Shalom broeders en zusters,

De bekende Schotse schrijver Robert Louis Stevenson schreef: "Ik kan niet begrijpen hoe u, theologen en predikers, op de kerk Schriftuurlijke beloften kunt toepassen, die, in hun duidelijke betekenis, van toepassing zijn op Gods uitverkoren volk, Israël, en op Palestina [de gebruikelijke naam voor het land Israël in de afgelopen eeuwen]; en die dus consequent toekomst moet zijn… De profetische boeken staan vol met onderwijs die, als ze letterlijk worden geïnterpreteerd, een geweldige inspiratie zouden zijn en een prachtige zekerheid bieden van een grote en glorieuze toekomst; maar die, als ze vergeestelijkt worden, een farce zijn en … toegepast op de kerk een komedie.”

Ik ben het ermee eens, behalve dat ik da "een komedie" zou veranderen in "een antisemitische tragedie", want dat is precies wat de vervangingstheologie heeft voortgebracht. Dit was duidelijk te zien in Hitlers verwijzing naar Maarten Luther’s kijk op de Joden als rechtvaardiging voor de "Endlösung" van de nazi's voor het "Joodse probleem".

Zelfs vandaag de dag, terwijl veel te veel – één zou al te veel zijn – westerse evangelische kerken zich nog steeds vastklampen aan deze anti-God theologie, waar de Joden worden gezien als "de slechteriken", als “blanke Europese kolonisatoren", terwijl hun islamitische terroristische moordenaars de sympathie krijgen – zo niet de regelrechte steun – van massa's wedergeboren, maar bijbels analfabete christenen.

Dank U, dierbare voorbidders

Ik hoop echt dat degenen onder u die met ons mee zijn geweest op de gebedsreizen van de voorbidders voor Israël, zich ervan bewust zijn hoeveel van onze voorbeden die we in de loop van de decennia, hebben gebeden voor verschillende gebieden in Israël, sinds 7 oktober 2023 worden verhoord.

Hoe vaak hebben we niet op de Golan gestaan met uitzicht op Syrië en gebeden en Zijn soevereiniteit over die vijandige natie verkondigd, inclusief God eraan herinnerend, dat veel van waar we naar keken, nog steeds deel uitmaakt van het Beloofde Land? En in ongeveer een week viel het demonische regime van de Syrische president Assad, waardoor hij van het toneel verdween en de belangrijkste schakel van Iran naar de opbouw van een ring van vuur rond Israël werd vernietigd.

Ja, degenen die hen verjoegen zijn gevaarlijke islamitische soennitische rebellen, die worden gesteund door Erdoğan, de slechte antichrist-achtige leider van Turkije, en Israël moet zeker nog steeds zeer alert zijn, maar we mogen ook zien,wat Israël deed als reactie op de val van Assad. Het vernietigde in een paar dagen bijna al het gevaarlijkste wapentuig van het Syrische leger, inclusief zijn chemische en biologische wapens, vernietigde al zijn luchtverdediging, een groot deel van zijn luchtmacht en het meeste van zijn marine verdween in de golven. Het resultaat is dat Israël nu de weg vrij heeft boven het Syrische luchtruim om Iran aan te vallen als en wanneer dat nodig is.

Binnen zes weken decimeerde Israël Hezbollah, doodde zijn leiders en vernietigde zoveel van zijn wapendepots en hoofdkwartieren.

Dit alles was het gevolg van de demonische aanval van Hamas op de Israëlische gemeenschappen in de buurt van het veiligheidshek van Gaza op 7 oktober 2023. De schok van die aanval maakte – zoals de Japanse admiraal na de aanval op Pearl Harbor over Amerika zei – de slapende draak wakker. In het geval van Israël is het een slapende leeuw! Het schudde de Joodse natie wakker om alleen maar te reageren op terroristische aanslagen en zorgde ervoor dat het zich opnieuw realiseerde dat de beste verdediging een goede aanval is.

Toen ik een sensei was in een dojo – een leraar in een vechtsportstudio – voordat Yeshua me redde, leerden we onze studenten om te proberen je uit een gevecht te praten, dan te proberen weg te lopen, maar als puntje bij paaltje komt en je wordt gedwongen om jezelf te verdedigen – sla dan eerst terug! En Israël deed dat uiteindelijk.

7 oktober was verschrikkelijk, maar we baden tot God om op de een of andere manier iets goeds uit zelfs die ramp te halen (Rom. 8:28), in het besef dat Israël de geroepene is volgens Zijn doeleinden. En dat heeft Hij gedaan. De strijd tegen Hamas in de tunnels in Gaza gaf de IDF veel ervaring met het omgaan met de enorme Hezbollah-tunnels in Libanon. Het voeren van een echte volledige oorlog stelde de IDF in staat om zijn technieken aan te scherpen en nieuwe technologieën uit te proberen die zeer effectief bleken te zijn, niet alleen in Gaza, maar ook in Libanon en in Judea en Samaria.

Vechten in Judea en Samaria was iets anders en Israël besloot dat agressiever te doen. Terwijl alle ogen op Gaza gericht waren, gingen de IDF en andere Israëlische veiligheidstroepen vol tegen de terroristen die zich voorbereidden om Israël aan te vallen vanuit de gebieden van de Palestijnse Autoriteit [PA]. Israël gebruikte zelfs zijn luchtmacht en drones tegen deze islamitische radicale terroristen met groot succes.

Het kwam erop neer dat de aanval van Hamas de legers van de Leeuw van Juda vrijliet om agressief om te gaan met zijn interne vijanden en uiteindelijk leidde tot de vernietiging van het meerjarige miljardenplan van Iran om Israël weg te vagen door het te omringen met zijn handlangers die oorlog tegen het land zouden voeren en Israël ervan zouden weerhouden Iran zelf aan te vallen – met name zijn kernwapenontwikkelingsprogramma. Dank U Heer!

Volharden in gebed

De kwesties waar IFI over bidt, zijn zaken op de lange termijn. We verwachten geen directe antwoorden te zien zodra we bij wijze van spreken van onze knieën opstaan. Maar één ding dat me is opgevallen, is dat nadat we onze pijlen herhaaldelijk op de grond hebben geslagen, de antwoorden vaak plotseling komen. De Syrische president Assad en de val van zijn regering en de daarmee gepaard gaande uitroeiing van de sjiitische halve maan van Iran in het Midden-Oosten is daar een heel duidelijk voorbeeld van.

Consequent bidden over hetzelfde onderwerp kan uitputtend zijn voor de ziel en we moeten vaak sterven aan onszelf om Hem nog een keer om dit of dat te vragen - maar omdat we weten dat wat we vragen in overeenstemming is met Zijn wil - omdat we onze voorbede baseren op Zijn Woord - hebben we een groot vertrouwen om opnieuw te vragen, en nog een keer, en… wel, u snapt het wel" (1 Johannes 5:14-15).

Dus voor jullie allemaal, die met ons meebidden door de alarmen, en degenen die met ons zijn geweest op onze vele gebedsreizen, merk alsjeblieft op dat wat er nu gebeurt in de ME, met alle chaos en gekte, jouw schuld is! Daarom danken we U en geven we God de eer (Ps. 50:15)!

Israël is vandaag de dag de Jood van de wereld

Omdat ik in Israël woon, zijn ik en mijn gezin een doelwit voor de meeste landen in de wereld, vooral voor postchristelijke westerse en Arabische moslimlanden. Ik kan de Jodenhaat van degenen die bezeten zijn door een islamitische geest begrijpen, maar waarom haten westerse humanisten ons eigenlijk? Is het jaloezie, zijn wij zondebokken, of is het eigenlijk iets veel sinister?

Psalm 83 geeft het werkelijke probleem aan. De haat tegen Joden is een vrucht van hun haat tegen de God van de Bijbel, die de Joden heeft uitgekozen als Zijn speciale dierbare bezit (Deut. 7:6). Toch koos Hij hen zodat door het Joodse ras zegeningen – vooral, maar niet uitsluitend, het goede nieuws van Messias Yeshua – vanuit Jeruzalem naar de rest van de wereld zou gaan (Hand. 1:8; vgl. Jes. 2:3).

Paulus schrijft dat Gods belofte om de families van de wereld te zegenen door Abram en zijn zaad (Gen. 12:3b) vandaag de dag bekend staat als het evangelie voor de heidenen (Gal. 3:8). Heidenen kunnen nu een relatie hebben met de Ene Ware God, omdat Hij Zijn Zoon heeft gezonden om geboren te worden in een Joods gezin in Bethlehem, in het land Israël (Micha 5:2; Matth. 2:6, 20-21; Joh. 7:42).

De Heer Yeshua verliet het land van belofte nooit tijdens Zijn jaren van bediening, hoewel zijn ouders hem als jongen meenamen naar Egypte. Koning Messias stierf en stond op uit de dood hier in Jeruzalem. [Soms zing ik voor mezelf: "Op een heuvel daarginds stond een ruw houten kruis…"]

Messias Yeshua is opgevaren vanuit Jeruzalem naar de heerlijkheid en zal terugkeren naar Jeruzalem, hoogstwaarschijnlijk sneller dan veel gelovigen denken. Dan zal Hij op de troon van koning David zitten (1 Sam. 7:12-13; Ps. 89:35-37; 132:11; Jes. 9:7; Lukas 1:32; Handelingen 2:30) als de geprofeteerde Grotere Zoon van David en de wereld regeren vanuit Israël – of ze het nu willen of niet (Ps. 2:7-12; 72:8; 82:8; Zach. 14:16-19; Openb. 12:5)! Hij komt niet terug om een verkiezing als president of premier van de wereld te winnen. Hij komt terug om Zijn rechtmatige plaats in te nemen als de Opperste Heerser van de wereld, de Koning van alle koningen en de Heer van alle heren (Matth. 28:18; Handelingen 10:36b; Openb. 19:11-16). Dus in deze tijd van wereldwijde onrust, massale veroordeling van Israël en toenemend antisemitisme over de hele wereld, is het gebed aan het einde van de Bijbel zeer gepast voor alle gelovigen om te reciteren: Kom snel, Heer Yeshua! (Openb. 22:17, 20).

Donald Trump – de volgende president van Amerika

Nu de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen zijn bevestigd, zal Donald Trump opnieuw de Amerikaanse president worden wanneer hij op 20 januari 2025 wordt ingehuldigd, waardoor hij in de ogen van veel mensen de machtigste man ter wereld wordt.

Hoewel ik erg blij ben dat Kamala Harris verloor, en dat Joe Biden en zijn influencers op de achtergrond, die een relatie houden met voormalig president Obama, het Witte Huis in januari zullen verlaten, maak ik me toch zorgen over Trump met betrekking tot zijn relatie en interactie met Israël, en met de Israëlische premier [premier] Bibi Netanyahu. En ik zou alle Amerikanen en anderen die een zucht van verlichting slaken vanwege de afwijzing van de linkse gekte van het woke-isme en antizionisme dat op veel plaatsen in de VS zijn lelijke kop heeft opgestoken – van universiteiten tot Hollywood tot het Congres – willen aansporen dat of Trump een zegen of een vloek voor Amerika blijkt te zijn, zwaar afhangt van hoe hij Israël behandelt (Num. 24:9b). Of zoals ik schreef in een recente gebedswaarschuwing: "Maak Amerika weer een zegen – door Israël te zegenen!"

Trump was een echte zegen voor Israël tijdens zijn eerste ambtstermijn: hij verhuisde de Amerikaanse ambassade van Tel-Aviv naar Jeruzalem; erkende de Golanhoogten als onderdeel van het soevereine Israël; zei dat de "nederzettingen" van Israël in Judea en Samaria niet noodzakelijkerwijs illegaal waren; heeft Iran bijna failliet verklaard; steunde Israël bij de VN en had een uitstekende relatie met Netanyahu.

Toch komt mijn zorg voort uit het feit dat Trump heeft geopereerd op basis van loyaliteit – en in het verleden was het niet loyaliteit aan Amerika, maar aan zichzelf. Alleen God weet of hij veranderd is. Vergeet niet dat hij Netanyahu letterlijk vervloekte – "f**k Bibi" – toen hij hem ervan beschuldigde de eerste wereldleider te zijn die Biden feliciteerde met zijn overwinning bij de laatste presidentsverkiezingen. Dat was niet alleen onwaar, maar zelfs als het waar zou zijn, moet Bibi de betrekkingen van Israël met Amerika in gedachten houden en niet de betrekkingen van Israël met Trump.

Ook probeerde Trump zijn "deal van de eeuw" door te drukken - een vredesakkoord tussen Israël en de Palestijnen. Hoewel de Palestijnen onder de voorwaarden die hij benadrukte deze overeenkomst nooit hadden kunnen accepteren, was Trump toch bereid om Gods land te verdelen, waardoor alle Joden die in het aan de Palestijnen gegeven gebied woonden, werden verstrooid, en nog een islamitische terroristische Joden-hatende staat te creëren in het midden van Gods land dat Hij beloofde aan Zijn volk te geven - omwille van Zijn heilige naam (Lev. 25:23; Jer. 32:41-44; Joël 3:1-2).

Tot nu toe lijkt hij zich te hebben teruggetrokken om de vervloekte "tweestaten-oplossing" in zijn tweede termijn door te drukken, omdat hij ziet dat het erg moeilijk zal zijn om dit plan vandaag nieuw leven in te blazen na het bloedbad van Hamas op 7 oktober. Toch houdt hij ervan om deals te sluiten! Zal hij ook loyaliteit van Bibi eisen in ruil voor het opheffen van de verschillende beperkingen waarmee Biden en zijn regering Israël hebben geketend en die hebben geleid tot meer doden onder IDF-soldaten, aangezien Israël gedwongen is om Hamas en Hezbollah te bestrijden met één hand op de rug gebonden.

Ja, in het licht van al deze zorgen, als Israël op eigen benen staat en doet wat goed is in Gods ogen en niet buigt voor een man – zelfs niet voor een echte bondgenoot als Trump – dan zal de reactie van Trump bepalen hoe effectief hij zal zijn in het herstellen van Amerika tot zelfs maar een schijn van de supermacht, die het ooit had. We bidden om wijsheid over deze hele situatie – en vragen God om ons te leiden terwijl we voorbede doen.

Uiteindelijk zal God Zijn zin krijgen met de naties van de wereld en met Zijn natie. En ons gebed bevat meestal iets in de trant van Psalm 115:1-3: Niet aan ons, JHWH, niet aan ons, maar aan Uw Naam geef glorie, om Uw barmhartigheid en om Uws Waarheidswille. Waarom zouden de natiën [heidenen] zeggen: 'Waar is hun God?' Maar onze God is in de hemelen: Hij heeft gedaan wat Hem behaagde.

Israëls oorlog tegen het terrorisme en de anti-Israëlische reactie van de wereld

Nils A. Haug is advocaat en lid van talrijke internationale en nationale verenigingen die zich bezighouden met recht. Hij is gepensioneerd en richt zich vandaag op politieke theorie en actualiteit. Hij heeft een Ph.D. in apologetische theologie en is de auteur van 'Politiek, recht en wanorde in de tuin van Eden - de zoektocht naar identiteit'; en 'Vijanden van de onschuldigen - Leven, waarheid en betekenis in een donkere eeuw'.

Schrijvend over de oorlog van Israël in Gaza, zegt hij: "Hamas, een zogenaamde bevrijdingsbeweging, werd in 2006 door het Palestijnse volk van Gaza aan de macht gebracht als regeringspartij." Ze voerden onmiddellijk oorlog tegen Arafat's Palestijnse Autoriteit [PA] en zijn Fatah-factie , verdreven hen uit Gaza en doodden velen van hen. Hamas verklaarde ook een jihad – een heilige oorlog – tegen Israël, met als doel Israëli's te doden en al het land over te nemen – van de rivier de Jordaan tot de Middellandse Zee.

Hamas, door westerse landen aangeduid als "een terreurgroep", is "een Islamistische fundamentalistische groepering, wiens convenant van 1988 openlijk een op de sharia [islamitische wet] gebaseerde …Kalifaat vrij van ongelovigen en een wereld vrij van Joden (einde van Art. 7)." Alle niet-moslims die ze in de oorlog gevangen nemen, "inclusief .christenen, krijgen de keuze om zich tot de islam te bekeren; vermoord worden" of onder hen als dhimmi's, te leven. Als "beschermde" 3e klas ingezetenen die de jizya, een beschermingsbelasting, moeten betalen en in vernederende omstandigheden moeten leven.

In 1921 zei de beroemde filosoof Franz Rosenzweig: "Het volgen van het pad van Allah betekent, in de engste zin, het propageren van de islam door middel van heilige oorlog." Dit legt het echte probleem bloot, waarmee Israël vandaag wordt geconfronteerd: "Er zijn twee sets regels. Jihadisten vechten volgens hun heilige oorlogsregels, terwijl Israëli's beperkt zijn tot de westerse regels van een 'rechtvaardige oorlog', waaronder bijvoorbeeld de Conventies van Genève.

Israël probeert zich te houden aan deze onevenwichtige oorlogsregels en "gebruikt alle mogelijke waarborgen om slachtoffers te voorkomen of te minimaliseren…" De Amerikaanse John Spencer, een specialist op het gebied van stedelijke oorlogsvoering en voorzitter van de studies over stedelijke oorlogsvoering aan het Modern War Institute in West Point, schreef: "Israël heeft een nieuwe standaard gecreëerd voor stedelijke oorlogsvoering. Waarom zal niemand het toegeven?"

Israël is "toegewijd aan brede principes van de theorie van een rechtvaardige oorlog en een beperkt gebruik van geweld waarbij elke militaire beweging zorgvuldig, zelfs obsessief, wordt gecontroleerd door westerse mogendheden." Deze beperkingen belemmeren "de vrijheid van Israël om te reageren als dat nodig is in een vloeiende, real-time, permanent vijandige omgeving." Nu het Westen terroristen een vrijgeleide geeft, wordt het "steeds moeilijker voor Israël om de hoge morele grond vast te houden die ze eigenlijk verdienen. Ondanks ongekende inspanningen om de levens van de burgers van Gaza te beschermen, wordt Israël – dat door Hamas, met de steun van Iran, op 7 oktober 2023 bruut werd aangevallen – nog steeds vaak ten onrechte gezien als de agressor."

Israël wordt ook veroordeeld vanwege "de valse beweringen van burgerslachtoffers” door het door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid in Gaza! "Ondanks het feit dat Israël zich houdt aan humanitaire zorgen, oorlogsregels en pogingen om burgerdoden te voorkomen", is het toch Israël dat "concessies moet doen voor een staakt-het-vuren", en niet Hamas, die onder druk moet worden gezet om de gijzelaars van Israël, van wie de meesten burgers zijn, onmiddellijk vrij te laten.

Hamas treedt, net als andere islamitische groepen, "niet toe tot de oorlogswetten van het Westen … Bevrijde gijzelaars vertellen over 'kooien, afranselingen, doodsbedreigingen'. Hamas weigert het Rode Kruis toe te staan de gijzelaars te zien, maar eist dat het Rode Kruis toestemming krijgt om Palestijnse krijgsgevangenen in Israëlische gevangenissen te bezoeken.

Voordat Israël hem doodde, dreigde Hassan Nasrallah, de leider van Hezbollah in Libanon, Israël met een oorlog die "zonder regels of plafonds" zou worden gevoerd. Israël voert dus een existentiële oorlog tegen een vijand die zich in oorlog aan geen enkele regel houdt, terwijl de Joodse natie door het Westen en wereldwijde NGO's – zoals de VN – aan humanistische regels wordt gehouden. Dit is totaal onrechtvaardig, maar toch danken we God dat Hij strijdt met Israël, en voor Israël, en uiteindelijk Zijn natie de overwinning geeft over het Zijne en hun vijanden (Ps. 44:4-6; 83:1-4).

Haug bevestigt dat het land Israël het "legitieme thuis van het Joodse volk is… Al bijna 4.000 jaar heeft de liefde voor dit land het gevoel van identiteit, sociale orde en veiligheid van de Joden versterkt. In november 2023 verklaarde rabbijn L. W. Dow, verwijzend naar het wereldwijde streven naar een onbijbelse "tweestaten-oplossing", die, hoe slecht en haatdragend de Palestijnen ook blijken te zijn, gewoon weigert te sterven: "Wij zijn het die onszelf en onze relatie met het land zullen definiëren. We hoeven niet in uw binaire categorieën van eigendom te passen", maar de misleide westerse leiders die hierop aandringen, doen het "in naam van mensenrechten, sociale rechtvaardigheid en verondersteld fair play."

Dow en vele anderen die de "tweestaten-oplossing" bekritiseren, waaronder degenen onder ons bij IFI, zijn geschokt door de blindheid - met opzet of niet - van "de moeilijkheid van de internationale gemeenschap om de diepe spirituele banden van de Joodse natie met hun voorouderlijk land te begrijpen." In feite is dit voorstel "antizionistisch en in de praktijk antisemitisch…" Zijn ze blind voor het feit dat meer dan "de helft van het land dat door de Balfour-verklaring van 1917 aan de Joden was beloofd, door de Britse autoriteiten werd toegewezen aan wat nu het Hasjemitische Koninkrijk Jordanië is"? En alsof dat nog niet genoeg was, "worden de Joodse rechten op wat er nog over is van hun historische land voortdurend ontkend, samen met verbijsterende voorstellen dat de Joden gedwongen zouden moeten worden om geregeerd te worden door de mensen die hun uitsterven wensen."

Haug vraagt zich af welke 'vrede' er kan zijn 'tussen twee tegenstrijdige kernverhalen, waarin de ene partij het ideaal van het martelaarschap nastreeft… terwijl de ander verlangt in vrede te leven, zonder voortdurende bedreigingen voor zijn bestaan?"

Hij gebruikt "de controle van Hamas over Gaza" als een perfect voorbeeld. In 2005, onder premier A. Sharon, onderwierp Israël zich aan "Amerikaanse en internationale druk om alle Joodse inwoners uit Gaza te verdrijven" en om dat gebied over te dragen aan volledige Palestijnse controle. Dit resulteerde in "een veiligheidsvacuüm dat Hamas en andere gelijkgestemde jihadisten" een open deur gaf "om zich voor te bereiden op de totale vernietiging van hun Joodse buren", die gedeeltelijk "werd geïmplementeerd op 7 oktober 2023, met gruwelijke gevolgen".

Na 7 oktober kreeg de Joodse natie van de wereld de opdracht om "een passend antwoord" te geven op de slachting van Hamas "van Israëls onschuldige burgers van alle leeftijden, etniciteiten en religies…" Dat is het moment waarop "proportionaliteit" werd ingevoegd in de bestaansoorlog van Israël, wat resulteerde in "aanzienlijke complicaties" voor Israël.

Het Internationaal Gerechtshof bijvoorbeeld, waarvan Israël het gezag nooit heeft aanvaard, beschuldigde Israël er ten onrechte van dat het er niet in slaagde genocide in Gaza te voorkomen. Toch heeft genocide nooit op de agenda van Israël gestaan", terwijl het dat openlijk is geweest tegen Joden door Hamas en zijn mede-jihadisten. Ze hebben onschuldige Palestijnen gedwongen "in situaties waarin ze gedood zouden kunnen worden", zodat zoals gewoonlijk Israël de schuld zou krijgen.

Hamas heeft zich met opzet ingebed "in de burgerbevolking, door zich te kleden zoals zij, om het onmogelijk te maken terroristen van burgers te onderscheiden." Wanneer burgers worden gedood, geeft Hamas Israël de schuld en verandert de doden in 'heldenmartelaren', "dus hoe meer doden, hoe beter." Hamas' ex-leider Sinwar schreef in een brief op 11 april 2024 dat burgerdoden "noodzakelijke offers" zijn om "leven in de aderen van deze natie (Gaza) te brengen en haar te bevorderen tot haar glorie en eer".

Dit is de kern van de zaak die de meeste westerlingen weigeren onder ogen te zien: "Israël vecht niet alleen om toekomstige aanvallen vanuit Gaza op lange termijn te voorkomen, maar ook om terroristen te verslaan die de joods-christelijke waarden die door de eeuwen heen met veel opoffering zijn bereikt, overweldigen."

Vandaag, nu westerse leiders worden geconfronteerd met "aanzienlijke islamitische bevolkingsgroepen in hun midden", lijken velen te denken dat het "in hun politieke eigenbelang is om de reactie van Israël te bekritiseren, ondanks enige geldigheid". Dit omvat degenen die aan het hoofd staan van VN-agentschappen, EU-leiders en de Amerikaanse president Biden en zijn regering. Vandaag, nu het Westen zich in "een ethisch gecompromitteerd tijdperk bevindt, kan het spreken van de waarheid een risico zijn …" Dr. Ron Paul, een Amerikaanse auteur en voormalig politicus, legde deze Orwelliaanse denkwijze bloot door te stellen: "Waarheid is verraad in een rijk van leugens."

Prof. Haug voegde eraan toe dat terwijl wereldleiders herhaaldelijk verkondigden "dat de Joodse natie 'nooit meer' zou worden onderworpen aan etnische zuivering", ze "de pogingen van Israël om hun thuisland te beveiligen" hebben bekritiseerd, een einde aan de oorlog hebben geëist en "door beperkingen op te leggen die naar verluidt burgerslachtoffers zouden beperken." Ondertussen negeren ze wat Hamas-woordvoerder Hamad slechts twee weken na 7 oktober beloofde: "We moeten Israël een lesje leren en we zullen dit keer op keer doen." Deze aanval" is slechts de eerste keer, en er zal een tweede, een derde, een vierde zijn."

Israël wordt dagelijks geconfronteerd met deze openlijke "Jodenhaat en doodsbedreigingen". Toch legt de wereld "schijnheilige beperkingen op aan Israël om te voorkomen dat het zichzelf kan verdedigen." Zoals de Britse journalist Douglas Murray opmerkt, is Israël het "enige land ter wereld dat nooit een oorlog mag winnen, wat een reden is waarom oorlogen blijven plaatsvinden."

Hoewel de regering-Biden Israël onder druk zette om een "onaanvaardbaar" staakt-het-vuren te accepteren, verwierp Netanyahu, "de Churchill van het Midden-Oosten", het en ging hij door met zijn uiteindelijke doel: "de militaire capaciteit van Hamas vernietigen en de resterende gijzelaars redden" en "terreur verslaan voor de toekomst van de vrije wereld".

Zoals Haug vervolgens uitlegt: "Het voortbestaan van Israël heeft invloed op het voortbestaan van de westerse beschaving - de principes, ethiek en joods-christelijke waarden waarop de cultuur en samenlevingen zijn gegrondvest. Als deze verloren gaan of worden weggegeven, zullen de alternatieven voor iedereen verwoestend zijn." Of zoals prof. Leon Kass in november 2023 zei: "Het wordt aan het kleine Israël overgelaten om als eerste stelling te nemen tegen het radicale kwaad en de nieuwe as van naties die zich inzetten voor de ondergang van het Westen. Met vastberadenheid, moed en toewijding, maar helaas, met veel meer offers, zal Israël de weg wijzen." ("Israel's Response to Terror," N. A. Haug, Gatestone Institute, 18 juli 2024)

In september schreef de Zuid-Afrikaanse opperrabbijn Warren Goldstein dat oproepen "voor een onderhandeld staakt-het-vuren met Hamas niet alleen immoreel zijn; ze zijn gevaarlijk." Zijn waarschuwing volgde op de druk van westerse landen, waaronder Amerika, op Israël "om een deal af te ronden met de in Gaza gevestigde, door Iran gesteunde terreurgroep".

Hij zei dat door te eisen voor "een onderhandeld staakt-het-vuren in plaats van overgave", de wereld niet alleen Hamas, maar alle jihadistische terroristen een zeer "gevaarlijke boodschap stuurt: wat je ook doet, welk kwaad je ook begaat, je zult altijd in staat zijn om compromissen en concessies af te dwingen. Jullie geweld, intimidatie en terreur werken."

Dit alles verhoogt de kans op een massale terreuraanslag op westerse landen dramatisch. "Terwijl de VS, het VK en de EU, in naam van een valse morele gelijkwaardigheid, Israël in de steek laten… voor de woeste wolven van Hamas, versterken ze de krachten van terreur – en het volgende doelwit zal het Westen zelf zijn."

Deze wereldwijde druk op Israël nam toe na "de gruwelijke moord op zes onschuldige Israëlische gijzelaars" door Hamas, die "de duisternis van het kwaad waarmee Israël te maken heeft" blootlegde, zegt Goldstein. Hij benadrukte dat een "moreel onderscheid tussen Israël en Hamas" wordt genegeerd door de wereldmachten. "Hamas is een terreurorganisatie die wordt gedreven door een gewelddadige jihadistische ideologie. Israël is een vreedzame, vrije democratie die haar burgers wil beschermen. Het zoeken naar een compromisoplossing tussen Israël en Hamas is het onderschrijven van het kwaad. Het is om een deal met de duivel te sluiten." Daarom is de oorlog in Gaza geen strijd tussen twee legitieme entiteiten. "'Staakt-het-vuren' impliceert een morele gelijkwaardigheid tussen twee partijen, maar 'overgave' zegt dat één kant slecht is en moet worden verslagen…" Toch hebben we de VN geen onvoorwaardelijke overgave van Hamas horen eisen, noch hebben we gezien dat het Westen Israël consequent steunt.

Goldstein legde "de ernstige gevaren bloot van het behandelen van dit conflict als een typisch geopolitiek geschil", aangezien Hamas geen "conventionele tegenstander" is, maar "gedreven wordt door een gewelddadige jihadistische ideologie die gedijt op het lijden van onschuldigen." Het "gebruikt zijn eigen volk als menselijk schild, en gebruikt Israëli's – zowel levenden als lichamen van de gevallenen – als gijzelaars met grof, ongehoord sadisme om maximale psychologische marteling toe te brengen."

Goldstein merkt op dat westerse bondgenoten Israël "volledige politieke, diplomatieke en militaire steun" moeten geven, zodat het Hamas kan verslaan, en is verbijsterd dat het tegenovergestelde is gebeurd. Amerika heeft de levering van sommige wapens tegengehouden en het VK heeft sommige wapenverkopen volledig stopgezet. "Wanneer Israël terreurleiders zoals Hamas-hoofd Haniyeh vermoordt, zegt president Biden dat deze acties de onderhandelingen over gijzeling niet helpen. Het is misplaatst om te denken dat onderhandelen met Hamas iets zal oplossen."

Terugdenkend aan de Tweede Wereldoorlog, schrijft hij: "In 1945, toen de geallieerden de overwinning naderden in de oorlog tegen Duitsland en Japan… was er geen sprake van een staakt-het-vuren of compromis, er was geen twijfel over mogelijk dat het doel onvoorwaardelijke overgave was. Israël vragen om nu met Hamas te onderhandelen over een staakt-het-vuren, omdat het de oorlog aan het winnen is, zou hetzelfde zijn als de geallieerden vertellen dat ze hadden moeten stoppen met de overwinning en Hitler aan de macht hadden moeten laten in een verzwakt Duitsland.

Met de voortzetting van de oorlog in Gaza, grotendeels dankzij het verzet van Netanyahu tegen de druk van Israëls 'vrienden', is de boodschap van Goldstein eenvoudig: "Er kan geen schikking of compromis zijn met de kwaadaardige ideologie van de jihad. Het moet worden verslagen." ("SA Opperrabbijn Goldstein", Why a ceasefire os not the answer tot the Israel Hamas war Arutz 7, 9 september 2024)

Dr. Majid Rafizadeh, een Iraans-Amerikaanse politicoloog en een aan Harvard afgestudeerde geleerde, is voorzitter van de ‘International American Council on the ME’ en auteur van boeken over de islam en het buitenlands beleid van de VS. Hij ziet ook hoe Israël de joods-christelijke westerse samenleving verdedigt – in feite op zichzelf.

Hij vroeg: "Culminerend in de uitschakeling van aarts-terrorist Yahya Sinwar" medio oktober, "van hoeveel 's werelds meest wrede terroristen heeft Israël de wereld in een paar korte weken bevrijd? Het kleine Israël laat de wereld zien hoe opnieuw te winnen – en redt op de koop toe, de beschaving en een vrije manier van leven. Voor degenen onder ons, die het geluk hebben om in een vrije samenleving te leven", moeten we "Israël laten blijven winnen!"

De huidige "oorlog op meerdere fronten" van Israël tegen het regime in Iran en zijn vele terroristische handlangers is een oorlog die "het Westen al lang geleden had moeten voeren". Maar de Amerikaanse president Obama, de regering Biden-Harris en de regeringen in Europa, hebben "in plaats van de bedreigingen van Iran onder ogen te zien, dat gesust en gefinancierd." De leiders van het Westen negeerden sancties, waaronder secundaire sancties, die resulteerden in "het verstrekken van miljarden dollars aan terroristen om hen in staat te stellen Israël aan te vallen", evenals Amerikaanse troepen in het Midden-Oosten, en de financiering van het wapenprogramma van Iran, inclusief nucleaire ontwikkelingen.

Rafizadeh zei dat Obama veel mensen heeft misleid met zijn Joint Comprehensive Plan of Action (JCPOA), toen hij zei dat het "een gedetailleerde regeling heeft bereikt die Iran permanent verbiedt een kernwapen te verkrijgen" en dat "het alle wegen van Iran naar een bom afsnijdt", terwijl het dat niet deed. Het probleem van de JCPOA waren de "zonsondergangclausules", die "Iran ervan verzekerden dat het legitiem evenveel kernwapens zou kunnen hebben als het in slechts een paar jaren kan produceren." En nu de handlangers van Iran, Hezbollah en Hamas, en zijn belangrijkste bondgenoot in het Midden-Oosten Syrië, in feite uit het spel zijn verwijderd, is de kans groot dat het zijn ontwikkeling van kernwapens zal versnellen.

Obama's poging om een confrontatie te vermijden had alleen maar "Iran en zijn terreurnetwerken versterkt door hen in staat te stellen hun invloed en agressie ongecontroleerd uit te breiden." Historisch gezien is deze strategie suïcidaal gebleken, maar in plaats van de lessen van de geschiedenis te leren, herhaalt het Westen de fouten van de geschiedenis hoe een dictatoriale bullebak het hoofd moet worden geboden.

Terwijl Iran en zijn antiwesterse bondgenoten het smeergeld gebruiken om hun doelen te bereiken, laat het Westen "Israël een oorlog voeren die nooit alleen van Israël had mogen zijn". Of het nu gaat om "diplomatieke misrekeningen, de behoefte aan stemmen, lafheid en angst voor conflicten", ze besteden in feite "hun verantwoordelijkheden voor het handhaven van de wereldvrede uit aan Israël…" [Zien we het begin van Deuteronomium 28:13 gebeuren?]

Rafizadeh gaat verder en zegt dat Israël niet alleen de westerse waarden zelf verdedigt, maar dat "Europa, de VN en hun instellingen hebben geprobeerd Israël bij elke gelegenheid te ondermijnen." De Joodse natie blijft worstelen met Iran, 's werelds grootste staatssponsor van terrorisme, evenals de "goed bewapende handlangers" van Iran die Iran had gehoopt te gebruiken om zichzelf te beschermen tegen Israëlische vergelding.

Intern heeft het Iraanse regime een staat van dienst in het onderdrukken van afwijkende meningen en het plegen van "mensenrechtenschendingen op grote schaal … De buitenlandse terreuractiviteiten omvatten het financieren en bewapenen van milities, rebellengroepen en terroristische organisaties in het Midden-Oosten, Afrika en Zuid-Amerika. Het falen van het Westen om met deze bedreigingen om te gaan, gaf Iran de ruimte en financiering om te bloeien, terwijl ze tegelijkertijd "Israël in de steek lieten om alleen met dit monsterlijke regime te worden geconfronteerd. In plaats van Israël te helpen het terrorisme van Iran te verslaan… of zelfs maar om het te bedanken, doet het Westen er alles aan om Israël te belasteren, te saboteren en aan te vallen."

Vandaag de dag is Iran "naar verluidt in de laatste fase van het produceren van … 'een islamitische bom', levert het wapens aan Rusland voor "zijn oorlog tegen Oekraïne en bewapent het terroristische groeperingen" in Irak en Jemen, waardoor het conflict en de chaos in die landen worden bestendigd. Het is nu een bondgenoot van Rusland, China en Noord-Korea – allemaal gevaarlijke vijanden van het Westen. De banden met anti-Amerikaanse regimes in Latijns-Amerika zijn ook zeer zorgwekkend. "Deze allianties vormen een gevaarlijke escalatie in de strategie van Iran om zijn bereik uit te breiden naar het westelijk halfrond, tot ver buiten het Midden-Oosten. Israël, door de confrontatie met Iran… wordt geconfronteerd met een wereldwijd netwerk van kwaadwillende actoren die wereldwijd vrede en stabiliteit bedreigen."

Toen Hamas op 7 oktober 2023 Israël aanviel, slachtte het 1.200 mensen af, "waaronder zuigelingen, martelde, onthoofdde, verkrachtte en verbrandde veel van de slachtoffers, en ontvoerde meer dan 250 anderen." Dit was slechts de laatste gruweldaad "in een lange reeks gruwelijke daden gepleegd door Hamas". Maar ondanks deze oorlogsdaad tegen Israël, die door de PA en andere Palestijnse terroristische groeperingen werd gerechtvaardigd, leek Hamas, "met Amerikaanse steun, aan te nemen dat ze in staat zullen zijn om de heerschappij over de Gazastrook te hervatten" en zo zijn jihad – heilige oorlog – tegen het volk van Israël voort te zetten.

Na het noemen van de aanvallen van Israël tegen de Houthi's in Jemen, schrijft Rafizadeh dat hoewel het "de verantwoordelijkheid van het Westen is om deze krachten te confronteren", doet alleen Israël het. Westerse mogendheden "zouden in de voorhoede moeten staan in de strijd tegen het terrorisme", maar ze "hebben afstand gedaan van hun rol, waardoor Israël de last moet dragen … Israël is tussenbeide gekomen waar anderen hebben geaarzeld of zelfs zijn agressie mogelijk hebben gemaakt - een aanklacht tegen het onvermogen van het Westen om zijn eigen verantwoordelijkheden op zich te nemen.

Deze stoutmoedige Iraans-Amerikaan gaat verder en schrijft dat als het Westen "te bang of te terughoudend is geworden om rechtstreeks deel te nemen aan de strijd tegen onrecht, terreur en tirannie, het minste wat het kan doen is achter Israël staan en stoppen met proberen het bij elke beurt te saboteren." Steun moet niet alleen in woorden worden uitgedrukt, maar ook politieke, diplomatieke en militaire steun omvatten. Door Israël niet volledig te steunen, heeft het Westen landen gemachtigd "die werken aan de herziening van de wereldorde - van een van vrijheid naar een van tirannie …”

"Israël draagt in zijn eentje het gewicht van meerdere fronten in de strijd tegen het terrorisme. De vrije wereld… momenteel bedreigd in ten minste drie tonelen - Oost-Europa, het Midden-Oosten en de Indo-Pacific - zou in de voorhoede van deze strijd moeten staan. In plaats daarvan wordt het aan Israël overgelaten om het werk te doen dat de westerse democratieën al lang geleden hadden moeten ondernemen. De strijd van Israël is niet alleen voor zijn eigen overleving, maar ook voor de veiligheid en vrede van de vrije wereld. Het Westen faalt door zijn passiviteit niet alleen Israël, het holt ook zijn eigen overleving uit." ("Israe fights alone, carryung by itself a catatonicale suicidal West", M. Rafizadeh, Gatestone Institute, 19 Oct. 2024)

Op 24 oktober 2024 verklaarde Masoud Aali, een Iraanse religieuze geleerde die het Westen wil zien vallen, op de Iraanse IRINN TV: "Israël is geen gewoon land of regering. Het is het fort van… het Westen. Als het je lukt om het te veroveren, kun je het Westen veroveren. Het is de uitvoerende macht van de westerse hegemonie. Als je deze arm afsnijdt, zal de westerse hegemonie instorten." Hij merkte op dat vanaf het begin van de sjiitische revolutie van 1979 de ayatollah Khomeini de nadruk legde op "de vernietiging van Israël als een religieus idee en strategie, en niet als een politiek idee … Hij wist dat Israël vernietigd moest worden", om de weg voor te bereiden voor de verschijning van de sjiitische Messias, de Mahdi, de verborgen imam." (MEMRI-TV, oktober 2024)

Bill Clinton zet het record recht!

Columniste Ruthie Blum, een voormalig adviseur van Netanyahu, rapporteerde over de verbluffende woorden van de waarheid van de voormalige Amerikaanse president Clinton die hij deelde op een bijeenkomst voor Kamala Harris in Michigan vlak voor de recente Amerikaanse verkiezingen. Hij confronteerde de kiezers die tegen haar waren vanwege "de ogenschijnlijk onvergeeflijke steun van haar regering voor Israël. Hij deed dit door de houding van de Palestijnse Arabieren ten opzichte van de Joodse staat recht te zetten."

Terwijl hij opriep tot een herstart van het "vredesproces" met de tweestaten-oplossing, ontmaskerde hij publiekelijk de boosdoener achter de herhaalde mislukking van dit proces. "Ik begrijp waarom jonge Palestijnse en Arabische Amerikanen… denk dat er te veel mensen zijn gestorven… Maar als je in een van die kibboetsen in Israël woonde, vlak naast Gaza, waar de mensen daar het meest vriendschappelijk voor Palestina waren; van alle Israëlische gemeenschappen waren degenen, die direct naast Gaza woonden, het meest voor een twee-staten-oplossing - en Hamas slachtte ze af."

Clinton vervolgde: "De mensen die de reactie van Israël bekritiseren, zeggen in feite: 'Ja, maar kijk eens hoeveel mensen er zijn gedood als vergelding? Hoeveel moeten er nog gedood worden als straf is er genoeg voor de vreselijke dingen die ze hebben gedaan?' Dat klinkt allemaal mooi, totdat je je realiseert wat je zelf zou doen als het je familie was en je niets anders had gedaan dan een thuisland voor de Palestijnen steunen? En dan komen ze je op een dag halen en slachten ze de mensen in je dorp af. Zou je dan zeggen: 'Je moet me vergeven, maar zo houd ik de score niet bij.' Het gaat er niet om hoeveel we hebben moeten doden, omdat Hamas ervoor heeft gezorgd dat ze zelf worden beschermd door burgers. Ze zullen jou dwingen burgers te doden als je jezelf wilt verdedigen."

Gebruikmakend van zijn ervaring die hij had opgedaan door "de Camp David-top van 2000 te organiseren om een verdrag te bewerkstelligen dat zou resulteren in de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat", gaf Clinton toe: "Ik heb hier hard aan gewerkt. En de enige keer dat Arafat me niet de waarheid vertelde, was toen hij me beloofde dat hij het vredesakkoord zou accepteren dat we hadden uitgewerkt, dat de Palestijnen een staat zou hebben gegeven op 96% van de 'Westelijke Jordaanoever' en 4% van Israël – en ze mochten kiezen waar de 4% van Israël was. Ze zouden dus het effect hebben van hetzelfde land van de hele 'Westelijke Jordaanoever'. Ze zouden een hoofdstad hebben in Oost-Jeruzalem."

Vervolgens legde hij de waarheid van de situatie uit en benadrukte hij de details. "De Palestijnen zouden gelijke toegang hebben, de hele dag, elke dag, tot de veiligheidsposten die Israël overal op de 'Westelijke Jordaanoever' tot aan de Golanhoogten handhaafde. Dit alles werd hem aangeboden, inclusief… een hoofdstad in Oost-Jeruzalem en twee van de vier kwadranten van de oude stad van Jeruzalem, bevestigd door de Israëlische premier Ehud Barak en zijn kabinet. De Palestijnen zeiden ‘nee’. Ik denk dat Hamas niet gaf om een thuisland voor de Palestijnse Arabieren. Ze wilden Israëli's doden en Israël onbewoonbaar maken."

Toen zei hij: "Ik heb nieuws voor hen. De Joden waren er eerst. Voordat hun geloof [de islam] bestond, waren er Joden, in de tijd van koning David, en de meest zuidelijke stammen hadden Judea en Samaria." ("Amos Schokon’s lies, Bill Clinton’s truths", R. Blum, Arutz 7 Op-ed, 4 Nov. 2024)

Terugkijkend zien we dat de hand van God de harten van de Palestijnse leiders verhardt, zodat ze deze verraderlijke deal, die Barak hen aanbiedt niet zouden accepteren. God heeft dit herhaaldelijk gedaan sinds Israël is herboren en altijd is het uiteindelijke resultaat goed voor Israël en brengt het glorie voor Hem!

De val van het postchristelijke Westen

Dr. Yoram Hazony is een Israëlisch-Amerikaanse filosoof, een bijbelgeleerde en politiek theoreticus, wiens specialiteit nationalisme en conservatisme is. Hieronder staan fragmenten uit een interview met Israel Hayom van eind mei.

Hazony ziet het Westen als "lijdend aan een immense na-bijbelse leegte". Amerika en Europa hebben de Bijbel uit hun curriculum gehaald, zodat ze nu "intern uit elkaar vallen en te zwak zijn om met hun externe bedreigingen om te gaan".

Zijn westerse collega's willen horen wat "het Joodse volk te zeggen heeft over de crises die het Westen de afgelopen decennia heeft doorgemaakt. Vanuit verschillende gezichtspunten beschouwen zij Israël als een rolmodel."

Het feest van Pesach "is de eerste Onafhankelijkheidsdag van een natie in de geschiedenis." De bijbel vertelt over een natie die bevrijd is van Egyptische slavernij, die "dan een onafhankelijke staat in haar eigen land opricht", maar zonder te proberen "een rijk te stichten om over andere natiën te regeren". De Exodus,… het bekronende verhaal van de Joodse geschiedenis… heeft een ongeëvenaarde impact gehad op de politieke orde van de hele westerse wereld. Het bracht het idee van nationale vrijheid voort en het concept van een natiestaat die uitdrukking geeft aan de unieke aard van een gedefinieerde groep mensen, en die meestal in opstand komen om zich te verzetten tegen rijken die hen dreigen op te slokken.

Om deze bewering te valideren, gaf Hazony een kort historisch overzicht: "Vanaf de tijd van koning Alfred de Grote", die de Engelse stammen verenigde en "het 'Verenigd Koninkrijk' vormde in de 10e eeuw op basis van het precedent van de eenwording van de stammen van Israël", vervolgens naar de Tsjechen [14e eeuw], de Nederlanders [16e], de Polen en de Fransen [17e], zij keken allen "naar de bijbel om hun eigen natie te vestigen. Dezelfde dynamiek deed zich voor… in de VS: er is een goede reden waarom de grondleggers van Amerika bleven teruggaan naar de Schriften en beweerden 'Het Nieuwe Israël' te zijn. Niet in de christelijke zin", zoals in de vervangingstheologie, "maar in de zin dat ze in ons verhaal een voorbeeld zagen dat navolging verdient en ze probeerden onze voorouders na te volgen."

In de 20e eeuw bereikte dit idee van nationale vrijheid, dat in de Tenach [Oude Testament] te vinden is, de uiteinden van de aarde. Dit concept "komt niet voort uit de andere culturele pijlers van het Westen – noch uit het oude Griekenland, waar de Griekse stadstaten elkaar voortdurend bevochten, noch uit Rome, dat werd geschraagd door een duidelijke imperialistische tendens. Pesach is misschien wel onze nationale feestdag, maar de stem ervan wordt ver weg gehoord."

Hazony merkt op dat het Joodse denken een enorme "impact op het Westen" heeft gehad, die werd uitvergroot door enkele van de "belangrijke protestantse denkers, wier lezing was gebaseerd op de 'p'shat' (de duidelijke letterlijke betekenis van het vers) van de Bijbelse tekst." Hij verduidelijkt dat hij niet bedoelt "dat alles wat de christenen van ons hebben aangenomen authentieke Joodse wortels heeft, maar dat de boodschappen waar ik het over heb inderdaad diep geworteld zijn in onze traditie."

Gevraagd naar de kwestie van democratie en individuele vrijheden, waarschuwt hij tegen het verafgoden ervan. "In de juiste dosis is individuele vrijheid van vitaal belang, maar als je individuele vrijheid tot het allerbelangrijkste maakt, dan wordt elke publieke vraag beantwoord met hetzelfde antwoord: is er een reden om onze grenzen te handhaven en te behouden? Individuele vrijheid zal je nee zeggen. Is er een goede reden om onze kinderen op te voeden om in het leger te dienen, om de Shabbat, festivals en andere belangrijke gebeurtenissen voor onze collectieve Joodse identiteit te vieren? Het is altijd hetzelfde antwoord: het individu moet beslissen wat hij met zijn leven wil doen. Wanneer je alleen die waarde omarmt zonder extra componenten aan het openbare leven toe te voegen, stort de liberale regering binnen een tijdsbestek van twee generaties in, simpelweg omdat ze geen mechanisme heeft dat weet hoe tradities die van vitaal belang zijn voor de samenleving, moeten worden behouden.

[Chuck: Onlangs ben ik me ook zorgen gaan maken over deze verafgoding van de democratie. Volgens Messias Yeshua is de bevordering van Gods koninkrijk en Zijn heerlijkheid belangrijker dan mijn persoonlijke behoeften of verlangens. De groei en rijping van het Lichaam van de Messias is ook belangrijker dan de individuele gevoelens of neigingen die ik kan hebben. Zoals Yeshua zei: Als iemand achter Mij aan wil komen, laat hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. (Mattheüs 16:24; zie ook Lukas 9:23)]

De overwinning van het extreme liberalisme in de huidige samenleving is duidelijk en gevaarlijk. Hazony legt uit: "De afgelopen drie generaties heeft het liberalisme overal gewonnen. Het eerste wat het deed, was de massa's ervan overtuigen dat ze religie uit het openbare leven moesten verwijderen." De Amerikaanse president Roosevelt en generaal Eisenhower zeiden vaak dat de oorlog tegen de nazi's een 'oorlog voor het christendom' was. Hij vraagt of we ons überhaupt kunnen voorstellen dat Biden vandaag zoiets zou zeggen. "In de jaren '60, na de juridische uitspraken van het Amerikaanse Hooggerechtshof, werden Bijbelstudies van openbare scholen verwijderd en illegaal gemaakt. Sindsdien heeft religie steeds minder respect gekregen in het Amerikaanse openbare leven."

Na de val van het communisme dacht het Westen dat het Marxisme klaar was, maar toen begonnen radicaal-linkse professoren "uitgerust met neomarxistische theorieën" te onderwijzen hoe "de samenleving is opgebouwd uit een strijd tussen groepen onderdrukkers en onderdrukten …" De onderdrukten hebben geen andere keuze dan "de heersende klasse…te onderdrukken", of het nu mannen zijn, blanken, en na 7 oktober, Joden. Net zoals de liberalen van vandaag "geen instrumenten hebben om te vechten tegen de islamitische bewegingen in het Westen, zo zullen ze ook de instrumenten missen om te voorkomen dat de neomarxisten de universiteiten in de VS overnemen."

Hij maakt zich ook grote zorgen over de toekomst van Europa en beschouwt de huidige situatie als "moeilijk, misschien zelfs nijpend". Op basis van wat we vandaag zien, denkt hij niet dat de westerse wereld "in staat zal zijn om te strijden tegen de binnenlandse islamitische en neomarxistische dreiging, aangezien de enige instrumenten die het heeft om dit te doen liberale instrumenten zijn, die niet echt in staat zijn om deze bedreigingen het hoofd te bieden."

Dus hoe kan Israël zich voorbereiden op een toekomst waarin het zelfs zijn weinige overgebleven westerse bondgenoten kan verliezen? Hij reageert door ons uit te dagen deze grimmige waarheid te erkennen: "Overal waar het geloof in God en het respect voor de Bijbel en de christelijke traditie verloren gaan, is er geen vacuüm; Dit leidt bijna altijd tot antisemitisme." Dit is duidelijk met het 'revolutionaire links' van vandaag. Historisch gezien was de fundamentele reden waarom Amerika, het Verenigd Koninkrijk en het Westen in het algemeen "ervoor kozen om het zionisme te helpen, het respect voor de Bijbel en de bijdrage van de Joden aan het Westen, evenals het geloof dat God de Joden zal helpen." Toen dit eenmaal was verwijderd, kan men "Israël zien als een anachronistisch project van een sterke natiestaat die voorkomt dat een veel zwakkere groep zelfbeschikking bereikt."

De interviewer, die dit als "een profetie van onheil" zag, vroeg of er ook een "profetie van troost" is? Hazony antwoordde met een waarheid die absoluut essentieel is voor ons als we voorbede doen: "Het is belangrijk om te onthouden dat God almachtig is. Wij mensen zijn niet zo begaafd om te weten wat de toekomst in petto heeft… Ik put hoop uit ontmoetingen met nationalistische en christelijke groepen, ongelooflijk fervente aanhangers van Israël; het maakt niet uit of dit in Engeland, Hongarije, Italië of de VS is. Ik ben diep onder de indruk van hun vastberadenheid en bereidheid om te strijden tegen de sterke krachten van wereldwijd links. Elk van deze mensen maakt zich ernstig zorgen over de toekomst van zijn natie en ze zijn er echt niet zeker van dat ze zullen kunnen winnen, maar ze investeren alles wat ze hebben in een poging om dit te doen. Juist omdat wij de mensen van de Bijbel zijn, moeten we hen helpen…"

Hazony maakt deel uit van "The National Conservative Movement", die conferenties houdt onder gelijkgestemde mensen. Hij zei dat in de woke-sfeer van vandaag veel "mensen in de academische wereld het gevoel hebben dat als ze zich uitspreken ten gunste van de natiestaat, religie en familiewaarden - ze zullen worden afgewezen en aan de kant worden gegooid, zonder bestaan." Verrassend genoeg is Israël voor velen van hen een modelstaat. "We zouden willen dat we konden zijn zoals Israël", is wat hij overal in de wereld hoort. Het kijkt op naar Israël met zijn "hoge natuurlijke groei", waar een grote meerderheid van de Israëli's "vasten op Jom Kippoer, een Seder houdt op Pesach, trouwt tijdens een religieuze ceremonie en samen in het leger dient … Het is jammer dat de meningen van deze mensen niet worden gehoord in Israël." ("The West is suffering from a post-biblical void", Israel Hayom Interview, 23 May 2024)

Haat en God

Hier zijn een paar verzen die de meeste gelovigen moeilijk aan God zouden kunnen belijden. Toch zijn het verzen die koning David tot God bad en hij wordt gezien als een man naar Gods hart. We moeten begrijpen dat het haten van wat God haat, in de Schrift als een positieve deugd wordt gezien (Ps. 97:10; Spr. 8:13). Bijvoorbeeld, het feit dat ik nu mijn zonde haat, is absoluut het beste bewijs van mijn redding! Voordat ik wedergeboren was, hield ik van mijn zonde, maar nu… (Ps. 101:3; 119:104, 128; Amos 5:15a; Rom. 12:9).

Luister als koning David tot God bidt: Haat Ik hen niet, JHWH, die U haten? Ben ik niet bedroefd over hen die tegen U opstaan? Ik haat ze met een volkomen [+ volledige] haat; zij zijn mijn vijanden geworden. Dan vraagt hij: Onderzoek mij, God, en ken mijn hart; Probeer [+ test; bewijs] mij, en ken mijn gedachten. Zie of er een goddeloze [+ afgodische] weg in mij is, en leid mij op de eeuwige weg. (Ps. 139:21-24)

Haat is een zeer sterke emotie en hoewel God kan haten en toch totaal zondeloos kan blijven (Deut. 12:31; Spr. 6:16-19; Jer. 44:4; Openb. 2:6, 15), moeten we heel voorzichtig zijn in wat we haten en, net als David, Hem voortdurend vragen ons te onderzoeken op goddelijke motieven.

De Naam van de HEERE (JHWH – Zijn wezenlijke natuur) is een sterke toren,
een rechtvaardige snelt daarheen en wordt in een veilige vesting gezet.Spr.18:10

Zegeningen uit Jeruzalem

Chuck Cohen