Shalom vanuit Sion,

De ambassade van de VS verhuist naar Jeruzalem op 14 mei, de 70^e verjaardag van Israël volgens de Gregoriaanse kalender. Omdat Chuck direct daarna naar het Verenigd Koninkrijk reist, zullen we niet op dat onderwerp ingaan. Om toch op de hoogte te blijven kunt u zich inschrijven voor de gebedspunten van IFI, die elke vrijdag verschijnen. Zie hiervoor de website.

Profetie en bloed

Rondom Israël wervelen winden van oorlog maar de geest van het liberalisme en humanisme die zich in veel kerken heeft genesteld, verblindt velen voor de waarheid dat het profetische Woord van God dikwijls door bloedvergieten en dood tot vervulling komt – het duidelijkste voorbeeld is de bloedige dood van de Messias, waardoor veel profetieën vervuld werden. Zijn opstanding bevestigt onze redding alleen omdat Zijn werkelijke dood ons heeft verlost.

Ezechiël 37 zegt dat Israël hersteld zal worden vanuit hopeloze graven, een perfect beeld van de Holocaust: werkelijke dood leidt tot een werkelijk herstel, waaronder een geweldig groot leger.

Elke keer dat Israël werd aangevallen kreeg het meer van haar God-gegeven bezittingen (Obadja 1:15-17). Hoe zal anders dit gebied verkregen worden als veel van het Beloofde Land nog niet onder Israëls bestuur is?

Als de Messias terugkomt zal er oorlog, bloed en dood zijn. Als we deze waarheid niet onderkennen, kunnen we, wat God aan het doen is, miskennen. En zonder dit kunnen we niet waken en effectief bidden.

Bij IFI worden we, hoewel we nooit voor oorlog bidden, dikwijls door Zijn Geest tegengehouden om daartegen te bidden. Hoe zouden we kunnen denken dat God alleen maar liefde is? Hij is liefde, maar Hij is veel meer – o.a. een Krijgsheld (Exodus 15:3).

Jeruzalem – de stad van God (Ps. 48:2-3, 9; Matth. 5:35)

In Zacharia 12:2-3 zegt God: Zie, Ik, niet de Amerikaanse President Trump of de Israëlische Premier Bibi Netanyahu, Ik maak Jeruzalem tot een schaal der bedwelming voor alle volken in het rond; ja, ook tegen Juda zal het gaan bij de belegering van Jeruzalem. Te dien dage zal Ik Jeruzalem maken tot een steen, die alle natiën moeten heffen; allen die hem heffen zullen zich deerlijk verwonden. En alle volkeren der aarde zullen zich daarheen verzamelen. Het is dus onze God, die Jeruzalem maakt tot het centrum van een wereldstrijd vandaag!

Maar President Abbas van de PA, een Moslim die een andere god dient, verwerpt het feit dat Jeruzalem Gods uitverkoren stad is. In een reactie op de erkenning van Trump van de stad als de hoofdstad van Israël, zei Abbas: “Jeruzalem is de sleutel tot vrede als het onze hoofdstad is – en als ze dat niet is, is ze de sleutel tot oorlog.” De Arabische wereld was voor het merendeel niet ontstemd over de verhuizing van Trump, en dat toonde aan dat de “de Arabische wereld zich inderdaad distantieert van de harde Palestijnse opstelling ten aanzien van Jeruzalem “(“Abbas Threatens War if Trump Doesn’t Rescind Jerusalem Declaration,” Israel Today, 17 Jan. 2018)

De Britse columnist Melanie Philips beschouwt de stem van de Engelse regering bij de VN tegen de beslissing van Trump over Jeruzalem, als een afwijzing van “Amerika’s recht om te beslissen over haar eigen buitenlands beleid …” Alweer “faalde het Verenigd Koninkrijk om op te komen voor het Sionisme en het Judaïsme tegen de leugen, die de eeuwenoude poging om het nationaal tehuis van het Joodse volk te verdelgen, - dat de Joden in Jeruzalem totaal geen recht hebben …” (“Palestinianism is over – someone please tell the British,” JP-Oped, 18 Jan. 2018)

Met het oog op een tentoonstelling over Jeruzalem in de VN in maart, laakte Bibi de meer dan 125 landen “die Palestijnse aanspraken op Jeruzalem” als hun toekomstige hoofdstad, steunden. Hij verwees naar de resolutie tegen de beslissing van Trump over Jeruzalem tijden de Algemene Vergadering van de VN en betuigde dat die van “nul en generlei waarde” was.

De door Israël gesponsorde tentoonstelling beschreef het Joodse leven in Jeruzalem eeuwen vóór Jezus en liet de lange geschiedenis tussen de stad en de Joden zien. Wijzend op een disclaimer bij de ingang dat luidde: ”Het houden van de tentoonstelling op VN-terrein houdt geen goedkeuring door de VN in”, zei Netanyahu: “Natuurlijk vertegenwoordigt het de VN niet. Het vertegenwoordigt de waarheid …” (“PM rebukes nations that dispute Jewish link to Jerusalem,” Israel Hayom, 9 Mar. 2018)

De president van de Zionistische Organisatie van Amerika, M. Klein, sprak zich uit tegen de leugen dat Jeruzalem heilig is voor de Moslims. “Jeruzalem was … nooit en nooit de hoofdstad van een natie behalve Israël.” Toen de Moslims in 716 Palestina veroverden, was Ramla hun hoofdstad en historisch gezien hebben de Arabieren nooit in Jeruzalem iets gebouwd. Toen Jordanië de stad van 1948 - 1967 beheersten, bouwden ze in Amman, terwijl ze in Jeruzalem 58 synagogen vernietigden. Deze geschiedenis hoeft niemand te verbazen omdat de stad “nooit in de Koran wordt genoemd …” (Jerusalem is niet heilig voor de Moslims, genoeg met deze leugen!” Arutz7, 16 Mar. 2018)

Trump, de zakenman-president

Tijdens het Davos Economic Forum in januari zei Trump dat, tenzij de PA bereid is om met Israël te onderhandelen, de VS elke financiele hulp zal stoppen. Daarna wendde hij zich tot Netanyahu, die naast hem zat en zei: “Je hebt één punt gewonnen,” d.w.z. Jeruzalem “en later tijdens de onderhandelingen zal je een paar punten moeten opgeven …” (“… If Palestinians don’t want peace, US has nothing to do with them,” JP, 25 Jan. 2018). Onderhandelen met Jeruzalem als koopwaar – dat is een slechte handel!

Raphael Ahren zei dat de indruk, die iemand krijgt van Trump’s visie op het “vredes”-proces weinig te maken heeft met de ‘diametraal tegengestelde historische verhalen.” Hij lijkt het Midden-Oosten “conflict te zien als een geschil over onroerend goed, dat door een verstandige bemiddelaar kan worden opgelost …”

Trump en Netanyahu zien de “grondoorzaken” van het conflict dus heel verschillend. Bibi richt zijn blik op het gebrek aan Arabische “erkenning van Israël als een Joodse staat” omdat, als ze de “Joodse soevereiniteit waar dan ook” in dit land verwerpen, “echte vrede onmogelijk is.”

In Davos waren de opmerkingen van Trump “beroofd van historische, wettige of religieuze thema’s. Het ging niet over ideologie; het ging om wederkerigheid”; hij ziet de oplossing tot stand komen “via financiële en diplomatieke onderhandelingen,” en dat is een nieuwe manier is om het conflict te zien. Hij zei dat tijdens de eindeloze “vredesvoorstellen” er niemand aan wie hij het vroeg, sprak over enorme hoeveelheid geld die Amerika aan de PA had gegeven en zei: “Dat geld ligt op de tafel. Waarom zouden we dat geven als een land als zij, niets voor ons doen?”

De PA viel Trump aan over zijn idee alsof hij het onderwerp Jeruzalem zou hebben opgelost. Onderhandelaar Erekat zei: “Degene die zegt dat Jeruzalem van de tafel is, zegt dat de vrede van de tafel is” en voegde eraan toe dat “Trump veel dingen met zijn geld kan kopen, maar niet in staat is om de waardigheid van onze natie te kopen.”

Terwijl dit een winstpunt voor Israël is, moet Bibi wel bedenken “dat de zakenman-president” het niet op prijs stelt als een deal, die hij wil sluiten, faalt. Zoals Trump zei, dat als de onderhandelingen weer op gang zijn gekomen, hij van Israël een ‘terugbetaling’ verwacht. (“For Trump, ME peacemaking is all about give and take,” R. Ahren, TOI Analysis, 25 Jan. 2018)

Analist Daniel Pipes zei: “Trump heeft twee ongekende stappen gezet die voor Israël heel interessant zijn: de erkenning van Jeruzalem als haar hoofdstad en het verbreken van fondsen aan de UNRWA, een organisatie die zich de ondergang van Israël door Palestijnse immigratie ten doel stelt. Deze acties breken met historische patronen “en reiken nieuwe ideeën aan om dit conflict op te lossen”, maar beiden werden ondernomen vanuit verkeerde motieven, zoals bleek …”

Trump zei dat met de bevestiging van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël dat onderwerp is afgehandeld en hiervoor “rekent hij op een ongespecificeerde prijs van Israël.” Maar deze daad van hem “maakte Jeruzalem tot een ongekend middelpunt van aandacht.” Maar God bestuurt dit alles, net zoals Hij gezegd heeft dat Hij zou doen (Zach. 12:2-3).

Tenslotte trok Trump $ 65 miljoen terug van de UNWRA, niet om het te straffen dat het “de Palestijnen tegen Israël zou hebben aangezet en aangemoedigd zou hebben om geweld te gebruiken tegen Joden,” en om het aantal ‘vluchtelingen’ heeft doe toenemen, maar om “de PA onder druk te zetten om de onderhandelingen weer op te pakken …” (“US-Israel honeymoon may not last,” D. Pipes, Israel Hayom Op-ed, 9 Feb. 2018)

PA President Abbas ontmaskerd

In zijn toespraak tot de Centrale Raad van de PLO in januari deed Abbas, waar hij zo goed in is en gaf iedereen de schuld van de Palestijnse situatie, “van de VS tot Israël, Hamas en zelfs de Europeanen voor hun rol in het sturen van de Joden naar Israël.” en zei dat “Israël een kolonialistisch project is.” (“Did Abbas just give his valedictory speech, blaming everyone for his failures?” TOI, 14 Jan. 2018)

Abbas zei dat het vredesplan van Trump, dat nog niet openbaar is, “de Palestijnen heeft beledigd.” Ze verwerpen het en verwerpen ook de VS als de enige bemiddelaar tussen ons en Israël,” en eisen “internationale steun” voor verdere onderhandelingen.

Hij vervloekte Trump door te zeggen: “Moge [Allah] jouw huis vernietigen”; gaf af op de Amerikaanse ambassadeur in Israël, Friedman: “er is zeker niet zoiets als de ‘bezetting’ van Palestina”; en lachte de Amerikaanse ambassadeur bij de VN, Haley uit, dat ze “op hoge hakken Israël beschermt …,”

Abbas zei dat de Oslo akkoorden dood zijn, waarvoor we God danken. Moge Israël deze waarheid nu ook maar zien. (“Bitter Abbas to Trump: We reject your peace ‘deal of the century’,” TOI, 15 Jan. 2018)

Melanie Phillips noemde de toespraak een “neurotische tirade.” Abbas verwierp alle connecties tussen het land en de Joden, maar het Land van Israël is “centraal voor het Judaïsme en de Joden zijn het enige volk, voor wie Israël ooit hun nationale thuisland was.

De “Nazi-genocide” ontkennend en liegend over de ongeveer 850.000 Joden …. die na 1948 uit Arabische landen werden verdreven en te claimen dat Israëlische strijdkrachten hen dwongen naar Israël te gaan,” bewees Abbas dat hij een “anti-Semiet, een gestoorde samenzweringsdenker en een paranoïde Holocaust ontkenner is.” Velen hebben dit al gezegd, maar het Westen, waaronder veel Joden behandelen hem voortdurend “als een rationele, gematigde staatsman-in-afwachting, die uitziet naar een vredevolle, beschaafde Palestijnse staat. Zijn toespraak liet zien dat allen die de pro-Palestijnse Staat steunen “openlijke bezeten Jodenhaters zijn …” (“Palestinianism is over – someone please tell the British,” M. Phillips, JP Op-ed, 18 Jan. 2018)

In maart zei Abbas tegen PA-leiders, dat de Amerikaanse ambassadeur in Israël, Friedman had gezegd dat de settlers op hun eigen land aan het bouwen zijn. “Jij zoon van een hond; bouwen op hun eigen land?! Je bent een settler en je hele familie zijn settlers!” J. Greenblatt, de eerste “vredes”-afgezant van Trump drong er bij Abbas op aan om te stoppen met zijn “hatelijke retoriek” en zich te richten op de verbetering van de levens van zijn volk en voegde eraan toe dat ondanks deze zeer ongepaste beledigingen Amerika nog steeds toegewijd is aan het Palestijnse volk en aan de veranderingen die gerealiseerd moeten worden voor een vreedzame co-existentie.”. Een woordvoerder van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken stemde in met deze beoordeling. Geconfronteerd met deze duidelijke afwijzing van Israël en de VS, gaat Trump door, maar als het een zakenovereenkomst zou zijn, zou hij al lang geleden orde op zaken hebben gesteld. Zit de “vredes”-demon hem op de hielen, naar het schijnt, om alles te doen wat leidt tot “de ultieme deal”? (“US slams Abbas over ‘outrageous’ insult of its Israel envoy.” TOI, 20 Mar. 2018)

Het inzicht van Netanyahu op de verbale aanvallen van Abbas, is klassiek. “Er gebeurt iets, dat in tientallen jaren niet gebeurd is,” minstens “sedert de PA werd opgericht: De Amerikaanse regering is gestopt met het verwennen van de Palestijnen.” En net als een verwend kind, als er plotseling wordt gezegd: ‘Genoeg, niet meer’ raken ze in een shock, “verliezen hun zinnen en komt de waarheid aan het licht: Ze zijn niet geïnteresseerd in een dialoog en weigeren om vrede te sluiten.” (“The US stopped codding the PA and its driving Abbas crazy,” Arutz7, 21 Mar. 2018)

EU ontmaskerd

Niets dat de EU doet verrast ons nog meer. Ze ligt op veel manieren onder Gods oordeel – het duidelijkst is de jihad door immigratie. Waar een moskee is, wordt dit wakf gebied – land van Allah – dat tot de dood verdedigd moet worden. De meeste EU-leiders zijn zo humanistisch dat ze vrijwillig de grenzen van hun land openstellen en standaard de soevereiniteit van de Islam verwelkomen.

Een verzwakt EU weigerde te reageren toen Abbas hen beschuldigde van het uitbuiten van “haar Joden voor een ‘koloniaal project’.” Een woordvoerder van de EU zei: “Ons beleid is om niet te reageren op opmerkingen” maar hij bevestigde wel hun toewijding aan een door onderhandelingen te verkrijgen twee-staten oplossing. De EU reageert echter wel negatief op “Israëlische plannen om voorbij de grenzen van 1967 te bouwen en heeft zeer luidruchtig de VS veroordeeld voor de erkenning van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël.” (“EU mum on Abbas speech because ‘we don’t comment on comments’,” TOI, 18 Jan. 2018)

In februari, na een ontmoeting “tussen 28 EU Ministers van BuZa en een delegatie van Arabische Ministers van BuZa,” zei EU-chef Mogherini tijdens een persconferentie dat beide groepen het volledig met elkaar eens waren over het vasthouden aan een twee-staten oplossing als de enige oplossing en de visie dat “Jeruzalem zowel de hoofdstad van de Staat Israël als van de Staat Palestina is…” (:EU foreign policy chief warns US on ‘false steps’ to Israeli-Palestinian peace,” JP, 27 Feb. 2018). Een post-Christelijk continent heeft nu dus, zoals Mogherini zei “volledige overeenstemming van doelen” met Moslimlanden!

Er zijn vluchtelingen en er zijn Palestijnse vluchtelingen

De PA beschouwt het “recht op terugkeer” van hun vluchtelingen als “heilig en niet onderhandelbaar,” maar Israël weigert om deze zogenaamde “vluchtelingen” toe te laten om zo “een existentiële demografische bedreiging” te worden. Van de naar schatting 600.000 “vluchtelingen die vertrokken of gedwongen werden te vertrekken ”tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in 1948, zijn er minder dan 30.000 van wie gedacht wordt dat ze nog in leven zijn.” Maar hun afstammelingen, die onder een “unieke benaming, door de VN toegekend aan Palestijnen” als vluchtelingen gerekend worden, lopen in de miljoenen.

Tientallen jaren heeft Israël aan de VN gevraagd om “dezelfde criteria toe te passen op andere groepen vluchtelingen,” maar zonder effect.

De Hoge Commissaris van de VN voor de Vluchtelingen ziet toe op hulp “aan andere groepen vluchtelingen,” d.w.z. alleen aan oorspronkelijke vluchtelingen – niet hun afstammelingen – maar Palestijnen krijgen hulp van hun eigen VN-groep, de UN Relief and Works Agency (UNRWA).

De VS besnoeit op de fondsen van de UNRWA. De PA beschuldigt de VS daarom van chantage. “Dit zal ons volk er niet van weerhouden om vast te houden aan het heilige recht op terugkeer en het zal Israël niet vrijpleiten van de misdaad van etnische zuivering, die in 1948 is bedreven” luidt een uitspraak van de PA. “Netanyahu’s illusies om het recht op terugkeer te verijdelen, zullen niet verwezenlijkt worden omdat de internationale resoluties waardoor Israël tot stand kwam ook “het recht op terugkeer hebben geaccepteerd …”

Israël heeft geen etnische zuivering gepleegd – of, als dat gedaan is, zou dat de slechtste daad van etnische zuivering in de geschiedenis zijn. Ook hebben de Arabieren het Verdelingsplan van de VN in 1947 verworpen waardoor die tweede motivatie geen zin heeft. (“Amid UNRWA cuts, PA says refugee’s status, right of return are ‘sacred’,” K. Abu Toameh, TOI, 1 Feb. 2018)

Met wie kan Israël over vrede onderhandelen?

De voormalige Israëlische Premier Golda Meir zei, dat als de Arabieren hun kinderen meer liefhebben dan dat ze Israël haten, er vrede zal zijn. Die dag is voor de Palestijnen nog niet aangebroken en door hun haat tegen de Joodse Staat over te brengen op hun nakroost, wordt de volgende generatie onder de vloek van God geplaatst (Num. 24:9).

De voormalige Arabisch-talige radio-omroeper van de ‘Voice of Israel’, dr. A. Gross las meer dan 200 Arabische lesboeken uit het verleden en het heden om te zien wat de Palestijnse scholieren leerden. Zijn onderzoek toonde aan dat het schoolsysteem van de PA haar leerlingen hersenspoelt: er is geen “Israël,” en als die er is, dan moet deze Zionistische entiteit worden vernietigd.

Hij trok de conclusie: “Er is op dit ogenblik geen kans op vrede en verzoening tussen “Israël en de Palestijnen omdat de lesboeken de Joden en Israël demoniseren en de gewelddadige strijd aanmoedigen om Palestina van de Jordaan tot de Middellandse Zee te bevrijden.” Hij benadrukte dat de lessen elk jaar extremer worden. (“Palestinian textbook problem,” Yaakov Ahimeir, Israel Hayom Op-ed, 11 Feb. 2018) Waar zijn de mensenrechtenorganisaties die protesteren tegen dit schaamteloze kindermisbruik?

Bassam Tawil, een Midden-Oosten Moslim zei dat de Hamas terroristen die Gaza besturen heel Israël beschouwen als één grote nederzetting en alle Joden die daar wonen als “bezetters” die verdreven moeten worden. Voor de meeste Palestijnen begon de “bezetting” bij de geboorte van Israël in 1948. Als ze dus “zeggen een einde te willen maken aan de ‘bezetting’ bedoelen ze ook werkelijk een eind aan Israëls bestaan;” omdat het allemaal wakf land is en het verboden is om dat te geven aan een niet-Moslim. Geen enkele Palestijnse leider “kan niets minder dan 100% accepteren,” dat is heel Israël, in een vredesdeal.

Tijdens een demonstratie in Gaza zei een Hamas official tegen een drom supporters dat heel Jeruzalem “de hoofdstad van Palestina is en blijft.” Dit toont de kern van het Israëlisch-Palestijns conflict, “dat veel Arabieren en Moslims het recht van Israël om te bestaan nog niet hebben aanvaard, incl. alle grenzen.” De meeste Palestijnen zien Israël “als een buitenlandse entiteit … die door de Westerse supermachten opgelegd is aan de Arabieren”, ondanks het feit dat Joden hier al 4000 jaar wonen, zoals aangetoond is door archeologische vondsten, die de nauwkeurigheid van de Bijbel bewijzen. (“Palestinians: Israel is One Big Settlement,” Gatestone Institute, 26 Feb. 2018)

Alan Baker, een internationale wet deskundige zei dat de term ‘Palestijnse gebieden’ geen wettige of politieke basis heeft. Er is nooit een Palestijnse staat geweest en geen internationale overeenkomst definieert de gebieden als Palestijns; daarom behoorden ze nooit aan de Palestijnen. Geen enkele buitenlandse soevereine macht bezit de West Bank, wat letterlijk betekent, dat die nooit ‘bezet’ kan zijn.” (“Respect Israel’s Sovereignty,” Earl Cox, Christian Coalition, 5 Mar. 2018)

In maart, na de ontmoeting met Trump in Washington, werd Netanyahu door journalisten gevraagd of hij de creatie van een Palestina als deel van het nog niet vrijgegeven Amerikaanse vredesplan steunde. Hij zei: Palestijnen zouden de kracht moeten hebben om te regeren en niet de kracht om ons te bedreigen.” Hij zei tegen Trump dat Israël “de Palestijnen niet wil regeren, maar we hebben alle wil om onszelf te beschermen ..”

Het punt is: wat voor soort staat zal een Palestina zijn? “Is het Costa Rica of Hamastan? Is het Zwitserland of Iran? Is het gedemilitariseerd?” Wie garandeert dat het gedemilitariseerd blijft? Dat kan alleen Israël. “Komt dat overeen met wat de wereld een staat noemt? Ik weet het niet. Maar het verdraagt zich niet met de oplossing die ik nodig heb.” (“Netanyahu says he told Trump Israel doesn’t want to rule over the Palestinians, TOI, 6 Mar. 2018)

Hamas’ Mars van de Terugkeer

Hoofdredacteur David Horovitz van de Times of Israel belicht de werkelijke doelen van de recente “vreedzame’ demonstraties aan de grens van Gaza. “Voor het geval dat iemand het heeft vergeten: Israël trok zich in 2005 eenzijdig terug uit de Gaza Strip naar de grenzen van vóór 1967.” Duizenden Israëli’s werden ontworteld en alle militaire plekken ontmanteld.

In 2007 kwam “greep Hamas de macht van de PA tijdens een gewelddadige overname”. “Na gepoogd te hebben Israël door terreur te dwingen tot capitulatie door strategische zelfmoordaanslagen tijdens de 2^e intifada, heeft het zijn inspanningen voortgezet door het willekeurig over de grens afvuren van duizenden raketten en het graven van terreurtunnels.

Hamas ging door met het uitbuiten van haar bevolking door “raketten op te stellen bij of zelfs in moskeeën en scholen”, lanceringen vanuit woonwijken en het graven van tunnels onder huizen en civiele instellingen. “Alle materialen worden benut voor de vervaardiging van wapentuig” en zo wordt Israël gedwongen tot een “strenge veiligheidsblokkade, waarvan de inwoners van Gaza de dupe zijn.”

In de “Mars van de Terugkeer” moeten de inwoners van Gaza optrekken tegen de IDF-troepen. Deze campagne niet-gewelddadig genoemd, maar het is de nieuwste versie van het cynische Hamas gebruik van burgers uit Gaza als menselijk schild voor haar agressie.”

De terugtrekking van Israël uit Gaza zou hebben kunnen leiden tot andere terugtrekkingen en de creatie van “Palestina” als het in Gaza kalm zou zijn gebleven, maar – en we zien God hierin – heeft Hamas dit alles veranderd. Na drie mini-oorlogen nemen de Israëli’s nu afstand van eenzijdige acties en zijn zelfs benauwd over het verlaten van aangrenzende gebieden. Maar Hamas is niet geïnteresseerd in een Palestijnse staat – alleen maar in Israëls vernietiging.

Tenslotte “voor het geval dat iemand de context van de laatste geweldsescalatie van Hamas vergeten

is”, haar leider in Gaza zei dat de Israël-Gaza grens moet verdwijnen omdat “ons volk geen duimbreed van het land Palestina kan opgeven.” (“Just in case anybody forgot what Hamas’ March of Return is really all about,” D. Horovitz, TOI Op-ed, 31 Mar. 2018)

Bassam Tawil ziet dit “niet als een protest van berooide en ellendige Palestijnen tegen de blokkade …” Als dat zo was, dan zouden de protesten zich richten tegen de Egyptische grens, waar een “echte blokkade” is.

In 2017 was de Egyptische grens minder dan 30 dagen open; maar de Israëlische grens was meer dan 280 dagen open.” Israël heeft een scheepsblokkade om te voorkomen dat terroristen wapens Gaza binnensmokkelen, maar ze houdt haar grens wel open voor humanitaire doelen. (“Palestinians: A March to Destroy Israel,” Bassam Tawil, Gatestone Institute, 2 Apr. 2018)

Een Amerikaan schreef aan de redactie van de JP: “De heibel dat Israëlische strijdkrachten Gazanen doden die op een gewelddadige manier proberen Israël binnen te komen, is schijnheilig.” Veel terroristen zijn geïdentificeerd onder de doden. “Als strijders zich verschuilen tussen burgers is dat erger dan hen te gebruiken als menselijke schilden. Het komt erop neer, dat je hen als aas gebruikt voor de internationale nieuwsmedia om de kwaadwilligheid van de Joden aan te tonen.”

Een groep die Palestijnen in Syrië volgt zei dat vanaf het begin van de burgeroorlog dat er 3685 gedood zijn. Maar wie “klaagt hierover bij de VN” of over het bloedbad door de Syrische regering “van honderdduizenden Arabieren?” Klaarblijkelijk maken mensen zich alleen druk over dode Arabieren als ze gedood zijn terwijl te probeerden Joden te vermoorden of de Joodse staat omver te lopen.” (“The uproar over Gaza,” Desmond Tuck, San Mateo CA, JP Letters to the Editor, 7 Apr. 2018)

Earl Cox merkt op dat, terwijl Hamas strijders kaffiyehs dragen en aanvalswapens hebben, hun leiders pakken en stropdassen dragen en wat de schrijver William Safire noemde, “het listige, gladde gebruik van de communicatiemedia om op emoties te spelen” gebruiken. Bondgenoten van Hamas in deze “jihad van de pen,” zijn eenzijdige, anti-Israël media, die hen volledig steunen. Maar “waarheid” is hun “Achilleshiel”.

Door het gebruik van taqiyya – de door de Islam goedgekeurde tactiek om door leugens de overwinning voor Allah te behalen – noemt Hamas de marsen “vreedzaam en niet-gewelddadig.” Maar vanaf dag één slingerden deze “vreedzame” wandelaars stenen en brandbommen en vuurden hun wapens af op de IDF-soldaten, die hun landsgrenzen verdedigden …” En toch bekritiseerden topdiplomaten van de EU, de Arabische wereld en de VN, Israëls agressie tegen deze “vreedzamen”. (“Selling Illusions,” E. Cox, JP Op-ed, 17 Apr. 2018)

De Geest van Perzië versus God & Israël

In Davos waarschuwde Netanyahu weer dat de Iraanse nucleaire deal van 2015 “aan Iran, de terroristische staat van onze tijd in optima forma, de middelen verschaft om nucleaire wapens te produceren” om die door te geven aan hun “bondgenoten, aan terroristen” of om ze zelf te gebruiken. Het is van levensbelang om “te voorkomen dat Iran een nucleair arsenaal verkrijgt,” omdat Iran het terrorisme wereldwijd verspreidt en openlijk de bedoeling heeft om Israël uit te roeien. (“Netanyahu: Nuclear deal allows Iran to produce 200 bombs,” Israel Hayom, 26 Jan. 2018)

Omdat Israël en Rusland een fatsoenlijke relatie hebben, heeft Bibi Poetin gewaarschuwd dat hij niet zal toestaan dat Iran militaire bases neerzet in Israëls achtertuin. “Als Iran niet wordt gestopt om zich militair te verschansen in Syrië of Libanon gebruikt als een ‘fabriek voor precisie raketten’ die op Israël gericht staan, dan zal Israël het stoppen …” (“PM to Putin: We will stop Iranian entrenchment in Lebanon, Syria,” JP, 30 Jan. 2018)

De chef van de Militaire Inlichtingen, Maj. Gen. Halevi zei tegen de Russen, toen Bibi in Moskou was: “Israël kan de vorming van een sjiitische halve maan niet accepteren aan haar Syrische en Libanese grenzen, met Hezbollah en pro-Iraanse milities op de Golan en in Libanon, die “bewapend zijn met Iraanse wapens en een arsenaal aan precisie raketten.” (“Russia the primary address,” Oded Granot, Israel Hayom Op-ed, 30 Jan. 2018)

David Weinberg van het Jerusalem Institute for Strategic Studies schreef: “In de berichtgeving van de wereldwijde media over de felle schermutselingen aan Israëls noordgrens in februari, was het schokkend, hoe weinig rapporten zich bezighielden met de Iraanse agressie die daarachter zit. De meesten vonden het een gevecht tussen Israël en Syrië. Deze “ernstige vergissing in de analyse” laat een “gevaarlijke trend zien: de neiging van Westerse waarnemers om de wortel van zoveel kwaad in de regio te negeren – Iran.”

Veel Westerse diplomaten, die Israël bezoeken hebben geen flauw besef van Irans “vechtlust en ambitie, van de transformerende schokkende bedreiging voor de regionale stabiliteit door Iran”. In plaats daarvan denken ze dat door de nucleaire deal het Iraanse regime zich gericht heeft op “de wederopbouw van hun samenleving en economie.” Niets is minder waar omdat Iran haar doelstellingen niet verhult: “om wereldwijd haar idee van het radicale Islamisme wil exporteren, om de regio te domineren en Israël te vernietigen…”

De ayatollah Khamenei heeft Israël dikwijls een kankergezwel in het Midden-Oosten genoemd, dat verwijderd moet worden”, en roept op tot de bevrijding van “Palestina … door de heilige jihad.” Israël en Iran zijn “sinds de jaren ’80, na de oprichting van Hezbollah, indirect met elkaar in oorlog. “Maar nu kamperen Iraanse generaals en hun strijdkrachten zich langs de grens van Israël en Syrië en schuiven steeds verder op naar een rechtstreekse militaire confrontatie met Israël.” (“Waking up to the Iranian threat,” D.M. Weinberg, Israel Hayom Op-ed, 16 Feb. 2018)

Een topontmoeting in April tussen de presidenten van Iran, Rusland en Turkije heeft Israëlische defensie officials bezorgd gemaakt. De drie spraken over de nasleep van de Syrische burgeroorlog en hoe de buit moet worden verdeeld. Eén Israëlische official zei dat Iran de uitkomst van de topconferentie beschouwde “als een groen licht om door te gaan zich in Syrië in te graven,’ en dat is een zeer zorgwekkende ontwikkeling voor Israël.”

De aanwezigheid van de Iraanse President Rouhani, samen met Poetin van Rusland en Erdoğan van Turkije wordt gezien als een “teken van dankbetuiging aan Iran voor de inspanningen om het regime van Assad in Syrië te redden,” en “een garantie voor de toekomstige rol van Iran daar.” En hoewel Rusland niet echt wil dat er een Iraanse machtsbasis in Syrië komt, doet ze niet alleen niets om dit proces te stoppen, maar bevordert ze het feitelijk.”

Israël denkt dat “de enige macht”, die in staat is om de Midden-Oosten doelen van Iran te onderbreken, de VS is, maar tot nog toe heeft ze weinig succes geboekt om Amerika te bewegen daar een actievere rol in te spelen. (“Israeli officials warn against Iran’s dangerous empowerment in Syria,” Israel Hayom, 9 Apr. 2018)

Profetie

Iran: Er worden grote openbare gebedssamenkomsten gehouden over de ernstige watercrisis van Iran. In 2017 was er het laagste niveau regenval in 50 jaar. Tijdens een samenkomst zei een Sjiitische geestelijke: “We moeten ophouden met zondigen, berouw hebben en vergeving vragen … Droogte, aardbevingen, rampen” zijn waarschuwingen. “Als de mensen goddelijke, individuele en sociale rechten niet respecteren, dan worden de deuren van goddelijke zegen gesloten.”

En als een leider van de natie voortdurend Israël vervloekt, dan is die natie onder Gods vloek (Gen. 12:3; Num. 24:9). (“Iranians Pray for Rain amidst Brutal Drought.” ICEJ News, 18 Jan. 2017).

Iran heeft andere signalen van Gods oordeel. Protesten tegen het huidige regime gaan door, zoals een recente video van een Iraanse moskee, die liet zien hoe mensen slogans riepen: “De werkelijke vijand van Iran is het Islamistische regime en niet de VS of Israël.”

Graffiti in Teheran gaf ook uitdrukking aan de boosheid over Irans buitenlandse politiek, zoals te lezen stond: “Ga uit Syrië weg denk aan ons! Niet aan Yemen! Niet aan Libanon en Hezbollah! Onze levens voor Iran.”

De munt van Iran, de rial, heeft bijna de helft “van haar waarde tegen de dollar” verloren sinds september 2017”. De inflatie stijgt en de werkeloosheid heeft maar liefst 45% bereikt … (“Why Iran is escalating the conflict with Israel,” Y. Visser, Arutz7 Analysis, 25 Apr. 2018)

Christen Zionisten: “De grondleggers van Israël, die hun toewijding gegrift hebben in de onafhankelijkheidsverklaring om Joodse immigratie te bevorderen zouden verbaasd kunnen zien, dat 70 jaar later Israël afhankelijk is “van Christenen om die belofte te vervullen.” Christen Zionisten bekostigen ca. 33% van alle Israëlische immigranten, een vrucht van de steeds nauwere relatie tussen Israël en zijn evangelische christelijke bondgenoten…”

Rabbi Y. Eckstein, voorzitter van de Internationale Gemeenschap van Christenen en Joden, zei: “Na 2000 jaar onderdrukking en vervolging” helpen de Christenen vandaag de Joden. En Bibi zei tegen een christelijke media topconferentie in Jerusalem dat Israël “geen betere vrienden in de wereld heeft dan de Christelijke gemeenten…” (Christians emerge as key patrons for Jews moving to Israel,” AP. 8 Mar. 2018)

Zo zegt de Here HERE: Zie, Ik zal Mijn hand opheffen tot de volken en Mijn banier omhoog heffen voor de natiën; in hun armen zullen zij uw zonen brengen en uw dichters zullen op de schouder gedragen worden.

Jes. 49:22

Waakt en bidt

Het einde aller dingen is nabijgekomen. Komt dus tot bezinning en wordt nuchter, opdat ge kunt bidden. (1 Petrus 4:7) De laatste dagen begonnen met Pinksteren/Shavuot, toen Petrus zei: Dit is het, waarvan gesproken is door de profeet Joël, en vervolgens citeerde hij uit Joël 28-32 (Hand 2:16-32). Nu de Joden terug zijn in hun land na een ballingschap van bijna 2000 jaar en terwijl veel andere profetieën in vervulling gaan, moeten we bijna bij het eind van de laatste dagen en de terugkomst van Messias Yeshua zijn. Hoe moeten we dan waken en bidden? En waar moeten we dan voor waken?

Een wachter bewaakt en waarschuwt een stad voor naderende gevaren. Om de gevaren van vandaag te weten, moeten we allemaal Gods Woord kennen; het Nieuwe Testament alleen is niet voldoende. Het is nodig om heel Zijn Woord in onze geest te hebben door het te lezen en te bestuderen. Het is niet te verwachten dat we aan deze kant van de heerlijkheid Gods Woord volledig kunnen begrijpen, maar dat is geen excuus om niet elke ‘jota en tittel’ in onze innerlijke mens te bewaren. Met Zijn Woord in onze harten, vernieuwd door het dagelijks te lezen kan de Geest ons begrip zalven – als we het nodig hebben (2 Sam. 23:2).

Probeer dit vers te bidden voordat u leest: Heer, ontdek, open mijn ogen, opdat ik aanschouwe de wonderen uit Uw wet.(Psalm 119:18)

Chuck & Karen Cohen