Shalom vanuit Sion,

In Jesaja 61:1-3 lezen we: De Geest van de Heere HEERE is op Mij, omdat de HEERE Mij gezalfd heeft om een blijde boodschap te brengen aan de zachtmoedigen. Hij heeft Mij gezonden om te verbinden de gebrokenen van hart, om voor de gevangenen vrijlating uit te roepen en voor wie gebonden zaten, opening van de gevangenis; om uit te roepen het jaar van het welbehagen van de HEERE en de dag van de wraak van onze God; om alle treurenden te troosten; om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden sieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een benauwde geest, opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid, een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken.

Jesaja 61:1-2a begon vervuld te worden toen Yeshua dat gedeelte las in de synagoge van Nazareth (Lucas 4:18-19) en midden in een zin doelbewust stopte. Kijk naar de geschiedenis om te zien wat er gebeurde om de rest van deze verzen in vervulling te doen gaan.

Na de terugkeer van de Messias naar Zijn Vader begon het aardse Messiaanse Lichaam deze opdracht te vervullen. Direct nadat de discipelen de volheid van de Geest ontvangen hadden (Handelingen 2:1-4) predikten ze het goed nieuws, ze genazen de hopelozen en gebrokenen van hart, riepen vrijlating uit, zetten gevangenen vrij en riepen vanuit Jeruzalem het jaar van het welbehagen van de HEERE uit.

Jesaja laat ons de genade van God zien, die triomfeert over Zijn oordelen, door de tijd van Zijn welbehagen te beschrijven als een ‘jaar’, terwijl de tijd van Zijn wraak een ‘dag’ wordt genoemd. We leven nu in die dag. Terwijl alles wat voor die afgebroken zin staat, wereldwijd is, is Sion de reden voor de tijd van Gods wraak. Oude heiligen herinneren zich de grote impact in 1948 toen Israël de staat uitriep. Ze zagen dat Psalm 102:14 uitkwam: U zult opstaan, U zult Zich ontfermen over Sion, want de tijd om haar genadig te zijn, want de vastgestelde tijd is gekomen. Dit vers volgt op Psalm 102:2-12, een ongelofelijke profetische uitbeelding van de Holocaust.

Wat God zegt over Zijn dag van wraak betekent onder meer ook dat Hij tegemoet komt aan de behoefte van Zijn volk ná de Holocaust: Hij troost de treurenden Sion; Hij geeft hen sieraad in plaats van de as van de Nazi-ovens; Hij voorziet in vreugde in plaats van rouw en een lofgewaad in plaats van een kwijnende geest. Hij deed dit en doet het nog steeds tot Zijn eer (Ez. 36:22-32)!

Gods strijd met de volken over Sion vindt nu ook plaats (Jes.34:8). Als we de toenemende intensiteit en de frequentie van de profetische gebeurtenissen zien, zien we dat God een snel werk aan het doen is om dit tijdperk af te sluiten met de glorieuze wederkomst van de Messias Yeshua. Geen wonder dat de duivel de volken doet samenspannen tegen God en Zijn Gezalfde (Ps. 2:1-3). Satan weet dat zijn tijd bijna voorbij is (Openb. 12:12).

De Islamitische olifant in de kamer

Veel knappe mensen praten over de conflicten van het Midden-Oosten, of waarom Moslim immigranten gevaarlijk zijn voor het Westen, maar ze noemen nooit de ideologie van de Islam de kern van het probleem.

De Islam eist een oorlog-tot-aan-de-dood met alle niet-Moslims. Alle huidige politieke manipulaties, geruststellingen en vredesonderhandelingen negeren dit. Terwijl Moslims worden misleid en gevangen zitten in dit demonische koninkrijk, gaan christenen deze werkelijkheid uit de weg om maar niet ‘Islamofoob’ genoemd te worden. Maar door de waarheid niet te spreken gedragen het Westen en de kerk zich als dhimmis – als tweederangsburgers onder de Islam voor wie het verboden is om zich tegen Allah of de Islam uit te spreken en jizya moeten betalen – een vernederende belasting van niet-Moslims aan Moslim-autoriteiten.

Natalia Osten-Sacken, een freelancejournalist van euroislam.pl interviewde Mona Walter, een 45-jarige Zweedse activiste uit Somalië, die bijna 30 jaar geleden als een Moslimvluchteling naar Zweden vluchtte. Ze werd Christen, kreeg doodsbedreigingen maar is nog steeds activiste voor godsdienstvrijheid. Hieronder enkele reacties van Walter.

Moslims in Zweden maken geen melding van verkrachting van meisjes en jongens door imams of gezinsleden, omdat medewerkers van de Zweedse sociale bijstand hier niet op durven te reageren uit angst om racist genoemd te worden. In de moskeeën wordt Moslims geleerd om “ongelovigen te haten” met als gevolg daadwerkelijke haat-misdaden. Hun ouders weigeren om te integreren en staan hun kinderen niet toe om zich met niet-Moslims te vermengen.

Gevraagd waarom “Islamitische radicalen in Europe steeds meer populair en actiever worden”, merkte ze op: vanwege de “sociale media” en omdat er tegenwoordig “meer Moslims” zijn. Kinderen, geboren in de 90er jaren zijn nu volwassen. “Ze gingen naar Islamitische scholen, werden gehersenspoeld, geradicaliseerd en leerden om de Westerse samenleving te haten … De vrucht van de afgelopen 30 jaar is rijp geworden.”

Het antwoord aan degenen die godsdienstvrijheid willen beschermen is te erkennen dat “Islam een totalitair systeem is” dat alle “andere godsdiensten, vrijheid van meningsuiting en vrijheid van individuele keuze” verbiedt. Het tegengestelde van democratie.

De Islam is ook geen religie van vrede. Islamitische vrede betekent dat alle mensen “de Islam als hun godsdienst moeten aanvaarden”, waarbij de sharia – de Islamitische wet overheerst. De Islam onderscheidt de mensheid in “een huis van vrede en een huis van oorlog”. Alle ongelovigen, zelfs “liberale Moslims die de sharia niet aanvaarden”, verblijven in het huis van oorlog.

Ziet Walter een kans om de Islam te hervormen? Nee! “Hoe kan je Allah hervormen? De Koran is het Woord van Allah. De Reformatie in de Christenheid betekende terugkeer naar … de Schrift. Als dit criterium wordt gehanteerd dan is de Islam al ‘hervormd’ door het Wahhabisme en het Salafisme”, radicale vormen van de huidige Islam. (“Everyone was afraid to be branded as a racist,” N. Osten-Sacken, Gatestone Institute, 23 Apr. 2018)

De opkomst van Islamitische Nazi’s

Het is een door God bewerkte verblinding (2 Thess. 2:11) waardoor zo velen in het Westen “de anti-Semitische retoriek van President Erdoğan” negeren en de oorzaak is waardoor Europa de Palestijnen steunt terwijl ze de openlijk verklaarde bedoeling om Israël te vernietigen, negeert. Die veroorzaakt dat de EU achter de Iraanse nucleaire deal staat en nochtans de vele malen herhaalde bedoelingen van Iran om Israël uit te roeien negeert. Tzvi Sadan vraagt zich in de wereld van vandaag, waar “Nazi” een “scheldwoord is voor degenen die het niet eens zijn met onze politieke standpunten, af of de echte Nazi’s onzichtbaar zijn – en “vrij om hun eigen versie van de ‘finale oplossing’ na te streven?”

Erdoğan noemt de Palestijnen een “symbool van alle onderdrukten …”en zegt dat de toekomst van de mensheid bepaald wordt door “haar standpunt met betrekking tot de Palestijnse zaak en de kwestie van Jeruzalem …” Deze verzonnen ‘onderdrukking’ is een afspiegeling van datgene wat Hitler in zijn eigen land tegen de Joden gebruikte en hen beschouwde als de “duivelse vertegenwoordiger”, die de hele mensheid ontheiligt.

Erdoğan bauwt Hitler na door opnieuw op te roepen tot een heilige oorlog tegen de Joodse staat. Of, zoals Hitler zei: “Mijn gedrag is in overeenstemming met de wil van de almachtige Schepper. Als ik op wacht sta tegen de Jood, verdedig ik het handwerk van de Heer.”

De steun van Moslims aan Hitler is duidelijk pijnlijk, maar de volken kijken de andere kant op. Daarom groeit deze Nazi-Islamitische geest tegen Gods mensen en Zijn volk elke dag merkbaarder. (“Out of the North Evil Will Break Forth,” Tsvi Sadan, Israel Today, 18 May 2018)

Manfred Gerstenfeld zegt “Anti-Israëlisme is een vorm van antisemitisme.” Sommigen uit uiterst links willen Israël weg hebben en dat “kan alleen maar gebeuren door genocide.” De moderne linkse ideologie verdeelt de wereld “in onderdrukkers en onderdrukten. Daarbij wordt aangenomen dat de onderdrukkers allemaal blanken zijn, waaronder Israël en de Joden.” Daarbij wordt het feit over het hoofd gezien “dat de meeste mensen die in deze eeuw omgekomen zijn in gewapende conflicten Moslims zijn, die door andere Moslims gedood zijn …” (“The World’s Mega-ant-Semites,” M. Gerstenfeld, JP Op-ed, 21 June 2018)

Iran ontmaskert! De wereld gaapt.

David Horovitz van Times of Israel zegt dat de “spottende” reactie van “de volken, die in 2015 onderhandelden met Iran over hun nucleaire capitulatie onderhandelden”, over de onthulling van Premier Bibi Netanyahu van het bewijsmateriaal over het Iraanse kernwapenprogramma, dat door de Mossad in Iran is weggekaapt, alleen maar hun eigen incompetentie benadrukt, hun falen, hun huichelachtigheid en de ernst van de blijvende Iraanse dreiging die zij maar niet kunnen terugdringen.”

Bibi zei niet dat Israël bewijs had dat Iran de deal van 2015 had gebroken. Integendeel: Israel maakt zich zorgen “dat die deal zo achteloos, zo verkeerd begrepen en zo slecht in elkaar zit” dat Iran die niet hoeft te verbreken. Ze kunnen vrijuit doorgaan met de ontwikkeling van de nucleaire verrijking en hun raket programma en wachten totdat de deal afloopt om dan nucleaire wapens te produceren. “En wat er uit de eigen documentatie van Iran per saldo kan worden opgemaakt is precies wat Iran probeert te doen …”

De critici van Bibi zeiden dat er niets nieuws was in wat hij presenteerde. De hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de EU, Mogherini, zei dat de deal juist was gesloten “omdat er geen vertrouwen was tussen de partijen …” Horovitz trekt hieruit de conclusie: “We wisten dat ze logen en daarom sloten we dit akkoord … [Of] We wisten dat ze logen en daarom hebben we een slechte deal met hen gemaakt …”! (“Derisive response to PM’s exposé shows world still refusing to get real on Iran,” D. Horovitz, TOI Op-ed, 1 May 2018)

Dr. Kazem Moussavi, een verbannen Iraanse oppositie activist zei: “Om het belang te begrijpen van het archiefmateriaal dat door Israël getoond werd, moeten we begrijpen dat het Iraanse kernprogramma het product is van haar apocalyptische en anti-Semitische wereldvisie en de bedoelingen daarvan, die anti-Westers en anti-Israëlisch zijn …”

Hij ziet dat de wereld nu in oorlog is met Iran “in Irak, Syrië, Yemen, Libanon en aan de grenzen met Israël,” niet alleen door Hamas en Hezbollah, maar ook door de militaire aanwezigheid van Iran in Syrië. (“Exiled Iranian activist: Europe … acknowledge Iran Threat,” Israel Hayom, 2 May 2015)

Iraniërs protesteren nog steeds tegen “het harde regime,” en de steile devaluatie van de Iraanse rial. Ze zijn het beu dat er steeds door het regime gesproken wordt over “de blik op buitenlandse interventie” in plaats van het welzijn van Iran zelf. De demonstranten roepen in het Farsi: “Dood aan Palestina”- verwijzend naar het financieren van Iran aan Hamas in Gaza en haar pogingen om Israel te vernietigen. Door de reusachtige uitgaven in Syrië roepen de demonstranten: “Ga weg uit Syrië en denk aan ons.” (“Iranian Protestors Chanting ‘Death to Palestine’,” Washington Free Beacon, 25 June 2018)

Toch blijven de Sjiitische leiders van Iran gefixeerd op Israël, zoals een hoog lid van de Iraanse Revolutionaire Garde kortgeleden zei: “Er is vandaag een internationaal Islamitisch leger gevormd in Syrië” in afwachting van de orders om Israël aan te vallen. Hij prees Ayatollah Khomeini, de leider van de Islamitische revolutie van Iran in 1979, die “de vernietiging van Israël tot een Iraans doel heeft gemaakt.” (“Top Iranian general: Forces in Syria ‘awaiting orders’ to destroy Israel,” TOI, 9 July 1018)

Israël vanuit het noorden bedreigd

De meeste aandacht van Israël voor de veiligheid ligt bij de Syrische en Libanese grenzen, waar de Iraanse troepen en haar handlangers zich ingraven. Hoewel de beloften van God in Jeremia 31:35-37 zeggen dat Israël niet vernietigd zal worden, betekent dit niet dat een toekomstige oorlog met talloze doden uitgesloten is. Daarom waken en bidden we. (Sluit u zich bij ons aan: www.ifi.org.il)

Herb Keinon zei dat de Democraten in de VS de Trump-Poetin conferentie in Finland in juli verafschuwden. Zelfs de Republikeinen zaten met gekromde tenen vanwege de steun van Trump aan "Poetins ontkenning van betrokkenheid bij de Amerikaanse verkiezingen in 2016 …" Veel EU-leiders waren ook ontzet omdat ze Poetin als een reële en actuele bedreiging beschouwen.

Maar Netanyahu was opgetogen. Zijn “volle diplomatieke druk” om met beide heren te spreken voor hun ontmoeting betaalde zich uit toen tijdens de persconferentie die door de wereld werd gevolgd, beiden “de bezorgdheid van Israël over haar veiligheid in Syrië en de noodzaak om hen daarop aan te spreken” door beiden werd geaccepteerd. (“Putin-Trump news conference that made Netanyahu smile,” H. Keinon, JP, 17 July 2018)

De situatie in Syrië is vol gevaar. Iran probeert daar en in Irak een militaire aanwezigheid op te zetten. Ook werd er nieuws bekend over het sturen van wapens en raketten door Iran naar Hezbollah in Libanon via commerciële vliegtuigen. Ondertussen heeft Israël laten weten dat er in de afgelopen twee jaar meer dan 200 Iraanse doelen zijn aangevallen. We verwachten niet dat dit zal stoppen.

Israël vanuit het zuiden aangevallen

In 2005 verliet Israël Gaza en sinds 30 maart heeft Hamas de Gazanen ‘en masse’ opgeroepen om het veiligheidshek te doorbreken en in te breken in Israël. Hamas terroristen verschuilen zich tussen deze burgers en tot dusver zijn er ca. 200 Gazanen – meest terroristen – gedood en duizenden gewond, terwijl er slechts één Israëlische soldaat is omgekomen. Dit is Gods wonderbaarlijke bescherming ten voeten uit (Jer. 31:10).

De dag dat de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem verhuisde, was de ergste dag van de rellen. Meer dan 60 Gazanen werden gedood. Yaakov Amidor, een voormalige majoor-generaal van de IDF zei dat kritiek op Israël om “minder dodelijke middelen te gebruiken” een schoolvoorbeeld is van mensen die in hun “kantoren met airconditioning” een advies geven hoe je tienduizenden Arabieren kunt stoppen, waarvan je niet weet wie terroristen zijn of wie onschuldige burgers zijn, “die alleen maar kwamen omdat ze geld kregen van Hamas …” (“Former NSC Head Amidor: So. Africa & Turkey not important for Israel,” Herb Keinon, JP, 15 May 2018)

In een Facebook-video citeerde Netanyahu uit recente uitspraken van hoge Hamas-leiders. M. al Zahar zei: “de acties van Palestijnen aan de grens met Gaza ‘vreedzaam’ noemen is een duidelijke ‘misleiding’…” Bibi is het daarmee eens: “Beschietingen en gooien van explosieven naar Israëli’s is helemaal niet vreedzaam.”

Y. Sinwar zei dat het doel van de rellen is: “het afbreken van grenzen en het verscheuren van harten.” Ook hiermee is Bibi het eens: “Het vernietigen van Israël en het doden van onschuldige burgers is hun ware doel.” (“… I agree with Hamas,” Arutz 7, 18 May 2018)

David Weinberg, vice-president van het Jerusalem Institute for Strategic Studies, citeert Charles Krauthammer die in 2014 schreef: het opzettelijk oorlog voeren, zodat eigen mensen kunnen worden gedood is … moreel en tactisch waanzin. Maar het berust op een zeer rationele vooronderstelling: gegeven de Orwelliaanse toestand van de behandeling van Israël door de wereld, gevoed door een mengsel van klassiek anti-Semitisme, een bijna complete historische onwetendheid, een wederkerige sympathie voor de ogenschijnlijk underdog van de Derde Wereld en uitbarstingen met Palestijnse slachtoffers hebben uiteindelijk de steun aan de legitimiteit van Israël en haar recht om zichzelf te verdedigen, ondermijnd. In een wereld van dergelijke Kafka-achtige ethische omkeringen begint de verdorvenheid van Hamas normaal te worden. Het punt is dat om Israëlische tegenvuur aan te trekken zodat er veel dode Palestijnen op de internationale televisie kunnen komen.”

Weinberg vervolgt: “Het is om razend te worden dat democratische leiders verklaren bezorgd te zijn over de Palestijnse rechten en tegelijk de genocidale en antisemitische agenda van Hamas en haar weergave van Islamistische onderdrukking en misbruik van mensenrecht, negeren.”

Het is gevaarlijk dat volken “die staan op het belang van de grenslijnen van 1967 nu sympathiseren met pogingen om diezelfde grenslijnen rond Gaza te veranderen. Wat is de Westerse steun voor ‘Israëls bestaansrecht binnen veilige en erkende grenzen’ waard, als die grenzen niet mogen worden verdedigd?”

Het is 'profaan om de mishandeling door Hamas van zijn burgers in steeds weer oplaaiend geweld gelijk te stellen met de wens van Israël om geweld te voorkomen en haar zorg om een onderscheid te maken tussen terroristische agitators en burgerbetogers … '

Het is misselijk om het dodental te zien als "onevenredig groot." Hoeveel Israëli’s moeten er dan eerst sterven omwille van het evenwicht …?"

Waarom doen zo veel Palestijnen mee met de “dagen van woede”? Denkt het Westen dat “van Palestijnen geen verantwoordelijk en redelijk gedrag verwacht mag worden? Dit is soft geklets van lage verwachtingen in tegenstelling tot harde onverdraagzaamheid van onberispelijk of onmogelijk gedrag van Israël. "

Golda Meïr zei eens: “We kunnen de Arabieren vergeven dat ze onze kinderen hebben gedood. We kunnen hen niet vergeven dat ze ons gedwongen hebben hún kinderen te doden.” Weinberg: “Wij Israëli’s kunnen de wereld vergeven dat ze de rechten van de Palestijnen hebben bevorderd. We kunnen hen niet vergeven dat ze Palestijnen hebben toegestaan om te geloven dat Israël altijd de schuld zal krijgen, ongeacht de provocatie.” (“Gaza prejudice and perfidy,” D.M. Weinberg, Israel Hayom, May 18, 2018)

Clifford May, voorzitter van de Foundation for Defense of Democracies, schrijft: “De scheidslijn tussen Israëlhaat en Jodenhaat is helemaal verdwenen. In de 20e eeuw was het doel van een extreem anti-Semitisme een Europa zonder Joden. In de 21e eeuw is het doel van extreem anti-Semitisme een Midden-Oosten zonder een Joodse staat.

Het moderne Sionisme werd geboren “om een moderne Joodse staat op te bouwen in een deel van het oude Joodse thuisland”. Israël was een toevlucht voor Joden wereldwijd, “waaronder honderdduizenden die na de Tweede Wereldoorlog uit Arabische- en Moslimlanden werden verdreven. Sionist te zijn betekent nu het steunen van Israëls recht om te overleven” en zichzelf te verdedigen tegen allen, “waarvan de bedoelingen openlijk genocidaal zijn. Dat impliceert ook wat het betekent om een anti-Sionist te zijn.” (“For Hamas & its friends, the worse the better,” C.D. May, Israel Hayom, 25 May 2018)

De aanval van terreurspeelgoed

Hamas heeft grote gebieden van zuid Israël verbrand door met vliegers, ballonnen, zelfs met helium gevulde condooms brand achter het veiligheidshek te krijgen. Omdat het veelal tieners of kinderen zijn die dat doen, worstelt Israël over hoe deze aanvallen moeten worden aangepakt.

Gil Troy zegt dat het niet langer schokkend is om te zien dat “dat de wereld de aanvallen door Palestijnen op internationale normen over het hoofd ziet.” Terwijl zij nu "het verbod van de Conventie van Genève om voedsel of gewassen aan te vallen overtreden", geeft de wereld Trump en Netanyahu daarom nog steeds de schuld over de verplaatsing van de Amerikaanse ambassade.

Deze actie vat de twee strijdende partijen en de keuzes die hun respectievelijke leiders maken, samen: Zionisten zaaien en oogsten – Palestijnse terroristen verbranden en verwoesten.” (“The Palestinians’ ‘’Kitetifada’ deserves an ignoble prize,” G. Troy, JP Op-ed, 12 June 2018)

Vrede met wie?

Tijdens een zitting van de Palestijnse Nationale Raad stond de “historische les” van de PA President Abbas bol van anti-Semitische samenzweringstheorieën, “die moesten bewijzen dat de 3000 jaar oude Joodse connectie met het land Israël vals is.” Hij claimde ook dat “de Holocaust niet het gevolg was van anti-Semitisme”, maar van de Joodse sociale en economische praktijken. (“Abbas says Jew’s behavior, not anti-Semitism, caused the Holocaust,” TOI, 1 May 2018)

Bibi verwierp de toespraak en twitterde: “Met uiterste onwetendheid en brutale gal beweerde hij dat Europese Joden werden vervolgd en vermoord, niet omdat ze Joden waren, maar omdat ze met rente leningen verstrekten … deze Holocaust-ontkenner is nog steeds een Holocaust-ontkenner.”

De Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman twitterde: “Aan allen die denken dat Israël de reden is, waarom we geen vrede hebben, denk nog eens na.” (“Time for Holocaust denier Abbas to step down,” Arutz 7, 2 May 2018)

Yigal Carmon, hoofd van het ME Media Research Institute, zegt dat we vandaag niet dichter bij de vrede zijn omdat, toen de PLO in ’93 het diplomatieke pad in Oslo koos, dit slechts een tactische verandering was en geen ideologische. De verandering die tot een echt vredesakkoord had kunnen leiden, zou zijn geweest als de Palestijnen geen recht op terugkeer hadden geëist voor hun zgn. vluchtelingen die in 1948 Israël ontvluchtten op basis van een belofte van de binnenvallende Arabische legers dat ze zouden kunnen terugkeren nadat Israël vernietigd was. Zelfs vandaag is de PLO niet bereid en ook niet in staat om deze eis te laten vallen, hoewel Amerika bezig is hen uit te dagen en hun definitie, wie er nu werkelijk een vluchteling is, te verwerpen. De onderliggende, politieke gedachte hierbij is de Islamitische doctrine betreffende Waqf gebieden, die stelt dat enig land dat eens onder Allah’s bevel stond voor altijd van Allah is en daarom moet worden teruggegeven – desnoods door jihad.

“Tegenwoordig verzet een meerderheid van de Israëli’s zich tegen verdeling van het land en de koppigheid van de Palestijnen aangaande het recht van terugkeer heeft Israël de noodzaak bespaard” om deze kwestie aan te pakken. (“Why the peace process failed,” Y Carmon, Israel Hayom Op-ed, 14 May 2018)

De Palestijnen, die geen idee hebben van de vredesdeal van Trump hebben die al verworpen. Sinds zijn erkenning in december 2017 van Jeruzalem als de hoofdstad van Israël “heeft het leiderschap van de PA” alle onderhandelingen met de Trump-regering geweigerd, behalve als het ging om financiële hulp, waarmee Amerika (op dit moment dat we dit schrijven) ook mee gestopt is. Alle top-PA-leiders hebben "een lastercampagne van haat en opruiing gevoerd" tegen het team van Trump, in het bijzonder tegen zijn “Joodse & Zionistische” adviseurs: Kushner, Greenblatt en Friedman.

Bassem Tawil laat zien waarom de PA “iets verwerpt waarvan ze niets weten.” Het enige vredesplan dat zij zullen accepteren, “is als ze daardoor de 'gefaseerde oplossing' bereiken om Israël van het aardoppervlak af te vegen.”

Tawil benadrukt een waarheid die de meeste voorstanders van vrede missen, namelijk dat er “geen enkele Palestijnse leider is” die ook maar enig vredesovereenkomst met Israël zal accepteren” omdat zowel de PA als Hamas een hele generatie hebben geradicaliseerd om Israël te haten. Hoewel de Amerikaanse regering de beste bedoelingen mag hebben “is er geen partner aan de Palestijnse kant voor een deal dan ook met Israël.” (“Palestinians: The Only Acceptable Peace Plan,” B. Tawil, Gatestone Institute, 25 June 2018)

Trumps “deal van de eeuw”

Ryan Jones van Israel Today zei, toen Trump Jeruzalem als Israëls hoofdstad bevestigde en daarna de Amerikaanse ambassade verhuisde, veel Israëli’s bang waren voor de “diplomatieke prijs” die van hen gevraagd zou worden om te betalen. Trump leek deze angst te rechtvaardigen tijdens een toespraak tot een menigte in West-Virginia, toen hij zei dat, omdat hij nu de positie van Israël ten opzichte van Jeruzalem volledig had ondersteund, "Israël een hogere prijs zal moeten betalen", en de Palestijnen "iets heel zullen goeds krijgen …” Dat ‘iets heel goeds’ baart ons zorgen omdat de meeste “Palestijnse ‘rode lijnen’-eisen een existentiële bedreiging voor de toekomst van Israël zijn …” (“How worried should Israel be about Trump’s … remarks?” R. Jones, Israel Today, 22 Aug. 2018)

In Jeruzalem zwakte de Amerikaanse National Security Advisor John Bolton de verklaring over die 'hogere prijs' af door te zeggen dat Trump weet dat wat hij deed met Jeruzalem, “het juiste en natuurlijke ding om te doen en het is geen kwestie van 'voor wat hoort wat’. (“Bolton: No ‘quid pro quo’ in Jerusalem embassy move,” Arutz 7, 22 Aug. 2018)

Charles Bybelezer van The Media Line, zei dat in antwoord op de “hogere prijs” uitspraak van Trump, de voorzitter van het Politieke Comité van de Palestijnse Wetgevende Raad, dr. Abdullah reageerde: “Het enige dat de Amerikanen kunnen doen is de beslissing om Jeruzalem als hoofdstad van het Joodse volk te erkennen, terug te draaien.” Hij voegde eraan toe: “We begonnen onze beweging in 1965 om ons recht op zelfbeschikking op te bouwen en we zullen met alle legitieme middelen blijven worstelen om onze soevereiniteit te herwinnen.” [1965 is twee jaar vóór de oorlog van 1967 toen Israël de zogenaamde ‘bezette gebieden’ heroverde. Dus het gebied dat hij wil krijgen is geheel Israël!] (“The cost of admission to Trump’s peace negotiations,” C. Bybelezer/The Media Line, JP Op-ed, 23 Aug. 2018)

Basiswet: de natie-staat van het Joodse Volk

Omdat Israël geen grondwet heeft worden er af en toe basiswetten aangenomen die dan de wetten van het land worden. Over deze recente basiswet is gelogen en is gebruikt om Israël verder te demoniseren, maar ze zegt alleen maar wat de Onafhankelijkheidsverklaring van 1948 zei.

Dit zijn de basisprincipes: “Het land van Israël is het historische thuisland van het Joodse volk waarin de Staat Israël is gevestigd … De Staat Israël is het nationale tehuis van het Joodse volk waarin ze haar natuurlijke, culturele, religieuze en historische recht op zelfbeschikking vervult … Het recht om nationale zelfbeschikking in de Staat Israël uit te oefenen is uniek voor het Joodse volk.” (“The attacks expose the depths to which the left has sunk,” Arutz 7, 29 July 2018)

Tawil kraakt de schijnheiligheid van de Israëlisch Arabische Knesset-leden af, die “woedend” zijn, omdat de wet niet spreekt over “volledige gelijkheid van rechten voor alle burgers.” Maar de reeds bestaande wetten van Israël en haar Onafhankelijkheidsverklaring … garanderen gelijke rechten voor allen,” Wat is dan het echte probleem? Dat deze wet Israël bevestigt als het thuisland van het Joodse volk. Toch is Israël nog steeds “de enige bloeiende democratie in het Midden-Oosten en behandelt haar minderheden met respect.” De Israëlische Arabieren zijn in de staat geïntegreerd. Ze nemen hoge posities in in het Hoog Gerechtshof, het Ministerie van BuZa, de gezondheidszorg en zelfs de Israëlische politie. De nieuwe wet heeft deze realiteit niet veranderd …” (“The Secret Reason Arabs Reject Jewish Nation-State Law,” B. Tawil, Gatestone Institute, 31 July 2018)

Velen veroordeelden deze “nota als racistisch, discriminerend” en antidemocratisch. De chef Buitenlandse Zaken van de EU zei dat alleen een twee-staten oplossing het Arabisch Israëlisch conflict kan oplossen en deze nota verhindert dat, maar ze legde niet uit “waarom Israël als een Joodse staat met gelijke rechten voor niet-Joden” dat doel werkelijk verhindert.

Denis MacEoin, doctor in Perzische Studies en leraar Arabische en Islamitische Studies, zei dat de EU al tientallen jaren een anti-Israël positie heeft ingenomen, die de Palestijnen aanzet om “oorlogen te ontketenen en terreuraanvallen te plegen” waardoor die twee-staten oplossing wordt voorkomen.

De Palestijnen staan erop dat hun staat van de Jordaan tot de Middellandse Zee reikt. Dat betekent “massieve etnische zuivering of genocide.”

De passage van de basiswet heeft gewoon een “stevige basis gelegd voor de schepping van Israël in 1948,’ Dit is in lijn met het Palestijns Mandaat van de Volkenbond, waarvan het voorwoord zegt: “Overwegende dat de belangrijkste geallieerde mogendheden ook zijn overeengekomen dat het Mandaat verantwoordelijk moet zijn voor de uitvoering van de Balfour-verklaring van 1917, ten gunste van de vestiging in Palestina van een nationaal tehuis voor het Joodse volk, waarbij het duidelijk is dat niets zou mogen gebeuren of worden gedaan dat de civiele en religieuze rechten van bestaande niet-joodse gemeenschappen in Palestina zouden kunnen schaden, of de rechten en politieke status van joden in een ander land '."

De valse beschuldigingen tegen deze wet laten een anti-Israël tendens zien: “Israël wordt verkeerd veroordeeld voor iets waarvoor gen enkele Moslimstaat ooit voor veroordeeld is: het identificeren van haar nationaliteit met haar godsdienst.” In Moslimlanden “sluit dit zelfs dikwijls het bestaan van minderheden uit of beperkt die …”

Dit betreft ook de PA, waarvan Artikel 4 van haar in 2003 geamendeerde Basiswet zegt: “Islam is the officiële religie in Palestina” met de sharia als belangrijkste bron van wetgeving …” De Sharia religieuze wetgeving sluit alle democratische wetten uit die het tegenspreken. (“On Israel’’s Nation-State Law,’ D. MacEion, Gatestone Institute, 22 Aug. 2018)

Dror Eydar zei dat de wet Joden binnen en buiten Israël dwingt om "pal te staan voor de identiteit van de staat en het uitgangspunt van de hele zionistische onderneming: … Hebben we een historisch, religieus en wettelijk recht op dit land?" (“The lie behind the nation-state law backlash,” D. Eydar, Israel Hayom Op-ed, 10 Aug. 2018)

Yechiel Leiter, van het Kohelet Policy Forum zei dat in 1967 “een groep Franse academici het postmodernisme creëerde, een gedachte die sindsdien de academische wereld, de nieuwsmedia en veel van het Westerse politieke leven heeft overspoeld.” Vanwege de" gruwelijke gebeurtenissen van de 20ste eeuw "verwierpen ze niet alleen het idee dat de "Verlichting het geloof had vervangen " door de menselijke rede, maar na Hitler, Stalin, Mao, enz. was de rede ook geen antwoord.

Door zowel "geloof als rationalisme te verwijderen werd de realiteit subjectief, woorden werden zinloos, feit en fictie veranderden in één, wet werd literatuur, geschiedenis werd poëzie, het ego werd gedecentraliseerd, het traditionele gezin ontmanteld en de samenleving werd versnipperd in multiculturele verdeeldheid." Tegenwoordig is het nodig dat de Israëlische pleiter inziet dat voor postmodernisten geldt: “waarheid is relatief en feiten zijn subjectief”', maar ook opmerkt dat, 'niets is erger en niets mag krachtiger worden afgewezen dan grote historische verhalen. Waar kan men een groter mega-verhaal vinden dan het verhaal van Israël? … niets brengt ongelovigheid meer in hen teweeg “dan het succes van het Zionisme. Het is een ongeëvenaard mega-verhaal van drie-en-een-half millennia, dat nu formeel verankerd is in de nieuwe grondwet van Israël.” (“Nation-State Law, a constitutional showdown with postmodernism,” Y. Leiter, JP Op-ed, 16 Aug. 2018)

Paus Franciscus – een valse profeet?

De Russische President Poetin waarschuwde in de marine kathedraal van St. Nicholas in Kronstadt voor de Paus dat die “zijn podium gebruikt om een gevaarlijk extreem-linkse politieke ideologie op te dringen aan kwetsbare mensen, die hem vertrouwen vanwege zijn positie. Als je ziet naar wat [Franciscus] zegt, is het duidelijk dat hij geen man van God is – zeker niet de Christelijke God. Niet de God van de Bijbel.” Hij voegde eraan toe dat Franciscus “droomt van een wereldregering en een wereldwijd communistisch systeem. Zoals we hebben gezien is dit niet verenigbaar met het Christendom.”

Onlangs is de Paus "steeds actiever geworden in het pushen van een globalistische agenda en uiterst linkse gesprekspunten”, heeft opgeroepen tot een wereldwijde centrale bank” en heeft gezegd “dat Amerika zo spoedig mogelijk voor haar eigen bestwil moet worden geregeerd door een wereldregering.” (“Putin slams Pope Francis, ‘he’s not a man of God’, “newsgru.com, i9 Aug. 2018)

Het Bijbelse “alle” betekent niet wat u denkt dat het betekent!

Het woord “alle” in Bijbels Hebreeuws en Grieks betekent niet altijd “iedereen of alles”, zoals in het Engels. Dus als God alle naties tegen Jeruzalem ten strijde vergadert (Zach. 14:2) hoeft dit niet te betekenen dat uw natie land bij deze verdoemde horde hoort. Voorbede kan ervoor zorgen dat uw natie niet tegen Gods stad, land en mensen opstaat (Ezechiël 22:30)

YHWH, Schepper van hemel en aarde, zegene u uit SionPsalm 134:3

Chuck & Karen Cohen