun aan Hezbollah, Hamas en het Syrische regime zal stoppen, terwijl brutaalweg wordt geroepen om de ondergang van het regime”, met kreten als “Dood aan de dictator” Khamenei, en vervolgens “Laat Syrië los en zorg voor het Iraanse volk”, “Laat Palestina gaan” en “Geen Gaza, geen Libanon; ik geef mijn leven alleen voor Iran”. (“This time it’s serious,” M. Amir, Israel Hayom Op-ed, 31 Dec. 2017)

Judea en Samaria: Na tientallen jaren van afgewezen vredesvoorstellen spoorde Netanyahu’s “Likud partij unaniem wetgevers aan om Israëlische nederzettingen in Judea en Samaria te annexeren.” De nederzettingen vallen momenteel onder de militaire wet, die ze van veel bouwprojecten weerhoudt. Knesset voorzitter Edelstein zei: “We houden ermee op om ons te verontschuldigen en gaan ervoor om rechtuit te zeggen dat dit land ons land is.” In plaats van toe te geven, gaan we nu eenvoudig in Judea en Samaria, de Golan hoogte, Galilea en de Negev bouwen.” (“In symbolic vote, Likud votes for de facto annexation of settlements, “Israel Hayom, 1 Jan. 2018)

Het bovenstaande zijn gedeeltelijke antwoorden die ons aanzetten om door te gaan met onze voorbeden totdat we hun vervulling zien – met het doel dat Gods heerlijkheid zich manifesteert (Ps. 115:1-3)

VN – een theater van het absurde, een huis van leugens

Een week voor de Jeruzalem erkenning van Trump nam de Algemene vergadering van de VN weer een anti-Israël resolutie aan, waarbij alle Israëlische banden met de stad ontkend werden en gezegd werd dat “elke actie die door Israël, de bezettende Macht, wordt genomen om haar wetten, rechtsspraak en bestuur van de Heilige Stad van Jeruzalem op te dringen, onwettig en van nul en generlei waarde zijn.” (UNGA Declares Israel Has No Ties to Jerusalem,” ICEJ News, 1 Dec. 2017)

Na een debat van de UN Veiligheidsraad over de beslissing van Trump, zei de Israëlische ambassadeur bij de VN, Danon dat ze wel konden blijven stemmen, maar “Jeruzalem is, is geweest en zal altijd de hoofdstad van Israël zijn.” Elke andere natie “heeft het recht om zijn eigen hoofdstad te kiezen,” maar voor Israël “wordt dit meest fundamentele recht betwijfeld en veroordeeld.” (“Danon: Jerusalem is, has been, and always will be the capital of Israel,” JP, 18 Dec. 2017)

De volgende dag spraken de VS een veto uit tegen een resolutie die door de andere leden van de Veiligheidsraad gesteund werd en waarin geëist werd dat Trump zijn beslissing over Jeruzalem zou annuleren. Dit laat “de diepte zien van de wereldwijd weerstand tegen deze ‘beslissing’ en toont hoe snel de eindtijdgebeurtenissen plaatsvinden. De Amerikaanse ambassadeur bij de VN Haley noemde de resolutie “een belediging” en zei dat “de VN de VS dwongen om een veto te gebruiken, gewoon eenvoudig vanwege haar recht om te beslissen waar ze haar ambassade wil vestigen”; het veto was fundamenteel “ter verdediging van Amerika’s soevereiniteit …”

De Britse ambassadeur bij de VN zei: “De status van Jeruzalem zou bepaald moeten worden door een onderhandelde beslissing” en “uiteindelijk de gedeelde hoofdstad zijn van de Israëlische en Palestijnse staten.” Wat moet er nu onderhandeld worden als de wereld de uitkomst al beslist heeft?

Er was een grappig moment toen de Russische afgevaardigde ambassadeur bij de VN in alle ernst zei: “We zijn bereid om een eerlijke onderhandelaar te worden,” tussen Israël en de Arabieren. Echt waar?

Bibi zei daarna in een Facebookvideo dat Haley “een kandelaar van de waarheid ontstak” en vergeleek haar met de Makkabeeën en zei: ”Eén versloeg velen, de waarheid versloeg leugens” (“US vetoes UN resolution against Trump’s Jerusalem decision,” Israel Hayom, 19 Dec. 2017)

Enkele dagen later keurde de Algemene Vergadering van de VN een resolutie goed, waardoor de Jeruzalem beslissing van Trump werd verworpen: 128 vóór, 9 nee en 35 onthoudingen. Voorzitter Lauder van het Wereld Joods Congres zei: “Het is ironisch dat de Algemene Vergadering de ongebruikelijke stap genomen heeft om een spoedzitting te houden, waarvan er sinds de oprichting slechts 10 bijeengeroepen zijn, om dit onderwerp te bespreken waar er zoveel andere wereldzaken zijn, die dringende aandacht nodig hebben.” (“WJC laments UNR: ‘Jerusalem is the indisputable capital …’, “ www.worldjewishcongress.org. 21 Dec. 2017)

Amerikaanse veiligheids-strategie: Israël-PA niet centraal

Het eerste document over de Nationale Veiligheidsstrategie van Trump stelt: “Generaties lang is het conflict tussen Israël en de Palestijnen gezien als de voornaamste irritatie, die de vrede en voorspoed in de regio verhindert. Vandaag zijn het de dreigementen van jihadistisch terreurorganisaties en de dreiging van Iran die het inzicht verschaffen, dat Israël niet de oorzaak is van de problemen in de regio.”

De tekst haalt scherp uit naar de nucleaire deal met Iran: “Iran de sponsor van terrorisme, heeft baat bij de instabiliteit om haar invloed uit te breiden door haar partners en vazallen, wapenverspreiding en financiering. Ze blijft doorgaan met de ontwikkeling van meer ballistische raketten en inlichtingendiensten en kwaadaardige cyberactiviteiten.” (“Israel is not the cause of ME’s problems, US security strategy says,” TOI, 18 Dec. 2017)

Israel Hayom zegt dat het document benadrukt dat “Amerika Eerst” niet betekent “Amerika Alleen,” maar de VS willen haar belangen beschermen, zelfs als dat betekent dat eenzijdig handelen of het vervreemden van anderen op terreinen zoals handel, klimaatsverandering en immigratie …”

Trump legde er de nadruk op dat zijn doctrine zich inspant om “vrede te bewaren door kracht.” (“Trump: Iran, terrorism destabilize ME, not Israel,” Israel Hayom, 19 Dec.2017)

De EU blijft Gods geopenbaarde wil weerstaan

De Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken van de EU, Mogherini en veel andere EU leiders verwierpen de Jeruzalem beslissing van Trump en zeiden dat de enige “oplossing van het conflict ….gebaseerd is op twee staten met Jeruzalem als de hoofdstad van beiden.” En ook nu geldt weer: de uitkomst is al beslist. (“PM to EU: US recognition of Jerusalem makes peace possible,” Israel Hayom, 11 Dec. 2017)

Tijdens een ontmoeting met Ministers van BuZa van de EU betwistte Netanyahu twee denkfouten: “dat het Israëlisch-Palestijns conflict het hart is van de problemen in het Midden-Oosten en dat de nederzettingen het hart vormen van het Israëlisch-Palestijns conflict.” Hij vroeg of iemand dit werkelijk geloofde. “Maakte die arme kerel in Tunesië die zichzelf in brand stak,” en daarmee de Arabische Lente deed ontvlammen, “zich werkelijk zorgen” over een Israëlisch-Arabische overeenkomst? Wat de nederzettingen betreft zei hij: “de weerstand tegen het Zionisme begon al voordat de nederzettingen er waren en zal doorgaan nadat ze zijn ontmanteld.”

Toen hem gevraagd werd of hij een twee-staten oplossing wil accepteren, vroeg hij, wat voor soort staat een Palestina zou zijn – “Costa Rica of Yemen?” De eerste is een stabiel Centraal-Amerikaans land, terwijl “de laatste in een toestand van een door oorlog verteerde anarchie verkeert.” In zijn confrontatie met deze ministers vroeg hij: “Hoeveel keer hebt u … tegen de Palestijnen gezegd om Israël als een Joodse staat te erkennen?” (Skeptical Netanyahu to EU on Palestinian state …?” TOI, 11 Dec. 2017)

Slotgedachte en een persoonlijke uitdaging

God vervult Zijn duidelijke wil onvervaard voor de wereld. Ja, Ik zal Mij over hen [het verbannen Israël] verblijden en hun weldoen en Ik zal hen voorgoed in dit land planten met heel mijn hart en heel mijn ziel. (Jer. 32:41). De verzen 42-44 beschrijven het geografische gebied: het hele land ten westen van de Jordaan.

Omdat dit de enige plaats in de Schrift is, waar God zegt iets te zullen doen met Zijn hele hart en ziel, hoe kunnen enkelen van Zijn wedergeboren kinderen dit tegenspreken, of zelfs maar lauw zijn over het onderwerp Israël? Dit bedroeft de Heilige Geest. We dringen er bij u op aan om te staan naast wat God aan het doen is – met heel uw hart en ziel.

Chuck & Karen Cohen