Shalom vanuit Sion,

Aan het begin van 2019 zien we veel profetie-achtige gebeurtenissen die impact hebben op onze wereld. Door God-geleide klimaatsverandering, oorlogen en geruchten van oorlogen in Israël en andere volken in het Midden Oosten, het gebruiken van economische macht door de Amerikaanse President om te controleren wie er koopt van, of verkoopt aan Amerika, de groei van het anti-Semitisme in het Westen, de wereldwijde toename van vervolging tegen het Lichaam van de Messias, ook in het Westen – dit en veel meer heeft ons bevestigd dat we dichter bij de terugkeer van onze Heer Yeshua zijn dan velen willen denken.
Het probleem met profetische schema’s of dogmatische doctrines is, dat de eerste komst van de Messias wel duidelijk in de Tenach (Oude Testament) was aangegeven, maar dat niemand de vervulling daarvan zag tot pas achteraf.
Welk schema wees erop dat de Messias in Bethlehem geboren zou worden, daarna uit Egypte zou worden geroepen en toch uit Nazareth kwam? Terugkijkend zien we hoe, maar in die tijd zag het volk Gods plan slechts door een donker glas (1 Kor. 13:12a)
Als we vooruit kijken, maken we goede inschattingen, maar iedereen die denkt dat hún verwachting de manier is waarop de Heer moet handelen, mist misschien wel een belangrijke stap van God omdat Hij zo niet handelde. Denk eraan wat Petrus zei tijdens Shavuot/Pinksteren in Handelingen 2: Maar dit is wat gesproken is door de profeet. “Dit is” kan alleen met zekerheid gezegd worden ná het feit.

Bidden vanuit een bijbels perspectief

Hoe voorkomen we dat we in de war raken door onze eigen interpretatie van eindtijd-gebeurtenissen die al dan niet de wijze zijn waarop God handelt? We lezen en bestuderen het hele Woord en bidden op basis van wat Hij ons laat zien. Dan bidden we met ons verstand (1 Kor. 14:15), omdat Gods Woord voor ons onthuld is door Zijn Geest, die ons ook leidt in ons gebed. Dit gebeurt niet zomaar. Het vraagt een honger naar, een voortdurend vreugde over Zijn Woord (Jer. 15:16) en een toegewijd volharden in het gebed (Lucas 18:1)
Bij Intercessors for Israel hebben we gemerkt dat, als we consistent bidden over een onderwerp met het begrip dat we hebben – God ons nieuwe inzichten kan geven over die kwestie – inclusief over dingen in Zijn Woord die we daarvoor niet op die manier hadden gezien. Denk aan de vraag, die de Heer stelde over Zijn terugkomst: Maar als de Zoon des mensen komt, zal Hij dan geloof vinden op de aarde? (Lucas 18:8) Op het hoogtepunt van zijn gelijkenis, waar Hij zei dat 'mensen altijd moeten bidden en niet opgeven' (Lucas 18:1), laat de context zien dat de Messias zich afvroeg of Hij iemand van zijn volgelingen zou vinden, die in de laatste dagen voortdurend tussenbeide zal treden zodat Zijn wil op aarde gedaan worden. Moge het jaar 2019 meer leden van dit gebedsgezelschap vinden.

Seculair humanisme?

In de onderwijsbrief ‘Humanisme – de laatste der reuzen’ (www.ifi.org.il/teachings) wordt de term “seculier humanisme” niet genoemd; het is een verkeerde benaming. Humanisme is de verwerping van God en in Zijn plaats de vervanging door de mensheid. Haar “god” is de mensheid zelf. Omdat humanisten alleen menselijke ideologieën gehoorzamen interpreteren zij de werkelijkheid als iets wat voor henzelf noodzakelijk en logisch is; ze buigen voor hun eigen begrip. Dat is niet alleen “seculier”, maar het is puur heidendom! De ultieme humanist, de anti-Christ zal een entiteit zijn goddelijke kracht. Hij zal de meest satanisch bezetene en gevaarlijke van allemaal zijn. Maar de ware Christus zal bij Zijn komst de “wetteloze door de adem van Zijn mond vernietigen (2 Thess. 2:8).

Israël versus de anti-God, de humanistische VN

De VN van vandaag lijkt zich klaar te maken voor wat God zei dat Hij de naties in de laatste dagen zou aandoen (Zach. 12:2-9; 14:1).
De Israëlische Premier Bibi Netanyahu kraakte tijdens de jaarlijkse Algemene Vergadering van de VN de vijandigheid richting Israël: “Israël bracht Ethiopische Joden per vliegtuig naar de vrijheid om een nieuw leven in Israël te beginnen. Maar hier, bij de VN wordt Israël onzinnig beschuldigd van racisme. Arabische burgers in Israël stemmen mee in onze verkiezingen, dienen in ons parlement; zijn voorzitters in onze rechtbanken, hebben precies dezelfde individuele rechten als alle andere Israëlische burgers. Maar hier bij de VN wordt Israël schaamteloos beschuldigd van apartheid. Vandaag zijn er minstens vijf keer zoveel Palestijnen als er in 1948 waren … maar hier, bij de VN wordt Israël buitensporig beschuldigd van etnische zuivering.” Hij ziet dit als een andere draai van anti-Semitisme. “Eens werd het Joodse volk belasterd. Vandaag is het de Joodse staat …”
Hij vervolgde: “Sinds Abraham en Sarah bijna 4000 jaar geleden naar het Beloofde Land trokken, is het Land van Israël ons thuisland. Het is de plaats … waar David regeerde en Jesaja predikte … de plaats waarvan we verbannen werden en waar we naar terugkeerden en onze oude en eeuwige hoofdstad Jeruzalem herbouwden. De staat Israël is de enige plaats waar het Joodse volk trots ons collectieve recht op zelfbeschikking uitoefent. Dat recht werd bijna een eeuw geleden erkend door de Volkenbond en meer dan 70 jaar geleden door de VN”, toen er ten gunste van “de vestiging van een Joodse staat” gestemd werd. (PM Netanyahu’s speech at the UNGA, TOI, 27 Sept. 2018)
Tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de Internationale Dag van Solidariteit met het Palestijnse Volk, die gehouden werd op de verjaardag van die VN-stemming om "Palestina" in een Joodse en Arabische staat te splitsen (29 Nov. ’47) werd er een verklaring van de PA President Abbas gelezen, waarin Israël beschuldigd werd van “apartheid” en “kolonialisme”, en zonder enige relatie tot de waarheid geclaimd werd dat “de PA opruiing en terrorisme had bestreden, aan al haar verplichtingen van de Oslo akkoorden had voldaan en nooit onderhandelingen had geweigerd.” (“UN: Eastern Jerusalem must be capital of ‘Palestine’,” Arutz 7, 29 Nov. 2018)
De VN “keurde toen zes anti-Israel resoluties goed, waaronder twee, die alle Joodse banden met de Tempelberg negeerden. De belangrijkste resolutie “verloochende ook de Israëlische soevereiniteit in Jeruzalem”. Verschillende anderen verwezen naar de Tempelberg alleen “met haar Moslimnaam” en één riep “Israël op om zich terug te trekken uit de Golan” en dat gebied terug te geven aan de massamoordenaar Assad, de president van Syrië.
De Israëlische Permanente Vertegenwoordiger zei dat resoluties die de Joodse en Christelijke banden met Jerusalem negeren opnieuw een "Palestijnse weigering om de historische realiteit te erkennen" aan het licht brengen. Naties mogen "zo'n schaamteloze ontkenning van de geschiedenis" niet goedkeuren en mogen niet "de flagrante poging toestaan om Israël haar rechten te ontnemen". (“148 Nations disavow Jewish ties to Jerusalem, Temple Mount,” JP, 2 Dec. 2018)
In December stemde de VN een resolutie weg, waarin Hamas veroordeeld werd voor de “raket aanvallen op Israël, het graven van terreurtunnels en het oplaten van brandballonnen tegen Israëlische gemeenschappen … “ Het gebruik van een procedurele truc vóór de stemming maakte de goedkeuring ervan afhankelijk van een tweederde meerderheid, dus "terwijl de resolutie een meerderheid van 87 stemmen kreeg, werd deze niet goedgekeurd".
De Amerikaanse ambassadeur bij de VN, N. Haley diende de resolutie in en zei vóór de stemming: "De vraag die nu voor ons ligt, is of de VN terrorisme aanvaardbaar acht als het gericht is tegen Israël … Is de haat tegen Israël zo sterk” dat jullie een terroristengroep verdedigen? Ze voegde er botweg aan toe: “Er is niets meer anti-Semitisch dan te zeggen dat terrorisme geen terrorisme is als het tegen het Joodse volk en de Joodse staat wordt gebruikt.” (“Haley at the UN: Is hatred of Israel so strong?” Arutz 7, 7 Dec. 2018, “Despite broad support, US fails to win UN condemnation of Hamas,” Israel Hayom, 7 Dec. 2018)
Basam Tawil, een Arabische Moslim uit het Midden-Oosten haat deze schijnheiligheid van de wereld in haar behandeling van Israël. Híj schreef dat de verdediging van deze resolutie een geschenk van de VN was aan de Palestijnse terroristen, die dit als een internationaal gesanctioneerde licentie beschouwen om door te gaan met het vermoorden van Joden …
Hamas dankte de naties die ‘nee’ stemden; naties die “zelfmoordaanslagen en raketaanvallen” tegen Joden niet “als een terreurdaad” beschouwen. (UN Approves Terror, Torpedoes Peace,” B. Tawil, Gatestone Institute, 10 Dec. 2019)

Gods rode lijn

De Internationale Gebedsconferentie 2019 van IFI in Jeruzalem is geëindigd. Het respect die veel Amerikaanse gebedsstrijders voor President Trump hebben, was duidelijk. De Amerikaanse economie doet het veel beter en hij strijdt tegen illegale immigratie. Hoewel zijn buitenlandse beleid zich overal mee bezig houdt, is hij voor Israël de meest vriendelijke president in de recente geschiedenis. Hij heeft de PA aansprakelijk gehouden voor het steunen van terrorisme en heeft de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem – Israëls eeuwige hoofdstad – verplaatst. Toch begrepen de deelnemers dat de manier waarop Trump omgaat met Gods land en de herrezen natie Israël, Gods rode lijn is voor hoe hij omgaat met de VS. (Lev. 25:23; Jes.60:12: Joel 3:1-2; Zach. 12:9)
De Britse gelovigen baden krachtig dat het Verenigd Koninkrijk de EU zouden verlaten [Brexit] en weer een onafhankelijke staat zouden worden. Als hun regering, die door de huidige Theresa May wordt geleid, nog altijd aandringt op het verdelen van Gods land, dan, Brexit of niet, staat die natie voor een toename van Gods oordelen te wachten. Dit geldt voor alle naties. Dit is Gods rode lijn.

Trump, Bibi en Gods rode lijn

In een gezamenlijke persconferentie met Netanyahu bij de VN, zei Trump tegen verslaggevers: “Ik ben voor de twee-staten oplossing.” Dit was niet alleen de eerste keer dat hij openlijk deze anti-Bijbelse oplossing steunde, maar hij voegde er aan toe dat het bereiken van vrede “moeilijker is omdat het een deal over onroerend goed is …” Trump speelt met vuur – Gods vuur – door het land van God te beschouwen als een stuk “onroerend goed”. Sindsdien heeft zijn presidentschap crisis na crisis doorgemaakt.
Bibi was hierdoor niet geschokt. Hij bedankte Trump voor zijn steun en dat hij Iran uit de nucleaire deal had gehaald en voegde er aan toe: ”In de VN heeft niemand Israël zo gesteund als u. we waarderen het.” (“At UN, Trump backs two-state solution …,” Israel Hayom, 27 Sept. 2018)
In een CNN interview daarna zei Netanyahu dat hij het vredesplan van Washington met een 'open geest' zou bekijken en niet, Godzijdank, “zijn expliciete steun voor een twee-staten oplossing gaf.”
Toen hem gevraagd werd hoe hij een twee-staten oplossing als een antwoord zag, ontweek Bibi: “Ik heb ontdekt dat, als je labels gebruikt, je niet ver zult komen, omdat verschillende mensen andere dingen bedoelen als ze 'staten' zeggen … Ik zou graag over inhoud willen praten.” Israël wil dat de Palestijnen 'alle macht hebben om zichzelf te besturen, maar geen macht om ons te bedreigen'. De Israëlische veiligheidstroepen moeten controle blijven uitoefenen anders zal die staat door Islamitische terroristen worden overgenomen. Mensen kunnen beslissen of dit hetzelfde is als een Palestijnse staat, maar voor Netanyahu is dit de ondergrens. (“PM vows to keep ‘open mind’ on US peace plan; won’t voice support for 2 states,” TOI, 30 Sept. 2018)

Misleid denken

In November werd Trump door de pers gevraagd om commentaar te geven op de CIA rapporten waarin de Saoedische kroonprins bin Salman beschuldigd werd dat hij opdracht had gegeven om de, in de VS gestationeerde Saoedische journalist Khashoggi te vermoorden. Hij gebruikte de Israëlische veiligheid om zijn standpunt met de Saoedi’s te rechtvaardigen. “Israel zou in grote problemen met Saoedi-Arabië komen” suggererend dat de Joodse staat zou worden ontworteld zonder de Saoedi’s daar zouden zijn. Saoedi is “een zeer sterke bondgenoot” zei hij en voegde eraan toe dat dit “helpt om de olieprijzen laag te houden.”
Daarvoor had hij gezegd: “De VS zijn van plan een standvastige partner van Saoedi-Arabië te blijven om de belangen van onze bondgenoot Israël en andere partners in het Midden Oosten te behartigen. (“Trump: Israel would be in high trouble without Saudi Arabia,” TOI, 22 Nov. 2018) In een interview in de Washington Post zei hij, dat de Amerikaanse troepen in het Midden Oosten kunnen worden teruggetrokken, maar dat hij dat vanwege de Israëlische veiligheid nog niet zou doen. (Trump indicates concern for Israel requires US troops remain in ME,” TOI, 28 Nov. 2018).
Als Trump werkelijk gelooft dat het bestaan van Israël afhangt van wat hij en Amerika doen, dan is hij enigszins misleid. Waar zijn zijn Christelijke adviseurs die hem voor zijn arrogantie zouden kunnen waarschuwen en hem zeggen wat er in Psalm 121:4 en Jeremia 31:10 staat.
Historicus prof. Eyal Zisser uit Tel Aviv schreef over deze laatste uitlatingen van Trump: “Israel heeft een echte vriend in het Witte Huis, die diep begaan is met haar veiligheid,” maar deze uitspraken zijn toch een “waarschuwingssignaal voor Jeruzalem. Sinds de VS in het midden van de jaren 60 de grootste bondgenoot van Israël zijn geworden”, heeft Israël duidelijk gemaakt dat het nooit Amerikaanse soldaten zal vragen om voor haar te vechten. De VS gaven Israël “financiële hulp en het beste van Amerikaanse wapens en technologie”, zodat het zijn kwalitatieve voorsprong op zijn vijanden kon behouden.
Israël heeft laten zien dat ze het “vermogen heeft om zichzelf te verdedigen” en als “een regionale bondgenoot een echte strategische troef is”. De geschiedenis heeft aangetoond dat de banden tussen de VS en Israël de betrekkingen van Amerika met de Arabieren niet hebben geschaad.
Maar de nadruk van Trump dat het doel van zijn buitenlands beleid de bescherming van Israëls is, “zou Israël een doelwit van kritiek kunnen maken” uit alle delen van de Amerikaanse samenleving, omdat ze dan “de schuld kan worden gegeven dat Amerikaans belastinggeld in het buitenland wordt verspild en erger, verantwoordelijk is voor elke Amerikaanse soldaat, die in het Midden Oosten is gedood.” (“The US is Israels’s ally, not its sponsor,” Prof. E. Zisser, Israel Hayom Op-ed, 3 Dec. 2018)
Eind 2018 choqueerde Trump zijn Republikeinse partij, zijn adviseurs en bondgenoten met een plan om alle 2000 Amerikaanse manschappen uit Syrië terug te trekken omdat, zei hij, ISIS verslagen was en de troepen “daar niet meer nodig waren”. De Republikeinen waarschuwden hem ervoor dat dit zowel Rusland als Iran in Syrië zal versterken en de 'alliantie van Koerdische en Arabische milities', die “de meest effectieve krachten in de strijd tegen ISIS” zijn geweest, onbeschermd zal achterlaten en momenteel bedreigd worden door Turkije. (“Trump says ISIS defeated, announces US withdrawal from Syria,” Israel Hayom, 20 Dec. 2018)
Sindsdien is hij van gedachten veranderd. Nu zullen de troepen geleidelijk worden teruggetrokken en de veiligheid van de Koerden zal verzekerd zijn. Toch was die eerste beslissing een wake-up call. Een hoofdartikel in de Jerusalem Post merkte op dat Amerika “Israëls grootste bondgenoot” is, maar dat dit bondgenootschap scheuren vertoonde. “Trump gaat nu Obama achterna door Israël te laten weten dat ze uiteindelijk op zichzelf moet vertrouwen” als hij de VS naar een meer isolationistisch beleid leidt. (Trump’s Gift,” JP Editorial, 20 Dec. 2018)
Hoewel velen dit gevaarlijk vinden voor Israël, beschouwen wij dit als een antwoord op ons gebed aan God om de realiteit zo te ordenen, dat Israël erkent dat ze alleen op Hem kunnen vertrouwen. Zelfs de verwoording van het nu aangepaste plan van Trump is een stap dichterbij Israëls redding en de terugkeer van haar Koning Messias, de Heer Yeshua.
De achtergrond waarom Trump besloot om de Amerikaanse troepen uit Syrië terug te trekken was zorgwekkend. De Turkse dictator Erdoğan daagde hem in een telefoongesprek uit over Erdoğans dreigement om een militaire operatie tegen de door de VS gesteunde Koerdische rebellen in Noordoost Syrië, waar de Amerikaanse troepen gelegerd zijn, te lanceren. De nationale veiligheidsdiensten van Trump gaven hem een “lijst van gesprekspunten” om Erdoğan te zeggen, dat hij daar van af moest zien. Maat hij negeerde die lijst en stelde zich op naast Erdoğan, die Trump met zijn eigen woorden provoceerde dat de enige reden waarom de Amerikaanse troepen in Syrië waren, het verslaan van ISIS is. Erdoğan vroeg hem toen, omdat dit al voor 99% gedaan was: “Waarom ben je nog steeds hier?” Hij zei dat de Turken zelf wel met de resterende ISIS strijders konden afrekenen en bezwoer Trump om zich zo snel mogelijk terug te trekken. (“Trump decided on Syria pullout during phone call with Erdoğan, ignored advisers,” TOI, 21 Dec. 2018)
Later prees Trump deze anti-Semitische Turkse leider en twitterde: “Ik had zojuist een lang en vruchtbaar telefoongesprek met [Erdoğan] “, we spraken over ISIS en onze wederzijdse betrokkenheid in Syrië en de langzame en gecoördineerde terugtrekking van de Amerikaanse troepen”. “We bespraken ook de sterk uitgebreide handel.” (“Trump: Turkey’s Erdoğan is the man for the job in Syria,” Arutz 7, 24 Dec. 2018)
Maar deze zelfde Erdoğan waarschuwde de Turkse jeugd: “Schop niet tegen de vijand, die je zojuist hebt neergeslagen. Je bent geen Jood in Israël.” Weken eerder zei hij dat Palestijnen werden onderworpen aan "druk, geweld en een politiek van intimidatie die niet minder ernstig was dan de onderdrukking van de Joden tijdens de 2e Wereldoorlog” in de Holocaust. Zichzelf opwerpend als een kampioen voor de Palestijnen, gaf hij af op Israël en noemde het “de meest fascistische en racistische staat van de wereld.” (“Turkey: Israel must end brutal oppression,” Arutz 7, 23 Dec. 2018)
In een persbericht verduidelijkte Trump zijn denkwijze. Hij voelt terecht aan dat buurlanden meer verantwoordelijkheid voor hun regio moeten hebben in plaats van – op verre afstand gelegen – Amerika die al het werk doet. Hij zei ook dat toen de VS Syrië verlieten, de timing flexibel was: “We wilden de Koerden beschermen, maar we willen niet voor altijd in Syrië blijven. Hij voegde eraan toe dat ISIS Rusland en Iran bedreigt, dus waarom zou Amerika vechten om hen te beschermen?
Hoewel al deze punten kloppen, zijn regionale reacties nog steeds gematigd "omdat twee weken van onzekerheid" hebben laten zien dat "het Amerikaanse beleid aarzelend en onduidelijk is". (“Trump’s Iran, Kurdish and Afghanistan comments leave ME perplexed,” Seth Frantzman, JP, 3 Jan. 2019)

Israëliërs in de war door Amerikaanse president

Dit is allemaal erg verwarrend voor Israël. Kan deze man wel vertrouwd worden om te doen wat hij zegt of zal hij plotseling van mening veranderen? Ook vragen veel Israëli’s zich af of Trump wel begrijpt wat hij doet, in het bijzonder toen hij begin 2019 zei dat “Iran vrij was om te doen wat hij wil” in Syrië. De ergste nachtmerrie van Israël in de “Syrische burgeroorlog zijn de pogingen van Iran om daar een militaire aanwezigheid te vestigen,” van waaruit hij “de Joodse staat verder kan bedreigen.” De Amerikaanse militaire aanwezigheid bij de Syrisch-Iraakse grens maakt het moeilijker” voor Iran om mensen en uitrusting te verplaatsen” naar Syrië terwijl materiaal dat er doorheen kwam vaak werd vernietigd door Israëlische luchtaanvallen. Als de Amerikaanse troepen weg zijn, heeft Iran een open toegang naar de Israëlische grenzen en als Trump zegt dat de Iraniërs “daar kunnen doen wat ze willen”, dan is dat beangstigend.
De Israëlische regering heeft nog niet officieel geantwoord, maar een Israëlische bron die anoniem wil blijven zei tegen Ynet news: “Het is triest dat [Trump] niet alert is op materiaal van de inlichtingendienst. Ik ben in schok. Trump weet gewoon niet wat er gebeurt in Syrië en als Iran zich daar ingraaft.” (“‘Trump Doesn’t know What He’s doing’ Bemoans Israeli Expert,” Israel Today, 3 Jan. 2019)
We zijn overtuigd van Trump’s pro-Israël geloofsbrieven en dat God hem op dit moment heeft doen opstaan (Dan. 2:20-21; 4:17), dus we blijven voor hem bidden (1 Tim. 2:1-3).

Vrede of waanzin?

Waanzin wordt gedefinieerd als steeds dezelfde dingen doen, maar toch verschillende resultaten verwachten. Dit beschrijft bijna alle hedendaagse plannen voor een Israëlisch-Palestijnse vrede.
Prof. Zisser ziet de huidige benadering van "vrede" als een grote tekortkoming. Ten eerste omdat “we niet langer te maken hebben met een tweestaten-oplossing” maar met drie staten, t.w. Israël, “Palestina” in Judea en Samaria, de zgn. “West Bank” en ’Hamastan’ in Gaza. Vervolgens, geen enkele Arabische leider zal Abbas tegen zijn hoofd stoten door een deal te accepteren die naar de uiteindelijke oplossing voert: het leiderschap van de PA weigert om ook maar enige noodzakelijke historische beslissingen te nemen. Hij besluit met dit kleinood: “internationale verdragen weerspiegelen zelden 'gerechtigheid', laat staan de Palestijnse … versie van 'absolute gerechtigheid'.” De Joodse gemeenschap begreep dit al in 1948 en slaagde er daarom in om de Joodse staat gestalte te geven. (“Dealing with Iran must come first,” Prof. E. Zisser, Israel Hayom Op-ed, 2 Oct. 2018)
Bij de VN zeiden acht naties: “De EU is ervan overtuigd dat de naleving van een tweestaten-oplossing gebaseerd op de grenzen van 1967 met Jeruzalem als hoofdstad van beide staten … de enige levensvatbare en realistische manier is om het conflict te beëindigen en rechtvaardige en duurzame vrede te bereiken," eraan toevoegend dat een succesvol plan moet voldoen aan de Israëlische en Palestijnse veiligheidsbehoeften en de Palestijnse doelen van 'soevereiniteit en onafhankelijkheid'; het einde van de bezetting" en een oplossing voor alle andere kwesties, in overeenstemming met alle vorige VN-overeenkomsten. (“Eight EU states warn Trump peace plan will fail unless based on ’67 lines,” JP, 19 Dec. 2018) De definitie van waanzin beschrijft deze benadering door de EU. Deze waanzinnige benadering kan leiden tot een militaire interventie om Jeruzalem te verdelen, die de tijd lijkt te markeren van de terugkeer van de Israëlische Koning Messias (Zach. 14:1-3)

PA Fatwa = slecht nieuws

Bassam Tawil schrijft: “Als iemand nog meer bewijs wil hebben dat geen enkele Palestijnse leider ooit in staat is om Israëls bestaansrecht te erkennen, dan krijgt hij dat aangeboden in de vorm van een ander religieus decreet, of fatwa, uitgegeven door de grootmoefti van Jeruzalem, Sheikh Hussein, "waarin staat dat “geen moslim het recht heeft om” land te verkopen aan “vijanden”, d.w.z. de Joden. Iedereen die dit schendt, staat straf te wachten, “variërend van boycot tot de doodstraf.”
Deze fatwa van midden Juli “trok weinig aandacht” van de reguliere media of van degenen die zich beijveren om “vrede tussen Palestijnen en Israël” te bereiken. Mensenrechtengroepen lijken helemaal niet “gehinderd te worden door dergelijke bedreigingen tegen Moslims.”
Deze banvloek “dateert vanaf het begin van de vorige eeuw”. Het is dus in werkelijkheid weinig nieuws dat een Islamitische religieuze leider deze uitspraak doet … een doodvonnis tegen Palestijnse land-dealers en -makelaars. Maar toch moeten deze fatwa’s ernstig worden genomen. De moefti die deze fatwa uitgaf is een Palestijnse official, die zijn salaris krijgt van het geld dat de naties aan de Palestijnen geven. Hij is de hoogste religieuze autoriteit van de PA … en heeft het laatste woord over de meeste religieuze en niet-religieuze kwesties. Wanneer de moefti “een juridisch advies of een religieus decreet uitvaardigt,” wordt van alle Palestijnen verwacht dat ze zich eraan houden. Ook “staan zijn uitspraken vaak voor de consensus tussen vooraanstaande islamitische figuren” binnen de islam en aangezien geen enkele religieuze leider van moslims ergens deze fatwa in twijfel trok, is het geldig voor alle moslims!
Deze fatwa spreekt de veronderstelde steun van Abbas voor een tweestaten-oplossing tegen en is “weer een oorlogsverklaring tegen de aanwezigheid van Joden in het Midden Oosten. Het is ook een oorlogsverklaring tegen elke Moslim die durft te denken aan vrede met Israël”.
Stel je de reactie van de wereld voor als “de Opperrabbijn van Israël een decreet uit zou vaardigen dat het voor joden verboden is om zaken te doen met moslims.” Maar nogmaals, de wereld “kijkt de andere kant heen als het gaat om de apartheid van de Palestijnse leiders en hun terroriseren van eigen volk.”(“Palestinians’Latest ‘Apartheid Fatwa’,” B. Tawil, Gatestone Institute, 17 July 2018)

De geest van Perzië woedt verder

De Iraanse President Rouhani zei tijdens de Algemene Vergadering van de VN in September dat: “Israël, uitgerust met kernwapens, de grootste bedreiging voor de vrede en stabiliteit in de regio en de wereld blijft. Dit wordt in psychologische termen "projectie" genoemd! (” ‘Nuclear Israel is biggest threat to world peace,’ … Israel Hayom, 26 Sept. 2018)
Het grootste deel van de toespraak van Netanyahu tot de VN richtte zich op Iran. Hij zei dat in 2015, "van de bijna 200 landen die in deze zaal zitten, alleen Israël openlijk gekant was tegen de nucleaire deal met Iran", omdat die het bestaan van Israël bedreigde door "het pad van Iran naar een nucleair arsenaal te effenen. Door de sancties op te heffen, wordt de Iraanse campagne van bloedvergieten en verovering door heel de ME aangespoord"
Die deal berustte op de “leugen dat Iran er niet op uit was om kernwapens te ontwikkelen. Israël bracht die leugen aan het licht” (in Februari 2018) door het geheime atoomarchief van Iran te overvallen waarbij meer dan 100.000 documenten en video’s werden buitgemaakt en “hard bewijs over de plannen van Iran om kernwapens te bouwen in handen kreeg …” Israël deelde al dit bewijs en meer met de P5+1 landen en het Internationaal Atoom Energie Agentschap.” Tot op vandaag heeft het IAEA niets gedaan.
Bibi bracht nog een andere geheime faciliteit in Iran aan het licht, waar “enorme hoeveelheden apparatuur en materieel uit het geheime kernwapenprogramma” van Iran zijn opgeslagen.” Hij zei tegen de Iraanse leiders: “Israël weet wat jullie doen; Israël weet, waar jullie bezig zijn; Israël zal nooit een regime dat gericht is op zijn vernietiging, toelaten om kernwapens te ontwikkelen. We zullen voortdurend tegen jullie optreden in Syrië … in Libanon … in Irak …, wanneer en waar we in actie moeten komen om onze staat en ons volk te verdedigen.”
In 2015 had Bibi de VN gevraagd “of er iemand is die serieus gelooft dat de radicale theocratie van Iran zijn honger naar agressie zal beteugelen als het voldoende wapens en geld krijgt.” Velen vonden van wel, maar ze hadden het mis. Iran gebruikte deze gelden “om haar grote oorlogsmachine te voeden.” In 2018 alleen al had Iran de Koerden in Irak aangevallen, Soennieten in Syrië afgeslacht, Hezbollah in Libanon bewapend, Hamas in Gaza gefinancierd, raketten afgevuurd op Saoedi-Arabië en de vrije doorvaart van belangrijke zeestraten bedreigd. De agressie van Iran bleef niet beperkt tot het Midden Oosten. In Augustus werden Iraanse agenten gearresteerd voor het opzetten van aanslagen in Amerika en Europa. “Maar terwijl de VS Iran met nieuwe sancties tegemoet treden, zijn Europa en anderen Iran terwille” door te helpen deze sancties te omzeilen. Bibi: “Ik gebruikte zonet een zeer sterk woord – welwillendheid. Dat is precies wat Europa steeds weer doet.
Dezelfde week dat Iran “probeerde om Europese burgers te vermoorden” rolden de leiders van de EU de rode loper uit voor Rouhani en “beloofden om Iran zelfs meer geld te geven.” Netanyahu vroeg: Hebben deze Europese leiders dan niets van de geschiedenis geleerd? Zullen ze ooit nog eens wakker worden? Ondanks de open en aanhoudende waarschuwingen heeft de nucleaire deal “de oorlog dichter bij onze grenzen gebracht, heeft Iran toezicht op anti-Israëlische activiteiten in Syrië, Libanon en Gaza. Toch heeft deze deal een positieve kant. “Door Iran te versterken, kwamen Israël en veel Arabische staten dichter tot elkaar in een intimiteit en vriendschap die een paar jaar geleden nog ondenkbaar was.” (PM Netanyahu’s speech at the UNGA, TOI, 27 Sept. 2018)
Een hoofdartikel in de JP berichtte dat Rouhani door het Westen als “gematigd” wordt beschouwd en daarom “de belangrijkste architect” van deze deal kon zijn “ten gunste van Iran …” Maar eind 2018 toonde hij zijn ware gezicht en bleek ver van gematigd te zijn richting Israël en de VS. Sprekend tot de jaarlijkse Islamitische Eenheidsconferentie in Teheran zei hij dat één van de effecten van de Tweede Wereldoorlog de vorming van een kankergezel [Israël] in de regio was. En voegde eraan toe dat het Westen het “valse Israëlische regime had gevormd en het historische volk Palestina doodde en verplaatste.” Oh … Wacht! Welke historisch volk? (“Iranian aggression,” JP Editorial, 25 Nov. 2018)
Tawil schreef dat “Iran besloten had om uitkeringen te betalen aan families van Palestijnen, die tijdens “de wekelijkse, door Hamas gesponsorde rellen langs de Gaza-Israël grens waren gedood.” Iran zei tegen hen: “Als jullie geld en een goed leven willen hebben, stuur je kinderen dan naar de grens met Israël om te sterven.” Deze beslissing werd kort na de uitspraak van Rouhani in Teheran aangekondigd en was een “bevestiging van het openlijk door Iran verklaarde doel of Israël te vernietigen.”
Het is duidelijk: "Iran is bereid om zijn strijd tegen Israël en de VS voort te zetten tot de laatste Palestijn of Arabier of Moslim … De vraag is, zal de internationale gemeenschap toestaan dat dit plan doorgaat, of zal men wakker worden voor het feit dat Iran veel meer dan Israël en de VS op het oog heeft? " (“Why Iran Funds Palestinian Terrorists,” B.Tawil, Gatestone Institute, 3 Dec. 2018)

De opkomst van de oude haat – anti-Semitisme

In 2004 was Nathan Sharansky het hoofd van het Joods Agentschap. Hij ontwikkelde een “drie D” test voor wat hij noemde “nieuw anti-Semitisme.”
Demonisering als Israëlische acties buiten alle redelijke proportie wordt opgeblazen en vergelijkingen worden gemaakt, bijvoorbeeld tussen Israëli's en nazi's, en tussen Palestijnse vluchtelingenkampen en Auschwitz.
Dubbele standaard als kritiek op Israël selectief wordt toegepast en de Joodse er wordt uitgeplukt.
Delegitimisatie als het fundamentele bestaansrecht van Israël wordt ontkend.
De Boycot, Desinvestering en Sanctie campagne is een deel van dit nieuwe anti-Semitisme. Hun doel, een één-staat oplossing, wil een “einde maken aan het Zionistische streven … naar de vestiging van de enige Joodse staat ter wereld.”
Onverklaarbaar, maar sommige gelovigen maken deel uit van deze beweging en willen alle Israëlische producten boycotten. Ze zouden kunnen beginnen bij hun Bijbels – een ‘made in Israël’ product. Ze zouden ook Messias Yeshua kunnen boycotten, die hier werd geboren.
De Duitse politicus M. Weber, leider van de Europese Volkspartij in het Europees Parlement en lid van de conservatieve CSU in Beieren, sprak bij een EU conferentie over anti-Semitisme. Geïnterviewd door Israel Hayom zei hij dat de groei van het Europese anti-Semitisme “een absoluut waarschuwingssignaal is …”In Frankrijk stegen de gewelddadige antisemitische incidenten in 2018 met een ondenkbare 69%”. Groot-Brittannië zag een toename van 30% en in Duitsland worden opnieuw mensen aangevallen omdat zij Joden zijn. “Het groeiende antisemitisme maakt het me moeilijk. Niet alleen publieke aanvallen, maar de 'relativering' van antisemitisme dat in de hoofden van mensen kruipt …” (“Top German diplomat troubled by growing anti-Semitism in Europe,” E. Back, Israel Hayom, 21 Nov. 2018)
Netanyahu werd op CNN geïnterviewd en reageerde op een grote CNN-peiling waaruit blijkt dat meer dan 20% van de Europeanen denkt dat Joden "te veel invloed" hebben in de wereld. Hij maakte een onderscheid tussen het oude Europese antisemitisme van uiterst rechts en de nieuwe versie van vandaag "afkomstig uit extreem-links en radicaal islamitische zakken…” Bibi verklaarde: "Het idee dat het Joodse volk geen recht op een staat heeft, dat is het ultieme anti-Semitisme van vandaag." (“Netanyahu: Denying Israeli’s right to exist is the ‘ultimate anti-Semitism.” TOI, 28 Nov. 2018)

Gezegend is hij, die u zegent en vervloekt is hij, die u vervloektNum. 24:9b

Chuck & Karen Cohen